Alleenstaande mama’s

Ze leest mee btw!

Ik ben alleenstaand en heb een dochter van 10 maanden (gecorrigeerd 8 maanden). Ik werk 3 dagen en heb 1 dag ouderschapsverlof per week. Ik ben heel blij dat ik werk, goede afleiding en ik vind het fijn en belangrijk om iets te betekenen voor de maatschappij. Mijn dochter gaat 3 dagen naar het kdv, wat heel erg goed gaat. Naast mijn inkomen krijg ik kinderopvangtoeslag, kindgebonden budget en (net als iedereen) kinderbijslag. Ik kan hier goed van rondkomen.

Verder niemand?

Bedankt voor je reactie!! En wat zijn de moeilijkheden die je ervaar (alleen als je dat wil delen natuurlijk)!!!

Ik ben een alleenstaande moeder vanaf het begin. Mijn zoontje is ruim 2,5j. Vanaf dat mijn zoontje 3 maanden is gaat hij naar de gastouder. Ik werkte tor 1 maand terug in de zorg met wisseldiensten, weekend diensten en feestdagen. De weekenden draaide ik avond diensten en paste het ene weekend oma op en het andere weekend opa op. Op dit moment ben in van baan gewisseld, werk nu op een dagbesteding voor mensen met een beperking, werk nu alleen overdag en doordeweeks. Werk 3 dagen en ga 1 dag naar school me zoontje is nu alleen nog maar bij de gastouder. II ben zelf nu elke avond, weekend en feestdagen thuis dus me zoontje ook. Net als wat al gezegt is met alle toeslagen en salaris is het prima rond komen

Ik zie eigenlijk weinig moeilijkheden. Ik heb bewust gekozen voor het alleenstaand moederschap, dat maakt waarschijnlijk wel verschil. Natuurlijk zou een extra handje af en toe fijn zijn. Als ik iets voor mezelf wil doen, is er niemand die thuis de baby kan opvangen, dus dat geeft extra geregel. Je moet ook om hulp kunnen vragen (dat is mijn aandachtspunt ☺️). Bovenal ben ik ontzettend dankbaar dat het moederschap mij gegeven is.

Ik ben alleenstaande mama van een kindje van bijna een jaar. Ik werk 3 dagen en mijn kindje gaat dan naar de opvang. Voor mij zijn die 3 dagen heel fijn om even mijn handen vrij te hebben en met andere dingen bezig te zijn. Het zou niks voor mij zijn om constant thuis te zijn met mijn zoontje. Financieel is het voor mij goed op te brengen door inkomen uit werk en toeslagen. Wat ik het lastigste vind is het alleen zijn tijdens slechte nachten, als de kleine ziek is, of als je gewoon zelf even moeilijk zit en ruimte voor jezelf nodig hebt. Daarnaast is alle ballen in de lucht houden (mijn kind, werk, huishouden, sociaal leven) in je eentje ook echt pittig, als je het mij vraagt. Veel succes voor haat 🍀

Ik ben alleenstaand maar ik heb nog wel een soort van relatie met de vader van mijn kinderen. We wonen niet samen en hij komt alleen in de weekenden even langs om mij en de kinderen te zien. Heel afentoe door de weeks als hij klaar is met werken. Qua verzorging en financieel doe ik alles alleen. Wij hebben samen drie kinderen, onze oudste is 4,5 jaar, middelste 15 maanden en de jongste 5 weken. Alleen de oudste gaat naar school, de twee jongste blijven thuis met mij. Ik werk momenteel niet. Ik wil graag een thuisstudie gaan volgen. Mijn kinderen gaan dus niet naar de kinderopvang. Financieel gaat het redelijk, alles is behoorlijk duur geworden dus soms is het opletten en meer voormezelf laten zodat mijn kinderen niks te kort komen.

