Bang om mijn vriend kwijt te raken na onze baby..

Jeetje meis wat vervelend, ik denk dat ieder koppel wel in deze situatie komt. Een baby brengt onwijs veel met zich mee en is best een life changer... Misschien kunnen jullie hier met iemand over praten? (bijv. Relatie therapie) Misschien een etentje thuis organiseren voor jullie twee? Zelf koken of eten bestellen. Allebei leuk aankleden, tafel mooi dekken. Date night. Je kan ook bijv. Een bioscoop avondje doen. Stukje samen wandelen? Spelletjes doen? Als jullie daar van houden? 🍀🍀

Wat rot! Wat Nikkig ook zegt, ik denk ook dat bijna ieder stel wel zo'n periode kent, zeker nu je ook met corona niet even een hapje ergens kan gaan eten bijvoorbeeld of een drankje doen. Boodschappen doen is het uitje zeg maar en dat maakt het soms best even lastig. Blijf met elkaar praten, kijk wat jullie allebei nodig hebben. Je kan ook samen een avondje plannen om te gourmetten, zet een lekker muziekje aan, kleed je leuk aan voor elkaar.. lekker cosy misschien maar wel even quality time. Ik ga ook het liefst om 19.00 uur m'n bed in, ben dood moe maar soms.. soms moet je je daar even overheen zetten om iets leuks te doen samen, krijg je ook weer wat energie van 😉

Misschien kan ik bot overkomen. Mijn intentie hierachter is echter dat ik jou van vrouw naar vrouw een beetje in je kracht wil krijgen.. Maar ik vind dit echt ENORM slecht van hem. En ik vind het heel erg dat jij hier bang van word. Jullie kindje is net 3 maandjes op deze wereld. Je zit nog volop in de zorg en voedingen en slaaptekort. Dit omdat jullie kindje dat nog nodig heeft!! Het is HEEL normaal dat je minstens het eerste half jaar vooral met de baby bezig bent. Dit omdat de baby dit nodig heeft en omdat je moet kunnen wennen aan de nieuwe situatie. Ik neem toch aan, dat jouw vriend zich er bewust van was dat een baby krijgen de relatie zelf even op een laag pitje zet??! Dat het eerste jaar even heel veel tijd vraagt voor de baby? 3 maanden.. waar hebben we het over?? Ik krijg hier echt jeuk van. Hij voelt zich nu al niet meer gezien. Het moet hem om zijn kindje gaan, en hij moet snappen dat jij nog moet herstellen van een bevalling en je energie KEIHARD nodig hebt. Mijn vriend en ik zijn uiteindelijk uit elkaar gegaan omdat mijn ex zich vanaf de zwangerschap al "niet gezien" begon te voelen. Vanaf de geboorte werd het alleen maar erger. Ik heb bijna 2 dagen over mijn bevalling gedaan, bijna 2 liter bloed verlies en ook nog mama (leren) zijn. En meneer kwam aandacht tekort. Aub zeg. Ik herken iets teveel van jou vriend in mijn ex vriend. Hoe is de takenverdeling? Echt sorry.. waarom klaagt hij zo vroeg al??!!! Bah.. Denk aub aan jezelf 🍀

Ook hier ben ik het mee eens. Ik ken natuurlijk je precieze situatie niet maar hier valt ook zeker wat van te zeggen. Gooi het allemaal maar op jou bordje en jij zit er mee nog meer druk erbij.

Ik lees tips over een avondje plannen. Is voor een keer leuk, maar punt is dat je dus structureel iets moet veranderen. Mijn baby is nooit bij oma, behalve als we werken en toch maken we tijd voor elkaar. Eten als de baby op bed is (en helaas... na 4 maanden is dat nog steeds pas 20.30 uur), samen koken en zelfs samen een kwart film kijken (voor een hele zijn we te moe) is al quality time. In het weekend samen de hond uitlaten en gezien de baby nog zo jong is kunnen we het dan over volwassen dingen hebben. 'Hier gaat elk stel doorheen ' is geen geruststelling, vind ik. Ik wil je heel veel strekte en succes wensen met het zoeken naar de combi rol moeder en partner.

Sorry, ik vind die praktische tips heel normaal.. en die dingen zijn zeker handig om te doen.. maar dames? Deze meid is net 3 maandjes mama.. kindje gaat al naar de oppas, wat ik heel knap vind want dat kon ik echt nog niet zo vroeg.. Volgens mij mag je met 3 maand echt nog wel even je aandacht op slapen en kindje hebben en moeten die leuke dingen doen samen eerder spontaan komen dan dat ze er nu al voor "moeten werken"....

