Bemoeienissen schoonmoeder

Ik zou die vrouw absoluut niet wekelijks binnen laten, dit is echt niet oke. Ze mag blij zijn als ze überhaupt langs mag komen....

Ik vind je zo een stoere en lieve vrouw, je hebt zo te horen je best gedaan om het contact goed te houden. Je moet mu echt voor jezelf kiezen en kunnen genieten van je zwangerschap. Ik heb ook nare dingen meegemaakt met mijn schoonmoeder. Ze vertelde mij over haar relatie problemen en mocht niets zeggen tegen mijn mam hierover. Had er slapeloze nachten van. Heb 't uiteindelijk verteld en daar was hij blij om, staat ook altijd achter mij. Dit maakt mij sterk. Vertel je man altijd alles, jullie moeten 1 team zijn samen. Niet meer uit jezelf contact zoeken met d'r, af en toe niet opnemen of kort houden. En vooral nee durven zeggen. Dan weet zij ook waar ze aan toe is. Oefen dit bijv bij vriendinnen. Ook kun je je inbeelden alsof je praat tegen je eigen moeder, daar werkt bij mij. Ik vind het heel naar voor je, ik vind je een topvrouw. Dat ze zo doet ligt echt aan haar. Je man zou ook iets duidelijker naar haar toe moeten zijn. Succes!! 🙏

Meid… Die schoonmoeder van je heeft psychische problemen. Het gedrag dat je beschrijft is niet normaal. Natuurlijk dat jij hier moeite mee hebt. Enige oplossing lijkt me om samen op 2 uur rijden van haar af te gaan wonen. Ze zal niet veranderen hoor. Dus het is ofwel: ver weg wonen ofwel: confrontatie aangaan, maar een vrouw als dit aanvaardt sowieso geen grenzen dus dat zal eindigen in helemaal geen contact óf zij die blijft doorgaan zoals nu tot jij er helemaal onderdoor gaat. De laatste optie lijkt me het minst.

Je bent meer dan redelijk geweest. Misschien te redelijk waardoor zij de ruimte heeft gevoeld om nóg verder jullie grenzen over te gaan. Ze klinkt als een hele ongezonde vrouw. Je hoort te kunnen genieten van je zwangerschap samen met jou vriend en uit te kijken naar de kraamperiode met zijn 3en. Als je nu niet ingrijpt ga je denk ik spijt krijgen en vervelend terug kijken op je zwangerschap en kraamperiode. Ik zou zo nodig toch echt het contact verbreken met haar, het klinkt namelijk niet als een vrouw die open staat voor een gesprek waarin ze oprecht naar jou luistert. Laat staan na zo'n gesprek... Deze vrouw gaat constant over je grenzen heen dalijk. Als het niet de moeder was van je vriend, had je zo iemand dan uitgekozen als iemand die jij in je leven wilt? Het is erg complex om geen contact meer te hebben, maar het lijkt me ook zo veel rust voor jou geven.. Er lijkt geen middenweg te kunnen bestaan als ik t zo lees..

Jeetje wat een onrustige (zacht uitgedrukt) situatie. Als ik het zo lees heb je enorm je best gedaan om het goed te doen. Deze vrouw accepteert echter geen grenzen. Er zit iets goed mis en dat los jij niet op. Het enige wat jij nog kan doen is je eigen grenzen stellen en met name ook die voor je kindje. Mocht dat betekenen dat je het contact volledig moet verbreken, dan is dat zo. Pak voor nu echt je rust, want je lijf heeft het keihard nodig. Je bent een kindje aan het maken en dat kost al een hele hoop energie. Mijn schoonmoeder is ook zeker niet de makkelijkste. Het is hier laatst flink ontploft, ook met haar zoon. Ze hebben een gesprek gehad en ze moet zich bewijzen. Tot die tijd geef ik haar geen enkele ruimte meer. Het zijn van oma moet ze verdienen. Geen excuses meer, geen gezeik meer, maar afspraken nakomen. Jij kan het ook! Jij, je man, je kind; jullie gezin is zoveel meerd waard. Laat je schoonmoeder het niet voor jullie verknallen.