Ik ben 19 weken zwanger. Lang verhaal maar word onverwacht ook alleenstaande moeder. Ik twijfel heel erg om het te houden. Ik ben bang voor hele zware en eenzame jaren zowel emotioneel als financieel. Weet niet of ik dat wil en ervoor over heb. Al vind ik weghalen ook een verscheurend idee. Ben ook heel benieuwd naar de verhalen van alle bewust en onbewust alleenstaande moeders. En ik begrijp je zorgen en angst! Sterkte en liefs 💪🏻🙏🏻

Hier wilde ik toch even op reageren. Ik snap je angst (al heb ik zoiets niet meegemaakt), maar ik denk dat een kind alleen maar positiviteit in je leven kan brengen ❤️

Heeel erg bedankt voor de reacties, ze leest mee en is jullie heel erg dankbaar 🥰

Ik ben bewust alleenstaande moeder en mijn zoontje is van een donor. Dat is anders dan wanneer je een kindje uit liefde krijgt en er een scheiding aan te pas komt. Zelf werk ik 3 dagen in de week en dat vind ik heerlijk. Hij gaat die 3 dagen lekker spelen bij het KDV. Ik krijg zorgtoeslag, KGB, kinderopvangtoeslag en huurtoeslag. Financieel vind ik het daarmee erg goed te doen. Voor de dingen waar ik mijn zoontje niet mee naar toe kan nemen regel ik oppas maar eigenlijk gaat hij altijd mee... Een fijn vangnet is wel heel waardevol en ook een wat diverser vangnet is fijn. Wat ik wel doe is vakantie opnemen en hem die dagen naar het KDV te laten zodat ik dingen kan doen waar je anders niet aan toe komt.

Hier moet ik toch even op reageren... bij mij hetzelfde; lang verhaal, maar onverwacht alleenstaande moeder. Sowieso kun je het kindje niet meer laten weghalen als je al 19 weken zwanger bent. Weet niet of je je daarvan bewust bent? Je hebt gelijk als je zegt dat het best zwaar kan zijn emotioneel. Financieel kan ik natuurlijk niet voor jou invullen, maar er zijn een heleboel toeslagen voor alleenstaande ouders. Die maken het wat makkelijker te behappen. Het emotionele (eenzame) stukje is pittig, daar lieg ik niet over. Maar dan nog zou ik niks veranderen. Ik ben echt heel gelukkig met mijn kindje en zou hem niet meer kunnen missen. En dat je kindje positiviteit brengt, klopt. Maar niet 24/7. Dus die pittige dagen komen, maar ook heel mooie, bijzondere en fijne dagen. En het wordt met de tijd makkelijker. Je zult zien dat je telkens stappen zet en steeds meer rust en ruimte krijgt. Heb je een fijn netwerk? Mensen die je wat kunnen ondersteunen?

Wat een mooi reactie! ❤️

Ik heb wel een relatie maar voed ons kindje de komende maanden nog grotendeels alleen op. Vader is gemiddeld 1 nacht per week hier. Het alleen opvoeden is dubbel. Ik geniet enorm en kan het op mijn manier doen wat ik zelf heel fijn vind. Anderzijds is het soms ook eenzaam, de hele dag babypraat tja... En je hebt geen feedback van een volwassenen als je twijfelt. Als je alleenstaand bent krijg je behoorlijk wat toeslagen, voor de 1ste jaren zijn die als je het mij vraagt heel ruim. Persoonlijk denk ik dat je na verloop van tijd best 3 dagen kan werken. Ik zelf heb 5 maanden verlof en start daarna met werken. Financiëel is dat verwacht ik zeker met een hbo opleiding ook gunstiger en wellicht is het zeker ga een heftige periode van scheiding fijn om iets anders te doen dan alleen mama zijn. Het is fijn om een goed netwerk te hebben, ik mis dat met momenten. Ik heb fijne mensen om me heen maar in praktische zin ondersteunen ze niet echt. Dit kan waardevol zijn maar is m.i. niet essentieel. Mijn dochtertje gaat gewoon overal het mij naartoe

