Hoi dames,
Ik heb behoefte om mijn hart te luchten en ik ben ook benieuwd of anderen dit herkennen.
Sinds mijn moeder weet dat ik zwanger ben (mijn eerste kind én haar eerste kleinkind) gaat het over niets anders meer en krijg ik bergen vol cadeaus: kleding, speelgoed en andere accessoires. Dat is natuurlijk superlief en gul, maar ik merk dat het bij mij momenteel ergernis opwekt. Dat klinkt natuurlijk erg ondankbaar, dus ik zal uitleggen waarom.
Ze koopt dingen die ik zelf niet zou kopen, omdat het niet mijn smaak is. Je mag een gegeven paard niet in de bek kijken, maar ik zit nu wel met spullen, die ik diep van binnen zelf niet had gekocht. Dat brengt me op het volgende punt:
Ik leef minimalistisch en koop alleen spullen die ik echt nodig heb. Voor mijn baby wil ik datzelfde principe hanteren: alleen kopen wat echt nodig is. Ik krijg nu veel dingen die
- naar mijn mening - overbodig zijn of niet mijn smaak zijn.
En als laatste; omdat er al zoveel wordt gekocht, blijven er steeds minder dingen over die ik zelf kan kopen. Bepaalde dingen ga ik nu niet meer kopen, omdat ik ze dan dubbel heb. Maar ik baal wel dat ik zelf de kans niet meer krijg om dat aan te schaffen.
Ik heb haar in een eerder stadium al gevraagd om respect te hebben voor mijn behoeften en dat pakte ze niet goed op. Ze ervaarde het als een afwijzing van haar goede bedoelingen, wat ik me ook kan voorstellen. Maar het is sindsdien niet veranderd. En ik merk aan mezelf dat ik nu geïrriteerd raak als ze wéér met een cadeau komt. Ik vind het ook vervelend voor haar dat ik niet meer blij kan zijn als ze weer een cadeau koopt.
Herkennen anderen dit? Zo ja, hoe gaan jullie daarmee om?