Ik denk dat vooral je man aan de bak moet met grenzen aangeven. Het is niet relevant of zijn moeder het wel of niet eerlijk vindt. Jullie bepalen samen de grenzen en hij moet die aan zijn moeder communiceren. Sterkte!

Bedankt voor je lieve berichtje. Ja wat is dat toch he met dat "niet tegen je man/vriend zeggen". Zien ze dan niet dat ze zo voor onrust zorgen? Ik neem vanuit mezelf ook geen contact meer met haar op, maar t baby nieuws komt er vandaag of morgen aan dus ik hou mn hart vast. En ik zeg vaak nee. Maar ze luistert gewoon niet. Ze gaat dan bij mn vriend door met zeuren en hij geeft geen duidelijke nee en zegt... We zien wel dus je moet ophouden met zeuren. Dan gaat ze toch door. Dat is ook niet goed natuurlijk. Hij moet inderdaad duidelijker zijn en de confrontatie niet uit de weg gaan. Mijn nee blijft nee, zijn nee wordt ook soms n ja. Zij weet namelijk als ze maar lang genoeg doorgaat bij hem, dat hij boos wordt en denkt.... Prima! Ik doe t wel.

Ik heb heel vaak nee gezegd, of dat iets mij verdriet doet. Maar ze gaat gewoon door. Dus het helpt niet. Daarom wil ik geen gesprek meer. Dat geeft ook enorm veel stress en ik voel mij al niet happy nu. En t gekke is, tegen mijn vriend zegt dat ik de perfecte vriendin voor hem ben en ze veel van mij houdt. Want ik zorg voor hem. In haar ogen hoeft hij ook niks te doen. Van mij moet hij dat wel. Doodnormaal om ook t huishouden te doen. Zij verbaast zich daar over want "bij mij hoefde hij nooit wat te doen". En nu nog, ze kookt voor hem... En voor hem alleen 🤷🏼‍♀️ Dus ik snap niet zo goed waarom ze zegt dat ze van mij houdt. Maar ik denk dat daar misschien t schuldgevoel bij mij vandaan komt. Dat ik t ergens sneu voor dr vind. En mijn huis staat al ruim 1.5 uur bij haar vandaan 😄💪🏻 We hebben nu nog 2 huizen. Zijn huis 15min bij haar vandaan. Vandaar dat ze zegt dat hij hier niet moet zijn. Mijn hele familie woont hier, incl mn moeder op 10min afstand. Ik ga niet verhuizen om nog verder van mn schoonmoeder te zijn. Had gehoopt dat 1.5uur voldoende zou zijn ☺️ Maar er moet zeker iets veranderen, want dit is voor mij niet meer te doen zo 😔

Jeetje meid, ik dacht dat mijn eigen moeder erg was, maar dit is niet echt normaal of ok. Voor jezelf kiezen en de baby, dat is t allerbelangrijkste! Niet schuldig voelen, dat is moeilijk en herken ik, maar dat vreet energie. Weet dat je schoonmoeder niet gaat veranderen, dus je vriend moet leren nee zeggen en echt duidelijke grenzen aangeven. En als ik het zo lees, kan hij daar eventueel ook hulp voor gebruiken van buietnaf( psycholoog, als hij daarvoor open staat).

