De kinderen hebben er niet voor gekozen

Fijn dat je op zoek bent naar positieve verhalen, dat lijkt me ook wel leuk om te lezen 😊. Ik heb het idee dat veel ouders vinden dat kinderen zich maar moeten aanpassen aan de nieuwe relaties zonder overleg. Persoonlijk vind ik dat jammer. Zelf heb ik ook ouders die destijds met een slechte scheiding uit elkaar gingen. En eentje met nieuwe partner zonder echt te kijken naar de impact die dit op de kinderen had. Blijf ik jammer vinden.

mijn vriend heeft een dochtertje uit een eerdere relatie, mijn vriend en ik zijn pas bijna een jaar samen en ik ben in december bij hem komen inwonen. zijn dochtertje komt hier om het weekend ondanks wij een klein huis hebben met maar 1 slaapkamer! ook is zij zo vaak als ze wil welkom hier bij ons thuis! ik ben momenteel 30 weken zwanger maar ik geniet er gewoon van als mijn stiefdochter hier is. ze heeft ook gewoon een eigen bed bij ons in de slaap kamer staan! er staat nu een 140 bed voor onszelf een peuterbed voor de kleine meid en een ledikant voor ons zoontje die binnenkort geboren word. het is krap maar te doen plus het is maar een slaapkamer... heb niet alle ruimte van de wereld nodig! ja de commode kan niet in de kamer en staat dus bij ons in de woonkamer maar dat is zelfs nog praktischer want dat is dichterbij vanaf de badkamer. wel zijn wij hard opzoek naar andere woonruimte zodat we allemaal een eigen slaapkamer kunnen hebben dus wij zoeken een huis met minstens 3 slaapkamers zodat beide kids gewoon rustig hun eigen plekje hebben! ook noemt mijn stiefdochtertje mij gewoon bij mijn voornaam en zullen we daar ook op letten als de kleine man dadelijk geboren is of zal gaan praten voor hem ben ik natuurlijk wel Mama! we willen haar gewoon duidelijk uitleggen dat ik wel de mama van haar (half)broertje ben en niet haar mama maar dat ik haar papa zijn nieuwe vriendin ben! ook probeer ik in alles rekening te houden met zijn dochtertje zo ook dat hij dus vaak contact zal moeten hebben met zijn ex vriendin zodat de ontwikkeling en opvoeding van hun dochter gewoon goed verloopt. maar ook probeer ik rekening te houden met zijn dochter met bijv: een huis zoeken, afspraken plannen.

Heb het andere topic gemist, maar waarom ben je alleen op zoek naar positieve verhalen? Heb je niet meer aan een realistische insteek, waarin ruimte is voor wat er leuk is én voor wat er minder leuk is (en hoe je hiermee om kunt gaan). Lijkt me een stuk praktischer.

Als ik 5 was kreeg ik zelf een halfbroertje. (Ik had al 2 oudere "echte" zussen en 1 oudere "echte" broer.) We vonden het geweldig een klein broertje te krijgen en ik zie hem even graag als mijn andere broer en zussen. Dat maakt voor ons echt geen verschil! Zijn moeder en mijn vader gingen vrij snel uit elkaar dus geen ervaring met stiefmoeder. Wel ervaring met een stiefvader en die was ook positief. We zagen hem bijna even graag als onze echte papa dus het kan echt wel positief uitdraaien voor de kinderen!

Hier een positief verhaal! Mijn man en ik hebben samen 4 kinderen. Hij 2 uit een eerder huwelijk en ik ook 2 kinderen uit een eerder huwelijk. De jongste wordt 9 en de oudste is 14. Ze weten nog niet dat er een broertje of zusje onderweg is. Ze vragen er wel regelmatig om😃 Ik vind het heerlijk als we compleet zijn. De kinderen leren veel van elkaar. Hebben ruzies samen maar vooral de grootste lol. Heel bijzonder vind ik het dat we elkaar accepteren als bonusouder, - broer, en - zus. Iedereen had hier zn eigen plekje maar dat veranderd zodra hun broertje of zusje er is. We hebben zelf ideeën hoe we dit op willen lossen maar we wachten ook even de oplossingen van de kids af. De kinderen zijn hier thuis en zo wie zo ten alle tijden welkom. Met de gouden regel dat we goed overleggen, zeker met hun andere ouder. Soms vind ik het druk en rommelig maar dat is mijn probleem en mijn eigen keuze geweest. De keuze voor een groot gezin!

