Ambitie en kinderen

Ik werk drie dagen, mijn man vier. Ik wil zelf meer dagen wel dan niet bij mn kinderen zijn, omdat ik ze meer dan de helft van de tijd wil zien opgroeien. En alleen savonds van het kinderdagverblijf halen, eten en naar bed brengen telt daarvoor niet voor mij. Dus dat zijn mijn beweegredenen, maar goed, die zijn dus echt voor iedereen anders.

Mijn man gaat een maand voor de uitgerekende datum naar 24 uur werken en hij blijft dan "voor altijd" 24 uur werken. Hij werkt in de zorg, dus ook nacht-/avond-/weekenddiensten etc. Ik werk op de "gewone" werktijden en heb de mogelijkheid om thuis te werken. Waarschijnlijk ga ik straks 32 uur werken (Ik ben ook nog bezig met puzzelen). Nu werkt mijn man 32 uur, dus hij gaat 8 uur minder werken, ik zit nu op 36 uur. Mijn man neemt na de geboorte een maand verlof op en ik neem na mijn verlof ook nog een maand op. En dan wil ik heel langzaam opbouwen (3-4 maanden) om tot die 32 uur te komen ouderschapsverlof. Onderstaand een toic waar je misschien ook iets aan hebt 😊

Ik heb er al twee tot in de basisschool gekregen en moet zeggen dat het heel erg afhangt van hoe je partner de taken opneemt of of je hulp kunt inschakelen. Er komt nu eenmaal een berg werk bij in huis en iemand zal dat toch moeten doen. Mijn man heeft het hoogste loon en heeft als oplossing altijd alleen maar bedacht om dan een au pair te nemen. Maar ik had toen ook zelf niet meteen een job waar ik me in wou of kon verliezen (hij wel), dus was hier de keuze snel gemaakt. Ik 4/5, en zelfs 3 jaar halftijds, en hij maar doorstomen. Heeft ons ei zo na onze relatie gekost, want hij begroef zich ook wel in zijn werk en ik had nooit getekend voor een huisvrouwenbestaan in functie van de kinderen. Mijn advies dus: heel goed blijven praten, regelmatig herevalueren en durven in oplossingen denken. Dat hebben wij te weinig gedaan. Als jij zo graag werkt, dan doe je dat toch! Maar wel in herhaaldelijk (!) overleg. Dat wil ik nu ook echt bij mijn ambitieuze man! Zeker nu ik bij deze baby wel een heel fijne nieuwe baan heb waar ik wel veel in wil investeren.

Hier mn partner en ik beide een dag minder gaan werken

Enorm herkenbaar, ik heb eigen bedrijf en genoeg ambities. Maar ook enorm verlangen naar een (nog een) kindje. Ik en mijn vriend zijn gesprekken aan het voeren, ik probeer me niet te druk te maken en hoop straks een goede balans te kunnen vinden waarin de baby ruimte en prioriteit heeft, maar ook mijn ambities waar ik veel van mezelf in kwijt kan. Gaat best een uitdaging worden, maar eentje die ik graag aanga.

Ik ben na de eerste baby na de verplichte rust weer fulltime gaan werken, we hadden enkel afgesproken dat ik s ochtends de kleine naar het kdv zou brengen 4d/week en de zaterdag ook voor mij zou zijn omwille van werk partner. Soms extreme weken gehad en dan af en toe beetje evenwicht terug zoeken. Praten met partner en plannen. Nu 2de baby in zicht (1 dezer dagen) en nog geen concreet idee hoe we het verder zullen regelen. Partner zal woe oppassen, maar de schooluren van de oudste maken het moeilijker (mijn werk is 50 min van thuis maar zeer veel kans op file, soms 3u enkele rit)... Mijn vader is 40j geleden reeds parttime gaan werken voor de kinderen en is voor mij een even goede optie.