Herkenbaar deze periode. Bij ons heeft het zelfs 1,5 jaar geduurd omdat ik post natale depressie kreeg in combinatie met PTSS. We zijn partners, we hebben voor elkaar gekozen en nog belangrijker: we hebben gekozen voor een baby. Dat heeft prioriteit. Inmiddels doen we weer leuke dingen en is onze relatie weer vol in bloei. ❤️

Ben het met jullie eens meiden, maar ze vroeg om dingen die je kan doen als koppel. Dus daar mijn antwoord. Ik vind zelf ook dat hij maar even respect moet hebben voor de situatie. Net een kindje en nu al aandacht missen. Vind ik persoonlijk een beetje egoïstisch.

Meid dit is heel normaal, na een tijdje wordt dit echt wel weer beter... bovendien is dit ook echt een rot tijd waarin je niets kunt gaan doen! Niet uit eten, geen bios etc etc.. misschien als alles weer open gaat 1 x in de maand quality time inplannen ?

Eens, het hoort er echt allemaal bij en als dit al voor een relatie crisis zorgt, nou berg je dan maar.

Waarom hij 'klaagt"? Omdat misschien niet iedereen in het leven staat zoals jij? Ik vind je bericht erg eenzijdig en beschreven vanuit een moederlijke slachtofferrol. Naast ouders ben je ook partner. Je hele leven staat op z'n kop en dan raak je voor je gevoel het enige vertrouwde kwijt wat je hebt. Dat mag je toch heel erg vinden. In de moederrol kent hjj haar nog niet en als dat de enige rol is waarin hij haar nu ziet, dan snap ik dat dat even heel erg is. Daarnaast zijn ze allebei waarschijnlijk kapot en dat helpt je relativeringsvermogen ook niet echt.

Ik ben het wel eens met Anneb dat het heel normaal is dat je met een 3 maanden oude baby echt nog overdonderd bent van de nieuwe situatie, al je energie nodig hebt om voor je kind te zorgen en overeind te blijven. Het is een mega heftige periode! Aan de andere kant mogen de gevoelens van je vriend er natuurlijk ook zijn! Ik weet hoe hecht ik met mijn kind ben en ik kan me voorstellen dat je je dan als man een beetje het derde wiel aan de fiets kan gaan voelen, zeg maar. Maar ik ervaar zelf dat dit soort gevoelens zo veranderen van maand tot maand, soms vind ik mijn vriend maar een luie jojo en zoals nu deze week zijn we echt een team en gaat het enorm goed. Ik zou zeggen dat je met je vriend afspreekt om het even tijd te geven, spreek af dat je bijvoorbeeld het komende half jaar niet uit elkaar gaat, allebei je best doen maar zonder al te veel druk want het leven is momenteel al hectisch genoeg. Rustig aan.

Hahaha luie jojo, die houd ik er in voor thuis. Verder vind ik het mooi wat je schrijft

De eerste maanden zijn erg zwaar! Mijn schoonmoeder past een dag in de week op als ik werk. Ik werk 3 dagen totaal en alle andere dagen heb ik de volledige zorg. Mijn man heeft een dagje voor zichzelf, ik heb dat niet. We ergeren ons aan elkaar, we hebben woorden wisselingen en hebben een kort lontje. Mijn man snapt mij niet en ik hem soms ook niet. Maar goed het is een fase. Dus we moeten er doorheen. Ik kan geen tips geven want wij doen ook niks samen🙄.. Als het in de mogelijkheid ligt breng de kleine naar opa of oma. En ga een avondje gezellig samen doorbrengen ook al zijn jullie heel moe. En geef vooral aan wat je wel en niet wilt. Een kindje heeft beide ouders nodig.

Ik schrijf zeker niet vanuit een slachtofferrol. Ik voel me ook totaal geen slachtoffer.. Ik snap dat hij de nieuwe situatie wat lastig kan vinden. Maar topic starter schrijft zelf dat ZE gaan slapen als baby bij oppas is. En dat ZE niks leuks doen als koppel. Dus ik zie ook niet terug dat hij bijv moeite doet om relatie dingen te doen en de mama niet "meekomt". Maar vervolgens wel zeggen dat hij het gevoel heeft niet meer in een relatie te zitten met haar en zich begint te irriteren.. Ik vind dat kortzichtig en iets kwijtraken wat zo vertrouwd was? Dat gevoel snap ik ook.. als je maanden of misschien wel jaren verder bent.. maar ze zitten nu pas op 3 maandjes! Ik krijg daar alarmbellen van..

