Burnout door moederschap

Ik ben gestopt met werken 🙈 Maar ik snap dat dat niet voor iedereen een optie is. Ik móest gewoon iets wegstrepen. Nu er midden in snap ik niet hoe ik heb kunnen functioneren met 2 peuters, 2 dagen werk en 2 dagen studie, sport en vriendinnen. Puur op adrenaline. Ben inderdaad naar de huisarts gegaan wegens extreme vermoeidheid, maar wist zelf natuurlijk al lang wat er speelde. Eerst liet ze me bloed prikken, kwam natuurlijk niks uit. Nu loop ik 3 maanden bij de praktijk ondersteuner van de huisarts. Pas in januari is er plek bij een psycholoog.. Daar heeft ze me naar verwezen omdat ze ADD vermoedt, en ik zo telkens weer vast zou blijven lopen. Daarna pas dus hulp daarvoor. Nu doe ik maar wat.. Maar het werkt redelijk. In ieder geval naar mn lichaam luisteren, of eigenlijk mn hoofd want fysiek is niet het probleem. Stoppen voordat je overprikkeld bent. Dus 1 afspraak per dag, niet te lang. Huishouden soms laten liggen, maar wel wat leuks gaan doen. Er 'echt' zijn voor de kindjes, want dat lukte mij dus niet meer. Ik ga mee in het ritme van de jongste die overdag nog slaapt. Mijn oudste gaat naar school wat voor stuctuur hier zorgt. Verder heb ik de to do list weggegooid, kijk alleen naar de dingen die gelukt zijn. Alles wat 'moet' zorgt bij mij voor een error. Van paniekaanvallen tot bevriezen, huilen, het niet meer kunnen overzien, niet kunnen autorijden. Dus géén plannen die ik niet zie zitten. Ik vergat goed te eten, dus dat heeft prio, kan het voor mn kids ook dus mee eten met ze. Minder koffie, sochtends vroeg naar buiten; beide om beter te kunnen slapen (want dat deed ik niet meer). En jezelf de tijd geven, de huisarts zei reken maar op een jaar voordat de energie terug is. Dus pas daarna wil ik weer mn werk oppakken. Maar het voelt wel als falen hoor en ik mis mn werk enorm. Bij mij was het de combi van gezin en werk en bij beide maar half kunnen inzetten. Ben nu erg bezig met een andere mindset. Grenzen bewaken; nee zeggen, rust pakken. Minder hard voor mezelf zijn en goed voor mezelf zorgen zodat ik dat ook voor mn gezin kan.

Geen burn out door het moederschap, maar wel gehad door het werk. Wat bij mij hielp was niet teveel plannen op een dag en taken doen die ik af kon vinken. Daarnaast ben ik toen begonnen met 2 x 10 wandelen op een dag. Niet langer want daar zag ik als een berg tegenop. Verder moest ik activiteiten doen waar ik energie van zou krijgen. Dus in plaats van alleen maar op de bank slapen of tv kijken, moest ik bijvoorbeeld gaan lezen of puzzelen. Ook ben ik nieuwe hobby's gaan zoeken.

Heel eerlijk denk ik niet dat je specifiek van het moederschap een burn-out krijg, en dat is niet omdat ik het niet geloof maar wel omdat ik weet hoe zwaar alles is en ik daar ook mee geconfronteerd ben omdat ik continu moe was etc. Er word onwijs veel van ons verwacht, als moeder zijnde word vaak verwacht dat je alles weet, alles moet, maar buiten moeder ben je ook vriendin/vrouw/familie/werknemer. Iedereen verlangt iets van je waardoor je keuzes moet maken en prioriteiten moet stellen. Thuis word namelijk verwacht (in heel veel gevallen) dat je het allemaal draaiende houd. Op het werk word verwacht dat je je werk goed doet en professioneel / vrolijk overkomt. Van je vrienden word verwacht dat je toch echt eens in de zoveel tijd gezellig langskomt of als er een verjaardag is voel je je verplicht te komen. Ditzelfde geld voor familie, die willen je ook zien, die willen ook verjaardagen vieren. Buiten dat; wil je zelf misschien ook nog veel; sporten/tijd voor jezelf etc etc. Of terwijl aan zó veel kanten word getrokken en op het moment dat je thuiskomt kan je niet even zeggen ik stop ermee en doe niks, nee want dan ligt het huishouden op de loer en bovendien: een kind die je aandacht wilt (en verdiend) en die je hulp nodig heeft. Of terwijl: mensen verwachten héél veel, en vaak meer dan iemand aan kan. Zelf lukt het mij tegenwoordig steeds beter om prioriteiten te stellen, als het even niet lukt dan zeg ik iets af of dan stel ik het vooral uit. Ik moet zeggen dat dit goed werkt voor mij maar ook het bespreekbaar maken, mensen begrijpen het zoveel meer dan ik had verwacht en ze hebben er echt alle begrip voor, hebben ze dit niet, dan is het jammer maar zo is hoe ik het ervaar dus dan maar niet.. ik geef alleen mijn energie aan dingen en mensen nu die mij ook energie geven.

Ik vraag even wat informatie werk je nu of ben je stay at home moeder. Want je kan 2 kanten op. Hier werd ik depressief van het thuis zijn bij de 2e ben ik ook al weer eerder wat gaan doen op werk om onder de mensen te zijn. Mocht je ook nog werken dan voor jezelf gaan kijken wat je kan en toch de stap naar de arbo arts of iemand die je goed kan begeleiden in je belastbaarheid