Angst dat iemand met dochter van de trap valt

Ja ik snap je. Ik ben er minder mee bezig dan jij, maar vind de trap wel spannend met mijn moeder van 70 jaar. Die overigens heel fit is. We hebben de afspraak dat ze achterstevoren van de trap gaat het hem, tree voor tree. Vindt ze zelf ook het prettigst.

Achteruit? Die snap ik niet helemaal🫣

Wij doen alles beneden. Verschonen met verschoonkussen op de tafel of op de grond en slapen in de box. Onze trap is heel stijl dus vind 't idd ook niet fijn als onze ouders die de hele tijd op en af moeten! Ze blijven gewoon de hele dag beneden op een oppasdag. Geen rare gedachte trouwens ook, ik hou zelf ook altijd 1 hand aan de leuning. Als ik spullen mee naar boven neem doe ik die vaak in een rugzak. Telefoon kun je zo'n kort touwtje aan doen, dan kan die aan je pols hangen en kun je met die hand de leuning vasthouden. Je kunt ook misschien nog van die anti slip strips op de trap doen.

Oh, dat snap ik helemaal met zo’n steile trap. Wij hebben een gewone trap met tapijt. Ik heb er wel eens over nagedacht om de oppasdag beneden door te brengen, maar mijn partner vindt dat niet wenselijk in verband met de twee slaapjes. Die heeft hij liever gewoon in haar eigen bedje, zodat het ritme en de structuur hetzelfde blijven als op andere dagen.

Ik herken het wel. Mijn dochter gaat elke week naar mijn schoonouders. Die wonen in een appartement zonder lift, dus lopen altijd de trap op en af als ze met haar naar buiten gaan. Eigenlijk maakte ik me vóórdat het oppassen zou beginnen heel erg druk hierover, en nog over wat andere dingetjes daar. Niet zo erg en heftig als jij, maar toch wel irrationeel heftig. En ja, 'is het niet veiliger om een extra dagje naar de opvang te gaan' heeft ook door m'n hoofd gespookt 😅 Bij mij is de angst gesleten naarmate de weken voorbijgingen en Ik het zelf drukker kreeg met werk en alles gewoon goed ging. Toen gingen die angsten wat minder waarschijnlijk voelen, al gaan ze nooit helemaal weg natuurlijk. Hopelijk is dat bij jou ook zo...

Hoi, wat goed dat je je angst deelt! Dat is al een stap naar minder angst ;). Natuurlijk is het goed om je af te vragen hoe reeël de angst is. In dit geval denk ik zeker bij moeder en schoonmoeder: goed om bij het risico van vallen stil te staan en bespreekbaar te maken. Een kans om vallen op de trap te verkleinen is door achterwaarts de trap af te lopen, desnoods tree voor tree, terwijl er met één hand de leuning word vastgehouden. Of overweeg of de oma’s het oppassen uitsluitend op de benedenverdieping kunnen doen. Hoe oud is je kindje? Wellicht kan het al zelf de trap op klimmen en naar beneden, op de billen tree voor tree. Mijn dochter deed dit met anderhalf. Natuurlijk loop je als ouder achter/ “onder” je kind om het evt te kunnen ondersteunen/ opvangen. Dit laatste is hier nog nooit nodig geweest. Ook is het goed om je zorgen te delen met je partner. Wellicht dat het je voldoende rust geeft als er een lampje in de gang aanstaat wanneer het donker is thuis?

Misschien als aanvulling: ik heb voor mezelf de regel dat ik niet met sokken aan op de trap loop. Dus of op blote voeten of met schoenen met goede zolen.

Je bent gestopt met een antidepressivum. Ik neem aan dat je hierover contact hebt gehad met een psychiater (degene die het had voorgeschreven). Kan je met diegene dit niet bespreken? Het had onderdeel moeten zijn van de voorlichting bij het stoppen en een beetje begeleiding daarbij hoort ook.. dus is dat echt niet voorzien? Vraag dan alsnog of het opgestart kan worden. Heel veel succes! Heel knap dat je bent gestopt. Dus grote complimenten!!

Dankje! Hoe bedoel je achterwaarts de trap af? Dochter is 7 maanden!

Dankjewel! Nee dit is op eigen initiatief. In het verleden wel onder begeleiding geprobeerd maar dit ging veel te snel (onverantwoord), en daarom nu zelf heeeeel langzaam afgebouwd.