Ik krijg ook steeds meer t gevoel dat ik eerder had moeten handelen. Maar vind t sneu voor mn vriend. Weer n vriendin die niet goed met zn moeder kan. Maar ik besef steeds meer dat t niet aan mij ligt. Maar ik kan daar onzeker over zijn. Ben ik niet te streng? Heb ik genoeg geprobeerd? Enz. Maar als zij geen schoonmoeder was geweest, had ik bij de 1e opmerking al t contact verbroken. Dus dat zegt inderdaad wel wat. Ik zie nu ook, toen ik t stukje hier schreef van... Poeh, het is inderdaad veel en soms best heftig. Dus misschien moet ik voor mezelf t hele verhaal eens opschrijven en als ik t zielig voor mn vriend ofzo ga vinden t weer doorlezen. Zij kan namelijk ook erg euhm, voor t oog lief zijn. Zeggen dat ze zo blij met mij is omdat ik voor dr zoon zorg en tegen mijn vriend zegt ze dat ze van mij houdt. Ik snap dat niet zo goed. Maar als puntje bij paaltje komt, toont ze weinig interesse in mij. Of word ook ik gemanipuleerd? Ik heb steeds de neiging om haar daardoor nog n kans te geven want t is zo zielig... Door alle stress kan ik niet genieten van mn zwangerschap en heb soms hele nare gedachten. Gelukkig krijg ik hulp, maar deze situatie is niet gezond voor mij en de baby, en ook niet voor mn vriend. Maar hij zegt vaak, ze verandert toch niet dus laat maar of ik weet niet beter zo is ze.

Deel van de oplossing zit toch ook bij jouw vriend, een man van 42 en ze kookt en doet alles nog voor hem? Hij krijgt binnenkort zijn eigen kind.. het start met duidelijke afspraken en hij moet haar geen ruimte meer geven voor ‘we zien wel’, daar kan ze blijkbaar niet mee omgaan. Daarbij zou ik proberen los te laten wat ze nou wel of niet vindt of voelt of meent. Daar kom je toch niet achter.. Kijk naar wat iemand doet; en reageer daarop. Deze situatie geeft jou stress (heel begrijpelijk) en dat kan je er nu niet bij hebben

Ik zie er erg tegenop om t contact te verbreken, maar ik zie geen andere optie meer als dit zo doorgaat. Als ik nee zeg, blijft ze doorgaan. Vooral via mn vriend. Ik heb hem ook gevraagd duidelijker tegen haar te zijn. Als hij nee bedoelt, moet hij niet zeggen... We zien wel. Dat is niet eerlijk en zo vermijd hij de confrontatie en geeft haar ruimte. Want als ze lang genoeg door zeurt of gaat zeggen hou je niet meer van mij, geeft hij wel eens toe. Ik onderschat t zwanger zijn en stress ook denk ik. Het is de laatste week raak qua stress en loop ookal n week met menstruatiekrampen of pijn door mn hele buik. Ik ben nu 17wk (we hebben t expres lang voor ons zelf gehouden) maar vandaag of morgen gaat hij het haar vertellen. Ik zou daar eerst bij zijn, maar heb gisteren de keuze gemaakt van niet. Het brengt te veel stress. Voel mij wel schuldig, want het hoort zo dat ik erbij ben vind ik. Maar ik kan t niet 😔 Wat fijn dat je vriend/man n gesprek met je schoonmoeder heeft gehad en dat zij zich nu eerst moet bewijzen. Dat lucht voor jou zeker ook op wetende dat hij t ook zat is? En dat oma zijn, daar zie ik zo tegenop. Hoe doen jullie dat? Ik vind namelijk ook dat oma zijn je geen rechten geeft. Mijn vriend en zeker mn schoonmoeder denken daar anders over. Hij vind dat ze meer langs mag komen, want ze wordt oma. Mn vriend zegt ook, ze vind t vast niet eerlijk dat jou moeder t kindje wel elke week gaat zien. Hij snapt niet goed dat t niet om eerlijk gaat. Mijn moeder bemoeit zich nergens mij en steunt mij/ons. Zijn moeder geeft stress. De paniek breekt bij mij uit als ik er aan denk dat ze hier elke week langs zou komen of zelf 1x per 2wk. Ik vind namelijk dat zij zich ook eerst moet bewijzen. Hoe kan er nou van mij worden verwacht dat ik dat doe terwijl ik mij zo ellendig bij en van haar voel? Dat is toch niet gezond voor mij? Mn vriend zegt wel dat hij achter mij staat maar toch voel ik de stress...