Ik zit in eenzelfde soort situatie, maar pas met een hele prille zwangerschap (week 5). Praat er heel veel over met mijn partner. Hij komt uit een gezin waarin ma fulltime huisvrouw was. Maar bij ons ben ik de hoofdkostwinnaar.😅 Beetje wennen voor hem. We zijn van plan allebei 32 uur te gaan werken, waarbij we dan allebei 1 dag per week alleen met de kleine hebben. In ieder geval in eerste instantie en dan zien we wel hoe dat gaat. Oh, we gaan wel een hulp in de huishouding zoeken ter ondersteuning.😏 Hoop dat jullie er samen ook uit gaan komen!

Ik heb de eerste jaren nog gewoon al mijn uren gewerkt en mijn vriend ook. Je kunt ook kiezen om je ouderschapsverlof op te nemen. Ben je een dag lekker thuis bij de kleine en dan kijken hoe en/of het bevalt. Of een aantal uur daarvan per week opnemen.

Hi Nikee, ik begrijp het goed dat je hier niet zomaar uit bent. Ik wil ook niet mijn ambities opgeven om thuis te gaan zitten. Misschien wel een paar maanden, maar mijn werk is heel belangrijk voor mij. Met mijn man hebben we afgesproken dat we allebei fulltime door blijven werken. Ik zou ook niet snel een leuke parttime baan voor mezelf weten, alles is op fulltime basis. Gelukkig hebben we wel allebei redelijk flexibele werktijden, dus we hebben afgesproken dat ik ons kind in de ochtend klaarmaak en meeneem en mij vriend het 's middags ophaalt. Hij kan al om 7.30 op zn werk beginnen, dus om 17.00 ophalen. Ik kan waarschijnlijk zonder problemen om 10.00 beginnen, dus dan hebben we 's ochtends wat meer tijd. Verder hebben wij ook heel veel vakantiedagen met ons werk. Dus ik maak mij niet teveel zorgen. Inderdaad goed met je man overleggen en als hij wil dat alle offers van jouw kant moeten komen, moet je niet toegeven. 😉

Hey! Ik ben dan niet perse ambitieus zoals jij dat bent maar ik vind mijn werk heerlijk! Mijn man daarentegen is meer een huisvader type, die zou het fantastisch vinden om volledig te stoppen met werken en alle zorg op zich te nemen maar financieel zit dat er gewoon niet in. We willen blijven genieten, leuke dingen doen en gewoon kunnen sparen. We hebben daarom besloten allebei één dag in te leveren en 3 dagen opvang te regelen. Met het weekend erbij zijn we dan 4 dagen in de week thuis en 3 dagen in de week gaat de kleine naar een gastouder. Dan maar zien hoe dit het eerste half jaar gaat. Eerst moest ik er niet aan denken om minder te gaan werken maar nu het steeds dichterbij komt vind ik het wel een lekker idee. Wij zijn eigenlijk altijd volledig op het weekend aangewezen, dat zijn de dagen dat al het andere moet gebeuren. Nu krijgen we er twee extra dagen bij 🤗.

Ik heb zelf ook een zeer uitdagende baan met veel ambitie. Ik leid twee afdelingen en wil dit ook graag blijven doen. Bij de eerste ben ik van 5 naar 4 dagen gegaan wat ik zelf wel heel fijn vond. Maar toen ik switchte van baan, ben ik weer 5 dagen gaan werken. Mijn dochter zit 5 ochtenden op de opvang en ik breng haar elke ochtend om 7:30 uur. Mijn man werkt ook fulltime maar is in de middag thuis en haalt onze dochter dan op. Omdat ik 5 minuten van de opvang woon ben ik ook elke dag rond half 5 thuis waardoor ik nog lekker de avond met mijn dochter heb. Nu ben ik zwanger van de tweede en ik denk ook nog na over hoe nu verder. Ik snap dat je ambities belangrijk zijn maar je moet het niet onderschatten hoe zwaar het kan zijn thuis met een kleintje dat misschien heel slecht slaapt bv. Er kan van alles zijn maar een dag echter thuis is wel heel fijn. Of misschien twee halve dagen. Ik zou het gewoon aankijken, en eerst de dagen opnemen door middel van ouderschapsverlof. Dat kun je altijd stoppen of officieel over laten zetten dan echt maar 4 dagen werken bv. Succes, je gaat echt een weg vinden ☺️

