Contact verbreken met vader?

Wat een heftig verhaal. Het klinkt alsof je vader ernstig over je grenzen heen gaat voor al een hele lange tijd. Wat het nog moeilijker maakt is dat je moeder hierin meegaat en daarnaast ook nog allerlei verantwoordelijkheden op je schouders legt die niet van jou zijn. Jij bent niet verantwoordelijk voor het geluk of de mentale gezondheid van jouw ouders. Jij bent wel verantwoordelijk voor jouw eigen geluk en dat van je zoontje. Ik kan je geen advies geven in welke keuze je moet maken. Dit is namelijk iets waarvan het vooral belangrijk is dat je er zelf achter staat. Als je om mijn mening zou vragen dan zou ik het gesprek één keer aangaan en bij geen verbetering het contact verbreken. Heel veel succes en sterkte met deze ontzettend moeilijke situatie!

Wat een moeilijk verhaal, en wat erg dat jij dit allemaal hebt door staan, ik zou misschien laagdrempelig met een praktijk ondersteuner van huisarts praten, of de huisarts als je er een goede band mee hebt. Misschien ook nog adviezen die ze geven, als dit mij zou gebeuren, of gebeuren bij mn zoon of dochter, zou ik onmiddelijk het contact verbreken, maar ik zit niet in deze situatie dus dit is objectief. Hopelijk kun je voor jezelf en voor je zoontje een beslissing maken, die voor jullie beide het beste is.

Wat lastige situatie 😟 kan mij voorstellen dat je even niet weet wat je moet doen en dat is voor ons ook heel lastig om voor je te bepalen. Je vader gaat sowieso over de schreef en zo te lezen heeft hij dat altijd al gedaan. Heel rot dat de band met je moeder verder wel goed is maar dat ze altijd partij kiest voor je vader en haar met sommige dingen ook niet kunt vertrouwen. Wat je moeder tegen jou zegt over wat je vader zal doen als je het contact verbreekt.. dat is wel heel heftig en nogal iets om dat zo te zeggen. Jij bent daar zeker niet verantwoordelijk voor en hij zal daarin zelf hulp moeten zoeken als het echt zo slecht gesteld is. Het allerbelangrijkste is jouw geluk en dat van je kindje en dat je voor zover mogelijk een zorgeloos leventje samen kunt leiden. Mocht je besluiten het contact te verbreken dat doe je dat wanneer je daar ook volledig achter staat en dus ook met de juiste reden. Zoiets doe je natuurlijk niet zomaar en daar moet je je dan ook zeker niet schuldig om voelen, wat er ook gebeurt. Dat is wel makkelijk gezegd natuurlijk maar die last hoor je niet op jouw schouders te dragen in ieder geval. Ik hoop dat je er uit komt en heel erg veel sterkte met deze hele lastige en pijnlijke situatie ❤️

Poe wat een stel manipulerende ouders heb je zeg! Ja, ook je moeder al zit die misschien in een niet te benijden positie. Je vader...dreigen met zelfmoord als hij zijn kleinkind niet mag zien...wat een verschrikkelijke man!! Als je niet wilt dat je kind overkomt wat jou is overkomen (of leert dat dat normaal gedrag is), moet je of de confrontatie met je ouders opzoeken en heel erg duidelijk de regels/grenzen zetten en consequent uitvoeren. Of je verbreekt het contact met je ouders. Je zegt het zelf, je vader stelt zijn eigen behoeften boven die van zijn kleinkind. En zo te lezen doet hij dat al jaren. Het misbruik dat jou is overkomen is een schande voor hem, terwijl jij t slachtoffer bent??!!! Sorry, maar in Nederland is t slachtoffer belangrijker dan de familie van het slachtoffer. Ik realiseer mij dat t heel hard klinkt hoe ik het schrijf, maar jij hebt de belangrijkste rol in het leven van je kind: die van ouder, opvoeder en beschermer.

Euhm… ik denk niet dat mensen jou snel onredelijk vinden en als… wat dan nog? Als jouw vader daadwerkelijk zelfmoord zou plegen als je het contact verbreekt is dat natuurlijk vreselijk maar dat kan op geen enkele manier jouw verantwoordelijkheid zijn. Er wordt een last bij jou neergelegd die niet van jou is. Sorry als dat hard overkomt maar je ouders klinken als mensen die zelf de nodige (psychische) problemen hebben, ook je moeder. Jij moet voor jezelf en je zoontje kiezen, daar doe je het beste voor. Jij weet zelf het beste of daar wel of geen plek voor jouw ouders is weggelegd en welke rol ze dan hebben. Heel veel sterkte!

Pffff wat een heftige situatie voor je! Je ouders zijn erg manipulatief, van wat ik zo lees. Het gaat er nu eindelijk eens om wat JIJ wil en waar JIJ voor staat en dat dient gerespecteerd te worden. Jouw gevoel mag er zijn. Probeer met je vader of beide ouders te praten en te laten zien dat het nu moet gaan om wat jij wil en niet wat zij willen. Laat je niet bang maken door zelfmoordplannen oid van je vader; dit is echt emotionele chantage.

