30 Reacties

6 jaar geleden

Hee allemaal, Hier een onbewust alleenstaande moeder. Ik ben nu 12 weken zwanger en weet het nu 6 weken. Ik wist meteen dat ik het graag wilde houden. Toen ik mijn ex (we waren toen nog samen) vertelde over mijn zwangerschap zei hij meteen dat hij het niet wilde. Die nacht kwam hij voor het eerst niet thuis. Ook besloot hij om het weekend erna niet mee te gaan naar een familie weekendje weg. Zogenaamd om zijn gedachte even op een rijtje te zetten om daarna een goede vriend en vader te kunnen zijn. Toen ik op zondagavond thuis kwam was hij er niet. Zijn laptop stond aan en daarop stond het gesprek met een meisje met wie hij het hele weekend af aan het spreken was. Inclusief half naakte foto’s en tekst en uitleg wat ze gedaan hadden. Op het moment dat ik het las was hij ook bij haar. Ik heb besloten om de relatie te beëindigen. Hij heeft alles tot op het laatste moment ontkent, sprong zelf in de slachtoffer rol, is vertrokken en heeft nooit meer naar de baby gevraagd. Ik heb veel steun aan vrienden en familie. En ik ga 100% voor de kleine. Ik vind het wel moeilijk om te beseffen dat mijn kindje straks zijn/haar vader niet kent. Wie weet zijn er meer alleenstaande moeders die ook hun verhaal willen delen? Liefs.

6 jaar geleden

Reactie op Debrose

Hee allemaal, Hier een onbewust alleenstaande moeder. Ik ben nu 12 weken z ...
Lieve Debrose, Wat erg! Je moet niet alleen de breuk zien te verwerken maar ook het feit dat hij je bedroog en dat je jouw kindje alleen zal opvoeden. Ik ben er van overtuigd dat jij dit super goed gaat doen. Ik ben geen alleenstaand toekomstige mama maar ik bewonder je enorm. Ik wens je alle succes van de wereld toe. Liefs!

6 jaar geleden

Reactie op Debrose

Hee allemaal, Hier een onbewust alleenstaande moeder. Ik ben nu 12 weken z ...
Wat erg voor je!!!! Maak nu precies hetzelfde door...Mijn ex ging ineens veel drinken en liet me 's nachts gewoon alleen om zelf de hort op te gaan.We waren 4 jaar samen en hadden er ook voor gekozen.Ben nu 31 weken zwanger en geen contact meer met hem (heb hem overal geblokkeerd).Je maakt nu een moeilijke tijd door.Mijn advies; probeer je toch ook te focussen op de goede dingen, je zwangerschap en zet jezelf nu even op de eerste plaats.Doe dingen waar jij je fijn bij voelt, spreek veel met vriendinnen en familie af en maak elke dag een wandelingetje.Buitenlucht doet ook wonderen.

6 jaar geleden

Ik ben ook onbewust alleenstaand, nu 31 weken zwanger. Ik had geen relatie met de vader, maar het was wel meer dan een scharrel of hoe je het ook wilt noemen. We deden het rustig aan en wilden het woord relatie (nog) niet gebruiken, maar waren wel exclusief. Toen ik erachter kwam dat ik zwanger was (door spastische darm werkte mijn pil blijkbaar verminderd) en hierover met hem wilde praten wilde hij er niks van weten. Het enige wat hij vroeg: weet je wel zeker dat het van mij is? Tot op de dag van vandaag heeft hij niks meer van zich laten horen. In het begin voelde ik me schuldig naar de baby, maar nu besef ik dat de baby alle liefde en aandacht van mij krijgt. Voor mij is dat belangrijker dan het kleine beetje aandacht wat hij misschien van zijn vader had gekregen!

6 jaar geleden

Ik heb ontzettend veel respect voor jullie. Jullie worden fantastische moeders. ♥️

6 jaar geleden

Toch een paar vrouwen hier die hetzelfde of iets soortgelijks meemaken dus. Schandalig dat het zo makkelijk is voor sommige mannen om ervoor weg te lopen. Zelfs na een lange relatie en bewust te kiezen om zwanger te worden. Ongelofelijk.. of het nou gepland was of niet.. je bent er met twee personen bij denk ik altijd maar. Ik hoop dat we toch nog veel geluk/plezier kunnen halen uit de zwangerschap. En straks veel liefde mogen krijgen van en geven aan het kindje. Sterkte!❤️

