Als je relatie op knappen staat na leugens

Per direct de financien loskoppelen. Hoeveel heeft hij binnen gebracht het afgelopen half jaar en hoeveel heeft hij verkwist? Dat icm leugens betekent dat jij het gezin gaat beschermen. Of hij het wel of niet eens is, het is ook om hem te beschermen. Of je nog verder moet gaan dan alleen het financiële gedeelte weet ik ook niet. Maar dit sowieso.

ik beheer alle financiën inmiddels al een tijdje. dat was één van mijn eisen destijds nadat ik achter alles was gekomen. Helaas heb ik het onlangs geprobeerd hem hierin wat meer 'vrijheid' te geven en heeft hij het voor elkaar gekregen om in een maand tijd 2000euro op te maken. wel aan dingen voor ons kind voornamelijk. maar toch. Zijn psych noemt het een koopverslaving. In de 3 jaar dat hij gamede, is er in totaal 20k naar dat spel gegaan. dit was voornamelijk mijn loon. Waarvan hij boodschappen hoorde te doen en zou sparen. toen ik het ontdekte ston hij 1000 rood. ahja.

Financiën zelf beheren. Hij is in therapie dus hij lijkt wel zijn best te doen. Als dat het geval is: je bent in goede en slechte tijden samen. Dit is de slechte tijd en hoor je elkaar ook te kunnen steunen. Ik zou dan niet weggaan, hoe pittig het ook is. Tav affectie: dat kan ook getoond worden op andere manieren dan seks. Ik begrijp wel dat hij weinig assertiviteit toont tav seks, de zin daarin gaat ook weg bij een burn out. Geef hem daarin ook de ruimte en knuffel wat meer bijv

Mijn advies is het praktische en relationele van elkaar te scheiden. Zijn shit mag nooit jouw shit worden. Hoe groot is de kans dat er dalijk deurwaarders op de stoep staan? Zorg dat jij nooit aansprakelijk kan worden gesteld voor zijn schulden. Maar jullie hebben wel een kindje samen en het klinkt, maar dat vul ik in, alsof je wel van hem houdt. Weet dat zulke trauma's verwerken en je hechting stabiliseren jaren kost. Je hebt het over weken/maanden, maar daarin kan hij zijn verleden nooit fixen. Het belangrijkste is dat jij voor jullie kindjes moet zorgen en hem moet bieden wat hij nodig heeft. Trekken aan papa/je partner heeft geen zin nu. Hij moet eerst focussen op zichzelf voor hij die focus op een ander kan leggen. Het is daarin ook niet fair om nu seks te verwachten. En nee, dat is ook niet eerlijk naar jou toe, dat klopt.... Ofwel moet je jezelf de vraag stellen of je daarin de komende jaren wilt investeren of niet. Door hem te ondersteunen kan je een gigantisch verschil maken in zijn leven maar ga daar zelf niet aan onderdoor. Jullie kindjes is nu nummer 1 en alhoewel je het liever anders had gezien, hij kan die zorg nu niet dragen. Sterkte ❤️

Op die laatste alinea weet alleen jij zelf het antwoord. Maar dat is lastig te zien, als je er middenin zit misschien. Is het een idee om even een pauze te nemen in de relatie en ook echt een paar weken apart te wonen (zonder contact) zodat je kan kijken hoe dat voelt en of je hem gaat missen en de behoefte voelt hem nog een kans te geven ? (En natuurlijk ook om te kijken welk pad hij in de tussentijd kiest).? Bij mijn vorige relatie bood me dat wel veel inzicht. Vooral het moment toen we weer bij elkaar kwamen. Succes en sterkte met deze lastige beslissingen. Lijkt me heel lastig om nu in jouw schoenen te staan.

Wat goed dat je dit nu bij jou hebt liggen. En wat verdrietig dat hij zodra hij de kans krijgt hier misbruik van maakt. Is geen gezamenlijke sessie bij zijn behandelaar iets? Of de vraag bij je partner leggen dat jij met deze situatie twijfelt over de toekomst en hoe hij dit ziet, en dat hij dit met behandeldelaar kan bespreken. Want hij moet inzien dat hij enorme fouten heeft gemaakt. Geen ide of hij echt wil herstellen en dit thema ope met behandeldelaar kan en wil bespreken. Zelf een 'huilbaby' (ivm medische redenen) gehad, ik postnatale depressie en man kwam in burn out. Dit is loei zwaar, maar geen excuus onbeperkt geld over de balk te smijten. Sterkte!

