Bepalen dat je komt zonder kind

Ik ken genoeg mensen die zo'n beest overal naar meeslepen. Terwijl die gewoon thuis kunnen zijn. Echt anders dan een baby😅

Jazeker! Er is nu zelfs een familie ruzietje over gaande. Eergisteren werd mij verteld dat er aankomende zaterdag een verassing wordt georganiseerd voor een familie lid en of ik er dan alsjeblieft bij wou zijn. Mijn man is werken en ik heb geen oppas (mijn moeder past soms op, maar die werkt dat weekend ook en mn schoonmoeder is ook bij de verassing). Ik wil haar nog niet wegbrengen naar een ‘gewone’ oppas of zomaar iemand even laten oppassen. Er werd aangegeven dat het geen enkel probleem is om m’n baby mee te nemen. Nu is een ander boos, want mijn kind wel en die van haar niet (haar kinderen zijn 5 en 7jaar)..

Hangt enorm af waarvoor ik uitgenodigd word. Een trouw? Natuurlijk kom ik zonder kind! Een etentje bij vrienden thuis? Dan is het met kind of niet. Dus moeilijk om hier zo een pasklaar antwoord op te geven.

Wat vermoeiend dat je daarover gedoe hebt ik de familie! Baby van 4 mnd of koters van 5 & 7 is wel echt even wat anders! Toen mijn zoontje zo jong was nam ik hem ook overal mee naartoe. Had ook niemand last van want zat heerlijk inde draagzak bij mij of lag erbij in de wagen. Nu hij anderhalf is, werkt het niet meer zo gemakkelijk en heb ik zelf ook veel meer de behoefte om gewoon lekker met vriendinnen te zijn ipv continue met ogen in m’n achterhoofd op m’n zoontje letten. Dus nu regel ik wel dat ik zonder hem weg kan, maar dus wel op mijn behoefte.

Ik zie al deze uitnodigingen niet als dat mijn kind niet welkom is, 9 van de 10 is het gewoon teveel prikkels voor mijn kind ook. Daarbij zie ik sommige uitnodigingen echt even als me time dus nee voel me niet beledigd. Ik vind juist meeste mensen die toch kids meenemen naar zo een gelegenheid maar raar.. ze zijn altijd met het kind bezig, altijd dingen afpakken, erachter aan te gaan, proberen te vermaken dat je denkt waarom ben je er? Er valt geen gesprek met je aan te gaan.. of what so ever. Gewoon zielig voor dat kind dat hij dan niet vrij kan doen wat tie wilt, want oh decoratie, oh losse spullen, oh hete thee etc.

Ligt er aan, een bruiloft oké maar verder … ja en een babyshower ook. Verder gaat mijn kind overal mee naar toe, mijn omgeving vraagt gelukkig ook niet om zonder te komen

Ligt er wel een beetje aan wat het is. Een trouwerij kan ik me indenken, maar een familie uitje of lunch.. Ja, ik kan me voorstellen dat het de voorkeur is van anderen, en dat respecteer ik, maar dan kan het wel zo zijn dat ik dus niet kom.

Als ik een afspraak maak met bijvoorbeeld een vriendin, zie ik dat als een vriendinnenafspraak en gaan de kinderen niet mee. Ik kom nooit zonder overleg vooraf met mijn kinderen bij een ander over de vloer. Als iemand een bakkie wil komen doen en ik kan en de kinderen zijn thuis, noem ik dit ook. Dit zegt niks over de liefde voor mijn kinderen, want zij zijn het allerbelangrijkste in mijn leven. Echter vind ik dat ik heb gekozen voor heb gekozen (uiteraard en gelukkig samen met mijn partner), en niet iemand anders. Zoals ik eigenlijk overleg als mijn partner meegaat met een afspraak, geldt dat ook zo voor de kinderen.

