Contact verbreken vanwege stress en kans op miskraam?

Wat een rotsituatie voor je! Natuurlijk wil je eigenlijk het contact niet verbreken met je eigen moeder, maar zo veel stress kan je ook niet verdragen. Is er niet bijvoorbeeld een psycholoog die je hierbij kan helpen? Niet met het breken maar met het geven van een plekje van jouw ervaringen en gevoelens waardoor je je sterk zal voelen in de beslissing die je neemt. Sowieso goed om te praten over je trauma's, omdat deze getriggerd kunnen worden bij levensverzekeringen zoals het krijgen van een kindje. Ik heb niet zo'n verleden als jij waarschijnlijk, maar ik had ook 'last' van de band met mijn ouders toen mijn dochter net geboren was. In ieder geval veel sterkte 🍀

Levensverzekering is levensverandering natuurlijk (stomme autocorrect)

Wat een rot situatie. Ik snap dat het super moeilijk is om afstand te doen van je moeder. Dit hoeft ook niet direct.. ik zou haar gewoon wat meer op afstand houden ivm je mentale gezondheid en je zwangerschap.

Ik heb 2 jaar geleden het contract verbroken met mijn moeder, die ook borderline heeft. Natuurlijk heb ik verdriet van dat het ons niet gegund is een normale moeder-dochter verhouding te hebben, maar toch scheelt mij dit zoveel stress en omgaan met teleurstelling op teleurstelling. Het is geen makkelijke keuze, maar volg hierin vooral je hart.

Mijn advies; voor jezelf en voor je kindje kiezen. Als dat betekend (tijdelijk) volledig geen contact omdat dat voor jóú nodig is, dan is dat zo. Voel bij jezelf eens wat je écht nodig hebt. Je moeder gaat niet veranderen, zoals ik het lees wil jij wel “veranderen”, als in therapie e.d. mijn ouders hebben twee jaar geleden het contact verbroken, maar hadden niet het idee dat ik dat door durfde te zetten. De beste keuze (door hun gemaakt) voor mij en mijn gezin; namelijk rust. (Ik heb een narcistische moeder) inmiddels heb ik ook therapie en probeer ik alles van vroeger op een rijtje te krijgen 🙂

Mijn zus heeft borderline dus ik begrijp heel goed hoeveel energie jou deze relatie kost. Ik heb ruim 2 jaar geleden ook voor mezelf besloten om het contact te beëindigen maar ik heb er ook heel lang over gedaan om zover te komen en voor mezelf deze keuze te maken. Het 'vergeten' van mijn kindjes eerste verjaardag was de druppel en nu terugkijkend ben ik blij dat het contact er niet meer is, al vind het het natuurlijk wel jammer dat het niet anders is. Helaas veranderd iemand met borderline niet, je zal altijd moet geven en niets terug krijgen helaas. De enige tip die ik je kan geven is, kies voor je eigen rust! En ik snap ook dat die stap heel moeilijk is, zeker omdat het je eigen moeder is. En ja, misschien zal ze onbegrepen gedrag gaan vertonen maar je weet zelf beter toch? Probeer daar boven te staan.

Ik zou zeggen kies voor je rust ivm je zwangerschap. Je kan het contact ook tijdelijk stoppen als het te definitief voelt. Wanneer jij er zelf weer behoefte aan hebt/ de ruimte hebt kan je altijd nog contact zoeken. Maar voor nu moet je aan jezelf denken!

Mijn oma had borderline (onder andere) en ik heb mijn moeder daar echt het heel moeilijk zien hebben. Echt kies voor nu vooral even voor jezelf en je rust. Daarna kan je altijd verder kijken. Het is heel pijnlijk, maar voor jezelf en je kind kiezen is nooit fout.

Ik heb je een vriendschapsverzoek gestuurd 💓

Mensen met borderline hebben hele duidelijke grenzen nodig. Waarschijnlijk is jouw moeder al vanaf hele jonge leeftijd bij jou over je grenzen heen gegaan en is de ouder/kind relatie geheel uit balans, misschien heb je wel als kind voor je moeder moeten zorgen? Super knap dat je in therapie bent gegaan, dat je hierover praat en ook dit topic opent! Waarschijnlijk leef je constant in een strijd tussen jouw welzijn en loyaliteit richting je moeder. Wat jij als dochter doormaakt is echt heel ingewikkeld. Als ik je een advies mag geven is het belangrijk dat jij jouw grenzen bewaakt. Als zij (of wie dan ook) over jouw grens heen gaat dan komt daar aan reactie (consequentie) op en soms is het nodig om je grens hard aan te geven en als hier herhaaldelijk overheen gegaan wordt dan zal de consequentie zijn dat je het contact (tijdelijk) verbreekt. Je moeder zal hierop gaan ontregelen, maar uiteindelijk zal het haar en jou rust geven. Mocht je contact dan weer willen aanhalen dan kun je vanuit die grenzen die weer duidelijk zijn dan kun je vanuit een gezond(ere) positie weer contact aanhalen en dan begint de cirkel weer opnieuw. Als je hier geen behoefte aan hebt dan weet je dit ook. Laat je alsjeblieft niet manipuleren. Jij hebt geen controle over haar gedrag, alleen dat van jou en onthou dit❤️

Mooi geschreven 🤗

Thanks voor de tip!

Sterkte. Is niet makkelijk om mee om te gaan maar ook jij vind je weg waarschijnlijk wel.

