Band moeder en zoon

Oh dit houdt mij ook zo erg bezig! Straks wil mijn kind niet meer met mij lunchen. Geniet daarom zoooooo erg van deze tijd. Hij is 16 maanden 😂

Mijn 2 broers waren juist altijd super close met mijn moeder! Zeker mijn jongste broertje

zo blij dat ik niet de enige ben met deze gedachten 😂 wat kan je je daar druk om maken he?? Ik geniet ook echt zoveel mogelijk van het nu!! Elke nieuwe mijlpaal is ook echt met een lach en een traan omdat het zo mooi is om hem op te zien groeien en tegelijkertijd steeds minder van dat kleine pasgeboren baby’tje overblijft… 😭

Ah wat fijn om te lezen!! 🥰

Ik merk dat veel gewoon afhangt van het karakter. Ik heb in mijn omgeving jongens/mannen die een hele hechte band hebben met hun moeder, en ken er genoeg die dat niet hebben. Sommigen van hun jeugd al niet, anders pas vanaf puber/volwassen leeftijd. En daarmee bedoel ik niet automatisch een slechte band. Neen, gewoon niet echt hecht zonder verdere problemen (zo is dat bij mijn lief). Er zijn zoveel dingen die daar invloed op kunnen hebben. Onze zoon is nu 1,5 (erg jong dus nog) en quasi altijd even veel voorkeur gehad voor mij als voor mijn lief. Bepaalde periodes trekt hij meer naar mijn lief, maar we kunnen hem allebei even goed troosten, in bed stoppen, eten geven,… Nu ja, nog een leven lang te gaan. Ik hoop alleszins dat er altijd een warme band gaat zijn.

Haha soms hou ik mij bezig met de nog verdere toekomst.. dat mijn zoontje zelf vader wordt en als moeder van de vader beleef je een zwangerschap/babylife toch anders dan moeder van de moeder hahahhahah.. gelukkig zijn het maar random hersenspinsels!

Mij broertje is ook heel close met mijn moeder, maar dat ben ik ook. Alhoewel ik vroeger altijd een papa's kindje was. Ons zoontje van 5 is echt een mama's kindje, voor verzorging, eten, troosten etc komt ie naar mij...om echt te stoeien en gek doen voornamelijk papa 🙊😂 Ben heel benieuwd over een paar jaar....

Mijn broer belt elke werkdag met mijn moeder als ze op weg terug naar huis is van haar werk. Dan is hij ook zo'n beetje klaar en dan kletsen ze een uur, totdat ze voor haar deur staat. Dat is toch een stuk meer contact dan ik als dochter kan claimen met haar, terwijl wij ook super close zijn. Haar broer (mijn oom) belt ook elke avond steevast minstens een half uur met zijn moeder, al sinds mijn opa 20 jaar geleden overleed. Als ik bij mijn oma op bezoek ben dan weet ik ook dat ergens tussen 7 en 9 's avonds de telefoon overgaat, en dan dat ze dan haar dag even afloopt en hij de zijne. Er is niets dat die twee niet van elkaar weten, en hij is al op zijn pensioenleeftijd. Dat geldt zeker niet voor haar twee dochters, hoewel beiden ook een goede relatie met haar hebben. Dus nee, het hoeft zeker niet zo te lopen. Moeder-zoon kan juist nog hechter zijn dan moeder-dochter :)

Ik heb dit dus met mijn dochter. Dat ik nu al bang ben dat we uiteindelijk niet heel close zullen zijn omdat ik dit ook niet heel erg ben met mijn moeder. Heb verder echt wel een goede band met d'r. Maar hoor van iederen: oh meisjes dat zijn papa's kindjes, later ook...

Geen zoontje. Maar mijn broer woont 10 minuten fietsen van mn ouders af en komt elke week een vaste dag langs bij mn ouders. Met sinterklaas en kerst zorgt hij altijd dat er stiekum opeens iets leuks in hun huis ligt. En ze komen naast die vaste dag nog wel eens vaker bij elkaar langs als zn werk het toe laat. We zijn allemaal gek op onze ouders maar de rest woond verder van ze af. Het is niet alleen voor mn moeder maar voor beide. Maar je merkt wel dat die ook echt met beide een hele sterke band heeft.

