Babyboete

Jouw man heeft net zoveel recht op minder uren werken als jij, wat is de reden dat zijn werkgever zijn ouderschapsverlof weigert? Daar zijn namelijk niet echt goeie geldige redenen voor. Bij ons is alles gelijk, we hebben beiden een stapje terug gedaan sinds we kinderen hebben. Ons salaris is ook nagenoeg even hoog.

Valt iets voor te zeggen misschien, maar het klinkt wel nogal hypothetisch. Hoeveel had je verdiend of hoeveel carrière had je gemaakt zonder kinderen? Hoe druk je dat uit in geld? Je partner heeft ook recht op ouderschapsverlof! Dat hij dat niet krijgt vind ik wel vreemd, is daar een reden voor? Zowel ik als mijn partner werken een dag minder (allebei 4 dagen), dus wij hebben allebei ingeleverd zeg maar. Voelt niet zo, wij wilden allebei graag een kindje en wilden ook allebei minder werken.

Wij nemen zeker dit op in onze huwelijks voorwaarden. Dit wordt gewoon 50/50 verdeeld zodat ik niks tekort kom omdat ik het meest voor het kind ga zorgen. Daarnaast komt er een regel dat als we uit elkaar gaan, ik als eerste mag kiezen of ik in het huis blijf met het kind.

Hmzz🤔 heb er nog nooit van gehoord. Maar idd vaders hebben ook recht op verlof of minder te gaan werken. Als ik even naar mezelf kijk, ik heb altijd fulltime gewerkt met 2 kinderen en opleidingen gevolgd. Was druk maar wel planbaar. Daarnaast zijn er bij mij genoeg mama’s die kleine kindjes hebben en die fulltime werken en nog carrière maken. Als jij als mama zijnde minder wilt gaan werken is dat jouw eigen keuze.. 🤔

Volgens mij is het een keuze die jullie samen maken. Als vrouw wordt je bij het krijgen van een kind niet gedwongen om minder te werken, of minder carrièrekansen te hebben.. Daar kies je voor.. Je kunt er ook beiden voor kiezen minder te gaan werken.. En dat kan ook je man. Hij maakt de keuze om te blijven werken waar hij werkt en daar mee te accepteren dat hij niet minder uren kan werken. Hij kan ook opzoek naar een andere baan waar hij wel minder uren kan werken... Dus het is niet iets wat ons vrouwen maar overkomt.. Wij zijn daar zelf bij... Als je dat als babyboete wil opnemen dat kan..als je partner daar akkoord mee is uiteraard. Ik zou zelf voor een aanpak kiezen waarop je nu al zorgt dat je de juiste verdeling hebt in werk en zorgtaken.

Nope, niet opgenomen....maar ik heb er ook geen last van! Sinds mijn 1e zwangerschap 2x promotie gemaakt (verdien nu meer dan mij man). Conclusie als je wil kun prima vooruit met kinderen. In jouw geval: man schop onder zijn kont en niet aan een 2e beginnen voordat die een baan heeft waarin in 4 dagen werken. En anders: dan vind het je het prima om 3 dagen te werken of een aupair/ nanny aan huis is geen optie dus eigen keuze!

Ik zeg alvast sorry want ik verwacht dat het onvriendelijk klinkt wat ik zeg maar; je hebt altijd de keuze. Niemand zegt dat je minder moet gaan werken, geen promotie kunt maken of wat dan ook omdat je kinderen hebt, behalve jijzelf. Zorg ervoor dat je doet wat je leuk vindt en jaag je dromen na, zorg dat je partner je hierin support en als hij dat niet doet; heb het er met hem over. Je vraag is in mijn ogen ouderwets en helpt niet in het verkleinen van het verschil tussen mannen en vrouwen. Als jij wil werken zijn er vele mogelijkheden, je hoeft ze alleen maar te zien en te pakken. Succes met je keuze!

Wij niks, maar hebben ook de zorgtaken 50-50 verdeeld. In mijn beleving zijn dit echt dingen die je samen afspreekt en dan ook afspraken over de gevolgen van die keuzes. En als een van de twee partners (kan ook net zo goed de man zijn) daarbij structureel minder of zelfs niet meer gaat werken vind ik het ook niet gek daar wel afspraken over te maken. Bijvoorbeeld over gezamenlijke kosten, alimentatie of het delen van pensioen. Hoe staat je partner hier trouwens in? Ziet hij het ook als jullie keuze dat jij minder werkt? Of toch meer van jou?

Ik vind je vraag heel terecht! De babyboete is een zichtbaar fenomeen door allerlei culturele normen over hoe wij met ons allen vinden dat moeders (en vaders) behoren te zijn. Nu ben ik met een vrouw getrouwd dus hoe dan ook vet progressief 😉 Maar wij zijn in gemeenschap van goederen getrouwd en dat vind ik ook redelijk, wat wij verdienen tijdens ons huwelijk is van ons samen. Onbetaald werk doe voor de kinderen te zorgen is ook werk. Dit doen wij allemaal uit liefde en vrije keuze natuurlijk, maar feit blijft dat iemand er moet zijn voor de kinderen, als jij het niet zou doen moeten jullie er iemand anders voor betalen en jij kunt er minder betaald werk door doen (zie ook recente artikelen hierover van Lynn Berger van de Correspondent). Ik vind het niet meer dan redelijk om ook financieel hierin de gelijke te zijn van je partner. Je kiest er immers samen voor.

