Burnout en zwanger worden

Ik kan begrijpen dat het moeilijk is om af te wachten maar met een burnout kan je je niet 100% geven aan je kindje. Ik was zo oververmoeid de éérste weken met mijn huil baby dat ik gewoon een black out heb als ik aan die periode denk. Het was helemaal niet genieten. Ik had geen hulp van een partner dus daar zal wel een verschil in liggen en daarnaast gaf ik borstvoeding. Vanuit mijn ervaring zou ik het niet aanraden. Als ik jongere babys zie wordt ik zo verdrietig. Het voelt alsof ik de mooie kant aan die periode gemist hebt

Ik had ptts en een depressie. Hiervoor waren we al bezig met zwanger worden toen kwam de ptts en aansluitend de depressie. Pas toen ik me na 9 maandag beter begon te voelen werd ik pas zwanger. Bij de andere 2 kids door de pil heen. Dus het zegt denk echt wel iets als je niet lekker in je vel zit.

Ik zit na een ongeluk in een heel lang letselschade proces waar ik een burn out en ptss van heb. Na het stoppen met de pil zijn we meteen zwanger geworden. Helaas is dit een miskraam geworden. Zonder menstruatie er tussen was ik weer zwanger, inmiddels 29 weken. Maar wat valt het zwaar... het is geen droom zwangerschap, ook al doet mijn lichaam het prima en groeit de baby perfect, ik heb niets aan afleiding om me heen dus kan mezelf helemaal gek maken af en toe. Ik ben er enorm klaar mee, maar kijk wel echt uit naar ons meisje. Als ik het overnieuw had mogen doen dan had ik gewacht tot ik mentaal beter in mijn vel zat. Ik ben mentaal echt een wrak nu... ook met EMDR.

Door het verdriet en de pijn vangst verlies van ons eerste dochtertje in de zwangerschap heeft de 2e zwangerschap ook lang op zich laten wachten. Dit terwijl ik de eerste keer gelijk zwanger was. Daar bovenop had ik voor de 2e keer een pap3 waarvoor ik behandeld moest worden. Hierna hoorden we dat ik 6 maanden niet zwanger mocht worden; dat deed pijn! Ik dacht; het is al die tijd niet gelukt dus waarom nu wel en deden het niet veilig. Tijdens een vakantie op ons geliefde eiland Oniza ben ik zwanger geworden😊. Ik weet zeker dat het kwam door de stress en het verdriet. Ook was ik obsessief bezig met vruchtbaarheid, gezondheid en voeding. Eindelijk kon ik iets “los laten” en daardoor ik het gelukt, dat Wervik zeker. Er was namelijk niets mis met mij of mijn man. Mijn tip; werk eerst aan je eigen herstel. Met een depressie een kind op de wereld zetten lijkt me geen goede combinatie. Niet voor jou, je partner of je kindje. Probeer het los te laten (I know; ik had een hekel aan die term want hoe doe je dat?!) en dan komt het vanzelf😊. Mocht je eerder dingen gecheckt willen hebben dan kan dat ook normaliter. Normaal word je na een jaar proberen doorgestuurd. Ik heb een fijne huisarts die Darcy’s een half jaar al daad, ook vanwege onze voorgeschiedenis. Hopelijk heb je hier iets aan en gaat het snel weer een goede, positieve kant op met jezelf🌸.

Mannelijke factor was sterk verminderd vruchtbaar. Bij mij waren geen afwijkingen te vinden.jaren bezig geweest.. Ik had last van depressie ondertussen.. na IVF 1 meteen zwanger🥰

Mijn man en ik hebben zelf gewacht tot ik geen medicatie en therapie meer had, dat sloot ik beide af in mei 2019 (ptss en depressie). In juni had ik de nieuwe prikpil moeten zetten, niet gedaan. In oktober was ik zwanger, zonder ovulatietesten of iets dergelijks. Ik vond de zwangerschap mentaal best zwaar, ik was dan wel officieel ‘hersteld’ maar echt helemaal stabiel was het nou ook weer niet. Toen ons kindje werd geboren en de hormonen zich stabiliseerden ging het wel heel erg goed meteen! Vanaf dag 1 heel gelukkig (natuurlijk ook moe, overvraagd en soms overprikkeld, maar welke nieuwe mama heeft dat nou niet). Na 11 weken weer zwanger geraakt, en deze zwangerschap is mentaal zoveel fijner!! Lang verhaal kort: gun het jezelf dat je mentaal zo goed mogelijk in de zwangerschap staat. Wat dat voor jou inhoudt, is aan jou ❤️

