Catheter na bevalling

Ik kon na de bevalling ook niet plassen. Moest een dagje langer blijven en blijven proberen. Op t laatst ging ik gewoon onder de douche staan en proberen met het water geluid onder de douche te plassen.. toen lukte het een beetje.. weer een echo gehad om te kijken of t genoeg was en dat was zo.. ik had geen plas drang maar als ik er de tijd voor nam en goed mn best deed kreeg ik er toch wat plas uit.. dit heeft bijna 2 weken geduurd toen kon ik weer normaal plassen. Dus geen ervaring met een catheter naar huis maar wel met het niet kunnen plassen. Als t die dag niet lukte moest ik overigens ook met ren catheter naar huis.

Ik heb dit ook gehad. Uiteindelijk 10 dagen mee gelopen. Dag 10 lukte het eigenlijk nog niet om volledig leeg te plassen maar ik had wel weer echt het gevoel zoals ik voor me bevalling had. Kreeg toen het voordeel van de twijfel van gynaecoloog en gelukkig is het goed gekomen

Ja, ik (helaas). Ik ben op zondag bevallen en op donderdag mochten we naar huis. Alle tijd in het ziekenhuis heb ik een katheter gehad en daarna nog een week thuis. Ik vond het echt verschrikkelijk, maar het lukte me gewoon niet om zelf te plassen. Had in de avonden veel last van blaaskrampen en vond die zak aan m’n been gewoon mega onhandig. Een week nadat we thuis waren is de katheter eruit gehaald en moest ik op controle in het ziekenhuis. Daar moest ik zo ver mogelijk leeg plassen (wat voor m’n gevoel totaal niet lukte) en daarna kreeg ik een echo om te kijken hoeveel er nog in m’n blaas zat. Dit was in orde, dus zonder katheter naar huis. De eerste tijd goed te tijd genomen om te plassen. De drang is lange tijd weggebleven en ook de druk tijdens het plassen was sterk verminderd. Het duurde dus heel lang om uit te plassen. Dit heeft best een tijdje geduurd maar het is allemaal goedgekomen gelukkig! Nergens meer last van!

Ook ik heb een catheter gehad na de bevalling. Ik vond het een gedoe dat gesleep met zon zak aan je been. Ik was zelf zo bang dat ik nooit meer zou kunnen plassen. Totaal ongegrond natuurlijk maarja hormonen schuif ik het maar op ;) De gync legde ook uit de katheter zorgt voor rust in de blaas en dat dat juist een soort blaas therapie is. Er zit niets anders op dan het uitzitten en duimen dat je de volgende de keer kunt plassen. Het heeft daarna nog wel een paar weekjes geduurd tot het weer normaal voelde bij het plassen. Komt goed!

Ik heb dit ook gehad na mijn bevalling. Helaas bleek dat de verpleegkundige, nadat ik mijn ruggenprik had gekregen, de ballon van de blaaskatheter in mijn urinebuis had gevuld met water ipv in de blaas. Dus bij mij was een beetje de vraag of het van de ruggenprik kwam of van de irritatie in de urinebuis doordat het ballonnetje verkeerd had gezeten. Na twee dagen moest ik terug komen, zelf ‘s ochtends de katheter verwijderd, en om 11:00 uur moest ik toen in het ziekenhuis zijn. Ik had die ochtend wel wat geplast onder de douche, maar op de wc lukte mij toen niet. Ik had dan ook nog teveel urine in mijn blaas tijdens de echo. De klinisch verloskundige wilde mij, volgens nieuw protocol, naar huis sturen met om de 3 á 4 uur zelf te katheteriseren. Ik ben zelf verpleegkundige, dus ben bekend met deze handeling, maar niet bij mezelf. Ik wilde dit dan ook eerst proberen in het ziekenhuis zelf, dit was totaal geen succes! Je komt handen tekort en hoe verzinnen ze het: terwijl je net bevallen bent, de hechtingen er nog in hebt zitten en alles mega gevoelig is daar beneden, om je naar huis te sturen met om de 3 á 4 uur zelf te katheteriseren! Niet te doen dus! Tijdens al deze onrust voelde ik ineens een enorme druk en kon ik daar op de wc ineens wel mijn gehele plas kwijt. Daardoor mocht ik zonder katheter naar huis, maar moest ik de volgende ochtend weer terug komen om nogmaals een echo te maken… Alsof je in de kraamweek niks beters te doen hebt hè? Ik had thuis de gehele dag prima geplast, maar in het ziekenhuis de volgende dag, ging gelijk alles weer op slot. De klinisch verloskundige heeft me toen uiteindelijk het voordeel van de twijfel gegeven, omdat ik thuis wel kon plassen. Gelukkig was dit een goede keuze, want het plassen gaat prima. Inmiddels ruim 7 weken verder, af en toe als ik uitgeplast ben, voel ik nog wel eens een drukkend gevoel in mijn urinebuis. Maar ik denk dat dit bij mij komt, doordat het ballonnetje daar dus heeft gezeten. Ik ga er van uit dat dit nog wel gaat.

