Bang voor de dood..

Hoi! Ik snap je angst. Het is ook eng, want je weet dat het gaat komen maar je weet niet wanneer. Ik denk dat het goed is om even met de huisarts te praten hierover. Die kan je misschien doorverwijzen naar een poh. De poh kan naar je angsten luisteren en je misschien wat handvatten geven die voor jou kunnen werken om je angst te verminderen. Ik ben zelf gelovig en daarom niet bang voor de dood, maar ik snap dat het je super angstig kan maken!

Ja precies.. en ik werk ook met hele oude mensen, en dan denk ik ook zie je je kan ook gewoon zo oud worden. Maar het is gewoon zo’n nare tijd, en dat heeft veel invloed op mij

Je kunt toch nog steeds bang zijn om je kind zonder moeder achter te laten of bang zijn dat je kind overlijdt, ook als je gelovig bent? Ik ben niet gelovig en niet bang voor mijn eigen dood, maar dus wel voor het overlijden van mijn kinderen of om ze "alleen" achter te laten :( Mijn vader is plots overleden toen ik een puber was, misschien dat dat meespeelt. Maar denk dat veel mensen deze angst hebben?

Dat kan, maar dat is bij mij niet het geval en dat komt door mijn geloof ;)

Heel begrijpelijk! Ik denk dat het goed is om even met een professional te praten want het is zo zonde om heel je leven met die angst te leven!

Ik kijk al jaaaaren geen nieuws. Anders word ik alleen maar verdrietig. Je zegt: je ziet zo veel online en op tv. Kijk de nieuwszenders dan niet. Geloof me, je zit dan echt in een fijnere bubbel.

Heel herkenbaar. Het geeft zoveel meer lucht om te leven.

Je ziet ook vaak dat mensen een ziekte of een ernstig ongeluk WEL overleven. Maar helaas (en dat is menselijk) blijven de negatieve dingen vooral hangen

Mijn angst was niet zo expliciet maar... Ik ben naar de psycholoog gegaan. Alles doorgenomen om het probleem te analyseren en bij mij speelde mijn stress niveau en geluksgevoel een grote rol. Toen ik dat verbeterde, verdween daarmee de angst. Soms komt het terug in vlagen en dat zijn nu signalen voor mij om even terug te schakelen. Dus: los van het nieuws, is er meer in je leven anders sinds je de angst ervaart?

Ja precies. Mijn opa + schoonfamilie kijken altijd NOS nieuws en ik loop altijd weg als ik bij hun ben op dat moment. En ze weten het ook hoor, dat ik dat expres doe. Oorlogen zijn er altijd al geweest maar ik hoef geen verwoeste gebieden te zien met gewonde mensen. Ook omdat het nooit zal stoppen en ik 0 invloed heb op zulke situaties. M’n zus vind het maar raar dat ik het nieuws niet volg. En toch mis ik niks want al het belangrijke nieuws krijg ik wel mee via via.

Heb je wel eens gedacht aan EMDR? Ik heb ook een angst voor de dood die mijn leven echt beheerste. Weet ook waar het vandaan komt. Heb oa hiervoor emdr gehad voor de specifieke situaties die deze angst hebben getriggerd. Nu kan ik er veel beter mee omgaan. Ik heb nog steeds momenten dat ik mezelf er even in kan verliezen maar kom daar sneller weer uit en ook minder paniek.

Ik herken dat wel Zelf vind ik dat bijv heel eng van die oorlog in Oekraïne het lijkt me zo vreselijk om in oorlog te sterven etc En ben ook heel bang dat het ooit toch in Nederland gaat komen Daar in tegen was ik bijv voor corona niet bang heb het (even afkloppen) ook nog nooit gehad Ik probeer te genieten van elke dag en mij elke dag gezegend te voelen als ik weer opnieuw wakker word Ik probeer me daar zo goed mogelijk van bewust te zijn maar aan de andere kant er ook weer niet te veel bij stil te staan en gewoon leuke dingen te doen Het helpt soms om even goed te ventileren op t forum

Hey ik kan me voorstellen dat het een enge gedachten is. Zelf ben ik rond mijn 20ste bekeerd tot het Christendom. Dat heeft echt al mijn angsten weggenomen. Ik geloof dat God een plan heeft voor mijn leven en dat het leven op de wereld tijdelijk is en als ik heenga, ik het eeuwige leven mag ontvangen in de Hemel. En datzelfde geloof ik over mijn kinderen en partner. Zelfs voor jou en een ieder! De dood is iets wat wij niet in handen hebben. Daarom zie ik ook elke ademhaling en heartbeat als een zegen. Vier dat je leeft! Tel je zegeningen. En mocht je ooit ervoor openstaan dan kan je natuurlijk eens bidden en vragen of God jou hierin wilt geruststellen.

Ook hier heel herkenbaar... Ik heb dit met periodes... Vorige week was ik ineens heel bang dat mijn zoontje ineens iets ergs zou krijgen en krijg mijn gedachtes daarin dan niet uitgezet en mijn hele lichaam word onrustig... Ik weet dat ik dan even tijd moet nemen voor mezelf, even alleen op pad, een wandeling maken.. Verder kijk ik in die periodes (maar probeer dit ook te doen als ik me gewoon goed voel) geen nieuws, geen "zware" tv programma's en scroll ik alleen snel door de social media voor de leuke berichten van vrienden... Meestal ebt het dan na een paar dagen weer weg en kan ik er weer tegenaan 💪🏻

Wat goed dat je dit uitspreekt. Mijn advies zou zijn om een hypnotherapeut op te zoeken. D.m.v. hypnose kun je de angst oplossen. Meestal max 3 sessies, soms zelfs maar 1! Je hebt die angst zelf "aangezet" wat betekent dat je die ook weer uit kan zetten. Ja het klinkt heel simpel en dat is het ook. Ben zelf hypnotherapeut en je kunt de meest prachtige resultaten behalen.

Als ik er teveel over nadenk vind ik het ook erg eng. Het is toch iets onbekends. Zelf kan ik op momenten wel angst voelen, maar kan het dan ook snel weer naar de achtergrond verplaatsen en weer in het hier en nu leven. De dood hou je uiteindelijk niet tegen, maar hopelijk laat het nog lang op zich wachten. Verhalen van jonge mensen die overlijden vind ik wel extra verdrietig. Als het echt je leven beïnvloed zou ik hulp zoeken. Een psycholoog of zoiets zou vast daar erg mee kunnen helpen en misschien ook de bron van je angst ermee aanpakken.

Wat naar zeg :( Voor velen wel herkenbaar denk ik. Ik luisterde toevallig afgelopen week een podcast van Omdenken die hierover gaat! Op Spotify even zoeken, dat was wel een fijn gesprek erover! :)

Welke aflevering? Je hebt er heel veel. Bedankt voor de tip alvast!

Ja heel herkenbaar! Ik heb er therapie voor gevolgd. Psycholoog en EMDR!

Heel erg herkenbaar. Het wordt bij mij al erger en erger. Ik ben vreselijk bang dat ik bijvoorbeeld te horen krijg dat ik kanker heb, en tegen mijn kinderen moet zeggen dat ik dood ga.