Buurvrouw

Ik heb zelf zo’n buurvrouw gehad die wel eeeecht een soort extra oma voor mij was. Heel waardevol en kijk er mooi op terug. Zij was alles behalve opdringering, gewoon altijd de deur open en was altijd welkom. (En gaf veel snoep). Maar dat is niet jouw situatie, ik krijg het gevoel alsof zij erg eenzaam is en het niet voor jullie doet maar voor zichzelf. Ik zou de deur niet meer opendoen voor haar, geen idee of ze dan constant blijft aanbellen? Misschien kun je haar wijzen op iets van een hobby zoeken, elke week naar de klaverjas club of wat dan ook😅

Wateen heftig verhaal heb je! Ik denk dat je buurvrouw heel erg eenzaam is. Dat heeft haar geen recht natuurlijk om zo opdringerig te doen. Heb je dit ooit eerder aangegeven? Als je geen grenzen stelt, dan weten mensen je grens ook niet. Je gaf wel aan dat je niet wil dat ze je zoontje oppakt? Vervelend dat ze hier geen oor voor heeft! Ik zou even langsgaan met een gebakje. Je kan je verontschudligen en in een lief gesprek je grenzen aangeven. Duidelijk zeggen dat je het niet wil. "Mijn zoontje/ ik vind dat niet zo fijn" is geen sterke grens vrees ik.

Even buiten jouw verleden met je coma etc, is het gedrag van jouw verleden gewoon heel veel, te veel! Ze hoeft niet te snappen welke prikkels je te verwerken hebt, ze moet snappen dat je haar gedrag als storend ervaart. Zij als persoon is niet storend, haar gedrag is dat. Voel je niet schuldig over je uitbarsting. Sommige mensen snappen de subtiele aanpak niet en die hebben meer nodig. Ga met haar praten en vertel haar wat je wel van haar verwacht ipv wat niet. Prima als je 1x per dag appt, fijn als je mijn kind groet door tegen hem te praten.. mogelijk helpt dit beter ipv alleen maar wat ze allemaal fout doet. Maar subtiel hoeft in ieder geval niet...

Ik zou in deze situatie aan mezelf en mijn baby denken. Ik krijg het al benauwd bij het lezen van je verhaal. Kan me niet voorstellen dat mijn buurvrouw (hoe goed ze dit ook mag bedoelen) zichzelf zo opdringt bij ons. Zou me zeker niet verontschuldigen of schuldig voelen maar eindelijk genieten van de rust. Heftig!

Wat heb jij veel meegemaakt, zeg. Jouw buurvrouw bedoelt het wellicht goed, maar is veeeeeel te veel voor jou. Ze dringt zich op en tolereert blijkbaar niemand anders die jou tot steun is. Het lijkt alsof ze graag wil dat jij erg afhankelijk van haar bent. Maar in werkelijkheid knijpt ze je strot dicht. Ik denk dat je in een goed gesprek duidelijk moet maken dat ze teveel is. Dat je haar heel aardig vindt en een fijne buurvrouw en dat je dit ook zo wil houden, maar dat afstand nu echt noodzakelijk is. Duidelijkheid lijkt mij ook echt het sleutelwoord. Spreek ook duidelijk dingen af waar jij je prettig bij voelt. Bijvoorbeeld eerst even appen en niet zoveel keer per uur op de deur kloppen. Jij moet zuinig zijn met je energie en hebt alles nodig, maar je buurvrouw zuigt veel teveel energie van je weg. Moet nu stoppen. De buurvrouw moet zich houden aan wat jij aan kunt en deze grenzen moet jij aangeven en niet door haar laten bepalen. Tijd voor een goed gesprek dus. Succes en sterkte

Pfff ik herken je verhaal (alleen van de opdringerige buren hoor). Ben er uiteindelijk om verhuisd… daarna ging het opdringerige appcontact door en toen heb ik gezegd dat ik geen contact meer wilde. Ik zeg nu nog hoi als ik haar tegenkom maar dat is alles. Mijn leven voelt weer bevrijd ❤️ Dat gun ik jou ook, dus geef heel duidelijk aan wat je grenzen zijn. Daar heeft ze naar te luisteren.

Wat rot zeg, ik zou hier ook helemaal gek van worden. Erg opdringerig zeg, niet oke. Herkenbaar dat als je je grenzen niet durft aan te geven, op een gegeven moment de bom barst. En dat leidt vaak tot ongewenste situaties zoals ruzie. Ga naar haar toe, zeg dat je het vervelend vindt dat je zo uitbarstte, maar dat het kwam doordat je je al een hele poos niet goed voelde bij haar gedrag maar en niks van durfde/wilde zeggen. En geef dan aan waar je behoefte aan hebt. Wat wil je wel, wat niet? Grenzen stellen en duidelijk zijn. Als ze een oke persoon is zal ze er oke op reageren, en anders vette pech voor haar. Succes!