6 jaar geleden

Reactie op Debrose

Hee allemaal, Hier een onbewust alleenstaande moeder. Ik ben nu 12 weken z ...
Wat heftig voor je! Ik ben bijna 7 weken en vanaf het moment dat ik het wist en het hem vertelde ontkende hij de vader te zijn en wilde hij er niks van weten. We hebben bijna 8 maanden samengewoond en heb hem 4 dagen voordat ik erachter kwam dat ik zwanger was eruit gezet. Op dit moment is hij van de aardbodem verdwenen. Hij heeft nieuwe nummers en me overal geblokt. Ik heb er meer dan vrede mee want het was een ongezonde relatie. En die relatie ontkent hij trouwens ook! Aan hem heb ik niks! Weet zeker dat wij vrouwen dit prima alleen kunnen! Succes ladies❤️

VRIEND

5 jaar geleden

Hier precies hetzelfde ik heb de mijne horen bellen met zijn ex waar die btw ook een kind mee heeft hij heeft er een uur mee gebelt en heb alles gehoord hij hield zoveel van der schatje hier schatje daar hij was bezorgd heb je wel gegeten bla bla en probeerde aanstalten te maken voor na haar toe te gaan ben weg gegaan en heb hem later ermee geconfronteerd omdat ik op dat moment niet voor mezelf instond en niet wilde dat het escaleerde hij loog het ook nog eens af toen ik hem geconfronteerd heb gelukkig heb ik alles opgenomen en kon hij het niet afliegen ik heb na 5 jaar per direct een punt erachter gezet omdat ik al eerder vermoedens had en dan zit je ineens 33 wkn zwanger helemaal alleen gelukkig heb ik ook mn familie en vriendinnen maar het is absoluut niet makkelijk beter alleen dan besodemieterd worden

5 jaar geleden

Heftig om dit te lezen. Weet zeker dat jullie allemaal top moeders worden. En ik hoop dat jullie veel steun zullen hebben aan familie en vrienden. Ik en mijn ex gingen ook bewust voor een kindje. Ik heb zelfs een paar jaar gewacht tot hij eraan toe was en niet uitgesproken dat ik graag al moeder wilde worden. Tijdens mijn zwangerschap heeft hij mij niet belazerd. Maar vanaf dat de kleine 8 weken oud was wel. Nota bene met de vrouw van mijn broer. Het is uit gekomen toen de kleine iets ouder dan een jaar was. Dat was voor mij reden om te gaan scheiden. Zo lang met iemand die veel voor mij betekende. Vanaf de geboorte heb ik 90 procent alles alleen gedaan voor de kleine. Toen ik ging scheiden heb ik heel veel steun aan m'n familie gehad. Mijn ex heeft gelukkig door de scheiding z'n ogen geopend en doet sindsdien z'n best een goede vader te zijn. Ik dacht zelf nooit meer gelukkig met iemand te zijn. Wie wil er nou een 30+ vrouw met kind. Inmiddels ben ik opnieuw getrouwd met een hele lieve man die zichzelf ook ziet als bonus papa voor m'n kleine. En verwachten wij samen een kindje. Wat ik hiermee wil zeggen is hoe rot de situatie nu ook is er is licht aan het einde van de tunnel voor iedereen. Ook jullie zullen weer gelukkig zijn. En soms kan dat beter zonder een bepaald persoon in je leven. Ik moet met m'n kleine z'n vader de rest van m'n leven dealen en hoe hij me heeft belazerd na bijna 11 jaar een relatie (waarvan 6 jaar samenwonen en 4 jaar getrouwd) doet me soms nog steeds erg zeer.

5 jaar geleden

Reactie op JDR

Hier precies hetzelfde ik heb de mijne horen bellen met zijn ex waar die bt ...
Super heftig wat ik lees. 33 weken in verwachting dus bijna op het eind. Heb je wel onderdak en een babykamer klaar? Het komt helemaal goed! Je bent nooit alleen. En alleenstaande moeder zijn is niet erg heb ik zelf mogen ervaren nu. Ik vind het heerlijk om met mijn dochtertje en hondje thuis te zijn ( werk nu niet ivm Corona ). Ik ervaar een heel ander soort liefde dan ooit tevoren. Ik sta nog steeds achter mijn keuze om die relatie te verbreken (goed ook maar, want mijn ex heeft nog een aantal erge dingen gedaan waardoor er politie bij moest komen). Lieve JDR het komt echt allemaal goed! Je gaat straks merken dat je dit ook aankan. Hoe verdrietig de situatie op dit moment ook is. Sterkte!