Hier alweer een tijdje alleen, kind was toen net een jaar. Ik ben altijd blijven werken. Werkte fulltime en heb daarna wel een dag pw ouderschapsverlof genomen. Kind ging al naar het kdv toen ik er alleen voor kwam te staan en dat doet hij nog. Juist doordat ik werk, kan ik het financieel goed redden. Het 2e inkomen van ex mis ik niet eigenlijk, ik betaal nu netto veel minder voor de kinderopvang doordat ik als alleenstaande meer toeslag krijg. Daarbovenop nog kindgebonden budget. Ik ontvang geen alimentatie. Ik zou niet zonder mijn werk willen, ik zou heel ongelukkig worden van fulltime huismoeder zijn. Ook juist door mijn inkomen kan ik mijn kind alles bieden dat nodig is. Ik denk ook, dat wanneer je een aantal jaar uit het arbeidsproces bent, je altijd een achterstand houdt qua carrière en inkomen. Zeker in de wat hoger opgeleide banen gaan anderen je dan snel voorbij. Wat ik lastig vind is dat ik ALTIJD de zorg heb, dus altijd aan moet staan, weinig tijd voor mezelf, alles zelf moeten regelen, wanneer kind ziek is, ik het allemaal maar voor elkaar moet zien te krijgen qua werk of opvang door iemand, dat wanneer we eens een slechte nacht hebben, ik toch de volgende dag weer gewoon alles moet doen en niet iemand even bij kan springen of wat over kan nemen, of ik eens wat langer kan blijven liggen. Sowieso het alles doen, werk, huishouden, voor kind zorgen, proberen nog iets van een sociaal leven te hebben, vind ik best pittig soms. Ik het begin vond ik dat wel lastiger dan nu. Ik heb nu maar gewoon geaccepteerd dat het in huis niet altijd netjes is, dat er speelgoed rondslingert, dat ik niet meer dezelfde dingen voor mezelf kan doen als voorheen, etc. Als ik moet kiezen voor wat rust nemen of iets leuks doen met of zonder kind en dweilen dan is de keuze snel gemaakt 😅 Wat ik fijn vind is dat ik alles helemaal op mijn manier kan doen, ik hoef niks te overleggen, geen compromissen te sluiten. En hoewel ik het dus aan de ene kant best eens zwaar vind om altijd voor kind klaar te moeten staan, vind ik het aan de andere kant geweldig om zoveel samen te zijn en samen te doen. De band tussen mij en kind is nu denk ik veel sterker dan wanneer er nog een vader geweest zou zijn, juist omdat we veel meer op elkaar aangewezen zijn.

Hi, dankjewel voor je eerlijke reactie, ik weet dat die pittige dagen komen inderdaad. Ik weet eigenlijk wel zeker dat je in Nederland tot 22 weken, zonder opgave van reden, een abortus kan doen- ddaarna heb je inderdaad medische redenen nodig. Nogmaals dank!

Hoii ik ben alleenstaande mama van een dochtertje en zwanger. Ben tijdens de scheiding er achter gekomen dat ik zwanger was. de scheiding was plotseling met een hele hoop ruzie en gedoe. Ik vind her wel pittig en zeker omdat ik zwanger ben. Ik werk wel maar 2 dagen en dan gaat ze na oma dus niet na de kinderopvang.

Hier ook een alleenstaande moeder met een zoontje van 15 maanden. Ik werk 32 uur per week en mijn zoontje gaat 4 dagen naar de opvang. Hierdoor kan ik het financieel goed redden en kon ik mijn ex partner ook uitkopen en in het huis blijven wonen. Ik krijg wel alimentatie van mijn ex partner, hij betaalt de helft van de kinderopvang en nog een beetje voor de onderhoud van ons zoontje! De vader van mijn zoontje is wel betrokken, maar vind het nog lastig om de zorg voor hem te hebben. Dus hij komt 1x per week langs op de dag dat ik vrij ben en besteed dan tijd met mijn zoontje en wij proberen in het weekend een keer naar hem toe te gaan en daar samen te lunchen. Wat ik het lastigst vind is dat je altijd de zorg hebt en dat er niemand is die het even over kan nemen als het even zwaar is. En dat je zo weinig tijd voor jezelf en sociale contacten heb. Vooral als ik zie hoe mijn ex partner wel weer van alles onderneemt. Voelt het voor mij wel alsof mijn eigen leven een beetje stil staat! Mijn zoontje gaat weleens logeren bij mijn ouders, dan heb ik wel tijd voor mijzelf, maar dat is vaak 1 keer per maand.

Heb je contact met een professional hierover om te bespreken hoe en wat qua keuzes die je kunt maken? 19 weken is je kindje al en ik snap zeker de grote moeilijkheden waar je tegenaan hikt maar 19 weken, dan heb je je baby al gevoeld. Mijn hart kan het bijna niet aan om een kindje van die termijn weg te laten aan. Als mijn hart dat al voelt, wat voelt jouw hart dan wel niet ❤️