Ik zie juist meer bij mijn ouders en omgeving dat de band tussen vader en zoon erg verwaterd en met moeder juist goed blijft. Mijn vader en broer hebben bijna niks gemeen en doen ook niet echt moeite meer voor elkaar. Mijn moeder en broer zijn twee handen op één buik.

Mijn zoon is 14 en een echt moeders kindje ( en oma ook 😁) We grappen wel eens dat we medelijden hebben met zijn vriendin later, omdat hij eerst naar mama of oma moet 😁😁 Ik denk dat het ook gewoon aan het karakter van degene ligt.

Denk dat karakter het meeste zegt. En als beide partijen er vrede mee hebben, is het prima toch? Ik heb nauwelijks contact met mijn familie. Sinds 1-2 jaar weer wat meer met mijn oudste zus. Geen ruzie, maar gewoon verwaterd.

Toen mijn oudste zoon geboren werd was ik 17. Inmiddels is hij bijna 13 en we zijn gelukkig nog altijd enorm close. Wij kunnen overal over praten en hij is naast mijn zoon ook echt mijn maatje. Ondanks dat hij nu een beetje begint te puberen hebben we het altijd gezellig samen. Ik moet er niet aan denken dat onze band ooit minder wordt. Dat zou mij echt heel veel verdriet doen. Ik hoop met mijn jongste zoon van nu 5 maanden ook zo'n band te krijgen. Voorlopig is hij in ieder geval nog lekker een mama's kindje.🥰

Toen mijn oudste zoon werd geboren was ik 18 aanstaande vrijdag wordt hij 17🥳😊 onze band is echt super. We kunnen over alles praten en ondernemen veel leuke dingen samen. Hij heeft nu na al die jaren een klein broertje van 5mnd en hij is zo een trotse zorgzame lieve grote broer💙 en ik een trotse mama van mijn 2 boys💙💙

Ik heb juist altijd het gevoel dat meisjes mama”s kindjes zijn ( ik tenminste wel!) ik zie mn moeder bijna dagelijks! ( al is het soms ook 10 min) En zou dat ook niet anders willen🥰.

Dit is ook iets waar ik over nadenk. Ik heb het gevoel dat meisjes/vrouwen het gezin later meer bij elkaar houden en moeite doen om dingen te organiseren terwijl mannen meer met hun eigen ding bezig zijn en uitvliegen. Heeft denk ik ook met loyaliteit en schuldgevoel te maken waar vrouwen vaker last van hebben… dat ze zichzelf wegcijferen en vaker dingen doen waar ze niet écht zin in hebben maar om andere te pleasen (ouders)

Mijn broer is de oudste en nu 34 en echt een moederskind en zou volgens mij nog steeds het liefst bij haar op schoot zitten. Mijn man daarentegen heeft helemaal niks met zijn moeder en wil niet eens op een theebezoekje. Hij laat haar af en toe hier komen voor onze zoon maar dat is echt een formaliteit. Er is gewoon veel gebeurd en zij was gewoon niet een moeder moeder. Ik denk er ook van aan, heel bang dat ik ook zo'n band met Mn zoon krijg. De jaren zijn lang en er kan echt vanalles gebeuren 😪. Ik kan het me ook niet voorstellen maar blijf wel Mn best doen om dat te voorkomen 😅

Dat klinkt geweldig :)) Dat heb ik dan totaal niet met me moeder die zie ik eens in de zoveel maanden en zelfs bellen doen we niet elke week🤷‍♀️😅. Ik was echt een papa's kindje. Alleen is hij helaas al 13 jaar geleden overleden😢.Een hechte band met me moeder heb ik sws nooit gehad.

Ik heb dit ook met mijn moeder!! Ik spreek/zie haar ook dagelijks. En mijn zusje net zo met mama. Wij hebben dan weer niet zoveel met onze vader. Mijn ouders zijn nog wel bij elkaar. Ik hoop daarom ook dat onze (mijn) band met onze zoon zo goed is. Was hier in het begin wel ook een beetje van geëmotioneerd dat het een jongetje was, want voor mij voelde het ook meer alsof jongens meer hun eigen weg gaan als ze groter zijn, en meiden dus closer blijven. Maar wie weet is dit niet het geval