Ik ben 22 en m’n vriend 29 en heeft 2 jongens 4&6 uit z’n vorige relatie. We waren een jaar samen toen we samen gingen wonen in een voor ons beide nieuw huis. + naambordje bij de voordeur met onze namen en de namen van de jongens. Sommige mensen vonden het mooi dat ik die had besteld met hun naam, terwijl het voor mij echt de normaalste zaak op de wereld was.. De jongens hebben een eigen slaapkamer, met stapelbed en bergen met speelgoed🤣 en hun broertje ( nee geen half of stiefbroertje) die in maart geboren wordt, heeft een kamertje. Toen we wisten dat ik zwanger was, heb ik voor de jongens een aftel kalender gekocht bij suededesign (aanrader!!) en als ze hier om het weekend zijn mogen ze beide een sticker plakken. De aankondiging op Facebook was ook een foto met de grote broers en straks als de baby is geboren, krijgen ze een leuke traktatie mee naar school om uit te delen, ookal woont hun moeder 20 km bij ons vandaan. Soms is het moeilijk mbt communicatie met hun moeder bv, maar als de jongens ik hou van jou terug zeggen als we ze S avonds na een boekje voorgelezen te hebben ze in bed leggen, maakt dat alles 1000 keer beter.

Fijn om ook positieve verhalen te horen. Mijn vriend heeft 2 dochters uit een eerdere relatie en ik 1. We verwachten nu onze eerste zoon. De meiden vinden het geweldig en voelen zich door de zwangerschap nog meer zussen van elkaar. De jongste dochter van mijn vriend en mijn dochter zijn even oud en in de weekenden zijn ze onafscheidelijk. Ik woon niet samen met mijn vriend (wel op nog geen 5 minuten loopafstand van elkaar) dus we hebben twee afzonderlijke huishoudens. De kinderen lopen zelfstandig heen en weer terwijl ik en mijn vriend in ons eigen huis bezig zijn. De jongste dochter van mijn vriend blijft hier ook vaak slapen terwijl haar zus en vader in het andere huis zijn. Gelukkig staat de ex van mijn vriend er ook heel positief in. Ze heeft zelfs al aangeboden te zijner tijd op te passen als wij even met z'n tweetjes uit eten willen bijvoorbeeld.

Hey hey, Misschien een verhaal wat iets afwijkt maar uit ervaring weet ik goed hoe dit is voor een kind uit een 1e huwelijk....Ik ben zelf 33 nu en heb 3 half broertjes. 1 van 19 van mijn moeders kant, en 2 van 17&13 van mijn vaders kant. Ik heb bij mijn moeder een aantal jaar gewoond toen mijn broertje geboren was tot een jaar of 2. Ik was zelf 14-16 jaar. Bij mijn vader heb ik daarna gewoond en toen was de oudste daar net geboren, en ik heb daar gewoond tot hij een jaar of 3 was. Ik was zelf 16-19 jaar. Mijn ervaring: Het was echt super leuk, ik was echt gek op die kleine mannen. Maar het allerbelangrijkste vond ik toch wel dat je zelf niet buitengesloten wordt. Bij mijn moeder heb ik dat ervaren en dat was echt niet tof. Bij mijn vader juist niet en daar ben ik achteraf zo gelukkig mee. Zulke ervaringen blijf je echt bij, en linksom of rechtsom je voelt echt wel hoe er met je om wordt gegaan en op welke plaats je staat. Ik was dan wel wat ouder maar ik weet zeker dat je het ook mee krijgt als je wat jonger bent. Maar met alle 3 mijn broertjes heb ik een super toffe band. Het leeftijdsverschil is juist erg leuk 😊

Wat een mooie verhalen allemaal super hoe dat jullie liefdevol met de kindjes omgaan. Ik ben zelf kind van gescheiden ouders met 2 volle zusjes .mijn vader had verschillende relaties met vrouwen met kids. Man wij hebben ons altijd buitengesloten gevoeld. Hij zorgende altijd voor die andere kinderen en wij hingen dr om het weekend maar een beetje bij. Ik ben vaak verdrietig geweest zeg. We hebben wel een verhuiskaartje gekregen van pa met zn vriendin met een foto van ons daarbij part time kids...en haar kinderen fulltime... wtf... mij vader heeft daar met vrienden toendertijd veel ruzie om gekregen. Hoe kan je dat je kids aandoen. Dus die desbetreffende topic maakt gewoon wat verdriet bij me los. Ik heb jaja zelfs nog een half zusje erbij gekregen ze is 4 jaar net als mijn dochter. Nee nee ik ben niet jong ik ben 36... Het feit dat hij nu vol voor haar zorgt is pijnlijk hoe ik hem met haar zie dat liefdevolle blijft pijnlijk. Ze is een lief kind maar toch.... Gelukkig heb ik alle bakkenvol therapie achter de rug. Maar echt alle respect voor jullie!!