Misschien ben ik de enige die dit denkt maar ik vind je reactie wel degelijk onbeschoft. Die vrouw weet helemaal niet hoe jij over haar denkt, en ineens krijgt ze zo'n opmerking. Misschien dacht zij wél dat jij haar contact fijn vind, aangezien je er blijkbaar wel altijd op reageer. Begrijp me niet verkeerd, ik zou zelf ook gek worden, maar anderszijds had ik het gewoon nooit zo ver laten komen.

De buurvrouw is inderdaad wel aanwezig wat ik uit je verhaal begrijp! En jeetje wat heb jij meegemaakt allemaal.. Ik denk alleen dat de buurvrouw niet door heeft gehad dat zij echt too much was en dit misschien nogal rauw op haar dak valt. Hopelijk kan je het nog een keer rustig met je buurvrouw bespreken en worden de grenzen duidelijker en ook gerespecteerd. Succes met je herstel!

Vreselijk zo’n buurvrouw die continu aan belt en ook niet opgeeft dus. Ik denk dat het alleen maar goed is geweest dat je het haar op deze manier hebt duidelijk gemaakt. Die vrouw begrijpt jou niet en pakt subtiele hints niet op, dus die moet het op een harde manier horen. Jammer dat ze gaat huilen maar andersom denkt ze ook niet aan jou. Anders dring je niet tot haar door als je het op een nette manier zegt. Ik zou zo’n buurvrouw echt op afstand houden. Ik heb ook een opdringerige buurvrouw die vaak aanbelt en ons kind even gauw komt bekijken als ik hem bijv in de auto zet.. ik houd het kort, zulke mensen laat ik niet dicht bij komen. Dat benauwd me veel te veel. Ik zou er ook niet heen gaan, dan zoek je weer contact met haar, eerst laten rusten.

Oh alleen al bij het lezen van je verhaal gaan m’n nekharen overeind staan. De projectie van de buurvrouw op jouw kind en jou is echt intens. Ik denk dat het heel goed is dat je haar eindelijk de waarheid hebt gezegd. Kan de buurvrouw eerst even zelfreflectie toepassen voor ze weer voor je deur staat.

Eens met wat de dame uit het ziekenhuis zei. Ga met haar praten, dit is de kans om grenzen te stellen en afspraken te maken. Je schuldgevoel zal dan ook minder worden. Verder denk ik dat je nooit aan de verwachtingen van de buurvrouw kan en wilt voldoen, dus blijf heel duidelijk.

Wauw, wat heftig dat je zo lang in coma hebt gelegen en dat dit nog een nasleep heeft. Ik hoop dat je daar gauw van mag herstellen en ik wens je veel sterkte toe. Ik denk eerlijk gezegd dat ik al veel eerder een gesprek had aangegaan met haar en mijn grenzen vrijwel direct had aangegeven. Het kan zijn dat jij vanwege jouw nasleep daar niet eerder aan hebt gedacht en dat je nu een "uitbarsting" kreeg. Je bent ook maar een mens, maar dat maakt het niet minder onbeleefd. Ik zou proberen om even tot rust te komen en eventueel je emoties op papier te zetten en dan een gesprek met je buurvrouw aan te gaan.

Wat een ontzettende verdrietige en zware tijd heb je (gehad)! Ik kan me een beetje inbeelden hoe je herstel gaat. Ik ben 4 jaar geleden in septische shock de Eerste Hulp binnen gedragen. Heb niet in coma gelegen, maar was 7 dagen niet aanspreekbaar. Ik had mijn ogen open, daar was alles mee gezegd. Voor de buitenwereld lijkt het alsof ik volledig hersteld ben. Ik werk, heb 2 kinderen gekregen, doe leuke dingen…… maar alles kost een prijs. ‘S avonds om 21.00u is de koek op. En op dagen dat ik vrij ben, slaap ik ‘s middags. Ik probeer het wel eens uit te leggen aan mensen. Maar het begrijpen ervan is moeilijk. Ik ben vergeetachtig, kan soms moeilijk op woorden komen, ben snel overprikkeld en altijd moe. EMDR heet bij mij geholpen om van de nachtmerries af te komen. En ik ben vorig jaar naar een lotgenotendag gegaan. Zo fijn! De herkenning. Ik heb dagen gehuild van blijdschap. Eindelijk mensen die me begrepen. En ik heb ook gehuild van verdriet. Het werd me tijdens de lotgenotendag door de artsen die daar spraken ook duidelijk dat ik nooit meer de oude ga worden. Dat mijn lichaam zich niet meer gaat herstellen. Je hebt waarschijnlijk geen reet aan mijn verhaal. Maar weet dat je herstel langzaam gaat en dat een lotgenoot heeeeel fijn is om te hebben 😘

Heftig wat je hebt meegemaakt... Ik zonder deze ervaringen vind het al too much. Ik ben introvert,deze buurvrouw hoe aardig ook is gewoon te veel. Misschien een keer om tafel. Denk niet dat ze het doorheeft dat ze zo aanwezig is om het zo maar even te zeggen.

