Angst voor vermoeidheid

Ik herken het wel tot op zekere hoogte! Ik ben soms ook angstiger voor de vermoeidheid dan hoe intens de vermoeidheid daadwerkelijk is. Beetje lastig uit te leggen. Maar ik herken het zeker. En probeer mezelf dan af te vragen: wat is het ergste wat er kan gebeuren? Wat als ik inderdaad moe ben, hoe erg is dat dan? Kom ik dan de dag door? En meestal valt het allemaal wel mee. Dat soort gedachten helpen me wel. En sommige feestjes zijn het ook heel erg waard om moe voor te zijn de volgende dag. Dingen die dat niet zijn, ga ik eigenlijk gewoon niet naartoe.

Heeeel herkenbaar. Volgende week ga ik voor het eerst naar een feestje sinds mijn bevalling (de toppers), zoontje is nu 16 weken. Ik ben erg moe en kan me al druk maken over hoe ik t vol ga houden die avond en hoe moe ik daarna ga zijn..

Geen rare titel hoor en een herkenbare gedachte 😊 wat zou er gebeuren als je wel een dag echt moe bent? Of: wat zou er dan juist níet kunnen? Ik moet mijn energie ook erg bewaken en goed verdelen. Net als jij heb ik het af en toe nodig om even te gaam liggen als mijn zoontje slaapt, maar ik zoek ook naar dingen die me energie geven of de dag helpen door te komen. Een voorbeeld: als ik een off-day heb waarbij ik niet goed in m'n vel zit of me te moe voel om wat te doen, probeer ik af te spreken met een vriendin, of ga ik buiten een stukje wandelen/ naar de speeltuin/ naar de stad. Al is het maar tijdverdrijf, dan komt de avond vanzelf dichterbij waarbij ik dan lekker wat vroeger naar m'n bed ga. En, misschien helpt het niet voor jou maar voor mij enorm: sinds ik dagelijks een hogere dosering vitamine D en magnesium slik, lijk ik 's nachts beter uit te rusten. Misschien kan jou dat ook helpen?

Wat bij mij heel goed helpt is inderdaad optijd naar bed gaan. Ik lig er elke dag rond 9 uur in. Nu het wat beter gaat durf ik af en toe een feestje wel aan(vind iemand op t feestje t raar dat ik optijd naar huis wil, dan is dat niet mijn probleem). Als de kleine overdag slaapt rust ik ook af en toe uit. Hoe heftig de nacht ook geweest is, gek genoeg komt het toch altijd weer goed. Succes!

Ik herken het ook tot zekere hoogte, vind het enorm belangrijk dat je jezelf niet verliest in het ouderschap, dus ik probeer wel overal heen te gaan. Daarnaast werk ik onregelmatig dus dat hakt er soms ook nog extra in. En een zoontje wat nog 2 a 3x per nacht komt. Al met al kan je als ouder zijnde stiekem erg veel hebben :) En ik lig er ook regelmatig half 9 in hoor, en slaap smiddags lekker bij als het nodig is. Vraag me soms ook af of het wel gezond is die vermoeidheid, maar denk alles bij elkaar wel.

Zo herkenbaar!!! Enerzijds goed voor jezelf zorgen door slaap te pakken zodra het kan, en anderzijds ook een beetje een leven te hebben met af en toe een leuk avondje. Dat is voor mij een dilemma... Misschien een kwestie van proberen en merken waar je energie van krijgt? Maar sowieso hoef je je alleen te verantwoorden naar jezelf en niets aantrekken van wat anderen van je verwachten of denken als jij op een feestje om 22u besluit om weg te gaan :)

Herkenbaar! Ben ook al zo vaak bestempeld als die saaie, maar boeit me helemaal niets, wil energiek de Dag door met kid(s). Nu in onze kraamweek van de 2e en we slapen om half 9al.

Ja heel herkenbaar. Had t eigenlijk ook al voordat we een kind hadden. Maar ja, dan kun je wat makkelijker uitslapen. M'n vriend vindt t juist leuk om met familie/vrienden af te spreken. Ik denk al snel: lekker thuis op de bank is ook goed. Voel me daar ook weleens schuldig over. Het initiatief om af te spreken, komt eigenlijk nooit van mij. Ik moet vooral niet gaan zitten, maar bezig blijven. Anders kak ik echt in. Slapen als m'n zoon slaapt, doe ik eigenlijk nooit. Maar als t jou helpt, vooral doen.