Ik denk dat je daar gelijk in hebt. Ik zeg bv nee. Hij zegt we zien wel. Dat is niet nee. Hij gaat bij haar de confrontatie heel erg uit de weg. Ik snap m soms wel. Want als hij nee zegt krijgt hij n stortvloed van manipulatie over zich heen. Ze gaat huilen, of vragen of hij niet meer van dr houdt. Of hij haar dan niet mist. Dat t van 2 kanten moet komen... Enz Het gaat inderdaad niet om wat is eerlijk. Haar gedrag naar ons en vooral mij is niet eerlijk.

Die vrouw heeft het echt niet op een rij hoor. Met alle respect, maar dit is meer dan een bemoeizuchtige schoonmoeder… Vervelend voor jullie, lastige situatie.

Snap ik, maar hak een knoop door. Je moet nu echt alleen aan jezelf en je kind denken. Als je fysiek pijn krijgt door de stress is dat echt een inmens signaal van je lijf! En geloof mij je wil echt niet te vroeg bevallen oid (spreek uit ervaring met 27+2) met alle zorgen en gevolgen! Trap op de rem, neem afstand en zorg voor je eigen gezondheid en dat van je kind. Oh, en geef je vent nog een trap onder zijn hol. Er moet duidelijke grenzen komen voor deze vrouw. Wat betreft onze situatie; ik ben blij dat mijn vriend eindelijk voet bij stuk heeft gehouden. Zijn moeder was dan ook niet welkom totdat er een gesprek had plaatsgevonden. Ben ik opgelucht? hmm, deels. Ja, in de zin van mijn vriend heeft zich eindelijk volledig uitgesproken. Nog niet helemaal, in de zin van ik weet niet of ze nu echt van plan is om te veranderen. Qua oma zijn hebben we hier twee totaal verschillende situaties. Zijn moeder ziet onze zoon +/- één of twee keer per maand, soms ook langer niet. Ze mag van ons niet op hem passen, want ze kent hem daar niet goed genoeg voor en ik vertrouw haar niet volledig. Daarnaast woont ze op 1.5 uur rijden. Mijn moeder past daarentegen 1.5 dag (incl. nacht) op en ziet hem in het weekend vaak ook nog wel een keer. Zij wonen op 15 minuten rijden en ik vertrouw haar blind. De band tussen onze zoon en mijn ouders is ook heel sterk! Mijn partner en ik zitten echter wel op dezelfde lijn als het gaat om onze ouders en 'gelijkheid'. Wij bepalen, of een ander dat nou leuk vindt of niet. Ons kind!

Ik denk dat hij daar inderdaad hulp bij nodig heeft. Ik zie m heel erg worstelen. Hij wil t juiste doen, maar zij legt heel veel druk op hem. Hij is haar gedrag gewend en vermijd ruzie, dus zodra ze doorgaat met pushen, geeft hij op den duur toe en dat weet ze.

Ik weet het, ze heeft m zn hele leven bemoedert. En hij laat het zich te veel aanwaaien. Hij zegt dat zij door blijft zeuren en hij geen zin in ruzie heeft dus dan wel toegeeft. Dat werkt natuurlijk voor geen meter. Hij doet zichzelf dan veel te kort. En, hij is n volwassen man. Ik vind t n goede tip van je. Kijken naar haar gedrag ipv wat ze zegt. Want ze zegt tegen mn vriend dat ze heel veel van mij houdt. Ik merk dat echter niet. Haar interesse ligt niet bij mij want ze toon ook nooit oprecht interesse in mij.