Wat heftig dat je dat hebt moeten meemaken.. En als je dit al verschillende keren duidelijk zou hebben gemaakt aan haar vind ik je reactie echt wel terecht. Echter, als dit de eerste keer is dat je haar (duidelijk) vertelt dat haar aanwezige jou te veel is, vind ik het inderdaad niet fair naar je buurvrouw en snap ik dat het erg hard aankomt voor haar. Kleine subtiele hints werken niet, zeker niet bij mensen die vrij intens zijn. Daarnaast, en ik bedoel dit niet gemeen, vind ik het een beetje makkelijk om te zeggen, ik heb in coma gekregen en niemand die dat niet heeft meegemaakt zal dat snappen. Dat hoeft eigenlijk ook niet en dat zou je ook niet moeten verwachten van anderen. Het is niet zo dat mensen je dan niet kunnen steunen, of je niet kunnen helpen, of niet zullen snappen dat het hartstikke moeilijk is voor jou. Ga gewoon even, als jullie beide gekalmeerd zijn, even met haar praten. Geef aan waar je tegenaan loopt en waarom. Leg uit wat voor jou qua contact wel acceptabel is of dat jij voorlopig zelf wel contact zoekt als die behoefte er voor jou is. Dan komt het heus wel goed!

Goed dat je haar de waarheid hebt vertelt. Ik zou me er niet schuldig om voelen, ze kan zelf ook wel inzien dat dit te ver gaat. Vooral wanneer ze doorgaat als je aangeeft iets niet te willen. Jammer dan 🤷🏼‍♀️. Excuses aanbieden zou ik ook niet doen, dan denkt ze misschien nog dat je het niet meende.

Had je ooit al aan je buurvrouw laten merken dat ze te opdringerig is en haar duidelijk gemaakt wat je echt niet fijn vindt? (Op een vriendelijke manier dan) indien nee, dan zal je uitbarsting wel een schok geweest zijn voor haar. Ik begrijp je reactie hoor, ik denk dat je dit nu inderdaad best even kan opvolgen met een rustig gesprekje. Zeggen dat je haar een fijne buur vind maar duidelijk je grenzen aangeven! Van sommige voorbeelden die je geeft, krijg ik ook de kriebels.

Eens met deze reactie! In tegenstelling tot wat veel mensen zeggen denk ik dat je een enorm geluk hebt om zo’n lieve, betrokken buurvrouw te hebben. Iedereen zegt altijd: ‘it takes a village to raise a child’, en jij lijkt zomaaar een lieve buurvrouw te hebben die gek is op jouw kindje ej zo te horen graag even zou helpen met oppas of andere klusjes. Voor je kindje ook top, lijkt me, straks lekker snoepjes halen bij de buurvrouw. Ze klinkt ook een beetje eenzaam, waardoor ze misschien jouw grenzen neit ziet. Persoonlijk zou ik haar uitnodigen op de koffie. Me verontschuldigen voor mijn uitbarsting. En dan aangeven dat je haar echt megalief vindt en waardeert en heel blij bent met zo veel liefde voor je kindje. En dan daarna aangeven hoe het met jouw hersenen werkt en dat je haar bemoeienis soms als too much ervaart en graag zou willen dat ze het respecteert/snapt als jij zegt dat het even niet gaat/ je nu alleen wilt zijn. Persoonlijk denk ik ook dat juist in jouw conditie het heeeeel erg fijn zou kunnen zijn als de buurvrouw op een gegeven moment kan helpen. Denk aan: eventjes naar de speeltuin met je zoon zodat jij een dutje kan doen, een uurtje oppast zodat jij kunt schoonmaken. Ik noem maar wat. En ondertussen ‘help’ jij haar dan om haar liefde kwijt te kunnen. Zou zoo bijzonder zijn! Lang verhaal kort: ik snap jouw gevoel helemaal, maar zou dus toch proberen het goed te maken en de relatie op jouw eigen voorwaarden voort te zetten.

Lieve mama wat heb je veel meegemaakt. Maar eerlijk gezegd; voor mij zou zo’n buurvrouw ook veel te veel zijn: en ik denk voor bijna iedereen. Je uitbarsting is erg begrijpelijk maar wel erg verdrietig voor haar. Ik zou haar uitnodigen voor een goed gesprek onder het genot van een kop koffie en gewoon bovenstaande vertellen vanuit je hart. Dat je haar super lief vindt maar veel te veel. Dat je haar graag ziet maar dat ze haar grenzen moet kennen. En ik weet zeker als je dit naar haar uitspreekt dat je dan echt goede afspraken kan maken. Zo te horen is ze erg liefdevol en betrokken maar een beetje teveel van het goede 🥵 veel sterkte!