Contact met vader (aanstaande opa)

Wat een nare situatie zeg!! Ik zou persoonlijk dan wel een geboortekaartje sturen, en afwachten of hij zelf contact op neemt. Ik snap wel dat hij aangeeft geen “halve opa” te willen zijn, dat is voor hem ook geen leuke situatie. Maar misschien door een kaartje te sturen laat je toch vanuit jullie zien dat je wel contact met hem wil hebben. En misschien als jullie kleine er eenmaal is denk hij heel anders over dingen! 🍀

Nee het is zeker niet leuk, maar zijn vrouw heeft verkondigd dat wij geen familie voor haar zijn en met zo iemand willen wij geen contact. Dat hij vervolgens dan ons in de schoenen schuift dat wij dit contact verbroken hebben terwijl hij er als een zak aardappelen bij zat toen zij dit in ons gezicht meerdere malen zei maakt het er niet eerlijker op.

Een kaartje sturen kan je altijd doen, al is het maar voor jou om hem een laatste kans te geven. Maar meer energie zou ik er ook niet meer insteken. Je zou niet moeten "bedelen" naar zijn reactie, aandacht, interesse enzo... Ik hoop dat je overeen komt met jouw schoonouders en dan zal jullie kleine uk meer als graag gezien worden door hun en door je moeder maar je kan je vader niet blijven "kansen geven" die hij niet aanneemt. ❤

Wat lastig zeg! Ik denk dat jullie allebei gekwetst zijn. Hij omdat je geen contact wil met iemand die heel belangrijk voor hem is, en jij omdat je het gevoel hebt dat je niet zo belangrijk voor hem bent als zijn ‘nieuwe’ gezin. Misschien kunnen jullie samen om tafel, eventueel met een mediator. Dan kunnen jullie beiden je verdriet uitspreken en verder bouwen voor de toekomst.

Ik zou geen kaartje sturen. Als hij er niet op reageert en waarschijnlijk doet hij dat niet (mijn vader is precies hetzelfde, redelijk zelfde verhaal ook) dan doet het jou alleen maar meer pijn. Ik denk zelf altijd, geen contact betekend in ieder geval dat er niet meer schade aan mijzelf word gedaan…

Aan 1 kant is dus je vader getrouwd en hij ziet dat als dat ze bij elkaar horen en je de 1 niet kan negeren en de ander wel accepteert. Maar aan de andere kant zegt hij niet tegen zn vrouw je bent met mij getrouwd, zij is mijn dochter dus is ze wel degelijk familie. Dit klopt dus niet. Hij kan niet verwachten dat je zijn vrouw accepteert terwijl zij jou niet accepteert. Heb je hem wel eens verteld over hoe pijnlijk die opmerking was en dat hij daar niet op heeft gereageerd? Mischien dat als hij hier aan herinnerd word hij jou kant ook eens ziet. Hij is wel je vader en ik denk dat je toch nog steeds hoopt dat hij zich ook gaat gedragen als je vader. En als je dit diep van binnen nog graag wilt zou ik de deur niet meteen dichtslaan en zoals je schoonmoeder zegt toch het geboorte kaartje sturen. Dan hou je de deur nog op een kier en kan je vader zelf nog kijken of hij die deur toch nog open zet. Ik hoop echt dat het beter word. En zo niet ligt het tenminste niet aan jou. Jij hebt dan iedergeval alles gedaan om het te proberen. Heel veel sterkte.