😂😂😂😂 eens

De eerste tijd met een baby is ook pittig jullie leven beiden waarschijnlijk op een overlevings modes. Ik vind het wel knap dat hij dit jou durft te vertellen, dat lijkt mij toch echt wel genoeg om er samen aan te werken. Als de baby weg is zou ik toch echt actie gaan ondernemen. Je zou lekker eten kunnen bestellen voor jou en je vriend. Je zou een overnacht in een hotel kunnen boeken zodat je niet thuis zit maar in een andere omgeving. Schrijf beiden op wat jullie zo leuk aan elkaar vinden en lees dat voor op zo avond als jullie met z'n tweeën zijn. Voor nu doe kleine dingetjes die je het gevoel geeft dat je gezien wordt door je partner als zijn geliefde. En straks als we weer wat meer mogen misschien vinden jullie het leuk om naar een sauna te gaan? Of doe een leuke workshop met z'n tweeën. En vooral blijf praten met elkaar! Zulke fases duren soms voor je gevoel zo lang, alleen dit heeft tijd nodig! Succes en sterkte!! 😘

En misschien ook een beetje uitkijken met snel zeggen dat iemand vanuit een slachtofferrol praat. Ik ben wel degelijk geconfronteerd met agressie vanuit mijn ex omdat hij met dezelfde soort gevoelens zat. Ik herken veel in haar bericht. Ik laat weten dat dit komt vanuit mijn verhaal, dus ik geef haar een mening mee vanuit mijn kant. In de hoop dat zij niet zon situatie krijgt als wat ik had. Dus ja, ik vind het heftig en snel dat haar vriend met 3 maand al klaagt over haar rol als partner. Zoals jij zegt dat we ook partners zijn van elkaar. Geloof me, ik heb HEEL veel begrip gehad voor mijn exvriend toentertijd. Heb me constant in zijn schoenen proberen te schuiven omdat een man zich een derde wiel kan voelen.. ik heb mezelf heel veel aan de kant gezet om alleen voor hem en de baby te zorgen, zodat beide niks tekort kwamen.. dus

Jouw kindje zit ook nog 24/7 als een koala aan je vastgelijmd tuurlijk dat dit nog extra heftig is. Ik denk dat het de vermoeidheid is die spreekt bij je vriend

Wat een rottige situatie TS!! Ik vind het wel heftig om te lezen dat je in een korte “crisisperiode” het gelijk hebt over uit elkaar gaan.. er gaan nog zo heel perioden in je leven komen dat je relatie even onder druk komt te staan. Daar moet je als koppel doorheen. SAMEN. Daar moet je beide energie in steken. Ook als je heel moe bent kan je nog wel waardering naar elkaar uitspreken, elkaar lekker knuffelen (al is het maar vijf minuten voor je uitgeput in slaap valt). En dat hoef niet alleen jij te doen, ook hij moet dit doen. Ik vind de praktische tips als tijd voor elkaar maken helemaal niet gek klinken. Maar dat hoeven in mijn ogen geen grote dingen te zijn. Zoals iemand anders ook al zei: zorg dat je samen kunt eten en dan even interesse in elkaar toont en het even niet over je kind(eren) hebt. Of zoals ik zei, knuffel even lekker voor het slapen gaan. Soms zeg ik tegen mijn vriend: ik heb geen zin in seks maar ik wil even heeeel graag met je knuffelen. Nou dat is dan duidelijk en dan kunnen we ook heel erg van het knuffelen en kussen genieten zonder dat een van ons verwachtingen heeft dat het tot seks zal leiden. En ook andere kleine momentjes: Geef elkaar complimenten. Bedank elkaar 😄 zodat niet alles maar vanzelfsprekend wordt maar je elkaar ook waardeert. Dit heeft er bij ons echt voor gezorgd dat we zelfs in crisis situaties veel liefde bleven voelen ☺️ In mijn zwaarste burn-out uitte ik ook nog steeds mijn genegenheid en knuffelde ik met mijn vriend. Ja, seks hadden we soms dan lange tijd niet omdat ik wel echt ziek was. Maar hier praatten we over en ik bleef wel mijn best doen. En hij ook 😄 Misschien heb je hier wat aan en misschien absoluut niet. Dit is gebaseerd op mijn eigen ervaring ☺️ Dat snap ik.