Ik kan dit niet helemaal juist formuleren. Ik wil ook geen mensen kwetsen die er mee te maken hebben gehad, maar het klinkt als je ouders je flink aan het manipuleren zijn. Op basis van je verhaal klinkt het alsof je vader overal grip en macht over wil hebben. Zeggen dat hij zelfmoord gaat plegen als hij zijn kleinzoon niet meer mag zien klinkt ook als een manier om dit te behouden. En niet alsof hij het daadwerkelijk gaat doen (want wanneer iemand dit echt wil doen spreekt die gene er vaak niet over) Niemand gaat je beoordelen als jij het contact verbreekt. Net zoals niemand je mag veroordelen als je het contact wel behoudt. Je kunt alleen bij jezelf te raden gaan of je zoontje mogelijk soort gelijke situaties/gevoelens moet meemaken als dat jij dit hebt gedaan met je ouders. Waarschijnlijk weet je nu al het antwoord hierop en hoop ik dat jij je geen moment schuldig voelt dat je zoon beschermt, maar heel belangrijk ook jezelf! Veel succes.

Wat een rot situatie. Ik snap dat je angst hebt over of hij ook zo tegen je zoontje gaat doen. Ik denk dat ik het contact in deze situatie ook had verbroken. Hoe staat je man hier in? Wil hij het contact ook verbreken? Heeft hij dezelfde angst over of je zoontje veilig is? Ik denk dat als je alle steun die je nodig hebt van je man krijgt je het met zijn tweeën best zult redden, ook zonder de familie. Echt een vreselijke lastige situatie. Maar ik denk dat je veel meer rust zal hebben als je niet de hele tijd in de stress hoeft te zitten over je vader. En over dat zelfmoord vraag ik me af of dit ook echt zou gebeuren. Want het klinkt meer als een manier om jou naar hun te laten luisteren. Ik weet niet of met hun praten waar je man ook bij is helpt maar anders zou ik toch echt voor je eigen kiezen. Heel veel sterkte

Je ouders zijn zo te lezen emotioneel onvolwassen, stellen hun behoeften voorop die van jou en je zoontje. Sorry dat ik het zeg maar aan zo'n opa en oma heeft je zoontje niks. En jij krijgt er ook veel stress van, ze gaan over alle normale grenzen. Ik snap het volledig als je hiervoor het contact verbreekt met je vader/ouders. En ik weet niet of je ooit in psychologische behandeling bent geweest voor het seksuele misbruik? Want dit zou het ook kunnen verergeren dat je over je grenzen heen laat gaan omdat het onbewust een trigger voor je is. Je zit in een rot situatie meis, sterkte ♥️

We zijn al een tijdje uit elkaar, maar mijn ex en mijn vader liggen elkaar ook absoluut niet en dit heeft ook wel voor de nodige problemen gezorgd. Hij wil eigenlijk ook niet dat mijn vader in de buurt is van ons zoontje, omdat hij er ook geen vertrouwen in heeft dat mijn zoontje veilig is bij hem. We hebben indd wel een aantal keren geprobeerd rustig een gesprek te hebben, mijn vader wordt dan vaak boos en mijn moeder raakt erg overstuur en gaat dan voor een paar uur weg of probeert te bemiddelen. Het komt er eigenlijk altijd op neer dat mijn vader er niets aan kan doen dat hij zo in elkaar zit en dat ik het maar gewoon moet accepteren, want anders.. Zo blijft het altijd op hetzelfde neer komen dus in gesprek gaan is erg lastig

Ja, ik heb er emdr behandelingen voor gehad, overigens heb ik die ook gehad voor de gebeurtenissen met mijn vader. Het zou ook zeker nog steeds een trigger kunnen zijn, omdat er in mijn hoofd toch een soort link is tussen beide situaties!

Ik zou naar het buitenland verhuizen en het contact compleet verbreken 😱 ook je moeder heeft je compleet laten vallen en verdient hetzelfde als je vader als je het mij vraagt. En met zelfmoord dreigen? Wat een lafaard en een verschrikkelijk gevaarlijk manipulatief persoon! Als hij al zelfmoord zou plegen (wat mensen die het hardop zeggen overigens nooit doen spreek ik uit ervaring) dan is dat echt niet jou schuld. Meestal is het met zulke lui beter om heel duidelijk je grenzen aan te geven en je moeder zou ik ook niet meer laten oppassen, die is jou vertrouwen duidelijk niet waard en heeft al meerdere laten zien dat ze niet te vertrouwen is. Misschien is familie therapie een optie? Ookal verdienen ze dat naar mijn mening echt niet😒 Je hoeft je ook niet schuldig te voelen dat je je kinderen zulke groot ouders ontneemt, dit is echt niet normaal!

