Lieve lezer,
Het voelt alsof ik hier alleen maar kan klagen, maar ik vind het nogal moeilijk om er met bekenden over te praten.
Mijn vriend heeft 2 kinderen, beginnende tieners en wij krijgen samen nog een kindje. Ze zijn bijna 50% van de tijd bij ons, alleen verzorgen wij alle sporten, omdat alles te veel moeite is voor hun moeder. Nu merk ik dat ik, mogelijk door de hormonen, me extreem irriteer aan het feit dat wij altijd maar alles moeten doen en ik betrap mezelf er ook op dat ik zeker niet altijd zin heb dat de kinderen bij ons komen. En dat is nou juist niet wat ik wil, want als kind van gescheiden ouders weet ik hoe het is om je ongewenst te voelen. Het is voor mij soms erg lastig, omdat je de kinderen niet kan opvoeden zoals je zelf zou doen en natuurlijk ook altijd nog de ex partner 'erbij' krijgt, die nog wel eens heel lelijk wil doen en alleen doet wat haar uitkomt. Zo zijn er ook situaties voorgevallen met school die meldingen doet over onverzorgde kinderen en merk ik dat ze bij ons ook vaak komen met vieze en stinkende kleding. Zo kan ik nog wel even doorgaan met klagen, maar daar wordt niemand beter van haha.
Zijn er meer moeders of vaders met een soortgelijke situatie? En hoe gaan jullie hiermee om?