Ik herken het heel erg ja. Ik slik nog wel medicatie, zonder was de angst sowieso nog groter. Heel knap dat je hebt besloten dat je het zonder wil proberen en dat het ook nog is gelukt om af te bouwen. Ik snap heel goed dat het spannend is, de trap is sowieso een ding en je kind uit handen geven ook. Je wordt er ook zo voor gewaarschuwd hè, van zo en zo moet je lopen, voorzichtig zijn, etc. Ik moet er niet aan denken dat mijn ouders met onze dochter bij hun thuis van de trap lopen (stijl en glad) maar vond het ook erg spannend toen ze hier een keertje kwamen oppassen. Ik heb echt hevige paniek gevoeld en in de auto gehuild, terwijl ze wekelijks op mijn nichtje passen en het altijd goed gaat. Ik ben overigens ook gespannen als m'n partner met haar van de trap loopt en nog over veel meer situaties dus je bent zeker niet de enige. Het lastige van angst is dat je het vaak wel kunt relativeren als je er rustig over nadenkt, maar er is vaak toch dat stemmetje dat zegt "ja oke goed bedacht, maar er is ook een kans dat het wel mis gaat en hoe erg zou dat zijn.." als je dan ook nog in beelden denkt dan is het nog erger. Wat mij helpt is om te bedenken dat het ook spannend mag zijn, dat het ook normaal is om iets spannend te vinden. En om ook de "positieve" dingen heel vaak door je hoofd te laten gaan, zoals dat je moeder idd 57 is maar ze kan nog prima van de trap lopen, ze vindt jouw dochter ook belangrijk en is voorzichtig, weet hoe ze veilig van de trap moet lopen met je dochter. En dan proberen daar dus ook beelden bij te vormen in je hoofd. Waarschijnlijk vindt je deze overigens situatie het meest spannend omdat het vaak voorkomt dat je moeder oppast, dus het flitst veel door je hoofd en daardoor wordt het steeds groter.

Je staat boven aan de trap, dan draai je je om. Dan stap je rustig tree voor tree naar beneden terwijl je de leuning vast houdt. Mocht je dan toch instabiel raken: dan zal je niet snel naar beneden kukelen, maar eerder met je knie op een tree terecht komen. Dat zal niet fijn zijn, maar beter dat dan onder aan de trap eindigen :).

Maar is dit te doen met een baby op de arm? Ik zou niet gauw met haar op de arm achteruit de trap af willen🫣 We hebben een normale trap, dus geen rechte of extreem steile trap.

Dit dan met een kind in je armen? Hoe vang je je dan op? Als je "normaal" naar beneden loopt dan kun je nog op je billen terecht komen en je baby vasthouden. Andersom lijkt het me juist lastiger.

Ja ik snap hem ook niet zo goed. Wij hebben een “normale” trap, zo’n met een draai. Als je een steile rechte trap hebt snap ik achterwaarts wel. Hoewel met baby op de arm ook lastig.

Even heel practische tip: zou je moeder er voor open staan (en consequent genoeg zijn) om een appje te sturen als ze de trap op/af gaat met je dochter, en weer een als ze veilig boven/beneden is? Dan heb je misschien wel even piek-stress moment, maar hoef je je de rest van de dag niet druk te maken, omdat je weet dat je op de hoogte gehouden wordt.

Dat klinkt als best wel een reden voor jouw angst.. namelijk nare ervaringen die je nu in de weg zitten. Heb je daar ooit wel eens wat mee gedaan? Misschien door dat t verwerken, wordt je angst in het hier en nu minder of gaat het zelfs weg. Bijvoorbeeld met EMDR therapie.

Het is geen irrationele angst, want trappen zijn altijd eng en het kan weldegelijk gebeuren natuurlijk. Zowel ikzelf als mijn moeder zijn met mijn oudste zoon van de trap gevallen, en flink ook, wel al 13 jr geleden en hij heeft er niks van overgehouden, maar toch. Denk alleen dat je er een beetje in doorslaat en teveel mee bezig bent. Ik zou je angst met je moeder bespreken en misschien kunnen jullie op een manier uit komen dat goed voelt voor jullie beide. En verder zou ik niemand behalve jij je moeder en je partner met je kind van de trap laten gaan.

Toevallig heb ik deze angst ook gehad! Vooral bij mijn schoonouders thuis. Die hebben zo'n enge trap en ook een reling waar je 'doorheen' kan vallen. Dan donder je 6 meter naar beneden. Veel angsten over gehad. Dat is gelukkig inmiddels weg gegaan. Niks speciaals voor gedaan. Maar ik vind mijn kinderen op de opvang ook altijd fijner dan bij een grootouder, zeker toen ze klein waren. Nu ze 3 en 5 zijn heb ik dat niet meer.

Je houdt met één arm je kind vast, met de andere de leuning. Mocht je instabiel raken kantel je niet naar voren de trap af, maar juist naar de trap toe. Dit voorkomt dat je naar beneden valt. Als je voorwaarts de trap af loopt is de kans dat je misstapt/ uitglijdt groter en zal je eerder naar beneden glijden. Het achterwaarts de trap af lopen word veelal aangeleerd bij mensen die revalideren na beenoperaties en mindervaliden.