Het klinkt alsof je eigenlijk wel weet wat je zelf wilt. Je bent niet verantwoordelijk voor je ouders of voor hun gevoelens, wel voor jezelf en (deels) je kind. Sterkte❤️

Jeetje wat heftig en vreselijks situatie. Eerlijk gezegd zijn ze allebei niet betrouwbaar, want ze houden zich niet aan afspraken. Het is heel erg om zo te dreigen met zelfmoord, alsof dat dan jouw schuld is. Ik zou in therapie ga en dit met een psycholoog bespreken, zodat een professional er naar kijken en jou kan doen inzien dat wat er ook gebeurd.. het is niet jouw schuld. Dat is echt niet eerlijk. Jij bent niet verantwoordelijk voor hun daden. Maar jij bent wel mama nu en verantwoordelijk voor jouw kindje. En je moet het 100% op jouw(jullie) manier doen en achter staan. Heel veel succes, wat een nare situatie ❤️

Oeh dit is heftig. Zowel je vader als je moeder zijn vrij toxisch in hun gedrag. Je moeder manipuleert door te zeggen dat hij zelfmoord pleegt et cetera. Dit is pure manipulatie en zou een moeder absoluut niet mogen doen. Je vader klinkt ook heftig in gedrag. Heeft hij hier wel eens met een professional over gepraat? Ik heb heel makkelijk praten maar ik zou hier heel ver vandaan blijven, van beide eerlijk gezegd. Ook dat oppassen zou ik niet zo’n goed plan vinden. Ik zou m’n kindje hier niet aan bloot willen stellen want het heeft jou ook al genoeg verdriet gedaan en tot daar moet het stoppen. Ik heb heel makkelijk praten en baseer alles natuurlijk alleen aan dit bericht, maar beide klinken niet fijn voor mijn idee. Heb je een partner met wie je erover kan praten? Welllicht samen met een professional praten (jij en je ouders) om te kijken wat de mogelijkheden zijn en je moeder moet in ieder geval stoppen met de situatie te manipuleren want die voelt waarschijnlijk ook aan dat je meer afstand wil nemen. En je vader kan er wel degelijk wat aan doen! Ik wens jou in ieder geval alle wijsheid en rust in deze situatie❤️

Oke dat maakt het nog lastiger als je niet iemand hebt die je nu kan steunen. Maar het lijkt mij toch echt dat als zelfs je ex zich zorgen maakt om de veiligheid en als gesprekken niet hebben geholpen dat het toch een goed idee is om afstand te nemen. Ik vraag me alleen af of als je contact met je moeder houd of gaat laat oppassen ze niet toch over je grenzen heen gaat en toch je vader erin blijft betrekken. Ik denk dat je niet makkelijk kan zeggen ik verbreek het contact met vader maar niet met moeder. Of je moet het bij je moeder alleen bij af en toe bellen houden want ik denk dat ze over je grenzen heen blijven gaan. Een heel erg lastige situatie zo. Heb je hier al met je vriendinnen over gepraat? Het zou fijn zijn als je iedergeval je wat gesteund voelt door mensen in je omgeving. Dan voel je je er minder alleen in

Wat een akelige situatie. Een vriendin van mij had ook een moeder die haar chanteert. Ze moest contact hebben anders zou ze zelfmoord plegen (was natuurlijk ook verder allemaal gedoe). Zij heeft wel besloten voor haar welzijn en dat van haar gezin het contact met haar moeder te verbreken (moeder leeft overigens nog). Hele lastige keus. Maar wat je ook kiest, dat is joú keus. En of je vader wel of niet zelfmoord pleegt is zíjn keus en verantwoordelijkheid en staat los van jou leven. Kies voor wat jij wil, je vader mag je hiermee niet chanteren.

Ik vind het schokkend dat je nog contact hebt met je vader. Voor jezelf, maar ook voor je zoontje. Ik denk dat je er zeker goed aan doet om het contact te verbreken, ookal is dat misschien eenzaam. Moeilijke situatie…, veel succes

Hey ik lees wat reacties waarin staat dat je misschien hulp moet zoeken van een professional, ik zou eerder kijken of je je vader kan overhalen zodat hij hulp krijgt? Ik denk dat hij daar meer behoefte aan heeft dan jij, als ik je verhaal zo lees..

Jeetje.. Heftig verhaal. Ik heb ervaring met een ouder met psychische problematiek. Dat lijkt me bij jou vader ook aan de hand. Het is dan lastig te bepalen welke weg voor jou en je kindje het beste is. Ik werd altijd erg simpel van mensen die tegen mij zeiden dat ik gewoon contact moet verbreken. Het is ingewikkelder dan dat. Je kiest altijd tussen twee kwaden. Maar jouw veiligheid en gezondheid staan wel voorop. Ik zou kijken of je hulp kan krijgen. Via je huisarts, maatschappelijk werk, of een psycholoog in gesprek gaan om dit te onderzoeken. Waar ligt voor jou de grens? Hoe ga je die stellen? Is er een relatie met je vader/ouders mogelijk binnen jouw grenzen? Aan welke familie en vrienden heb je wel steun? Op wie kan je terugvallen als je het contact zou verbreken? Wie houdt in de gaten hoe het met jou gaat? Je hebt ook speciale begeleiding of groepstherapie voor KOPP (kind van ouder met psychische problematiek).