Moeilijke vraag stel je in je laatste alinea, ik denk dat als je niet meer kan je dat zeker aanvoelt en je ook stopt met deze relatie. Ik vind zijn liegen echt heel erg, zeker het bedrag wat hij er doorheen gejaagd heeft, andere leugens eromheen. Het niet zorgzaam zijn voor jou. Geen intimiteit. Is hij wel zorgzaam voor jullie kindje? Het siert je dat je blijft proberen voor jullie kleine maar bedenk wel dat als jij niet gelukkig bent in deze relatie, hem niet kunt vertrouwen jullie kindje dat als ze groter is en misschien zelfs nu al wel merkt. Er heerst dan toch een bepaalde spanning in huis wat niet zomaar uit de lucht is. Misschien is een time out een goed idee? Kan hij ergens naartoe voor een aantal weken zodat je kunt kijken wat het met je gevoel doet en met dat van hem? Soms geeft dat een heleboel inzichten.

Ik kan me na dit verhaal alleen maar afvragen in welk PlayStation spel je 20.000 euro kan stoppen? 20k? Wat een gigaaaantisch bedrag. Schrik ik echt van. Maar dat ter zijde. Wat vreselijk voor je. Dit klinkt echt gigantisch zwaar. Moeder worden is al een mega levensverandering die heel veel uitdagingen met zich meebrengt. En dan dit er ook nog allemaal bij. Goed dat hij hulp krijgt. Maar ik denk dat het belangrijk is dat jij bij die hulp betrokken bent. Mits je door wilt met de relatie. Want dit is niet alleen zijn probleem. Het is ook jouw probleem geworden. Dus relatie therapie lijkt me niet meer dan logisch. En voor jezelf wellicht ook fijn om met een professional alles op een rijtje te zetten. Er is in jullie korte relatie (ik vind vier jaar namelijk best kort) al heel erg veel gebeurd wat je vertrouwen heeft geschaad. Er staan relatief weinig goede jaren tegenover. Dat is wel echt pittig en ik snap heel goed al je twijfels. Hij moet echt nog langere tijd een andere kant van zichzelf laten zien om dat vertrouwen terug te winnen. Lastig te zeggen wanneer je moet stoppen. Dat is echt aan jezelf. Hou je nog van hem? Het feit dat je meer intimiteit wilt zegt mij van wel. Ik zou echt kijken of je in relatie therapie alles op een rij kan zetten en kan kijken of je eruit kan komen. Het is als vreemde buitenstaander niet te zeggen waar je verstandig aan doet. Heel veel sterkte!

Dank jullie wel voor de fijne reacties! Helaas kan hij nergens heen, of we zouden een hotel moeten boeken maar dat is echt veel te duur. Hij is een goede vader, dat is ook een reden waarom ik nog van hem hou. Hij doet alles voor zn kindje. Door zijn jeugd heeft hij nooit echt een vaderfiguur gekend. Hij heeft het er soms best lastig mee, maar ik denk niet meer dan een andere vader. Ook dit bespreekt hij tijdens therapie weet ik, het vaderschap. Dus dat is fijn. Ik denk dat hij weet dat hij enorme fouten heeft gemaakt. We praten er veel over en hebben heel veel gepraat. Het probleem is alleen dat ik niet verder lijk te kunnen in mijn gevoel. Dus ik blijf hangen in de gevoelens van verdriet en teleurstelling. Ik zit zelf te wachten op een oproep van een psych, maar de wachtijden zijn heel lang. Dat is dus het ding. alles duurt lang. En ondertussen voel ik me alleen maar ellendig. Gewoon zo pittig.

Veel spellen zijn ervoor gemaakt dat je geld uitgeeft. Dagelijks even wat van dit dan weer dat en je komt in 3 jaar aan zo'n bedrag. echt zo bizar. En ik vind het echt zo zonde. Ik ga zelf altijd goed met geld om, zou het me niet kunnen voorstellen dat je het zo uitgeeft.

Wat een nare situatie zeg, het lijkt me super lastig omdat het wel lijkt alsof hij aan zichzelf wil werken. Je geeft aan dat je omwille van je kindje blijft proberen, maar heel eerlijk, is dit een fijne en veilige omgeving voor je kindje? Is dit wat jij je kindje wil meegeven en wil leren, want eerlijk, kindjes krijgen vaak meer mee dan we zelf denken, ze voelen alles, ook als je zelf niet lekker in je velletje zit. Verder krijg ik het idee uit je verhaal dat je er zelf eigenlijk wel klaar mee bent en aangeeft dat je hem niet vertrouwd. Aan de andere kant is het voor hem ook lastig, hij heeft een moeilijke jeugd gehad en probeert nu wel echt aan zichzelf te werken. Heel lastige situatie. Toch zou ik als ik jou was heel eerlijk kijken wat je wil en luister niet alleen naar je hart maar ook naar je hoofd, een break hoeft natuurlijk ook niet definitief te zijn, je zou er ook voor kunnen kiezen om tijdelijk uit de situatie te stappen om een fijne omgeving voor jezelf en voor je kindje te realiseren. Probeer ook hulp te vragen in de omgeving en praat er over, want voor jou is dit ook heel zwaar. Toevallig maak ik een soort gelijke situatie mee dicht in mijn omgeving, 1 van mijn beste vriendinnen, ze zit nu ongeveer 1.5 jaar in Deze situatie en kiest ervoor bij hem te blijven voor hun kindje, maar nu begint ze te merken dat ze er zelf aan onderdoor gaat, ook hun zoontje begint er last van te krijgen (2.5 jaar) hij wil bijv. Niks meer doen zonder mama, ze kan hem niet eens meer neerzetten en hij kan al helemaal niet zelfstandig spelen, als ze naar de wc gaat is het echt gillen… zo sneu 😥 Heel veel sterkte en denk ook goed aan jezelf.