Vond het trouwens wel fijn dat er die twee dagen, toen ik een verblijfskatheter had, er in ieder geval geen bijtende urine langs de hechtingen liep.

Dank allemaal voor jullie ervaringen! Hopelijk mag ie er over een week uit:) fijn om te lezen dat ik niet de enige ben en dat t uiteindelijk allemaal goedkomt.

Nog even een update over mijzelf, omdat er vrij weinig info over te vinden is. Uiteindelijk begon het catheter bij mij super erg te irriteren en had ik continu had gevoel alsof ik super nodig moest plassen, hierdoor kon ik niet normaal chillen of slapen. Ik ben toen een week na mijn bevalling huilend naar het ziekenhuis gegaan, waar ze hem verwijderd hebben en ik weer moest proberen te plassen. Het plassen lukte een beetje, maar er bleef toch weer teveel residu achter in mijn blaas. Omdat ik toch een beetje kon plassen, hebben ze me naar huis laten gaan en gevraagd of ik de volgende dag weer kon terugkomen voor een controlebezoek waar ze weer het residu zouden gaan meten. Uiteraard moest ik bij buikpijn of last gelijk langskomen om me weer te laten catheteriseren. De volgende dag (vrijdag) ging ik vol goede moed naar het ziekenhuis want ik had wel zeker aantal keren geplast (wel met veel pijn en moeite). Helaas kreeg ik mijn blaas weer niet goed leeggeplast en er bleef 150/200 ml aan residu achter. Omdat de zelfcatheterisatie arts al naar huis was ,hebben ze me op dat moment toch weer laten gaan en aangegeven dat ik gelijk aan de bel moet trekken als ik erge buikpijn krijg. Ik had hier een beetje een dubbel gevoel bij, want het was gewoon nog niet goed genoeg, maar was ergens natuurlijk ook heel blij dat ik weer naar huis mocht zonder catheter. In dat weekend heb ik wel vaak geplast, maar wel heel veel kleine miniplasjes en voelde vaak dat mijn blaas echt niet goed leeg was, maar omdat ik wel steeds een beetje bleef plassen, voelde het nog redelijk oke. Op maandag had ik een belafspraak met de gynaecoloog en hij vond het toch nog niet goed genoeg klinken en gaf aan dat urologie contact met me zou opnemen voor zelfcatheterisatie. Het was daar alleen mega druk en kon uiteindelijk pas 1.5 week later daar terecht. In die anderhalve week merkte ik dat het plassen langzaam aan steeds beter ging! Er kwam een iets normaler ritme in (elke 3 uur ipv elk uur) en steeds grotere plassen en ook het uitplassen lukte veel beter. Toen ik 1.5 week later bij urologie langsging, kreeg ik weer spontaan moeite met uitplassen (denk door de druk dat het MOET) en ze meette weer 150ml residu in mijn blaas. Ze gaven me het voordeel van de twijfel en inmiddels (5 weken na mijn bevalling) is mijn blaas bijna helemaal hersteld! Ik was echt bang dat het niet echt meer zou goedkomen, maar de blaas is een orgaan wat echt tijd nodig heeft om te herstellen en ik merk echt dat het steeds beter en beter gaat! Voor iedereen die zoiets meemaakt wil ik dus zeggen; hou vol! Het komt echt goed.

Voor de ervaring van anderen. Ik heb na mijn 3 bevallingen een catheter gehad. Na de derde bevalling ging hij mee naar huis voor ongeveer 5 dagen. Daarna kon ik nog niet plassen en moest ik thuis catheriseren. Niet echt een pretje, maar wel te doen ( ondanks hechtingen na knip en vacuümpomp bij bevalling). Was wel heel blij dat ik er klaar mee was.

Echt een goede topic dankjewel voor je verhaal 💕 mijn vader heeft ook een katheter na zn operatie en kathetriceert ook thuis en dit geeft mij hoop