Hoe het financieel precies zit weet ik niet, maar er is partneralimentatie als je na het beeindigen van je huwelijk of geregistreerd partnerschap te weinig inkomen hebt om rond te komen.

Ik vind de term 'babyboete' echt heel naar. Je kiest samen voor kinderen, dus dan moet je de zorg ook samen verdelen. Bij het krijgen van kinderen ben je als vrouw niet verplicht minder te gaan werken, dus als je dat niet wil of je wenst een andere balans, dan zou ik om tafel gaan met je partner om alle mogelijkheden te gaan bespreken.

Nog nooit over nagedacht eigenlijk, maar wat houdt je tegen om dalijk met de kids op school toch carrière te maken? Hier ben ik ook minder gaan werken, mijn man kan best op papier minder gaan werken maar moet dan even veel werk in minder uren proppen dus dat voel je alleen financieel 😅. Ik denk dat de notaris hier misschien wel ervaring mee heeft of het anders voor je uit kan zoeken. Wij hebben wel een stukje ingebouwd dat mijn man meer geld heeft ingebracht in het huis. Maar naar de verschillen in loon kijken we dan weer niet. Maar dat soort dingen waren heel makkelijk er in te verwerken. De notaris verwoord dat dan mooi in hoe ze dat tzt evt moeten uitrekenen gelukkig.

Babyboete?! Wat een naar woord!!. Ik ben dol gelukkig dat het mij en mn partner eindelijk gelukt is om zwanger te raken en in plaats van het bestraffend woord boete is voor mij ultiem geluk meer op zijn plaats, maar dat ter zijde. Als je samen kiest voor kinderen dan is het een gedeelde verantwoordelijkheid dat je hebt met je gezin. Ik zie niet in waarom het een straf is als je een kind krijgt. Je leven stopt niet, we wonen in een modern land waar gelukkig de vaders inmiddels ook mooie rechten hebben rondom ouderschapsverlof waardoor er een gelijkwaardig evenwicht kan creëren. Het leven loopt zoals het loopt en volgens mij is het heel normaal dat je in de loop van je leven offers brengt ten behoeve van je geluk. En dat is iets moois en geen straf.

Ik snap dat je zeker in een relatie een bepaalde (financiële)zekerheid wil inbouwen voor de toekomst. Al vind ik de term babyboete en de uitleg beetje erg negatief overkomen. (Persoonlijke interpretatie!) Denk zeker dat het mogelijk goed is om afspraken op papier te laten zetten. Of dat er keuzes gemaakt worden dat je partner meer thuis is en jij wel weer stappen kan maken met je werk? Ik zie zelf het minder werken niet als gemiste carrière kansen of minder geld maar tijd die me kostbaar is met m'n gezin. Misschien als jij dit anders ervaart is het sowieso goed om gesprekken aan te gaan om te gaan kijken hoe jij wel nog die gewenste carrière stappen kan maken. Want anders blijf je altijd met het idee van: wat als....

Bij ons is de 3e nu op komst, ik werk fulltime en blijf dat ook doen. Hij waarschijnlijk ook, maar dat is aan hem. Beide zullen ook na de 3e niet stilstaan in functie, sterker nog. Hiervoor werkte ik als alleenstaande met 2 kids ook fulltime en volgde ik opleidingen. Alles is mogelijk, als je wilt. Dus tja, ik zou daar niets over vastleggen, indien je er zelf voor kiest🤷🏼‍♀️ Mocht het zijn initiatief zijn: de banen liggen voor het oprapen, ook vast wel in de functie van je partner. Mooie aan de huidige markt is dat je een sterke onderhandelingspositie hebt. Ook bij een huidige werkgever

Helemaal mee eens!

Goed dat je je dit afvraagt! Kan een hoop gedoe schelen, mocht je ooit wel uit elkaar gaan. Net als hierboven vind ik dat je die keuze samen maakt en het ook tijd als gezin creëert. Maar ik snap jou ook, hoeveel vrouwen blijven niet slechter achter doordat ze minder werken om ook thuis te zijn voor de kinderen. Juist verstandig dat je erover nadenkt. Wij hebben de mazzel dat we allebei een stap terug kunnen doen en dat ook gaan doen. En onze salarissen liggen bijna gelijk Ik vond dit artikel wel interessant: https://www.intermediair.nl/personal-finance/geldzaken/hoe-verdeel-je-thuis-de-financien-zakgeldmethode-is-het-eerlijkst?referrer=https%3A%2F%2Fwww.google.nl%2F

Wel even doorscrollen naar beneden:)

Je hebt helemaal gelijk, maar wij hebben dit niet vast laten leggen. Om er nu achteraf op terug te komen lijkt me ook zo wat, dan is het net alsof ik weg wil bij mn partner.

Je moet contact opnemen met een professional (RFEA-adviseur). Het kan namelijk zo zijn dat als jij een bedrag ontvangt naast kinder- en partneralimentatie, dat er dan sprake is van een schenking tussen ex-partners. Dan ben je schenkbelasting verschuldigd. Een financieel echtscheidingsadviseur kan je daarbij helpen. Die kan je vinden via de website van de RFEA.