Bepalen dat je komt zonder kind

Ik heb er wel begrip voor. Soms is het gewoon niet handig om met een peuter ergens heen te gaan. Als ik oppas kan regelen dan doe ik dat, als dit niet gaat dan kom ik niet en vind ik dat niemand me dit kwalijk kan nemen.

Eerlijk, ik doe (bijna) al deze dingen zonder kind? 😅🙈 Wat heeft mijn dochter daar te zoeken? En dan ben ik meer op haar aan het letten dan bezig zijn met waarvoor ik daar ben. Is maar net waar je de prioriteit voor jezelf legt, en ik denk dat beiden prima zijn.

Als een ander iets organiseert is het zijn goed recht om te vragen kinderen niet mee te nemen. Het is dan aan jou of je wilt komen. Ik heb best veel kinderloze vrienden. En ik snap wel dat ze niet altijd op mijn kind zitten te wachten. Gesprekken lopen dan wat rommeliger, hun huis is daar niet op ingericht, ik vind het zelf ook niet prettig. Dus soms regel ik oppas, soms mogen ze mee en soms blijft ik thuis.

Ik vind het enorm van de gelegenheid afhangen. Een verjaardag overdag kan een kind prima mee, maar bij een etentje met volwassenen vind ik het niet gepast. Je wilt toch ook af en toe een volwassen gesprek voeren zonder kinderen erbij. Het lijkt me ook niet heel erg gezond als je nooit wat sociaals doet zonder je kind eigenlijk.

Nahja, meer om toch te komen opdraven waar je verwacht wordt zonder dat je je kind maar weer weg hoeft te brengen 😅 Het is ook lastig omdat mijn man de avonden en weekenden werkt en ik dus voor alles altijd betaalde oppas moet regelen. Maar men verwacht wél dat je komt

Van jouw voorbeelden zijn hier familieuitjes met kind, de rest zonder. Ik werk ook 32u, en plan daarom in het weekend max 1 activiteit zonder kinderen.

Ik vind het ook dubbel. Enerzijds zijn mensen er vrij in om jou alles uit te nodigen en ben jij er ook vrij in om te bepalen of je een oppas wil zoeken ja of nee. Sommige dingen vind ik absoluut niet ontspannend met (kleine) kinderen, maar dan is het natuurlijk helemaal aan jou om er heen te gaan of niet.

Helemaal begripvol. Ik heb zelf soms ook gewoon zin in avondjes, feestjes zonder kids die het huis overnemen. Maar ik begrijp heel goed dat oppas niet altijd geregeld is. Dus prima als je dan niet samen komt.

Oh nou, die verwachting is hun probleem, niet die van mij. Kan mijn man niet (9/10 keer wel) of gaat hij mee maar lukt oppas niet en zijn kinderen echt een no go, dan kom ik niet. Maar snap wel als je altijd echt oppas moet regelen dat je sneller kiest niet te gaan ja.

Maar dat mensen verwachten dat je komt, daar hoef jij helemaal niets mee. Wat niet gaat gaat niet, en wat je niet wilt, wil je niet. Als zij dat niet snappen is dat van hun.

Ik snap je heel goed en zou t alleen doen als jij t ook zelf wil en anders lekker niet.

Maar als je nooit iets de moeite waard vindt om oppas voor te regelen moet je natuurlijk ook niet heel gek opkijken als vriendschappen verwateren en je op het gegeven moment helemaal niet meer gevraagd wordt. Relatie’s zijn geven en nemen en dat je een kind hebt betekend ook niet dat je zelf niks meer hoeft te investeren.

Ik ben team: ik kom met mijn kind of ik kom niet. De oudste is nu 2,5 en ze is twee keer een dag naar de oppas geweest buiten mijn werkdagen om. 1 dag daarvan was vanwege de bevalling van haar zusje. Ik breng ze al zoveel naar de opvang doordeweeks dat ik alle tijd daarbuiten zelf met mijn kinderen door wil brengen. Dus of we komen met zijn alle of ik kom niet

Ik vind er eigenlijk niks raars aan dat uitnodigingen worden verstrekt zonder kind. Kinderen hebben er vaak niks aan en raken daardoor verveeld en werken dan verstorend (en genoeg ouders die niet inzien dat hun kind de boel verstoort/ hun kind niet corrigeren). Genoeg uitnodigingen dat ze er wel bij kunnen zijn en het vaak ook leuk voor hun is. En ook ouders hebben soms even “vrij”. En over je voorbeelden: een trouwerij kost duizenden euro’s en kinderen kosten ook geld, verstoren mogelijk de ceremonie en het draait simpelweg om het bruidspaar. Babyshowers zijn vaak niks aan voor kinderen (die van mij niet in ieder geval), familieuitjes ligt het net aan het uitje (dan vind ik wel dat of alle kinderen er mogen zijn of geen één) en vriendinnen hebben gekozen voor een vriendschap met jou en niet met je kind. Je kind hoort bij jou, maar verder dan dat accepteren hoeven anderen echt niet. En ik vind het met kindvrije uitnodigingen heel simpel dat ze het “risico” dan lopen dat ik niet kan. Dus als bij jou alles met je kind moet dan weten ze dus dat ze jou niet voor dat soort dingen hoeven te verwachten, maar zit er ook een “risico” voor jou in dat mensen stoppen met contact zoeken (en gezien hoe jij erin staat is dat mogelijk niet zo erg als je die mensen kwijtraakt en zal je juist gaan investeren in vrienden met kinderen die er hetzelfde in staan)