Ik heb gisteren weer n gesprek met mn vriend gehad en heel duidelijk gezegd wat mijn grens is. Als zij weer nare opmerkingen maakt of grenzen niet respecteert, wil ik geen contact meer met haar. Maar hij vindt haar 'verbannen' heel drastisch. Waarom kan dat niet anders vraagt hij dan, moet ze dan gelijk uit je leven? Waarop ik zeg, ik draai het om. Waarom zou ik iemand in mijn leven willen die mij vaak verdriet doet, mij en mn grenzen niet respecteert en stookt in mn relatie? En dan is hij stil. 🤷🏼‍♀️ Hij heeft t er moeilijk mee, want hij is dit niet gewend om te doen bij haar. Maar ik hou nu voet bij stuk. Ik wil dit niet meer. Ben bijna op de helft en heb nog geen moment kunnen genieten van mn zwangerschap. Controle vandaag was goed. Baby doet t ook goed. Gynaecoloog wou mij zien omdat ik over de pijn belde. Ik moet idd rust nemen en stress is uit den boze. Ik krijg onderzoeken naar vroeggeboorte. Ze wil dat uitsluiten omdat ik klaag over aanhoude krampen. Wel heel fijn dat je vriend nu de grens zo heeft gelegd en heeft gezegd, eerst veranderen! En ik snap je terughoudendheid. Eerst zien dan geloven. Zo denk ik ook. Die 1.5uur voelt dan ook wel fijn zeker? Heb ik wel. Kan niet genoeg afstand tussen ons zijn ☺️ Fijn dat je wel n hele goede band met jouw ouders hebt. Zij zullen zich dan ook vast heel anders gedragen en zich niet zo opdringen aan jullie. En goed dat jullie op 1 lijn staan als t om omgang en regels gaat! Ik hoop echt dat wij dat ook komen. Heeft jouw vriend daar eerst ook moeite mee gehad? Dat hij t bv zielig vond voor zn ouders?

Ik ben echt met grote angst jouw verhaal aan het lezen. Ik vind het echt erg wat er gebeurd en dat je hiermee moet dealen. Want zij overschrijd alle grenzen. Pak je controle terug. Het is (denk ik) belangrijk dat jij nu voor jou doet wat goed voelt. Jouw partner moet ook met zijn moeder leren dealen zonder jou. Het zijn volwassen mensen. En dat ze een sleutel van jullie huis heeft, daar zou ik niet akkoord mee gaan. Of ik liet een slotenmaker komen. Ik snap echt dat het allemaal niet zo simpel is. Maar probeer je controle over jou leven te behouden.

Ik heb inmiddels duidelijke grenzen aangegeven en mijn vriend heeft met zijn moeder gepraat. Toch zegt hij...ik wil haar niet zomaar aan de kant zetten of je kunt haar toch niet zomaar uit je leven verbannen. En dat hele nee over oppassen lijkt hij niet helemaal te snappen. (heel bijzonder want buiten alles om woont ze op 1.5uur rijden van mij) Ik heb aangegeven dat aan 'zomaar' meer dan 1.5 jaar aan nare opmerkingen, grensoverschrijdend gedrag enz is vooraf gegaan dus zomaar? Nee, nu pas. En oppassen is n harde nee. Mn vriend geeft aan dat hij t moeilijk vindt want hij is niet anders van haar gewend. Ik vind daarom dat we er hulp bij nodig hebben en vooral hij. Ik kan dit niet voor m oplossen en dat wil ik ook niet. Hij leert anders nog geen grenzen aangeven. Ze heeft gelukkig geen sleutel van t huis. Die zat bij de autosteutel aan toen ze de auto heeft geleend. Maar ondanks dat dat dus niet goed is gegaan (wat ik al zag aankomen) en ze in huis heeft lopen snuffelen en dingen heeft verplaats enz, vind hij dat ze prima alleen in mijn huis kan zijn. Want, dit gedrag doet ze alleen bij hem 🤦🏼‍♀️ Ik vind t soms best eng hoe zij met elkaar om gaan. Ik ben heel anders opgevoed, met wederzijds respect.