Ik denk dat ik een niet officieel vastgestelde burn out heb al een paar maanden. Veroorzaakt door het niet zwanger kunnen worden (zit nu in ronde 22) en dat het allemaal niet lekker loopt op het werk. Heb al verschillende therapieen gedaan waardoor ik me al beter in mijn vel voel. Ik weet 10000% zeker dat het lijf niet zwanger wil worden als er stress is. Ik heb nu een 'rustmaand' zodat ik ff lekker kan doen wat ik wil en volgende maand neem ik opnieuw therapie. Ik doe sinds een maand of 4 aan acupunctuur, misschien iets om je in te verdiepen. Werkt effectief!

Wat zwaar dat jullie al zo lang bezig zijn! Ik heb zelf een burn-out gehad, het heeft zo’n 15 maanden geduurd voor ik erbovenop was (vanaf het moment dat ik het erkende en inzag tot het moment dat ik me echt beter voelde). Ondertussen had ik ook een kinderwens maar mijn vriend wilde wachten tot ik mij beter voelde. Leverde soms veel frustratie op. MAAR. Wat ben ik blij dat we gewacht hebben!! Ik vind het zwanger zijn met vlagen erg zwaar. Super moe en misselijk het eerste trimester. Fysiek enorm zwaar het derde trimester. Bekken klachten en slecht slapen. Als ik dit allemaal had moeten doen én had moeten herstellen van een burn-out had ik er helemaal doorheen gezeten zodra de baby word geboren... denk dat ik dan in een depressie was geschoten eerlijk gezegd. Ik voel me nu zo heerlijk met mezelf. Ik weet wat ik wil. Ik ken mijn grenzen. Weet wanneer ik rust moet pakken. Stel prioriteiten bij. Ben echt blij dat ik zo zen in m’n zwangerschap zit 😄 Ik snap dat het moeilijk is als je al zo lang in een traject zit en de wens erg groot is. Maar onderschat niet wat zwanger zijn en een pasgeboren baby met je doet.. Mijn advies zou zijn om je eerst op jezelf te focussen en beter te worden. Dan kan je er helemaal zijn voor je baby als het zo ver is!

Ik ben kerst 2019 uitgevallen met een burn out. Nu dik een jaar verder nog niet 100% herstelt, maar ben met name veel alerter op symptomen en geef er sneller aan toe. Ik ben nog niet volledig aan het werk. Wel al 16 weken zwanger! Ik voel me juist beter door de zwangerschap, en denk dat ik ook heb geleerd door de burn out dat ik écht naar mijn lichaam luister en me er veel bewuster van ben! Ik moet wel zeggen dat ik echt op het einde van mijn burn out zit. Afgelopen zomer had het me zeker geen goed gedaan

Wij hebben het geprobeerd toen ik dacht dat ik net hersteld was van overspannen/burn-out, 4 jaar geleden. Binnen een maand was ik zwanger, wat we nooit hadden verwacht. Gezien onze leeftijden en mijn vriend medicatie tegen reuma gebruikte, hadden we verwacht langer nodig te hebben. Achteraf was dit ook eigenlijk te snel, na enkele weken zwangerschap ben ik weer uitgevallen destijds. Een week voor mijn verlof was ik net weer helemaal gereïntegreerd 🙈 Vervolgens kregen we ook nog een huilbaby, dus het zijn hele zware tijden geweest. Uiteindelijk allemaal goed gekomen en dolgelukkig met onze peuter van ruim 3, maar achteraf had ik liever wat langer de tijd genomen om echt goed te herstellen en eerst wat stabieler te zijn...