Dames met ADHD/ADD?

Ik heb autisme en ADHD, ook pas als volwassene vastgesteld. Je noemt dat je rond 1500 helemaal kapot bent, wanneer heb je dan je Ritalin genomen? Het is nl kortwerkend, dus klinkt eerder alsof je vroegtijdig in de ‘crash’ belandt en dan is die vermoeidheid normaal! Bij mij werkte kortwerkend methylfenidaat zo kort dat ik vier pilletjes per dag moest nemen en dat ook nog eens goed moest timen, niet te doen 😂 Neem nu Elvanse (lisdexamfetamine) en dat gaat veel beter, gaat geleidelijk werken en stopt ook heel geleidelijk aan het eind van de dag. Word je begeleid door een psychiater of psychiatrisch verpleegkundige? Ik vond dat enorm fijn want die kon me veel meer vertellen over de medicatie en wat voor mij zou werken. Duurde een paar maanden om uiteindelijk de goede medicatie en de juiste dosis te vinden, dus hou vol ❤️

En hoe ga ik ermee om: ten eerste probeer ik nu vooral om wat liever voor mezelf te zijn. Voor mijn diagnoses had ik de neiging om mezelf allerlei slechte karaktereigenschappen toe te wijzen (dom, lui) als ik een fout maakte of iets vergat. Ik accepteer nu dat dat gewoon iets is dat soms gebeurt doordat mijn brein anders werkt dan anderen. En dat ik ook niet dingen van mezelf moet verwachten die ik andere mensen zie doen. Heb ook sociale media verwijderd omdat het constant vergelijken echt slecht voor mijn mentale gesteldheid was. Qua praktische tips helpt het om te weten wat je ‘valkuilen’ zijn of waar je moeite mee hebt. Op werk maak ik heel veel gebruik van mijn Outlook agenda, als het daar niet in staat dan bestaat het niet. Ik moet nog een mail sturen? Gebeurtenis in de agenda. Moet iemand bellen? In de agenda. Een todo lijst werkte voor mij niet, ik moet het echt zien en alvast voor mezelf inplannen. Heb verschillende dingen ook verschillende kleurtjes gegeven zodat ik snel kan zien hoe mijn dag er ongeveer uit ziet. Ook als iemand mij opbelt en hun vraag/opdracht voor me is niet iets dat ik dan direct kan oplossen, vraag ik ze altijd om het naar me te mailen, anders weet ik dat ik het ga vergeten. Thuis is wat lastiger, het helpt om vaste momenten te hebben voor bepaalde klusjes. Routine helpt want dan heb ik minder ruimte om na te denken over of ik iets moet gaan doen. Ik vind dit wel moeilijker vast te houden dan mijn werkroutine, maar als het lukt de routine een paar weken vol te houden merk ik wel verschil. Zo waren voor mij een tijd vrijdagavond en zaterdagochtend de ‘schoonmaakmomenten’. Helaas is dat er met mijn zwangerschap uitgegaan en moet ik er weer in komen 😂 Nou ja ik kan wel blijven schrijven, je kan me toevoegen als vriend als je hier verder over wil kletsen!

Wow, zoveel berichtjes! Die had ik even niet zien aankomen. Ik ga ze morgen eens allemaal lezen ❤️

Hoe zijn jullie begonnen aan de weg naar jullie diagnose?

Zo dankjewel. Echt grappig. Dit had ik bijna letterlijk zelf kunnen neerpennen! 😄 @2021baby: Het boek ‘Het verstrooide brein’ van Gabor Maté maakte dat ik mijn eigen hoofd ineens begreep. Ik heb alle highlights opgeschreven en 100 keer opnieuw gelezen zodat ik er betekenis en woorden aan kon geven. Voor mezelf, mijn omgeving en de huisarts. Met een vlijmscherp verhaal naar de ha gegaan en gevraagd om een doorverwijzing naar ggz voor diagnostiek en behandeling. “Mijn doel is handvatten krijgen zodat dat batterijtje niet steeds leegloopt en ik beter kan functioneren als medewerker, partner, moeder etc.” Doorverwijzing gekregen. GGZ is overbelast, potjes van zorgverzekeraars zijn leeg, dus neem vooral de tijd om goed uit te zoeken waar je terecht kunt. Als je iets anders hebt gevonden dan de instelling in je eigen regio, kan de huisarts de verwijzing telefonisch aanpassen.

