Hi lieve meiden!
Ik heb lang getwijfeld om dit erop te zetten.
Maar we gaan het toch doen.
19 april :
Ik reed naar huis vanaf mijn werk en op dat moment zie ik een bus + aanhanger mijn weg helft oprijden.. nou je verwacht het al. Ik moest keihard remmen maarja dat krijg je natuurlijk nooit afgeremd. Ik weet nog dat ik een keiharde klap maakte met mijn hoofd tegen het stuur en dat ik alleen maar dacht : baby baby…. !! Ik had zoveel pijn in mijn buik. Gelijk mijn gordel afgedaan en toch zelf de auto uitgelopen. En daar kwam de bestuurder van het busje aangelopen en er werd tegen mij gezegd dat ik de drukke weg af moest. Waardoor ik antwoordde : je moet 112 bellen ik ben zwanger!!
Nou uiteindelijk hebben mensen mijn vriend gebeld en die is gelijk gekomen. Uiteindelijk was de ambu er ook al redelijk snel. Maar ik ging nog steeds kapot van de pijn in mijn buik!!. Dus de ambulance in en werd ik nagekeken. Inmiddels was de politie er ook en moest ik nog even blazen. Uiteindelijk toch naar het Beatrix ziekenhuis in Gorinchem. Toen werd er een hart foto van mij gemaakt en werd ik helemaal gecontroleerd. Maar nog steeds geen echo van mijn buik. En ik maakte me zoveel zorgen omdat ik zoveel pijn had in mijn buik. En ik haar niet meer voelde.. nou uiteindelijk nog een foto gemaakt van mijn borstbeen en bloed geprikt en in een potje moeten plassen. Gingen we naar de verlos afdeling omdat we een echo moesten maken. Toen kregen we het nieuws dat mijn borstbeen gebroken is.. en het duurde maar voordat we een echo kregen. Nou uiteindelijk ging ik kapot van de pijn omdat alles gewoon pijn deed. Ik kreeg morfine in mijn been en daar was een eindelijk de gynaecoloog. Nou vervolgens gingen ze overleggen en kwam hij terug met het nieuws : ja we hebben een ambu voor je besteld en je word overgeplaatst naar het UMC in Utrecht. Daar krijg je de zorg die je nodig hebt.
Dus uiteindelijk laat op de avond rond 23:00 uur met spoed naar UMC.
Daar heb ik tot 02:00 uur aan de CTG scan gelegen omdat haar hartslag te hoog was. Nou uiteindelijk heb ik tegen mijn vriend gezegd ga maar lekker slapen. Ik heb uiteindelijk ook nog een paar uurtjes geslapen.
20 april :
De zuster kwam de kamer op om te vragen of we wat wilde eten. Nou toch maar wat besteld maar ik kreeg het niet weg omdat ik me zoveel zorgen maakte.
Vervolgens weer aan de CTG scan en kwamen er 2 gynaecologen binnen. En wilde graag bloed afnemen, ze zouden over een uurtje terug komen want dan hadden ze de uitslag al.
1 uur verder en inderdaad ze kwamen. Maar dit nieuws wat ik nu ga vertellen wilde wil echt niet horen.
Ze hadden bloed in mijn buik gevonden van de baby… alle toeters en bellen gingen eraf.
Ze vertelde dus dat ik longrijp prikken kreeg, ze wilde geen risico nemen. 4 x prikken en er moest 12 uur tussen zitten. Nou toen ze dit vertelde brak ik echt! Het kon dus zijn dat ze haar met 28 weken al gingen halen als haar hartslag niet lager werd.
Uiteindelijk zijn we overgeplaatst naar het WKZ en werd ik ieder uur in de gaten gehouden.
21 april :
Zondag ochtend..
Weer de halve ochtend aan de CTG scan. En eindelijk was haar hartslagje goed! Wat een opluchting. Maar ze wilde in de middag nog even een echo maken van haar hoofdje omdat er toch bloed gevonden was. Nou de echo zag er ook super goed uit en er werd moet verteld dat ik eigenlijk wel naar huis mocht maar ik had de laatste longrijp prik om 21:30. En omdat ik toch heel erg benauwd was wilde ze mij de volgende dag toch even naar de long fysio sturen.
22 april ;
Maandag ochtend.