Even nog een ander geluid: sinds ik kinderen heb kan ik veel beter prioriteren. Ik merk dat bij de vriendschappen die toch al niet meer zo lekker liepen, maar waar ik uit een soort loyaliteitsgevoel maar energie in bleef stoppen in de hoop dat het weer leuk werd, deze test niet doorstaan. Voor samenzijn met deze ‘vrienden’ wil ik mijn tijd met mijn kindjes niet opgeven. Voor anderen vind ik het geen enkel probleem, die afspraken geven me energie en zijn me al het geregel (mijn man werkt ook als ik juist vrij ben in de avonden en in het weekend) waard. Jouw baby is nog heel jong en je bent net weer aan het werk lees ik, dus ik snap wel dat je je zo voelt hoor. Volg je gevoel maar houd ook in de gaten dat je op een gegeven moment ook wel weer eens wat voor jezelf doet, want ook dat is toch wel heel leuk en noodzakelijk!

Mijn zoon is nu 3,5 en we hebben pas twee een uitnodiging gehad waarbij onze zoon niet mee kon/mocht. Verder neem ik hem ook zelf niet altijd mee. Soms wil ik zelf even met een vriendin afspreken, dan gaat hij niet mee. Is voor hem dan ook niet leuk. En een andere keer spreek ik met vriendinnen met de kinderen af en gaan we ergens heen waar het ook voor de kids leuk is. Beetje balans 😄 Maar doe vooral waar je jezelf goed bij voelt. En ook dat kan volgend jaar weer anders zijn..

Ik ga er eigenlijk vanuit dat als ik uitgenodigd wordt en er niet de naam van mijn kind bijstaat, het om mij alleen gaat. Ook als iemand mij ergens voor uitnodig en ik met mijn kind ben op die dag, geef ik dit aan. Als ze liever zonder kids afspreken is dat ook prima. Als er een feest is en er zijn geen kinderen uitgenodigd is het aan mij om de keuze te maken om wel of niet te gaan.

Als mijn kind niet mag komen dan kom ik gewoon niet 😃 zo simpel. Ik kan niet makkelijk een oppas regelen.

Hier wordt soms gedaan of de tijd met je kind, geen tijd voor jezelf is, daar ben ik het niet mee eens. Ik kan intens genieten om samen te zijn met mijn gezin en daar kan mijn batterij enorm van opladen. Het is dus per persoon verschillend... ts geniet van je kindje en maak afspraken hoe en met wie je je goed voelt, welke leeftijd je kindje dan ook heeft. Er zijn al genoeg verplichtingen in het leven, de rest mag je echt wel aanpakken hoe jij/ jullie het graag doen en moet je je niets aantrekken wat anderen vinden

Als je altijd afhankelijk bent van betaalde oppas zou ik het even bespreekbaar maken. Niet bij de trouwerij, maar de familiemoment, lunch (kan ook thuis?) etc. Ik begrijp dat je niet voor ieder sociaal uitje oppas kunt en wilt regelen en je wilt ook niet dat contacten verwateren.n

Dit dus!