Ik heb zelf een vader die geen vader is. De reden dat ik heb gezorgd dat hij ging scheiden van de moeder van me zusje (toen 6 nu 19) dat hij niet met ze klauwe van ze dochter af kon blijven. Heel af en toe probeert hij contact te zoeken of een van ze nieuwe vriendinnen en vinden dat ik me over het verleden moet zetten en me vader ze klein kinderen moet laten zien en de kans geven opa te laten zijn🤢 hij doet tegen alles en iedereen zielig dat hij ze kinderen niet meer ziet en niet op mijn broertje zijn crematie mocht komen (me broertje had hem nooit vergeven en nooit meer gesproken) moeder van me zusje vond toen wel dat ik hem moest bellen en vertellen en ook gedaan. Ik stuur me vader helemaal niks hij komt der toch wel achter door me tante uit amerika en kan hij weer zielig doen. Maar ik snap heel goed dat je vader mist of in ieder geval een vader figuur ik heb dat zelf ook. Heb wel me schoonvader maar toch anders en niet me vader. Ik heb 2 moeders en kids 3 oma's en 1 opa en ik vind goed zo. Het is een tijd van verwerken en weg zetten en dat is heel moeilijk nog steeds af en toe. Heel veel sterkte en volg je gevoel🤗

Ik zou een kaartje sturen maar verder niets van hem verwachten. Het is lastig om steeds teleurgesteld te worden want je wilt natuurlijk niets liever dat hij gewoon normaal zou doen en interesse zou tonen, zeker nu dat jij zwanger bent. Maar helaas als hij dat zelf niet gaat doen, kan jij er maar weinig mee. Ik heb een anderhalf jaar geleden contact gebroken met mijn ouders vanwege hun gedrag (lang verhaal) en sindsdien is mijn vader wel terugkomen, zijn excuses aangeboden en wij gaan nu kijken hoe wij verder onze band weer gaan opbouwen. Bij mijn moeder is dat helaas anders, en hebben we nog steeds geen contact, al volgt ze mij op Instagram en zo weet ze ook dat ik zwanger ben. Het had voor haar een kans geweest om contact te zoeken en interesse tonen maar dat doet ze niet, en eerlijk, ik verwacht het ook niet meer. Dus ik snap enigszins hoeveel pijn het je doet. Ik denk dat je een manier moet vinden om er vrede mee te maken. Voor jezelf en voor je eigen familie die je nu aan het opbouwen bent. Jij bent je vader niets verschuldigd en zo te horen heb je al alles gedaan wat je kunt om wel een band met hem te hebben maar het moet van beide kanten te komen. Het doet pijn maar uit ervaring kan ik je wel vertellen dat het ook heel veel rust geeft als je het los kunt laten. Heel veel sterkte en probeer jezelf te focussen op de mensen die er wel voor je zijn.

Ik zou ook een kaartje sturen, en mocht er ooit in de toekomst nog een kindje komen kan je er ook sturen. Zo laten jullie je van je beste kant zien en kan je altijd aangeven dat je het geprobeerd hebt. Maar ik snap ook heel goed dat er met een kaartje ook wel verwachtingen komen. En als hij die niet nakomt, kan dat alleen maar vervelender en pijnlijker zijn voor jou en dat wil je in die eerste periode ook weer niet. Je zou eventueel ook een appje oid kunnen sturen als de baby geboren is? Misschien wat minder officieel dan een kaartje? Heel lastig. Sterkte met je beslissing 💚

Om jezelf het leed te besparen zou ik het laten. Hij wilt het gewoon niet. Helaas kun je daar niets aan veranderen. Ik sluit me ook aan bij je vriend en moeder. Keus ligt natuurlijk bij jou. Maar ik zou het contact compleet verbreken als ik in jou situatie zou zitten. Succes 🌹

Wij hebben ook besloten geen contact meer te hebben met de vader van mijn partner. Had ook nooit interesse in hem etc. meerdere malen aangegeven wat dat met mijn partner deed maar er was nooit een verandering. Nieuwe partner gaat altijd voor zijn kinderen. Wij kenden zijn nieuwe partner nog niet (waren net paar weken samen) en hadden haar dus niet uitgenodigd voor onze bruiloft. Meneer weigerde naar de bruiloft van ons te komen indien zijn nieuwe partner niet mee mocht. Prima, dan kom je niet! Hij zal van ons geen geboortekaartje ontvangen en zal ook geen opa zijn. Ons kind zal 1 opa hebben en dat is prima zo. Elke keer met een rot gevoel zitten omdat je weer teleurgesteld wordt door die man wordt je echt niet gelukkiger van! Succes 🍀

