Benauwd en verstikkend gevoel

Wat onwijs heftig. Ik herken me deels in jou verhaal, echter is mijn schoonmoeder minder brutaal en opdringerig. Wat mij vooral erg boos maakt is dat ze zichzelf zo belangrijk maakt en blijkbaar vind dat ze hier recht op heeft. Ik heb toch geen kind gekregen voor een ander denk ik dan... Ik heb helaas geen tips... Hoe staat je vriend hierin? Anders hem laten praten met je schoonmoeder?

Och wat vreselijk meid. Ik snap heeeel goed dat je je intens beklemmend voelt en helemaal gek wordt van je schoonmoeder. Wat een opdringerige vrouw zeg! Echt ongepast gedrag hoor. Het is nog altijd jullie kind en zij hoeft zich echt niet met dit soort zaken te bemoeien. Dit is geen geZonde interesse meer maar een obsessie. Wat zegt je vriend er van? Goed dat je al grenzen hebt aangegeven maar blijkbaar is dit niet voldoende. Misschien nogmaals heel duidelijk zijn, misschien kan iemand anders voor jou het woord doen? Jouw moeder, een goede vriendin? Of je vriend! Ik vind het echt niet normaal hoor! Succes.. ik ben benieuwd hoe het Af gaat lopen meid.

Ik herken het ook deels. Mijn schoonmoeder lijkt wel niet zo sluw en venijnig als de jouwe maar toch ook redelijk geobsedeerd door onze zoon. Niet om de 4 dagen maar vraagt wel om de 2 weken langs te komen. Als we daar zijn, duurt het geen 5min of ze wil hem pakken, 100 foto's maken terwijl die kleine gewoon met rust wil gelaten worden. Alles wat ik post op mijn Instagram moet ze downloaden als de kleine een fractie van eens seconde te zien is in beeld. Alle foto's die wij trekken met onze gsm wil ze doorgestuurd krijgen,... Mijn enige tip is: negeren 🙂 Als ze vraagt om jullie te zien, antwoord dan gewoon niet en stuur later 'oh past nu niet'. Als ze belt, neem gewoon niet op en stuur later zelf een berichtje 'oh kwam niet uit'. Doe ik ook nu en ik heb mijn vriend ook gezegd dat hij haar in toom moet houden. Mijn zus heeft een nog erger geval, een vreselijke schoonvader. Haar tactiek die momenteel écht werkt: behandel die persoon niet als je schoonfamilie waar je niet alles tegen durft zeggen maar gewoon als een evenwaardige mens als jij. Zorgt voor veel minder frustraties en je doet in principe ook helemaal niks verkeerd. Jouw kind, jouw lijf, jouw beslissingen. Ze heeft geen keuze buiten het te aanvaarden 😊

Oh jeetje wat heftig. Ik kan je alleen maar sterkte wensen met de situatie.

Goh, wat herken ik dit! Dit had ik ook met mijn schoonmoeder. Ze stond al te wachten in de wachtkamer in het ziekenhuis, thuis voor de deur, wilde elke dag langskomen, na het langskomen nog 3 keer videobellen en uiteindelijk ontplofte ik ook en echt gevraagd of ze tandje minder kon en ons de rust wilde gunnen. Belde ze? Gewoon negeren en niet opnemen. Appje gestuurd? Ook dat negeerde ik. Wilde ze langs komen? Nee, komt er niet in, simpelweg omdat we moe waren. Stuk bij stuk werd de afstand wat groter, waardoor mijn gezinnetje en ik lekker rust kregen. Ze belde een keer huilend mijn man op dat ze haar kleinkind had gemist, terwijl ze haar de dag daarvoor had gezien. Prima, huil maar, maar ik kom echt niet langs. Hoe meer ik haar negeerde en voet bij stuk hield, hoe minder alles werd. En ik had een mooie vergelijking en 'wees blij' argument. Mijn moeder woont 150 km verderop en kan haar kleinkind niet altijd naar wens zien, dus zij mag in haar handjes klappen met die 10 minuutjes afstand. Hoe staat je partner hierin? Laat hem anders het woord doen. En anders negeren, wees maar oprecht en eerlijk en zoveel mogelijk afstand bewaren.

Wat heftig ook voor jullie allemaal zeg.. ik hoopte enigszins dat ik de enige was maar blijkbaar kampen veel meer mensen met deze ellende 😫. Zou toch eigenlijk niet mogen hè.. bedankt voor jullie tips hierin! Ik hoor het meeste om te negeren, dat is ook maar iets wat ik ga proberen. Mijn vriend is erg bangig voor z’n moeder dus de ene keer durft ie wat te zeggen maar zoals vanavond dat hij er dan alleen is, wordt er volledig op hem in gepraat weer. Het is weg geteld 4 dagen rustig geweest en nu hebben we er weer ruzie om gehad.. ze wil ook oppassen 1 dag in de week en in eerste instantie dacht ik dat is wel lekker maar naar mate de zwangerschap vorderde zag ik t steeds minder zitten en na een voorval heb ik gezegd dat ik dat niet meer wil. Ook daar wil ze elke keer een gesprek over.. en ik heb gezegd dat ik daar niet meer over in discussie ga maar elke keer zegt ze dat ik haar niet geschikt vind als oppas en ik de gastouder boven haar zet, etc. Zo vermoeiend allemaal en heb er gewoon bijna dagelijks hoofdpijn van..

Lastig dat je vriend ook bang is voor zn moeder.... Dan zit er idd maar 1 ding op, negeren die hap... Het is jullie kindje, jullie leven, dus jullie bepalen!