Buren maken veel ruzie

Ik zou het neutraal houden de 1e keer. Dat je geluidsoverlast ervaart. Mocht dat niet helpen kun je het verder specificeren. Dan zet je ze in iedergeval al aan het denken zonder ze voor het blok te zetten.

Ik zou bellen naar Veilig Thuis, zij kunnen je ook van advies voorzien over hoe je met deze situatie kunt omgaan... misschien hebben ze hulp nodig, maar weten niet hoe ze het kunnen vragen...

Ik haal niet helemaal uit je berichtje of het vooral over de overlast gaat of dat je je zorgen maakt om de veiligheid van de kinderen. Ik zou gewoon eens aanbellen, aangeven dat je ze vaak hoort, of er iets is dat je voor ze kunt betekenen. Dan hou je het bij jezelf, laat je merken dat je dus alles meekrijgt(overlast) en dat je dus het schreeuwen signaleert (veiligheid kinderen). Maar door niet te oordelen, maar een helpende hand uit te steken, kun je denk ik het meest betekenen. En als je denkt dat het lastig is met de buurvrouw, zou ik dit doen op een moment dat je weet dat alleen de buurman thuis is. Nodig hem uit voor een kopje koffie en vraag open of je kunt helpen. Misschien krijg je dan wat beter zicht op de situatie en kun je dus beter inschatten of je iets moet doen en zo ja, wat dan eventueel.

Veilig thuis kan altijd helpen en je kan anoniem je verhaal doen en advies vragen

Veilig thuis bellen om eens met je mee te denken is nooit verkeerd. Je hoeft geen namen te noemen, maar kan de situatie uitleggen. Zij kunnen met je meedenken wat je kan doen en welke opties er zijn. Of je handvatten geven om het gesprek aan te gaan. Het is heel nobel om zelf hulp aan te bieden, maar eerlijk gezegd snap ik best wel dat dit met een newborn/baby niet een haalbare situatie is. Niets doen lijkt mij dan ook weer niet wenselijk. Niet voor jezelf, niet voor de kinderen en ik denk ook niet voor de buren. Wat een lastige situatie❤️

Bedankt voor je berichtje. Ik schreef t vooral uit frustratie omdat het me ongemakelijk laat voelen in mn eigen huis als ze zo aan t schreeuwen zijn. En dat t ook zo erg word dat we zouden willen verhuizen. Maar voor de kinderen is t natuurlijk nog erger. Goed om me daar weer even bewust van t maken. Bedankt!

Ik zou even Veilig thuis bellen en niet zelf aanbellen. Voordat ik een kind had zou ik dit sneller doen. Nu met een kind niet. Je weet niet of je buren dit namelijk zullen waarderen. Het kan 2 kanten op gaan. Of ze waarderen het en houden rekening met de overlast of ze reageren hier negatief op. Veilig thuis kan anoniem met je meedenken.

Veilig thuis bellen voor advies. Als het gaat om de overlast is de wijkagent een goede eerste stap denk ik.

Je kunt anoniem veilig thuis bellen en geheel anoniem je verhaal doen. Zij kunnen dan advies geven over of er al dan niet melding gemaakt dient te worden. Een huis waar veel ruzie gemaakt wordt met schreeuwen schelden en deuren slaan lijkt mij geen fijne omgeving voor kinderen en daar zal wss ondersteuning nodig zijn maar dat is dan aan de medewerker van veilig thuis om jou in te adviseren.

Hele goeie tip dit. Wel een tip waar je wel (vrouwen)ballen voor moet hebben. Maar ik kan me voorstellen dat het voor hun misschien als een soort opluchting voelt dat iemand niet meteen achter hun rug om naar instanties belt (ook al zou dat natuurlijk ook gewoon prima zijn).

Veilig thuis zal je ook gaan adviseren om eerst met hen in gesprek te gaan om te kijken of de ruzies daarmee gaan afnemen. Dat is altijd de eerste stap, je kan geen officiële melding doen zonder eerst zelf met ze gesproken te hebben. Anoniem advies inwinnen kan natuurlijk altijd maar waarschijnlijk gaat dit dus hun advies zijn.

Je kan wel een melding doen zonder met hen gesproken te hebben. Als ze weigeren je melding op te nemen omdat je ze niet gesproken hebt, vraag dan vooral door naar een andere medewerker. Zij moeten de melding gewoon oppakken, ook als je niet met de buren in gesprek bent geweest. In gevallen van heftig geweld raden ze soms zelfs af om te confronteren.

Ik zou ze eerst zelf aanspreken. En dan niet op een verwijtende/veroordelende manier, maar inderdaad zoals hieronder mooi wordt beschreven. Een goede buur waar je eventueel op kunt terugvallen is zo fijn. Dus wie weet wat het betekent voor je buurvrouw als je zou willen/kunnen helpen. Zelf zou ik persoonlijk geen melding maken.

Ik zou als je je echt zorgen maakt overigens altijd contact opnemen met VT en indien zij dit nodig achten, een melding maken. Dat kan anoniem. Ik werk in het onderwijs en wij moeten helaas geregeld VT meldingen doen, en in de praktijk komt VT pas onderzoek doen bij meerdere meldingen van verschillende personen/instanties. Jouw melding alleen zal niet meteen zorgen voor een grootschalig onderzoek, maar kan wél net het zetje zijn waar VT op wacht wanneer bijv. school of een zorgprofessional al eerder een melding heeft gemaakt. Met twee of drie meldingen wordt er doorgaans (in onze regio) pas wat ondernomen door VT, want dan moéten ze wel.