Ten eerste heeft jouw vriend niets te vertellen over het contact tussen jou en jouw vader. Het is niet zijn vader en hij ziet alleen jouw verdriet dus logisch dat hij er eerder klaar mee is. Het is wel vaak zo dat voor mannen een zwangerschap heel abstract is en dat ze er weinig mee kunnen. Vaak verandert dat als de baby er is. Ik lees dat er van beide kanten pijn zit. Ik zou wel een kaartje sturen en jouw vader de kans geven om een echte opa te zijn. Je hebt weinig te verliezen en veel te winnen.

Bedankt, het is inderdaad heel tegenstrijdig en ik heb hem dit wel verteld. Dit voorval was al 2 jaar geleden. Maar dat veranderde verder niets. Hij gaf alleen als excuus dat hij er toen op dat moment niets van zegde omdat hij voelde dat hij het dan erger zou maken. Ze hadden er al genoeg ruzie om gemaakt. Maar uiteindelijk is het nu meer zo dat hij zich er maar bij neergelegd heeft en mijn stiefmoeder 'gewonnen' heeft.

Ik snap dat hij het niet erger wou maken. Zo denken wel meer mensen. Dat ze zich beter stil kunnen houden. Maar aan de andere kant had hij dan iedergeval wel kunnen zeggen zonder er ruzie van te maken, maar ze is wel mijn familie en mijn dochter. Alleen al dat zinnetje had de situatie anders gemaakt voor jou. En wat is de moeite om dat te zeggen. Erg vervelend deze situatie. Ik hoop toch echt dat je vader als hij een kaartje krijgt langs komt.

Wat een nare situatie.. 8 jaar terug had ik zelf geen contact meer met mijn opa, dat kwam vanuit hem. Hij heeft zo'n beetje gebroken met de hele familie en is nooit écht een opa voor mij geweest. Ik kende hem ook pas vanaf mijn 8ste. Ik heb hem toen wel een geboortekaartje gestuurd, al verwachtte ik niets terug. Helaas heeft dit heeft toen erg naar uitgepakt; ik kreeg een zeer nette, statige brief waarin netjes stond uitgelegd dat ik en mijn kind geen familie voor hem waren en dat hij pogingen tot contact vanuit mijn kant niet waardeerde. Hoe dan ook ben ik blij dat ik hem wel heb laten weten over mijn dochter. Vorig jaar is hij helaas overleden..

Gedeeltelijk herken ik me wel in jouw verhaal, mijn ouders zijn uit elkaar gegaan toen ik 2 was. Ook hij had een ander en het contact is altijd moeizaam geweest daarna. Gedeeltelijk omdat wij niet goed met zijn vriendin overweg konden en Ik kon nooit op hem bouwen als kind. Het enige (grote) verschil is dat hij op zijn manier altijd wel interesse in mij/mijn zwangerschap heeft getoond. Mijn zus heeft het contact helemaal verbroken en ik heb wel contact gehouden, maar onder mijn voorwaarden. Ik denk dat we elkaar nu gemiddeld 3 keer per jaar zien, en tussendoor wat app contact. Ik heb zelf het idee dat mijn zus er meer moeite mee heeft dat ze geen contact heeft, omdat ze er toch regelmatig mee geconfronteerd wordt, dan dat ik er last van heb om af en toe tegen mijn zin in te bellen ofzo. Over twee weken gaan we weer bij hem op bezoek, hij ziet zijn kleindochter dan voor de tweede keer. Ik ben toch blij dat ze elkaar een beetje kunnen leren kennen….. Je vraagt wat wij zouden doen….. ik persoonlijk zou hem wel een kaartje sturen en het verder aan hem overlaten…. Heel lastig wel hoor…. Naar dat hij ook zo naar reageert op het bericht van je vriend… ik kan me voorstellen dat je je heel erg in de steek gelaten voelt door hem. Heel veel sterkte!

Zeg dat wel.. Maar dan weet je wel hoe het ervoor staat jammer genoeg.