Bij mij begon het in de vroege pubertijd. Ik liep vast op school en werd doorverwezen door een maatschappelijk werker naar een psycholoog. Toen is de diagnose Asperger eruit gekomen. Van de HA kreeg ik off-label Ritalin voorgeschreven ter ondersteuning van de concentratie. Ik had daar baat bij, maar was gestopt met slikken na de middelbare school. Jaren later toen ik ven gaan studeren liep ik weer vast. De nieuwe huisarts was er niet happig op om weer Ritalin voor te schrijven, omdat dat geen officiële behandeling is voor Asperger, dus ik kreeg een verwijzing naar een psychiater. Ik ben daar achteraf wel blij mee, omdat ik er toen pas achter kwam dat ik me slecht ging voelen door Ritalin, en zo samen kon zoeken naar medicijnen die wél voor me werkten. Nou, toen liep ik tegen een verzekeringskwestie aan. Want de medicijnen die ik gebruikte waren door de psychiater voorgeschreven voor ADHD, maar die diagnose had ik helemaal niet. Oeps! Maar omdat ik zoveel baat had bij de medicatie, ben ik via ADHD centraal alsnog gediagnosticeerd. Ik heb daar ook cognitieve gedragstherapie gevolgd over hoe je met ADHD om kunt gaan, en daar heb ik veel aan gehad. Ik kan echt iedereen die twijfelt aanraden om contact op te nemen met ADHD centraal. Ik ben daar zo vlot en goed geholpen! Veel betere ervaring dan in de reguliere GGZ.

Ik ben ook een adhd'er, zonder medicatie. Ik ben als puber gediagnosticeerd, kort- en langdurende methylfenidaat geslikt, maar hier ben ik na een paar jaar mee gestopt want ik vind het, verrassend genoeg, lastig om regelmatig pillen te slikken. Gedurende jaren heb ik geleerd ermee om te gaan en het is prima te doen zo. Ik vraag me wel af wat voor label ik zou krijgen als ik nu voor een psychische keuring zou gaan.

Ik heb mijn diagnose afgelopen november gehad. Ook met Ritalin gestart, ik was juist een stuk minder moe! Door de zwangerschap ben ik natuurlijk gestopt met de Ritalin en ik merk wel dat ik echt veel minder functioneer, vooral op mijn werk.

Volg even mee, maar ik moet nog gediagnosticeerd worden. Op dit moment thuis met een burn-out, met vermoedelijk ADD als oorzaak, wat nu zich uit met de drukte van 2 kids. Ben wel benieuwd wat je keuze is geweest om met ritalin te starten? (Ben zelf namelijk heel erg anti-medicatie, dus puur uit interesse.) Maar merk je al wat behalve de bijwerking?

Volg even mee, maar ik moet nog gediagnosticeerd worden. Op dit moment thuis met een burn-out, met vermoedelijk ADD als oorzaak, wat nu zich uit met de drukte van 2 kids. Ben wel benieuwd wat je keuze is geweest om met ritalin te starten? (Ben zelf namelijk heel erg anti-medicatie, dus puur uit interesse.) Maar merk je al wat behalve de bijwerking?

Hi allemaal! Ik heb veel reacties gekregen (waarvoor dank!), dus ik doe het reageren even in 1 berichtje: Ik ben afgelopen vrijdag begonnen met slikken met de korte variant. Ik nam deze om 8:00 en om 12:00 (5mg). Gisteren heb ik besloten niks te slikken omdat het gewoon echt niet goed ging met me. Morgen heb ik een gesprek met mijn psychiater. Ik denk idd dat ik de crash ervaar, maar die kan ik er in mijn dagelijks leven niet bij hebben. Ik loop al tegen een burnout aan. Daarnaast liep mijn dochter vrijdag ook gevaar door mijn vermoeidheid. Er gebeurde was genante dingen. De langere variant is dan misschien een optie idd! Einde van deze maand begin ik met groepstherapie. Ik tel de dagen echt af, want ik loop enorm tegen mezelf aan en neem het liefst ontslag van mijn werk omdat ik geen enkele concentratie heb zonder enorme druk van collega's. Waardoor ik dus altijd onder druk sta en er wat moet gaan veranderen.