Super zielig voor de kinderen!! Zou contact leggen met veilig thuis

En hun hondje ook, wat sneu zeg

Wat vervelend! Onze bovenburen (stel met kinderen al uit huis) maakten ook enorm lawaai. Hij is gewoon luidruchtig, praat standaard hard. Lacht hard , en ruzie is hard tegen hard. Hebben twee drie keer de politie gebeld en ze zijn daar ook bekend. Ze zijn gewoon licht ontvlambaar en kunnen blijkbaar niet goed met onwel omgaan naar elkaar. Vond dat dan ook altijd heel eng want straks wisten ze dat ik had gebeld (politie houdt je dan wel op de hoogte na je melding maar zegt nooit waar de info vandaan komt blijkt). Verder een paar keer op aso gedrag aangespproken en dat werd op zich wel opgepakt. nu na moeite wel contact gelegd en soms zelfs een kop thee samen. Het blijken echt schatten van mensen die werkelijk niet goed doorhadden dat ze overlast gaven en de enige hoorbaren waren als iederen in de zomer op t bslkon zit e.d. laatst voor ons trouwen stonden ze met een kadootje op de stoep, hij komt Altijd meteen aanrennen als hij me met jets zwaars ziet sjouwwen op de trap en toen ze hoorden dat ik zwanger ben zei zij voor mijn neus tegen hem ok en nu is het klaar zij moet slapen jij moet je bakkes houden en rustig doen verdikkie. En het is écht rustiger ook xD. Mensen kunnen je verbazen, maar als het dan een keer raak is is evt overlast soms voor ons ook een stuk dragelijker te weten wie het zijn ipv alleen 'die buren', en we kunnen het nu ook tegen ze zeggen.aar blijf altijd op je eigen en andermans (evt die kinderen en hond) hin veiligheid letten, doe wat je kan en aandurft en gooi het zoo open als kan, of met hem of anders met anderen. Soms kunnen anderen net wel die juiste ingang vinden ivm al meer contact met ze oid. hopelijk scheelt het jullie op termijn overlast wat je eraan wilt gaan doen. Oja. Dat jullie een baby krijgen, hoeveel die ook huilt, is natuurlijk geen vrijbrief om evenveel overlast te moeten verdragen van anderen. Tuurlijk is het soms een beetje geven en nemen, maar wel binnen grenzen en een baby valt niet binnen controleerbare grenzen, hoe rot het voor jezelf en je buren ook zou zijn! Succes...

Het feit dat je de buurvrouw hoort schreeuwen wilt niet perse zeggen dat zij degene is met de problemen. Misschien heeft ze wel een man die haar psychisch mishandelt en haar onder druk zet en alles aan haar overlaat en heeft die vrouw gewoon een soort burnout. Ik denk dat het heel beschamend is voor hun wetende dat buren hun ruzies horen als de emoties eenmaal gezakt zijn. Misschien hoef je niet aan te bellen, maar kun je een keer als je haar in de straat ziet even aantikken van goh ik vind het moeilijk om erover te beginnen. Maar ik hoor veel ruzie en maak me zorgen of heb er wel last van als het zo vaak/zo intens is. Misschien is dat al voldoende dat er een bewustwording komt bij hun dat er iets moet veranderen.

Je kunt een anonieme melding maken bij veilig thuis. Huur je bij de woningbouwvereniging kun je een klacht indienen of de politie maar dan zou ik wel eerst bewijs verzamelen dmv opnames. Het zal de buren relatie wel niet bevorderen.

Hier iemand die ooit aan de andere kant van het verhaal heeft gestaan: Toen ik een tijdje in een burn-out had gezeten, had ik ook veel ruzie met mijn man (toen vriend). Er was net Corona uitgebroken, ik stond gedeeltelijk ziekgemeld van werk, stond op de wachtlijst voor therapie (en wist niet hoelang nog) en had veel zorgen over mijn toekomst. We woonden toen (semi noodgedwongen) in een gehorige flat. Dat droeg overigens ook niet bij aan mijn mentale staat 😅. Ik wilde gewoon rust. Ik had er ook een handje van om met deuren te smijten en mijn stem te verheffen in ruzies. Het was gewoon een hele duistere periode uit mijn leven. We hadden toen geen kinderen, maar ik ben heel blij dat buren zich nooit op een vervelende manier met ons hebben bemoeid, zoals meldingen maken bij instanties. Ik had het denk ik wel kunnen waarderen als iemand me in de portiek eens had gevraagd of alles eigenlijk wel goed met me/ons ging. Uiteindelijk is het met mij/ons helemaal goedgekomen. Ik heb therapie gehad en we hebben even later een veel rustiger huis kunnen kopen. Ik heb wat levensaanpassingen gedaan en heb denk ik al 3 jaar niet meer met een deur gesmeten 😃. Zelf ook moeder geworden in de tussentijd en kan me niet voorstellen dat ik ooit terug ga naar die periode van toen. Maar qua advies: ik denk dat je best eens laagdrempelig een praatje met ze kunt maken. Je kan eventueel wel bij VT advies inwinnen over wat je wel en niet kunt zeggen in zo’n gesprek. Misschien helpt het, al is het maar om begrip te creëren voor waarom het er zo aan toe gaat. Wie weet hebben ze als gezin ook iets super heftigs meegemaakt waardoor er zoveel spanning zit. Ik hoop dat het, net zoals bij mij, om een tijdelijk iets gaat en dat zij (en jullie) snel weer je rust zullen vinden❤️