5 jaar geleden

Heftig om dit te lezen. Weet zeker dat jullie allemaal top moeders worden. ...
De vrouw van je broer?!?!?! Wauw.... dat is echt absurt... ongelofelijk. Wat mooi om te horen dat je het geluk weer gevonden hebt bij een nieuwe man en samen een kindje verwacht! Gefeliciteerd! Ik ben nu niet bezig met relaties of daten maar het is wel fijn om te lezen dat het kan. Ik kan me wel voorstellen dat het soms nog pijn doet hoe de dingen in het verleden gegaan zijn. Ik wens je veel geluk en een fijne zwangerschap!

5 jaar geleden

Reactie op Debrose

De vrouw van je broer?!?!?! Wauw.... dat is echt absurt... ongelofelijk. W ...
Ik was er ook totaal niet mee bezig. De liefde over viel me. M'n nieuwe man kon ik al heel lang. En als je me een aantal jaar terug had gezegd dat wij nu samen zouden zijn dan had ik je hard uit gelachen. Ik wens jou en jouw kleintje ook heel veel geluk en liefde. En heel veel sterkte in deze gekke tijden.

5 jaar geleden

Reactie op Debrose

Super heftig wat ik lees. 33 weken in verwachting dus bijna op het eind. ...
Hier sluit ik me bij aan. Wij vrouwen zijn ontzettend sterk. En alleenstaande moeder zijn is niet altijd even leuk. Het is vaak keihard werken. Maar zo besodemieterd worden verdiend niemand. Helaas lees en hoor je het steeds vaker. Niet alleen door mannen overigens. Vrouwen kunnen er ook wat van.

5 jaar geleden

Hoi Allemaal, Ik ben 1,5 samen met mijn vriend. Helaas heeft hij voor mij een zeer aangrijpende relatie gehad waar hij een behoorlijke knauw van heeft gekregen. Alles wat zij heb aan heeft gedaan projecteerde hij op mij. We hebben moeilijke tijden gekend en heb heel veel van hem gepikt. Ik was “het” helemaal voor hem, was zijn droomvrouw en hij had nog nooit zoveel van iemand gehouden als van mij. Dat geloofde ik ook wel.... want dat merkte je op zijn goede momenten ook echt. Het ging een poosje wat beter en hij kreeg hulp. En opeens was uk💙 daar. Oef dat was wel even schrikken maar zeker zeer gewenst, we waren allebei stapel gek op elkaar en wisten echt wel zeker dat we samen dit avontuur aan wilde gaan. Vanaf dat moment kwam eigenlijk zijn onstabiliteit weer naar boven..... alles was te veel en vertraagde we moesten een nieuw huis, (groter) dit moest opeens iets sneller dan we in ons hoofd hadden dus is niet op de plek geworden waar we graag hadden gewild. Ik bleef al die tijd heel erg positief en dag al het goede er van in, het zou wel goed komen en we gaan tijdelijk daar wonen en houden ons ogen verder open. Ik hoopte dat als we eenmaal woonden dat de rust er was en we samen konden gaan genieten van mijn zwangerschap. Echter bleek dit niet zo te zijn..... het leek wel alsof ik met een puber samen woonde. Ook mijn humeur raakte continue getriggerd waardoor ik ook niet meer de leukste en de liefste kon zijn. Want ja irritatie op irritatie stapelt zich natuurlijk op. Buiten dat ik het idee had dat ik met een puber in huis woonde, moest ik alles bekostigen voor onze kleine man.... want ja hij betaalde ten slotte de huur van het huis. Verder merkte je dat hij enkel met zichzelf bezig is en weinig interesse in mij had of toonde. Zolang ik deed wat naar zijn pijpen danste ging het eigenlijk goed, maar als ik even een scheve schaats reed kwam er ruzie en nee niet eens ruzie om een werkelijk ding nee een nutteloze ruzie en er werden allemaal oude koeien uit de sloot getrokken. Ook wantrouwde hij me en was hij super achterdochtig..... hij probeerde zich dan goed te praten als hij een wantrouwende vraag stelde maar ik wist allang alweer dat dit achterdocht was. Hoe kan je nou van je zwangere vriendin denken dat zij vreemd gaat? Alsof een andere man interesse heeft in een zwangere vrouw? Naja buiten dat denk niet dat ik me moet verantwoorden als vrouwen onder elkaar en dat dit genoeg zegt. Als hij onrust voelde in zijn lijf moest ik daarvoor boeten. Ik kon eigenlijk niks meer want wist van te voren al dat er gezeur van zou komen. Al met al liep ik elke dag op mijn tenen met het idee hoe zal hij zijn en wat zal hij denken. En ja meiden..... hij was echt als hij “normaal” is heel erg leuk. Dan was hij gewoon zich zelf. Meerdere dingen geprobeerd.... zijn eigen ouders met hem praten, mijn ouders met hem praten. Maar niks en maar dan ook niks lijkt te helpen. Nu heb ik gister het drastische besluit genomen om mijn spullen te pakken en te vertrekken..... ik kan niet op hem bouwen of van hem op aan. Ik voel me niet gesteund, ik doe alles voor hem en ik word gemanipuleerd, vernederd en de grond in getrapt...... Mijn koek is op..... ik kan niet meer. Ik moet nu kiezen voor de gezondheid van mij zelf en de gezondheid van de kleine man💙 ik ben nu 21 weken zwanger en zit dus nu weer bij mijn ouders thuis..... ik weet nog even niet hoe ik het allemaal ga aanpakken maar laat ik hopen dat het op zijn pootjes terecht komt. 🤞🏻🤞🏻🤞🏻

