Covid, Post-covid, long-covid

Beterschap! ♡

Hi! Ondertussen twee jaar geleden ben ik erg ziek geworden van covid wat resulteerde in long covid. Ik kan ondertussen (gelukkig!!!) goed met mijn restklachten leven, denk aan 32 uur werken, sociale dingen ondernemen, relatief normale tijden naar bed, lichte vorm van sport etc. maar àltijd binnen mijn grenzen. Ik heb mijn leven dus absoluut aangepast aan mijn energie niveau/ aantal prikkels per dag etc. Als je wilt mag je me altijd benaderen voor vragen of om ervaringen uit te wisselen, het is enorm pittig ♥️

Hoi! Ik heb in maart 2020 covid gehad en helaas een jaar lang 3x per week fysio moeten hebben. Gelukkig gaat het nu eigenlijk prima met me en merk ik er amper iets van nog.

Ik heb begin september 2023 een positieve coronatest gehad. Ik was 1,5 dag goed ziek. Dat viel me mee. Het herstel duurt helaas veel langer. Waarschijnlijk is het bij mij een combinatie van jaren hoge werkdruk, gebroken nachten sinds juli 2020 (en de peuter slaapt nog niet door), mental load, fibromyalgie en altijd maar doorgaan. Door de corona kwam ik gedwongen tot stilstand. Daarna weer opstarten bleek lastig. Om je een idee te geven: ik werk normaal 24 uur per week. Ik ben eind oktober 2023 begonnen met 2 keer per week fysio herstelzorg en een aantal afspraken ergo. Tot die tijd sliep ik heel veel. Eind november ben ik begonnen met 3 keer per week 1 uur per dag werken. Ik zit nu op 3 keer per week 4 uur per dag werken. En dat werken is kantoorwerk vanuit huis en taken zonder tijdsdruk. Ik voer nog niet mijn eigen werk uit. Daar hoop ik volgende week een begin mee te maken. Ik heb met name energetische klachten. Cognitief gaat het prima. Ik heb veel taken in huis los moeten laten (erg lastig want ik heb graag die controle😅). En ik vraag me nu af hoe ik ooit alles heb gedaan wat ik deed en hoe ik al die ballen in de lucht hield. Ik denk dat dat me ook nooit meer gaat lukken. Maar dat moet ik wellicht ook niet willen😅

Ik heb sinds maart 2020 post covid, behoorlijk ziek geweest en vanwege uitputting opgenomen geweest. Sindsdien heb ik niet meer kunnen werken, hooguit 4 uur per week voor ik weer terugviel. Heel veel last van vermoeidheid, concentratie problemen en overprikkeling. In april 2022 heb ik opnieuw corona gekregen en afgelopen december ook weer. Met herstelzorg fysio wel wat op kunnen krikken en ben in 2022 ook gediagnosticeerd met POTS. Dat gaat door aangepaste fysio wat beter en was wat stabiel (paar huishoudelijke taken kunnen doen en 2x 1 uur vrijwilligerswerk) maar nu dus sinds december weer veel meer klachten dan daarvoor. Ik ben nu ook zwanger dus is het extra balen dat er weer een terugval is. Ook zie ik de kans om ooit weer "normaal" te kunnen gaan werken kleiner worden, terwijl ik niets liever zou willen. Ik heb wel tips, maar het heeft bij mij niet afdoende geholpen allemaal. Fysio werkt goed, vooral als ze kijken naar je grenzen en je klachten. Je kan herstelzorg krijgen. Het is ook wel goed contact op te nemen met C-support, ze geven adviezen en tips en kunnen ook praktisch meedenken. Daarnaast zou ik ergotherapie aanraden, daarbij leer je je grenzen te herkennen en naar te luisteren. Ik heb ook wel wat gehad aan het boek "Je vermoeidheid te lijf", maar het ligt eraan of lezen gaat en of je tijd en plek hebt om die adviezen op te volgen en uit te zoeken voor jezelf. Verder is het vooral je eraan over geven. Vooral de grenzen niet over te gaan tenzij je de energie hebt om dat op te vangen. Heel veel sterkte! Ik hoop dat je snel weer op knapt🍀