Volgens mij herkent iedereen dit wel, iig een beetje! Maar trek je niets aan wat anderen zeggen joh. Deze periode is zo belangrijk voor jouw kleintje en jezelf dus doe gewoon wat voor jou goed voelt.. de tijd dat je weer op pad wilt gaan komt echt wel weer!

Ah dat herken ik.. het initiatief om iets te doen met anderen komt ook maar weinig van mij. Tenzij het met familie is. Dan weet ik dat het een beetje te doen is qua tijden.

Bedankt voor alle reacties. Wat fijn dat er zoveel herkenning is. Het blijft maar door mijn hoofd spoken. Ik wil aan de ene kant niet dat angst ervoor zorgt dat ik geen sociaal leven heb. Wat nu een beetje het geval is. Met mijn vriend erbij spreek ik wel met anderen af maar als ik een weekend alleen ben met mijn zoontje, dan zie ik het niet zitten om af te spreken. Terwijl ik me dan ook weer alleen kan voelen. De afgelopen maanden hebben een paar mensen wel geprobeerd met mij af te spreken, maar op de een of andere manier houd ik het steeds af. Terwijl ik eigenlijk wel vriendinnen wil. Pff.... :-(

Herkenbaar! Ik moet er in de nacht gerust 5+ keer uit. Vroeger veel slaapproblemen gehad, liep hiervoor bij het ziekenhuis. Ook bang dat ik te vermoeid raak om te functioneren.

Het enige waar ik constant mee bezig ben is slaap. Hoe kom ik aan zoveel mogelijk slaap? Mijn dagen zijn in mijn hoofd ook heel kort. Vroeger ging ik vaak iets leuks doen, maar nu eindigt de dag gewoon om 21u. Er is geen tijd voor iets leuks, ik moet slapen. Ik ga er vanuit dat het minder wordt, naarmate ik beter/langer kan slapen

Ik herken het. Na 11 maanden halve nachten wakker door een slechte slaper die ik alles voor slaap. Man begon over de jaarwisseling en kan dan echt compleet in de stress raken. Waarom zou ik om 3u s nachts pas in bed willen liggen (het plan is naar vrienden maar die wonen 70min rijden verderop).

Dit is zo herkenbaar! Ik kan al helemaal stressen als ik een keertje later naar bed ga en dan weten dat ik niet aan mijn slaapuren kom 😂 ik kies er dan ook eerder voor om maar niet iets leuks te doen maar vroeg naar bed te gaan

Ik snap je! Ik heb morgen een spooktocht, pas om 2145. Normaal slaap ik dan altijd al. Nu heb ik wel een kind wat doorslaapt maar ze meld zich wel altijd vroeg 🫠

En hoe was het?

Jaaa precies.. dat soort momenten zit ik dan ook opeens tegenop..

Wat fijn, alle herkenning. Nooit geweten dat dit vaker voorkomt. Bij mij is het de afgelopen dagen opeens erger geworden. Angst dat ik niet in slaap val.. en als ik dan s nachts wakker wordt, gaan m'n gedachten meteen aan.. ik heb gister geslapen van 9 tot half 1. Toen gingen m'n gedachten alle kanten op. Ik moet slapen, wat als ik nu niet meer in slaap val.. pure paniek in bed. M'n hart voelde ik gewoon harder gaan. Ik heb wakker gelegen van half 1 tot half 5. Daarna 3 uurtjes geslapen. Ik sliep bij m'n ouders met m'n zoontje. Om 2 uur 's nachts hebben zij hem tussenin genomen zodat ik rustig kon slapen. Maar.. zelfs toen lag ik wakker. Vreselijk. Ik ben bang dat dit weer gebeurt vannacht. 😞

Wij kijken 'savonds uit naar het laatste flesje om 22.00. dan kunnen we daarna met zn allen naar bed en heeeeeerlijk slapen. Wat een genot 🤣