Ik ben ook ambitieus, maar werk drie dagen. Dat geeft niks toch? Straks als de kleine er is dan twee dagen opvang en een dagje naar opa en oma 😍 ik volg tijdens mijn zwangerschap zelfs een omscholing cursus. Het kan allemaal. Maar soms is een stapje terug met werkdagen echt niet erg hoor.

Mijn man en ik werken allebei fulltime. Zeer bewuste keuze om het carrièreperspectief breed te houden. Ons kindje gaat 4 dagen naar de crèche (geen opa’s, oma’s). Ik merk dat ik daar met name vragen over krijg. Dat stoort mij: waarom moet ik alles aanpassen en mijn man niets..? Ik heb overigens wel besloten dat als het niet goed gaat met Job we andere keuzes gaan maken. Vooralsnog haal ik iedere avond een heel vrolijk mannetje op en is mama blij dat ze een heel leuke en uitdagende baan heeft ☺️

Hier ook ambitieuze toekomstige moeder! Blijf met de eerste nog 4 werken, man gaat naar 4! Ben docent dus heb enigszins flexibele uren:) Komt de tweede dan neem ik een dag ouderschapsverlof op en kijk het dan even aan. Gewoon ook op je af laten komen heb ik met mijn leidinggevende afgesproken.

Ik ben een dag minder gaan werken, maar na een jaar weer een dag meer. Ik werkte 4 dagen en nu dus weer 4. Mijn man werkt er ook 4 sinds de geboorte van m'n dochter en wil nooit meer terug naar 5 dagen. Ik ben erachter gekomen dat ik niet echt een babymamma ben, ik bracht mijn kind zonder schuldgevoel 3 keer per week naar de opvang/oppas en ging dan zelf lekker werken! Wat langer blijven? Geen probleem! De babytijd vind ik niet zo heel erg boeiend ofzo. Klinkt heel gevoelloos, maar dat ben ik echt niet! M'n dochter wordt binnenkort 2 en ze is voor mij nu zo veel leuker! Daardoor merk ik dat ik binnenkort weer minder wil werken. Omdat ik nu heel sterk het gevoel krijg dat ik er wil zijn als ze haar verhalen kwijt moet of als ze haar kunstwerken wil laten vertonen. Ik denk er nu zelfs aan om over een jaar op zoek te gaan naar een baan waar ik tussen schooltijden kan gaan werken, zodat ik haar, als ze 4 wordt, zelf naar school kan brengen en na schooltijd op kan halen. Conclusie van bovenstaand verhaal. Je zult het vanzelf merken wat je het meest prettig vindt! Als je kindje bekaf van de opvang komt, dan is misschien goed om een dag rust in te plannen, dus minder te werken. Als je kind het goed doet, dan heb je gevoelsmatig geen reden om minder te werken. Uiteindelijk ga je het vanzelf merken. Mijn motto is: een gelukkige moeder is de beste moeder. Toen ik weer meer ging werken, zat ik lekkerder in m'n vel en was ik een leukere moeder voor m'n dochter. Kijk het aan, wacht het af. Je moet nog even voordat je kindje er is. Wie weet denk je er over een half jaar anders over dan nu en dat is oké!

Ik ben daar zelf heel ouderwets in, maar ik werk 16uur en mijn man 50, ik vind het erg belangrijk om zoveel mogelijk mijn kind zelf op te voeden ipv dat mijn gastouder dat doet. Ik zou het heel erg vinden als mijn kind later zegt, je was altijd aan het werk. Nu komt ons 2e kindje en dan ga ik 8 tot 16 uur werken. En neemt mijn man een papadag.