5 jaar geleden

Hoi Allemaal, Ik ben 1,5 samen met mijn vriend. Helaas heeft hij voor mij ...
Ontzettend knap dat je voor jezelf en de kleine hebt gekozen. Ik weet hoe moeilijk dat is. En terug bij je ouders is misschien niet ideaal maar wel fijn dat ze je steunen en er voor je zijn. Het komt uiteindelijk allemaal goed als de kleine man er straks is. Ook al lijkt dat misschien nu niet zo. Heel veel sterkte!

5 jaar geleden

Ontzettend knap dat je voor jezelf en de kleine hebt gekozen. Ik weet hoe m ...
Dank je wel. Hoop dat er een beetje licht gaat komen in deze duisternis. Ben nu hard opzoek naar een eigen woning, helaas liggen deze niet voor het oprapen. Denk dat het eerst zijn rust moet vinden en we een week verder moeten zijn of misschien nog wel verder. Mijn (ex)vriend blijft nare berichtjes sturen dat doet me veel pijn. Snap niet hoe je iemand waar je zegt van te houden en die je kindje draagt zo de grond in kan trappen. Er moet nog een hoop geregeld worden betreft onze woning. Normaal gesprek zit er niet in.... word er moedeloos van😭

5 jaar geleden

Hoi Allemaal, Ik ben 1,5 samen met mijn vriend. Helaas heeft hij voor mij ...
Hee. Wat een heftig verhaal en wat knap dat je deze beslissing hebt durven maken. Ik herken veel terug in de dingen die je typt, ik heb ook 5 maanden bij mijn ouders gewoond toen ik de relatie met mijn ex verbrak (ook omdat hij begon te stalken en gluren bij mijn eigen woning). Geloof me, dit is de beste keuze. gelukkig kun je bij je ouders terecht. Het zal echt niet altijd even makkelijk worden maar als je straks je kleine uk in je armen hebt voel je een liefde die je nog nooit gevoeld hebt! Manipulatie, vernedering of de grond ingetrapt worden hoef je nooit te accepteren. Alles komt goed! Heel veel sterkte. Je kunt het!

5 jaar geleden

Reactie op Debrose

Hee. Wat een heftig verhaal en wat knap dat je deze beslissing hebt durven ...
Wat lief! Dank je wel. Dit is nog maar 1 deeltje van alles..... ondertussen ben ik de boeman en doet hij alsof ik iets heel ergs heb gedaan. Het doet me zeer.... je staat machteloos opgegeven moment voel je je gevangen in je eigen leven/lichaam. Denk ook idd dat dit de beste keuze is..... voor beide. En helemaal voor de kleine. Hij moet eerst zijn eigen shit oplossen.

5 jaar geleden

Wat lief! Dank je wel. Dit is nog maar 1 deeltje van alles..... ondertussen ...
Inderdaad. Eerst zelf z'n eigen problemen oplossen ipv de schuld bij een ander leggen. Ik weet er zijn altijd 2 kanten van een verhaal maar hij heeft duidelijk problemen waar hij nog niet goed mee om kan gaan. Als je ergens mee zit je kan hier je verhaal kwijt. Altijd wel iemand die het leest, aanhoort en soms gouden tips heeft. Doe je rustig aan voor je kleine man. Zoveel stress en dan dat corona er nog bij.

5 jaar geleden

Inderdaad. Eerst zelf z'n eigen problemen oplossen ipv de schuld bij een an ...
Ga mijn best doen! ❤️💙En heeft zeker 2 kanten..... maar in dit geval ligt 80% aan hem en 20% aan mij. Had graag een oplossing gezocht oid. Maar helaas wilt hij niet luisteren, geen hulp, blijft zich verzetten en schelden en tieren. En ik kan wel van mezelf zeggen dat ik mijn hartje op de goede plek heb en dit zeker niet verdien. Maar ik heb lang genoeg getrokken aan een dood paard. Hoop dat het gauw goed komt ☺️