Ik snap dat andere mensen geen zin hebben in kinderen ergens bij, en dat we dus worden uitgenodigd voor bepaalde feestjes/gelegenheden waarbij onze kinderen niet welkom zijn. Maar ik ben wel het type persoon die het liefste haar kinderen meeneemt/in de buurt heeft en mijn man werkt ook onregelmatig en weekenden. Dus wij zijn dan ook zeker niet overal bij. Famileuitjes zijn hier wel altijd met kinderen en verjaardagen van familie ook. Maar vrienden van ons vieren echt alleen savonds hun verjaardagen en worden dan ook nog graag stomdronken. Die feestjes bedank ik en ben ik ook al 2 jaar niet bij geweest. Ik wil daar geen oppas of opa's en oma's voor regelen. Want ik heb ze gewoon het liefste niet savonds ergens anders/dat ik of man ergens anders zijn. Mijn man gaat dan soms wel. Helaas is er vanuit deze vrienden weinig begrip en is het contact erg verwaterd tussen mij en hen!

Mensen zijn vrij om te bepalen wie ze uitnodigen. Indien dat zonder kind is, is dat hun keuze. Alleen kunnen ze niet de verwachting hebben dat je überhaupt altijd komt danwel dat je altijd oppas regelt. Het is jullie kind en jullie beslissing hoe je daarmee omgaat. Zelf ben ik daar heel gemakkelijk in geworden: is het mij die persoon waard om oppas te regelen (en is er nog niet veel opgepast rond die periode), dan probeer ik wat te regelen. Indien het mij dit niet waard is en sinds ik moeder ben (staat mijn kind echt wel voorop en is dat groepje klein geworden), lukt het me steeds beter om voor mezelf (incl. kind) te kiezen. Wat een ander daarvan vindt is niet mijn probleem. 🙈 Iedereen is daar anders in en de keuze ligt volledig bij jezelf als ouder. Evenveel respect

Wij hebben hierin een balans gevonden. Ik werk ook 32 uur en mijn man soms avonden en weekenden. Ik neem haar bijna overal mee naartoe, maar niet naar een babysbower of een trouwerij als dat zonder kinderen is. Verder bijna altijd (lunchen, koffie drinken, wandelen, winkelen). Ik plan wel dingen met vriendinnen, maar dan is mijn man thuis of zoek ik oppas (oma's of andere familieleden). In het begin wilde ik ook niks zonder haar doen, maar nu slaapt ze elke avond rond 7 uur en vind ik het dan dus prima om zelf af en toe iets leuks te doen.

Overigens vind ik bruiloften zonder kinderen echt jammer, vind het juist zo leuk alle kindjes mooi gekleed te zien en juist zo gezellig erbij😂 Maar daar gaan we dus wel altijd heen. Ik snap waarom mensen er wellicht geen kinderen bij willen , ookal zou het niet mijn keuze zijn. Maar dit vind ik wel gelegenheden die het waard zijn om oppas te regelen😊 Lunchen met vriendinnen doe ik ook af en toe zonder kinderen, maar dan zorg ik dat mijn man thuis is. Of zitten ze op de opvang en ik kan eerder weg van werk/heb vakantie (werk op school).

Bij mij is een goede vriendschap gesneuveld doordat zij enkel wilde afspreken met haar kids erbij. Als ik vroeg hoe het met haar ging, vertelde ze hoe het met haar kinderen ging en niet hoe het met haar ging. (Dus niet de doorkoppeling wat de kids met haar doen). Op een gegeven moment was ze enkel achter de kids aan het aanrennen en ik zat alleen aan een tafeltje 🫠 ik zat toen nog niet in de kinderen. Nu inmiddels wel, maar dat heeft niets aan mijn standpunt veranderd. Ik werk ook nog veel in de week, als vriendinnen willen afspreken, bespreken we vooraf af met of zonder kids (ondanks dat we allemaal kids in dezelfde leeftijd hebben). Ik ben meer dan alleen mama, ik heb het af en toe nodig (eens in de maand) om zonder de kids op pad te gaan en mijn oude ik te herontdekken. Ik vind het ook fijn om wat diepgaander met anderen te kunnen kletsen. Dit is lastiger met de kids erbij.

Heel normaal. Ik hoef ook echt geen andere kinderen op mijn huwelijk behalve die van mezelf 🤣 en etentjes in het weekend met vriendinnen zonder kinderen geniet ik enorm van! Sommige plekken en gelegenheden zijn minder geschikt voor kids.