Ik had me eerst online ingelezen en ben daarna met mijn verhaal naar de huisarts geweest. Zij verwees mij door naar de POH, waar ik een aantal goede gesprekken heb gevoerd. Op mijn verzoek wilde ze mij doorverwijzen naar PsyQ. Daar werken tot nu hele begripvolle mensen.

Wat een fijne reactie met tips! Een goed idee om op werk alles naar me te laten mailen. Blaadjes met notities lees ik niet meer terug haha. Zelf gebruik ik de agenda Purpuz Planner die ik mensen met ADHD ook enorm kan aanraden. Ze leren je daar een plantechniek aan. Ik schrijf al mijn to-do's (groot en klein) per stuk op een kleine post-it. Als ik een to do afrond, gooi ik het blaadje weg. Dan is het dus ook echt uit mijn hoofd 😁

Mijn keuze om te starten is omdat ik het enorm moeilijk heb gehad en ik het zo niet langer volhoud. Ik ben erg benieuwd naar wat het me kan brengen in combinatie met groepstherapie 🙂

Hoi hoi 👋🏻 Hier ook ADHD (als kind via een arts de diagnose gehad en toen ook al therapie begonnen). Ritalin heb ik als kind ook geslikt en heb ervan wel erge buikkrampen gehad (tot zo erg dat ik niet van de plek kom bewegen). Moe ben ik er niet van geworden. Zit nu al jaren niet op medicatie en had hulp in vorm van een therapie vorige jaar, waar ik o.a geleerd heb om mijn grenzen wat beter in te schatten, wat al veel geholpen heeft in me leven. Hier en daar struggle ik wel nog wat, maar in vergelijking met voor de therapie is het echt al erg beter geworden. Ik heb het geluk dat ik thuismama mag zijn en dus de "last" van werk niet meer heb, dat help mij zelf ook. Dan kan ik namelijk volledig op me kleine concentreren en ben niet al moe als dat ik van werk zou komen 🙈.

Hier nog een ADHD'er 🙋‍♀️ in het begin was het inderdaad even zoeken en wennen mbt de medicatie (methylfenidaat) maar nu al jarenlang een gelukkig gebruiker. Sterker nog, baal als een stekker dat ik nu mijn medicatie moet laten staan ivm zwangerschap en borstvoeding. Functioneer voor geen meter op werk 😮‍💨 Misschien een tip: probeer helder te krijgen na hoeveel tijd één dosis medicatie bij jou 'inslaat' en na hoeveel tijd je crasht. Dit helpt enorm met timen van inname, zodat je een crash kunt voorkomen. En let op met koffie 😉

100% mee eens. Van ritalin werd ik ook een zombie en die mega vermoeidheid is de rebound van de medicatie, ik schommelde mega met emoties en lukte niet de timing goed af te stellen. Concerta werkte beter maar nu de langwerkende dexamfetime (Elvanse) en daar zweer ik bij. Daarvoor was ik een soort tikkende tijdbom.

Hoi lieve mensen! De crash is de rebound bij kort werkende adhd medicatie. Dit is vervelend maar, naar mijn weten, niet te voorkomen. Ja nou ja het enige is om niet als een stoomtrein door de dag te gaan. Ik moet zeggen, gebruik al 14 jaar de medicatie af en aan. Heb er een haat liefde verhouding mee. Het heeft mij dus ook 14 jaar gekost om dit deel van mij te accepteren en daarmee ook medicatiegebruik. Wat ik iedereen aanraad is dat je een soort expert van jezelf wordt. Ik weet inmiddels goed wanneer medicatie wel helpend is en wanneer niet. En wanneer ik moet toegeven aan de vermoeidheid om erger te voorkomen. Overigens heb ik deze les geleerd door in een burn-out te raken en daarna een depressie. Terugkijkend komt het bij mij veel neer op acceptatie. Ik deed mij anders voor dan ik was. Het bekende maskeren. Dat kost zoveel energie. Nou goed lang verhaal weer. Ik ben inmiddels een voorstander van de medicatie maar dat is omdat ik nu de balans gevonden heb. Probeer trouwens ook te eten voordat je de medicatie neemt :)

