Communicatie binnen gezin

Langere tijd weg is even melden. Nu blijf ik erbij bijv. Even wat wegbrengen of plassen niet hoor.

Hier melden we altijd even bij iets korts (hé ik ben even naar de wc) en overleggen we bij wat langers (is nu even een goede tijd om de was op de hangen). Zomaar weg zonder communicatie (zeker als het langer dan paar minuten is) zou ik ook dood ergelijk vinden!

Wij zeggen niet specifiek dat we weg gaan/wat we gaan doen zolang we thuis zijn... Als je in dezelfde kamer zit zie je de ander weglopen toch? Dan weet je dus dat je even alleen op je kindje moet letten... Als ik hem zoek (of andersom), is het even roepen... huis is nou ook niet zo groot om elkaar echt kwijt te zijn... De ander is beneden, boven of in de tuin...

Als mijn partner naar boven gaat om iets te pakken of even de container buiten zet bijv. dan zegt hij niks omdat hij weet dat ik er ben. Andersom doe ik dit ook. Wij zouden nooit zomaar weglopen zonder te kijken of er iemand anders aanwezig is. Als we bijvoorbeeld gaan douchen of de was gaan ophangen dan melden we het wel altijd even. Ik zeg het ook altijd als mijn zoontje zijn kant opkomt als hij bijv in de garage is. Dan weet hij dat hij even moet gaan checken als onze draak niet aankomt op bestemming

Wij communiceren altijd wel als we iets gaan doen. Zeker als het iets is wat langer duurt zoals douchen ofzo, gewoon even checken of het nu uitkomt of beter over een half uurtje bijvoorbeeld, maar dat is ook overleg op een hele ontspannen manier. Eigenlijk levert dit nooit problemen op, alleen fijn om even te weten dat partner even niet beschikbaar is zodat de ander daar dan weer rekening mee kan houden

Als iemand gaat douchen of iets andere wat langer dan een paar minuten duurt, zeggen we dat meestal wel en checken we soms ook of dat uitkomt. Even afval naar de garage doen ofzo dan weer niet.

Ik denk dat het niet gaat om letterlijk elkaar kwijt zijn, maar meer om de vanzelfsprekendheid waarmee hij gaat en staat waar hij wil en zij dus automatisch verantwoordelijk is voor de kinderen. Of bedoel je iets anders Jorinde? En als antwoord op je vraag: wij stemmen het altijd even af als we iets gaan doen. Al is het maar van: "ik ga even douchen ok?". Wij voelen ons allebei even verantwoordelijk voor de kinderen.

Ik denk dat wij, om met jouw woorden te spreken, allebei gaan en staan waar we willen en er vanuitgaan dat de ander dus op de kleine let als die gewoon in dezelfde kamer is. Als we samen in de kamer zitten, zijn we net zo goed beide verantwoordelijk toch? De verantwoordelijkheid verandert niet of je alleen of met tweeën bent. Als ik met mijn dochter bij iemand op bezoek ben of bij mijn ouders ofzo, vraag ik wel altijd of ze een oogje in het zeil willen houden als ik bijvoorbeeld naar de wc ga, maar dat zijn mensen die normaal niet standaard de verantwoordelijkheid over mijn kind dragen.

Zo doen wij het ook.

Ja, dat is idd precies wat ik bedoel. Zou het zelf niet beter kunnen verwoorden

Even een kort voorbeeld; we zijn met z'n 3en in de woonkamer, ik ga in de keuken koken. Dochter is in de woonkamer bij vader, en dan kijk ik op een gegeven moment na een paar minuten om de hoek, blijkt dat vader weg is gelopen om weet ik veel wat te doen. Meld dit gewoon even zodat ik weet dat ze daar alleen zit. Ik vind ook dat je beide dezelfde verantwoordelijkheid hebt over je kindje, maar in de praktijk gaat dat hier dus anders

Ik vond dat ook rete irritant. Wat ik vooral vind is dat je als partners rekening met elkaar te houden hebt dus als dit een ding is dan vind ik dat de ander dat gewoon voor je kan overhebben.

Maar wat doe jij als je de kamer uit gaat/gaat koken o.i.d.? Overleg je dat dan wel? Ik denk dat je het vooral met je partner moet bespreken als het je stoort. Om van jouw situatie uit te gaan. Als ik ga koken, deel ik dit niet met mijn partner. Hij ziet dat ik naar de keuken ga en weet daardoor dat de verantwoordelijkheid bij hem ligt. Loopt hij dan weg, checkt hij of ik op kan letten. In je startbericht geef je aan samen in de ruimte te zijn, dan kan er dus iemand weglopen. In dit voorbeeld geef je aan dat hij alleen in de woonkamer is en jij in de keuken. Dat is een andere situatie toch?

Wij geven het wel aan als we wat gaan doen waarbij de kinderen niet in zicht zijn.

Het probleem is, denk ik, dat als de één gaat en staat waar ie wil (zonder overleg), de ander dat dus automatisch niet meer kan.

Precies in deze situatie melden we het altijd. Ik zie mijn man namelijk naar de keuken lopen en weet dat hij kookt, maar hij ziet het vervolgens niet als ik 'm zomaar peer. Dus dat moet ik even aangeven, zodat hij vanuit de keuken af en toe even een blik op de koters kan werpen. Maar als we allebei op de bank zitten, kan iemand prima even naar de wc lopen zonder aankondiging, omdat de ander het gewoon ziet. En als het iets is dat langer duurt, dan geven we dat wel even aan, zodat de ander ook weet waar die aan toe is. Dit is bij ons echt nog nooit een ding geweest, we doen het allebei op deze manier.

Wij doen het een beetje situatieafhankelijk. Soms als je echt beiden actief aanwezig en beschikbaar bent loopt de ander gewoon weg. Als een van ons ook wel andere dingen ernaast doet zoals of koken, op laptop, iets wat aandacht slurpt ondanks aanwezigheid dan kondigen we aan; je hebt een baby! Terwijl hij of ik dan wegloopt. Bij die zin zijn we inmiddels getraind om beiden te reageren. Soms zeggen we hem ook wel eens als we niet helemaal in kunnen schatten of de ander nou actief aanwezig is en we weglopen of zelf een taak starten.

Of juist wel, om te laten zien dat je niet zomaar weg kan lopen. Maar ik ga er eigenlijk vanuit dat dit met een klein simpel gesprek opgelost kan worden...

Als ik ga koken zeg ik dat ik ga koken. Ik geef altijd even aan als ik wegloop of iets anders moet doen, zodat hij weet dat hij niet weg kan lopen. Ik heb het al heel vaak met m'n partner besproken, vandaar dat ik nu benieuwd was hoe andere het aanpakken. Ja, dat zijn idd andere situaties.. in het voorbeeld zijn 2 ouders in dezelfde ruimte en 1 iemand verlaat de ruimte, wat er dus voor zorgt dat de ander bij het kind blijft. Maar door jouw reactie was ik benieuwd wat je dan doet als een iemand de ruimte al verlaten heeft (dus de ander de verantwoordelijkheid heeft nu) en dan vervolgens toch wegloopt zonder iets te zeggen. Terwijl ik in de keuken dus denk dat hij op ons kind let (want hey, hij weet dat ik aan het koken ben want dit heb ik gezegd).

Dit heb ik met mn vriend maar dan met niet thuiskomen Hij kan gewoon doodleuk wegblijven bv na zn werk 🤷‍♀️