Eerste keer in december 2020 besmet en daarbij het post covid syndroom opgelopen. Gelukkig hersteld het merendeel van de mensen, ik hoor bij de pech groep waar het na 3 jaar nog niet " over" is qua klachten. Ik herstel met kleine stapjes steeds beter, maar werken kan ik bijvoorbeeld nog niet. Nogmaals er zijn meer mensen die sneller herstellen dan de 3 jaar dan mensen die er zo lang (& langer) over doen. Het is heel heftig om ineens uit je normale leven gerukt te worden. Je doet zoveel dingen waar je normaal niet bij stilstaat. In mijn omgeving hebben ook meerdere mensen het post covid syndroom. Wat overeenkomt in het herstel is dat rust en ritme belangrijk zijn en kijken naar wat energiezuigers zijn. Voor iedereen is dat weer anders en een Ergotherapeut kan daarbij helpen om inzicht te krijgen. Fysio werkt voor de 1 heel goed, maar voor de ander juist averechts. Dat is een kwestie van kijken hoe je lijf reageert. Mocht je meer informatie willen; dan is C-support een betrouwbare bron. Hier staan ook YouTube filmpjes over o.a. de verschillende " soorten" post covid en wat daarbij handig is om te doen.

Ik kwam laatst dit tegen. Misschien hebben anderen hier iets aan: https://www.postcovidnl.nl/gesprek/eindelijk-hoop-na-19-maanden En een samenvatting in dit artikel: https://www.nationalgeographic.nl/wetenschap/a45789759/antidepressiva-long-covid

Wow dames, allereerst mijn grote dank voor de tijd, tips en adviezen 🙏🏼🙏🏼🙏🏼 Ik ga het morgen nog eens rustig teruglezen. Heb net de kleine eten gegeven en zelf gegeten, dus de energie is dan wel op 😅 ps. Ik ben bij de fysio geweest en de ergo komt volgende week. Voor de nulmeting van de fysio was ik nog niet klaar. Ps.2. Goede tips qua sites, want als je googled kom je alleen maar de ergste scenario’s tegen 🙈 Niet echt motiverend of hoopvol. Onderstaand wel 💖

Wat heftig om te horen, misschien zit je hier niet op te wachten maar ik heb goede ervaringen gehoord met de epiphora ademhaling methode. Niet dat alle klachten weg zijn, maar wel een stuk beter. Het zenuwstelsel wordt gekalmeerd. Als je niet op tips zit te wachten dan moet je dit als onbeschouwd lezen. Sterkte mama, ik weet hoe het is om niet volledig voor je kindje te zorgen❤️

Hoi, heb jij ook een link waar ik die methode kan oefenen? Ik vind vooral veel uitleg erover, geen praktische oefeningen. En het kost me eigenlijk te veel energie om het op te zoeken… Dank in ieder geval voor de tip!🙏🏼

Welke omgeving woon je? Ik kan een therapeut opzoeken die het doet. Aan 2/3 sessies Heb je genoeg handvatten om het thuis te doen :) groetjes!

Omgeving Tilburg-Vught. Maar ik kan (nog) nergens heen…dus het zou dan online moeten.

Vraagje aan de andere mama’s. Waren jullie ook zo uitgeput? Als in, ontbijten en weer op de bank/op bed moeten gaan liggen want kapot 😫😵‍💫. Het is de realiteit maar het voelt soms zo onwerkelijk 🙃. Dit gaat weer voorbij….?! Hoop ik✌🏼 Dinsdag komt de ergo, heel veel zin in dat zij mij kan helpen… hoop ik ✌🏼

Ja, helaas wel. En ik vond het soms heel lastig om aan toe te geven. Want waarom was ik nu alweer moe? Ik kwam net uit bed en moest er weer in. Maar als ik niet naar bed ging, viel ik op de bank wel in slaap. Dus dat slapen had ik blijkbaar toch wel nodig😅 Dat was 2 dagen van de week wel heel erg lastig trouwens, want dan was ik alleen met onze peuter. Hij heeft toen ook best veel tv gekeken🙈 Bij mij wordt/gaat het langzaam steeds beter. Hopelijk kan de ergo iets voor je betekenen 🤗

Hoi! Ik ben al 2,5 jaar ziek, volledig afgekeurd en (nog) geen verbetering. Ik vind het ook heel heftig om zo ziek te zijn. En heel verdrietig dat ik het zo zwaar vind om met mijn zoontje te zijn, terwijl ik er juist zo van zou willen genieten..