Wat ik zelf afgelopen week wel interessant vond was de mini docu serie 'Moordpillen' op de NPO. Ik vond het wel iets verhelderend. Dus ik kan hem aanraden! Ik heb sinds 14 jaar een diagnose ADHD gecombineerde variant. Daarnaast meerder diagnoses gekregen in de afgelopen 16 jaar. Ik was heel blij met mijn adhd diagnose toendertijd omdat ik met medicijnen het wel een stuk beter deed. Tegelijk met methylfenidaat kortwerkend en langwerkend, gebruikte ik toen n hoge dosis antidepressiva. Toen er een kinderwens ontstond alles afgebouwd/gestopt. Ik heb 10 jaar geen medicatie gebruikt. En er is in die 10 jaar enorm veel gebeurd. Allemaal zaken die het uiterste van mijn psyche vroegen. En dus ook altijd vermoeidheid en stemmingsproblemen. En vaak ontzettend veel stressklachten van werk ( vaak ook wel zeer intensief werk) Maar toen was er eindelijk een levend kindje en veranderende ik van baan waarin ik heel solistisch werk. Dat werk heeft mij erg geholpen om minder spanning van werk te ervaren en veel minder te piekeren. Maar hoe gek ik ook op mn zoon ben, het moederschap vind ik enorm intens. Ik ervaar geluid en aanrakingen als hele stevige prikkels en mijn zoon is daar juist vol van. Als baby kon ik het iets beter handelen omdat er meer slaapjes waren. Maar nu hij 2,5 is, steeds minder wil slapen en een zeer intens karakter heeft, is een hele dag met hem samen echt een hele klus voor mij. ( Ik kijk na een weekend en nu zeker met n heel lang weekend enorm uit naar werken) Ik ben nu sinds 3 maanden weer aan de medicatie ( 1 langewerkende en 1 kortwerkende methylfenidaat 5 mg tegen eind van de middag) maakt mij sowieso wat rustiger en minder geprikkeld thuis. Ik kan weer een leuke moeder zijn zonder na n halve dag al compleet geïrriteerd en overprikkeld te zijn. En dan zeker na n dag werk en dan een moe en druk kind thuis en een grote bende in huis. Dat kan ik beter hebben en ik kan me ook nog richten op alles wat er moet gebeuren in de avond. En ik kan me beter concentreren in m'n werk. Maar ik baal ook wel van de bijwerking die ik nu heb. Ik heb iedere middag speed achtige trekken in mn mond. Een tic van over mn lippen likken en mn mond bewegen. Dit had ik 14 jaar geleden niet. En toen gebruikte ik meer medicatie. Dus daarin ben ik nog wat zoekende. Daarnaast zie ik enorm op tegen de tijd dat mn zoon niet meer wil slapen overdag en ik dus echt geen break meer heb op de dag dat ik thuis ben en de weekenden. Ik weet dat zijn enthousiasme, knuffels en stevige wil, heel veel van mij vragen en weet dat ik daar zwaar overprikkeld van raak. Ik weet nog niet zo goed hoe ik dit aan moet pakken. Zou begeleiding van n ADHD afdeling van de ggz zin hebben? Of ADHD centraal ( specialistische ggz op adhd)? En kent een van jullie toevallig iets van een boek over ouderschap met ADHD?

Ik heb afgelopen zomer de diagnose ADHD en autisme gekregen. Paar maanden later met medicatie gestart, ritalin/methylfenidaat gaf enkel bijwerkingen maar verder niets (ook geen crash overigens), toen dexamfetamine geprobeerd, maar dat werkte ook niet. Vervolgens zijn we overgestapt op atomoxetine, dat in tegenstelling tot de eerste 2 medicijnen geen stimulantia is om te kijken of dat wel ging werken. Daarvan moet je alleen eerst een spiegel gaan opbouwen voordat je weet of het gaat werken... maar toen werd ik zwanger 😅 Dus nu weer gestopt en dan kijken we op zijn vroegst over 9 maanden wel weer of ik nog opnieuw ga beginnen I guess 😉 Maar wat ik wil zeggen is dat er meer opties zijn dan enkel methylfenidaat/ritalin, dus als dat na een paar weken nog steeds vooral bijwerkingen geeft en/of niet aanslaat dan is het misschien de moeite om te vragen of je andere medicatie kunt proberen (let wel op dat daar meestal eigen bijdragen voor gelden, al kun je die ook vaak weer terug krijgen via de fabrikant).