Mijn man en ik zijn bijna 10 jaar bijelkaar. Ik had toen 2kids van 5 en 7 maand. Nu hebben we 5 jaar geleden samen nog een meid gekregen en gaan we nu voor nr. 4! Hij zegt zelf, het zijn MIJN kinderen. Heeft ze ook herkend. En we dragen allemaal zijn achternaam. Hij ziet ze niet anders dan zijn "eigen" mijn zoon is echt zijn oogappel bv 😉 Er zijn geen andere vaders is het spel, dus dat zit dan ook weer mee...

Ik woon nu bijna een jaar samen met mijn vriend en zijn dochtertje van 4 die 4 nachten in de week bij ons is. Ik ben nu 39 weken zwanger van ons eerste kindje samen! Mijn vriend is de meest betrokken vader die ik ken en ik was mij er vanaf het begin dan ook heel erg van bewust dat zij altijd op de eerste plek zou komen. Gelukkig hebben mijn stiefdochter en ik al een hele mooie en bijzondere band vanaf dag 1, ze vroeg die dag zelfs of ik wilde blijven logeren haha. We hebben alles op haar tempo gedaan, dit resulteerde in vrij snel samenwonen omdat ze wilde dat ik "voor altijd bleef logeren" en altijd verdrietig was al ik weg ging 😂. Ze is heel trots dat ze een extra mama heeft en noemt zegt ook elke dag dat ze me zo lief vindt en van me houdt 🥰 Nu heb ik echt wel dagen dat ik het soms wat lastiger vind, vooral op dagen dat ik me écht heel hoogzwanger voel en dan meer moeite heb met geduld als ze wat veeleisend of moeilijker gedrag vertoont (wat ik bijna nooit laat merken gelukkig), vooral toen de scholen dicht waren en zij zich natuurlijk vaak verveelde thuis. Ze heeft gewoon een soort onuitputtelijke energie en dat geeft soms wat onrust in huis. Denk dat daar het echte verschil in zit voor mij, dat je voor je eigen kind tijdens dit soort momenten of bijv. driftbuien misschien wat meer compassie voelt? Geen idee hoor.. Ik denk wel dat onze band nog dieper wordt op het moment dat ik zelf moeder ben en nog meer van haar ga houden. Ze is ook mega trots dat ze 'grote zus' wordt, verteld dit dan ook tegen iedereen en geeft de hele dag door kusjes op mijn buik. Zo lief! Onze baby krijgt ook dezelfde tweede naam als haar zus. Sommige dingen vergen wat aanpassingsvermogen van mij, zoals de grote kans dat ze bij de thuisbevalling aanwezig is (in de nacht) als ik ga bevallen, of de eerste dagen na de bevalling bij ons is en het daardoor wat drukker is in huis, terwijl ik het liefst natuurlijk in een hele rustige bubbel de kraamweek beleef. Maar goed, dit is nou eenmaal zo en het heeft ook wel iets bijzonders dat ons dochtertje zo'n betrokken en aanwezige grote zus heeft/krijgt! Hele lap tekst, haha maar hoop dat dit genoeg positiviteit is!

Arme kinderen, vind dit altijd heel heftig. Heb een vriendin die opgegroeid is in een samengesteld gezin en dat heeft haar werkelijk getraumatiseerd. Ik snap dat het geluk van een ouder niet hoeft te stoppen na een scheiding, maar ja de kinderen kiezen niet voor een halfbroer/zus.

Heb zelf een half broer en half zus maar ik noem ze gewoon broer en zus. Ze zijn bijna tien jaar ouder dan ik maar ik ben altijd super trots geweest dat ik hun jongere zusje ben. De reden dat we zo’n goede band hebben: mijn moeder. Mijn moeder is niet de moeder van mijn broer en zus maar zij heeft haar bonus kinderen altijd als eigen kinderen behandeld. Ze heeft een hele goeie band met hen opgebouwd en heeft die band nu ze rond de 40 zijn nog steeds 💕✨ ik ben hier heel dankbaar voor.

Ik snap dat er ook moeilijkere kanten zijn aan een samengesteld gezin en ook dat er mensen baat bij zullen hebben met adviezen. Maar ik schrok er van hoe sommige (toekomstige) ouders dachten over de stief kinderen en ermee omgaan. In de tijd van nu en vroeger. In mijn hoofd leeft het Disney stiefmoeder idee en sommige verhalen bevestigde dit. Daarom dacht ik, er moeten toch ook mensen zijn die andere verhalen hebben hoe ze hiermee omgaan, of ervaren hebben. Het doet mij pijn om te lezen wanneer kinderen worden genegeerd. Of ze nu uit een andere relatie komen of niet. Gelukkig lees ik heel veel mooie verhalen en hoop dat de mensen die het kunnen gebruiken hier ook tips uit halen en een beeld krijgen hoe het kan of wat voor effect het heeft. Ik zeg niet dat de negatieve kanten niet besproken mogen worden, zeker wel, maar discussie topics lees ik hier genoeg, daarom open ik liever niet een topic 'hoe er mee om te gaan', omdat de meningen van een mens nu eenmaal heel veel verschillen.