het klinkt alsof je weet wat je wil, maar dat het proces daar naartoe (te) veel vraagt. het komt over alsof je hem de tijd wil geven om hierin beter te worden en dat je hem daarin wil ondersteunen, en zoekt al hulp voor hoe om te gaan met jouw vertrouwen dat geschonden is. en die hulp laat op zich wachten. klopt dat? weet je hoe lang de wachttijd bij de psycholoog is? en wat kun je doen in die tussentijd om het draaglijker te maken? om die tijd te onderbruggen denk ik bvb aan gesprekken met de POH, of even afstand/afleiding voor jezelf? andere leuke dingen doen met vriendinnen, of een hobby weer oppakken? en dan evt een oppas als het lastig te plannen is? heel veel sterkte, you can do this!

Dat hebben wij gelukkig niet. de kleine hier (2jr) is dol op zn papa. De diagnose is dat hij geen burnout meer heeft, dus hij onderneemt ook gewoon weer leuke dingen. Alleen door alle issues, die dus al speelde voor ik hem leerde kennen en zn jeugd, heeft hij verder geen vrienden. Maakt het voor hem dus ook lastig om soms even te ontspannen, zonder mij.

Ik weet niet hoeveel weken het exact gaat zijn. Maar omdat het niet als specialistisch wordt gezien, moet ik rekenen op 10 weken. De praktijkondersteuner kan helaas niet zoveel, maar ga daar wel heen binnenkort om het gewoon van me af te kunnen praten.

knap van je dat je wil blijven proberen, hem de tijd wil geven en zelf ook aan de slag wil. Ik weet maar al te goed hoe lang de wachttijden zijn, vreselijk. Misschien kan dit je een beetje helpen? Kan je gewoon thuis doen, duurt een half uurtje. Een half uurtje alleen voor jezelf. Het helpt je dichter bij je gevoelens te komen. https://www.lizettevanloenen.nl/meditaties

Ik heb zelf heel veel aan de praktijkondersteuner gehad hoor! Gewoon je verhaal doen helpt al veel. En die van mij vroeg echt wel goed door waardoor ik wel hele helpende inzichten kreeg. Dus ter overbrugging kan ik het zeker aanraden. Dit is niet niks voor jou allemaal om mee te maken!

Relatietherapie overwegen om deze onderwerpen eens goed te bespreken?

Iemand dichtbij mij zit in dezelfde situatie, alleen is er aan een andere verslaving heel veel geld ook uitgegeven, duizende euro's poef weg. Ze heeft het moeilijk, gewoon het bedrog, het liegen, met iets anders bezig zijn dan je gezin en dierbaren. Ze geeft ook de financiën in handen nu.maar Ze komt ook maar niet over dat bedrog. Ze is gekwetst en zo'n game verslaving want zo kan je het wel noemen. Is weer iets waar een heel leven aan gewerkt moet worden idd en dit blijft een punt in de relatie. Ze blijft bij hem zolang hij aan zichzelf werkt en laat zien dat hij dit gezin wil. Ze luisterde naar zichzelf. Maar ze geeft ook aan. Ik weet niet of ik hem kan vergeven en nog vertrouwen. Dus ik gok dat het uiteindelijk stuk loopt puur op de barst in de relatie. Het is lastig. Maar luister echt naar jezelf, wat wil jij! Waar wordt jij die sterke moeder van die ook nog een kind moet zorgen.

Jeetje, wat een heftig verhaal. Heb met je te doen. Ik moet een beetje denken aan de uitspraak: Don't marry someone for their potential. Oftewel, de man waarmee jij een leven dacht te beginnen en een kindje mee te krijgen is hij eigenlijk nooit echt geweest. Nu vraag je je af of hij dat ooit gaat worden (geen idee) en of je moet wachten (volgens dat advies zou je dat dus nooit moeten doen). En dat iemand een goede vader is vind ik geen reden om een relatie met hem te hebben. Een goede vader kan hij ook binnen co-ouderschap zijn. Ik zou me afvragen, ga ik hem missen? Of ben ik opgelucht en een grote (mentale) last minder? Je geeft namelijk al aan dat je leven beter was voordat je hem kende (los van jullie kindje natuurlijk). En dat vind ik veelzeggend. Sterkte lieve mama 🍀

Pff sterkte 🌷