Ik ging kapot van de pijn vanwege t gebroken borst been. Nou weer medicatie erin. En mijn vriend was onderweg om ons op te halen en lekker naar huis te gaan, uiteindelijk was de long fysio geweest en kreeg ik ademhalingsoefeningen die ik moest doen anders zou ik er ook nog een longontsteking bij krijgen. Nou daar gingen we naar huis rijden.. de ergste auto rit in mijn hele leven. Alles deed pijn ieder hobbeltje.
Eenmaal thuis kwam ik tot het besef dat onze kleine meid zo sterk is !! En dat we het overleeft hebben. Ik brak echt. Maar omdat ik met mijn gebroken borstbeen zit doet huilen zoveel pijn.
Iedere dag maakte ik me zorgen om haar want ik voelde haar minder bewegen.
Ik lag alleen maar te slapen / huilen.
Mijn vriend was alles aan het regelen met de verzekering. Want ja mijn auto… en letsel schade.
25 april :
Wij werden goed in de gaten gehouden in het WKZ. Ik moet ook tot 32’weken in het WKZ lopen.
We moesten een echo om te kijken of alles nog goed is met haar. Ik had zoveel zenuwen… omdat ik haar minder voelde. Nou de echo van een half uur was gelukkig goed! Toen kwam de gynaecoloog even binnen en vroeg hoe het ging. Ik vertelde dat ik haar minder voelde. Dus moest ik nog even aan de CTG scan en alles was goed met onze kleine meid.
Inmiddels 2 weken verder en ben ik vandaag 30 weken zwanger.
Wat een nachtmerrie hebben wij meegemaakt.
Alles gaat nog goed met onze kleine meid 💗🍀
Jeetje lieve mama wat een nachtmerrie! Heeeel veel sterkte en hopelijk een goed herstel gewenst (lichamelijk en mentaal) en wat is jullie kleine al sterk inderdaad!! 🙏🏼❤️ heel veel liefs!
Wat heftig! Maar wat fijn dat het goed gaat met de kleine meid, hopelijk voel je haar snel weer wat meer bewegen. En hopelijk gaat het ook snel beter met je borstbeen.
Lekker rustig aan de rest van de weken en hopelijk voel je je tegen de tijd van de bevalling weer een stuk beter ❤
O wauw.. Wat heb jij heftige tijden meegemaakt. Jullie zijn allebei heel sterk! Hoop dat het, ondanks de pijn en het verdriet, goed met je gaat. Nog even en je hebt je meisje veilig in je armen. Heel veel sterkte, power mommy 💞
Dat lijkt mij allemaal heel erg spannend! Gelukkig gaat het goed met je baby. Veel beterschap nog voor jezelf en ik wens je verder nog een voorspoedige zwangerschap.
Wat goed dat je dit deelt, dat helpt bij het verwerken. Wat heftig dat je/ jullie dit overkomt en al helemaal in de zwangerschap. Wat een sterke kleine meid en mama, duimen voor jullie dat alles goed blijft gaan in de zwangerschap en je straks een kerngezond klein meisje mag vasthouden rond de uitgerekende datum ❤️
Oo wat heftig zeg! Ik kan het me enigszins indenken hoe het voelt. Heb zelf met 25 weken een auto ongeluk gehad maar niet zo'n heftige gevolgen als jij.. Maar man wat is dst schrikken hè.. Zodra die klap is geweest is het enige wat je denkt, m'n baby, m'n baby... Het is echt goed dat je dit deelt. Zo kun je het ook verwerken. Blijf dit ook met je kindje delen, praat tegen haar, ze voelt nu al jouw liefde en bescherming. Dat is zo waardevol. Jullie gaan er wel komen samen 💛 Ik wens je nog een hele rustige en fijne zwangerschap toe. Geniet van die kleine sterke meid ij je buik 💛💛
Jeetje, geen woorden voor. Wat een schrik en spanning moet je hebben gehad en nog steeds! Wat zijn jij en je meisje sterk. Ik wens jullie een goed herstel toe. Pak vooral je rust! 🤍
Wow.. Krijg er tranen van in m'n ogen, wat een schrik en nare periode! Heel veel beterschap en sterkte, hopelijk kun je het een plekje geven en komt alles uiteindelijk goed maar wat zijn jullie sterk!
Woow wat verschrikkelijk om mee te maken zeg! Gelukkig is alles goed met jou en je kleine meid. Een heel goed herstel verder en over een aantal weken genieten van je kleine meid!