Ja dat je lichaam continue uitgeput voelt is zo gek. Het is niet het ‘normale’ ziek zijn, terwijl ik denk ik best wel ziek ben. Ziek zijn associeer ik met griep, koorts, hoesten, hoofdpijn en algehele malaise… dit is zo veel erger en zo anders 😵‍💫Heel gek om je eraan toe te geven idd. Mijn zoontje gaat nu 3 dgn naar oma want ik kan dat thuis niet aan. Na 1,5u lig ik eraf en heb ik geen kracht meer in mijn lijf of überhaupt energie. Echt K-zooi. Maar goed, het gaat met jou met stapjes vooruit hè… daar ga ik ook op hopen 🙏🏼

Ps. Mijn lichaam is moe maar mijn hoofd niet. Sliep ik maar hele dagen, dan had ik Nog het gevoel alsof ik bij aan het tanken was ofzo. Maar ik slaap eigenlijk alleen ‘s nachts 7-8 uur…

Dat moe zijn, maar niet kunnen slapen herken ik wel. Dat lukte mij ook steeds minder goed. Dan lag ik 2 uur op bed, maar in slaap vallen lukte niet. Maar omdat wij nog steeds gebroken nachten hebben, probeerde ik het wel. Op een gegeven moment ging ik dan wat andere rustige dingen doen. Een boek lezen of in bad. En in het begin kon ik dan maar een paar bladzijden lezen, maar dat was toch even een rustmoment. En ik vond het ook heel lastig dat dat niets doen helemaal niets leek te doen voor mijn herstel. Want ik deed altijd heel veel en toen opeens nagenoeg niets meer, maar waarom bleef ik dan zo moe?🥲 Maar als ik dan wel iets deed, kreeg ik dat keihard terug. Maar wel pas daarna. Dus dan was ik die grens al overgeweest. Ik heb wel eens tegen de ergo gezegd:"Als ik een gebroken been had, was het 'makkelijker' geweest. Dan zie je zelf ook dat je bepaalde dingen niet kunt doen. Of het lukt gewoon echt niet omdat je been gebroken is." Met de covid vergeet ik zelf dat ik dus niet alles kan of weet ik van te voren niet of ik er naderhand last van ga hebben. En de ene keer gaat iets prima en de andere keer totaal niet. Het maakt het gewoon heel lastig om er goed mee om te gaan. Van de ergo zal je waarschijnlijk ook goede tips krijgen. Ze toepassen in de praktijk vond en vind ik soms dus wel lastig😅

Hoi, dank voor je bericht. Ik heb gisteren dus een beetje met mijn zoon gespeeld, vanaf de bank 🙃 en ben vandaag er nog slechter aan toe dan gisteren. Als je niks doet ben je kapot, en als je wel iets doet ben je nog kapotter 😵‍💫😫 Wat een kit ziekte hè?! Ik heb Zelf ook wel eens de vergelijking gemaakt met een gebroken been. Had ik nu maar, want dan was er ook een eind., En iedereen zag het, en iedereen heeft er begrip voor dat je op de bank ligt, en komt sneller langs. Ik merk dat mijn vrienden vooral zeggen “hè wat vervelend, beterschap”, maar er zijn er weinig die aanbieden om langs te komen, terwijl je al twee maanden ziek thuis bent… Dat is eigenlijk best vreemd, toch? Ik denk omdat het een onzichtbare ziekte is, of zoiets, ik weet het ook niet. 

Ps. Er is een petitie gestart die je kan tekenen Mbt het openen van post-COVID poli’s. Allemaal tekenen zou ik zeggen 🤞🏼