Ik wou zeggen dat ik het juist fijn vind om dingen zonder kinderen te doen. Maar je geeft aan dat je een baby van 4 maanden hebt, die liet ik buiten werk om ook nog niet lang alleen, omdat ik borstvoeding gaf op die leeftijd. Sinds ik daarmee ben gestopt ga ik er wel weer graag op uit, vanaf 9 maanden bij de eerste en 7 maanden bij de tweede. Ik vind een kleine baby dus wel een heel ander verhaal dan kinderen in het algemeen. Want mijn peuter heeft er niks aan om naar sommige dingen mee te gaan. Nu zijn al onze familie dingen eigenlijk wel altijd met kinderen. Met een vriendin stem ik gewoon af. We proberen af te spreken wanneer mijn man de zorg over kan nemen, maar we hebben ook momenten dat we met kinderen bij iemand thuis afspreken. Er is dus ook een babyshower geweest waarbij er wel een baby van 2 of 3 maanden oud was. Dat was echt geen probleem, daar doet niemand moeilijk over. Maar daar zit je niet op een peuter te wachten. Hetzelfde met bruiloften overdag, als je een kleine baby hebt dan lijkt mij dat je aan het bruidspaar kan vragen of je de baby wel mee kan nemen. Een jonge baby zie ik tot ongeveer 6 maanden. Daarna werd het voor mij ook fijner om weleens even alleen op stap te gaan, ondanks dat ik 32 uur werk. En als ik niet kan omdat ik geen oppas heb, dan is het gewoon pech. Maar ik heb niet zo'n enorme sociaal leven, dus een keer een bruiloft of babyshower zonder kind komt niet zo vaak voor. En met vriendinnen wilde ik zelf uiteindelijk wel graag zonder kinderen ook afspreken, maar dus vanaf dat ze iets ouder zijn. Dat iemand anders niet begrijpt dat een baby van 4 maanden meenemen of kinderen van 5 en 7 jaar oud verschillend is, ligt aan diegene.

Ik begrijp je gevoel helemaal hoor! Je werkt 4 dagen per week en je kind is dan onder de pannen. De tijd die je vrij hebt wil je aan haar besteden. Ik vind dat alleen maar mooi van je, zo’n instelling! Plus je dochtertje is nog zo klein, dat is wel wat anders dan een peuter of kleuter die je toch wat makkelijker bij een oppas achter laat (dit zou ik tenminste hebben). Zelf hebben mijn 2 beste vriendinnen ook kinderen dus die begrijpen dit heel goed - en spreken we meestal met kindjes af. Af en toe ook zonder, even een date samen met vriendinnen is ook wel erg fijn namelijk. Maar dan heb ik het over 1 x per 2 maanden 🤣 en dan zorg ik dat m’n kids bij m’n man zijn. Het even snel afspreken met vrienden is bij mij sowieso wel verminderd sinds ik kinderen heb. Het gaat toch allemaal wat lastiger. Ik snap wel als iemand een bruiloft viert, dat je daar geen kids bij wil. Dat is het recht van diegene dan ook, het is immers hun huwelijk, hun dag. Met vrienden en familie zou ik je dilemma/gevoel bespreken. Dan weten ze ook hoe het voor jou voelt en misschien is het een compromis om sommige afspreken met en sommige zonder te doen? Doe vooral waar jij je goed bij voelt❤️

Als er duidelijk wordt gezegd dat ze dat niet willen, dan zal ik dat uiteraard respecteren. Maar in de basis vind ik dat als je 'ons' uitnodigt, dus mij en mijn vriend, dat de kleine daar gewoon bij hoort. Een hond vind ik wel anders omdat dat simpelweg niet overal kan. Bij ons zou dat niet gaan icm onze kat. Anders zou ik dat echter prima vinden hoor.

Vind ik echt per gelegenheid verschillen en afhankelijk van hoe oud je kindje is. Ik zou zelf m’n kind nooit naar een babyshower nemen, omdat het gaat om degene die zwanger is. Ik heb dan ook nog een peuter van bijna 3. Als je kind al een jaar of 6/7 is vind ik dit al anders. Die kunnen zich veel beter aanpassen. Ook op een trouwerij zou ik mijn kind tijdens de ceremonie thuis laten (afhankelijk van de leeftijd) tenzij er meerdere kindjes zijn die ook komen. Tijdens onze trouwceremonie hebben wij gezegd dat we liever geen (kleine) kinderen erbij wilde hebben. 1 stel heeft dat zonder overleg toch gedaan (vriend van mijn man) en die heeft er de hele trouwceremonie doorheen geschreeuwd 🥲 Ik vond dit echt super vervelend en is dus ook de gehele video-opname te horen. Dus.. ja ik snap dat je je kind graag wil meenemen, maar bij sommige gelegenheden vind ik dat niet kunnen.

Niemand kan je verplichten ergens bij te zijn.