Dankjewel!! Hier ga ik zeker iets mee doen

Heel mooi om te lezen dat je in therapie bent en zulke mooie stappen maakt voor jezelf en je baby, ik zou jullie gezondheid echt op 1 zetten, als je hevige stress reacties krijgt bij bepaald gedrag van haar zou ik dit bij haar aangeven en als ze het niet snapt tijdelijk contact verbreken, je baby (en jij) staat op 1!

Ik doe op dit moment een assertiviteitstraining. Breng het in de ik form. Van ik merk nu al een een poosje dat je in negatieve gedachtes blijft hangen. Ook heel negatief naar mij toe bent. Dit maakt me erg verdrietig en het breekt me op. Ik zou graag willen wanneer ik met je ben je het wat positiever te houden. Want anders gaat dit me opbreken en heb ik minder zin om hier leuke dingen met je te gaan doen. Want ik hoop dat wij het alsnog gezellig met elkaar kunnen hebben en dat is voor ons beiden beter. Zelf weet ik dat vers therapie goed kan helpen bij mensen met borderline

https://open.spotify.com/episode/0VxqUvWbU4UY9Y29EROQhC?si=9ZHTLNdQR9CesYkBCO6Vjg Ik moest denken aan deze podcast. Wellicht heb je er iets aan;) sterkte!!

Herkenbaar. Mijn moeder heeft ook borderline. Al heeft ze dit altijd ontkent (wat nog het ergste is want inderdaad met goede therapie kan je er veel mee doen). Ik heb ook het contact tijdelijk verbroken al voor mijn zwangerschap naar aanleiding van een hele heftige gebeurtenis. Ik heb veel gedaan om zonder mijn moeder toch aan onze band en mezelf te werken door familieopstellingen, therapie, EMDR etc. Ik wilde tijdens mijn zwangerschap ook nog even voorzichtig doen en was voornemens om daarna wel weer contact te maken (we hadden wel af en toe app contact en zo heb ik gelukkig ook vertelt dat ik zwanger was). Alleen toen is mijn moeder tijdens mijn zwangerschap -22 weken was ik- zelf uit het leven gestapt. Ik heb het hier wel heel moeilijk mee - zeker nu ik voor het eerst moeder ben - en voel me ook zo nu en dan schuldig. Al weet ik dat ze gewoon heel ziek was en dat ik daar niks aan kan doen. Ze heeft ons ook enorm afgewezen op een bepaalde manier door ons als kinderen compleet buiten te sluiten met de afscheidsdienst waar we niet mochten komen en ons te onterven. Sorry dat ik dit zo deel. Maar er zijn maar weinig mensen die dit “snappen” omdat het niet te vatten is als je niet in zo’n situatie zit. Ik heb geen advies voor je alleen veel begrip en medeleven. Heel veel sterkte hiermee ♥️

Wat ontzettend moeilijk dat je dit hebt moeten meemaken Anne692. Een moeder met borderline betekent voor haar kinderen een leven met veel onzekerheid, verwarring en manipulatie waar je de rest van je leven last van kunt houden. Zeker na suïcide hebben kinderen vaak de vraag “had ik meer kunnen doen?”. Het antwoord is zeker als kindzijnde nee. Iemand met bordeline is beschadigd en zonder behandeling onverzadigbaar. Ik voel toch de behoefte om voor TS hier ook even op te reageren. Onderliggend aan borderline zit vaak hevige trauma/hechtingsschade. Dit gaat gepaard met een voortdurend gevoel van onveiligheid en onmacht. Hierop zijn de emoties ontwikkeld en hierdoor zijn de emoties erg heftig en vooral wisselend. De manipulatie is vanuit onmacht om grip op de situatie en de personen om zich heen te krijgen. Dit kan gedaan worden tot in het extreme met letterlijke uitspraken als “als jij nu niet hierkomt pleeg ik zelfmoord” Mensen met borderline kunnen zichzelf suïcideren, maar naar schatting is het meerendeel van de suïcidepogingen een schreeuw om hulp en/of proberen grip te krijgen op de situatie/ persoon (dan wel aandacht, dan wel wanhoop, dan wel ontregeling) en niet omdat zij écht dood willen. Als de suicide slaagt is dit een vraag die nabestaanden voor de rest van hen leven zichzelf stellen was dit wanhoop of was er een echte doodswens? Ik dwaal denk ik te veel af. Wat ik wil zeggen is dat mensen met borderline bij ontregeling kunnen dreigen met suïcide en geef hier alsjeblieft nooit gehoor aan. De eerste keer dat je hier gehoor aangeeft dan is letterlijk het hek van de dam en zal dit altijd terugkomen en zullen de uitspraken en het gedrag extremer worden. Het zou kunnen dat er inderdaad een suicidepoging gedaan wordt, maar dit is nooit jouw schuld. Jij hebt geen controle over haar gedrag en hierop ingaan werkt averechts. Mocht er een uitspraak gedaan worden met dreiging tot suicide geef dan duidelijk aan dat je hier niet van gediend bent en stop de communicatie op dat moment. Bel evt. 112 als je het echt niet vertrouwd en meld de situatie, maar geef nooit in.

Wat mooi geschreven. En dank dat je dit zo toelicht. Ik ben het helemaal met je eens. En ik had dit niet beter kunnen zeggen. Dit is precies wat mijn moeder ook eerder bij mijn zusje heeft gedaan. Mijn moeder heeft een zelfmoordpoging gedaan en daardoor is mijn zusje gemanipuleerd waardoor het vervolgens heel slecht met mijn zusje ging en zij zich helemaal heeft aangepast aan mijn moeder. Dus inderdaad echt zo belangrijk om niet aan dreiging van suïcide toe te geven. Dankjewel dat je dit deelt. Hoe kom je zo ervaren op dit gebied?