Zelf heb ik een dochter uit een eerdere relatie en mijn inmiddels ex partner (vader van mijn twee zoons) had ook al een dochter. Ik heb vanaf het begin een goede relatie gehad met mijn stiefdochter, ze was zeven toen ik haar leerde kennen. Alleen kwam deze band onder druk te staan doordat haar moeder erg jaloers was. Ze had de meest gekke beschuldigingen, beweerde dat mijn ex meer hield van zijn nieuwe zoon dan van zijn dochter (wat haar onzeker maakte), hoorde haar uit bij thuiskomst etc. Uiteindelijk heb ik ervoor gekozen om uit de situatie te stappen omdat ik zag dat mijn stiefdochter verscheurd werd door de situatie en zelf ook ging 'spelen' met de spanning. Mijn ex bleef zijn dochter zien maar ze kwam niet meer bij ons thuis. Veel mensen hebben hier een oordeel over gehad. Uiteindelijk liep het niet goed tussen haar en haar moeder en is ze, op verzoek van jeugdzorg, op twaalf jarige leeftijd bij ons komen wonen. Toen haar vader en ik drie jaar later uit elkaar gingen heeft ze ervoor gekozen om bij mij, haar twee broertjes en grote (stief)zus te blijven wonen. Ze is onderdeel van mijn gezin en ze voelt zich hier veilig en thuis.

Superheftig het andere topic! Het gaat al heel de dag een beetje door mijn hoofd. Ik heb gelukkig een andere ervaring. Ik heb een dochter van 9 met mijn ex. We hebben goed contact, co-ouderschap en eigenlijk kan zij zich geen betere vader wensen. Met mijn huidige vriend heb ik sinds oktober een zoontje. In het begin hebben we alles heel voorzichtig aangepakt. Juist omdat mijn vriend zelf een vervelende ervaring heeft met stiefouders (beetje zoals geschetst in het andere topic, aan de kant geschoven worden, geen eigen plekje krijgen, minder waard voelen dan de anderen enz.), hebben we rustig aan gedaan en haar rustig aan de nieuwe situatie laten wennen. Fast forward naar nu: we vormen echt een gezin. Ze hoort er volledig bij. We doen ook niet aan de term “halfbroer/-zus”. Ze zijn gewoon broer en zus. Alleen heeft mijn dochter twee huizen. Een bij papa en een bij mama en vriend. In beide huizen wordt evenveel van haar gehouden en hoort ze erbij en zijn we blij als ze er weer is. Toen de baby net geboren was, wilde ze een paar dagen extra bij haar nieuwe broertje blijven. Geen probleem, hier is ook haar thuis en ze mag ALTIJD komen. Haar vader en ik doen sowieso nooit moeilijk om dat soort dingen. Elkaar wat gunnen, dan kom je al een heel eind. Natuurlijk geniet ik ook van de momenten dat ik alleen ben met de baby. Maar doen we dat niet allemaal? Dat kan net zo goed zijn wanneer ze op school is of bij een vriendinnetje speelt. We zullen haar in elk geval nooit opzij zetten voor haar broertje. Ik niet en mijn vriend ook niet. ❤️

Wat lief dat je zo’n belangrijke rol vervult in haar leven ❤️

Wauw wat mooi dat je voor haar zorgt. Alle verhalen zijn prachtig

Hier ook 2 stiefkinderen en een broertje op komst! En een ontzettend positieve ervaring. De kids waren jong toen ik in hun leven kwam (en ik was jong toen ze in die van mij kwamen ;)) desalniettemin vooral veel highs ervaren. Heb ze altijd behandeld als dat ze van mezelf zijn, hoewel ik ook altijd hun moeder heb gerespecteerd. Vond/vind het niet altijd makkelijk om stiefmoeder te zijn. Het is soms best een ondankbare taak. Maar het gaat steeds beter soepeler. Je bent namelijk gewoon echt niet hun moeder. Maar sinds ik dat goed besef is het makkelijker. Mijn man heeft me vanaf het begin ook betrokken en ik heb net zoveel zeggensrecht als hij. We kijken allemaal erg uit naar het nieuwe kindje en ik verwacht dat het alleen maar gezelliger wordt. Ik kan me voorstellen dat het voor het ene gezin makkelijker is dan het andere. Ook door de relatie met de ex en hoe toegankelijk de kinderen zijn voor de stiefouder. Maar het is onze taak om het voor de kinderen zo goed mogelijk te regelen. Zij hebben hier inderdaad niet voor gekozen. Veel succes allen!