Depressief door gender disappointment

Wat heftig dat je dit zo ervaart. Is dit je eerste kindje? Ik heb er zelf geen enkele ervaring mee, maar ik vind het heel goed dat je hulp gaat zoeken. Misschien zit er een diep gewortelde overtuiging of pijn uit het verleden waarom dit zo heftig voor je is. Ik denk dat je met therapie een heel eind kan komen. Ik weet zeker dat je een band hebt met je kindje zodra je hem ziet. Als mama van een zoontje kan ik vertellen hoe geweldig het is ❤️❤️ Die jongen heeft mijn hart gestolen en is zo ontzettend lief en bijzonder. Geslacht is zo ondergeschikt eigenlijk. De liefde voor je kind wordt niet bepaald door wel of geen piemel! Veel succes met de gesprekken en ik weet zeker dat er veel lotgenoten zijn waar het ook bij is goed gekomen!

Goed dat je hulp zoekt! Ik heb er geen ervaring mee om echt teleurgesteld/depressief te zijn vanwege het geslacht. Ik dacht wel altijd dat meisjes mij makkelijker af zouden gaan dan jongens, want wat moet ik met een jongen doen? Het beeld van een dochter krijgen ken ik dus wel. Ondanks dat was zowel een jongen als meisje voor mij welkom, onze weg was ook niet vanzelfsprekend, maar ik begrijp de gedachte wel.. Ik heb een zoon gekregen en kan nu wel zeggen dat ik echt wel een boys mom blijk te zijn. Wij voelen elkaar heel goed aan en de liefde die ik voel, heeft niks met geslacht te maken. Ik hoop dat je met hulp toch kunt genieten van je zwangerschap en van je zoon! Heel veel succes 🍀

Hoelang weet je het al en hoever ben je? Goed dat je hulp zoekt. Ik geloof oprecht dat het goed komt met de binding. Wees lief voor jezelf!

Wat jammer dat je met deze gevoelens te maken krijgt. Weet dat je niet de enigste vrouw bent.. Ikzelf was er ook van overtuigd dat ik een echte meisjes mama was. Toen ik zwanger werd was het in mijn hoofd bijna vanzelfsprekend dat dit een meisje zou zijn. Na de NIPT bleek het echter een jongetje te zijn. Ik was teleurgesteld en het was echt even schakelen, omdat dit niet klopte met het beeld dat ik in mijn hoofd had. Nu hij echter geboren is en bij ons is zou ik het niet anders gewild hebben. Ik ben zoooo gek op hem! Het cliché is waar. Je wordt echt verliefd op je baby, ongeacht het geslacht. Mijn advies zou zijn: laat het los en geniet ervan. Het leven heeft een andere weg voor jou in petto dan die dat jij in je hoofd had gepland. Er is een reden voor alles ❤️🍀

Wat vervelend dat je je zo voelt... ik vind het zelf ook vervelend dat er zo'n taboe op ligt, je mag toch een voorkeur hebben? Ik snap je gevoel wel, ik zie mezelf ook echt niet als een jongens moeder. Zoals hieronder ookal word gezegt, die binding komt echt wel, zoek iemand waarmee je kan praten en vooral; wees niet te streng voor jezelf. Het komt goed ❤️

Er wordt hier gezegd, je wordt ws verliefd als je hem ziet. Maar dat hoeft natuurlijk niet. Ik zag mezelf wel helemaal als boysmom, maar ik voelde de liefde bij de eerste pas stromen na best wat maanden. Zoiets moet ook groeien. Dus schrik niet als het gevoel er niet meteen is. Het is heel normaal, zeker bij de eerste! Je moet vaak echt groeien in je rol als moeder. Vertrouw erop dat het goed komt. Ook jij zal de liefde voelen 💙

Wat oprecht fijne reacties! Doet me goed🥺. Twijfelde al dagen om dit te posten, had verwacht compleet afgebrand te worden.

Binding maken met je kindje zal zeker weten komen, of het nou een jongen of meisje zal zijn Ik ken iemand die al een meisje had en dolgraag een jongen wilde, ook enorm teleurgesteld dat het weer een meisje zou zijn. Uiteindelijk is het helemaal goed gekomen en zou ze niets anders meer willen Heel goed van je dat je een afspraak hebt gemaakt, depressief de zwangerschap doorgaan is niet fijn, zeker niet met al die hormonen die erbij horen.... Sterkte en het komt uiteindelijk goed

Zoals eerder al gezegd is, als het gevoel tijdens de geboorte niet komt meteen is dat ook oké. Heb ik ook niet gehad en hou nu super veel van ze.

Ik hoop dat ik geholpen kan worden. Weet het nu bijna 8 weken, en huil nogsteeds elke dag. Zit totaal nog geen verbetering in

Misschien helpt het om te kijken naar wat je als positief zou ervaren bij een jongetje? Wij krijgen een jongetje en vinden het bijvoorbeeld heel leuk dat hij straks kan spelen met de zoontjes van vriendinnen. Ook schijnen jongetjes een sterkere band met hun moeder te krijgen dan meisjes (ergens gelezen). Het lijkt me heel lastig om in jouw schoenen te staan! Heel veel sterkte!

Ik wilde ook dolgraag een meisje en was dan ook dolblij toen mijn eerste een meisje bleek te zijn. Ik raakte al snel zwanger van de tweede en dat bleek een jongen. Ondanks dat ik al een meid had, moest ik toch enorm wennen aan het feit dat ik nu een jongen zou krijgen en heb daar eigenlijk heel m’n zwangerschap last van gehad, ook van schaamte dat ik dit zo voelde. Ik was ook bang dat de binding er niet zou zijn als die geboren zou worden. Hij is morgen 3 weken en ik was echt op slag verliefd. Ik snap heel goed als je nu denkt: ja, maar jij hebt iig al een meisje, dat zou ik zelf ook denken. Snap ook heel goed, dat je tijd nodig hebt om daarmee te dealen en het een plekje te geven. Je hebt altijd een idee gehad over hoe het zou zijn en dat blijkt nu totaal anders te worden. Misschien kan je het proberen los van elkaar te zien. Dat je ondanks je sterke wens voor een dochter, dat niet betekent dat je niet ook heel veel liefde kan gaan voelen voor je zoon. Hopelijk gaan de gesprekken je helpen!

Mijn ervaring met mijn zoontje van nu 2 is, dat hij helemaal verliefd is op mamma. Pappa is leuk hoor, maar er gaat niks maar dan ook niks boven mamma. Een paar keer per dag klimt hij op mijn schoot, knuffelt mijn hoofd heel stevig, drukt zijn wang tegen mijn wang, zucht diep en zegt vol liefde: Mamma.... Als er echt iets aan de hand is dan kan alleen ik hem troosten en hij gaat heel vaak voor me staan en zegt dat hij me mooi vindt. Heerlijk gevoel. Ik ken geen meisjes die dit doen. De meisjes die ik ken zijn veel meer gefocust op hun vader vaak.

Wat misschien ook wel goed is om voor jezelf te doen zolang je op hulp wacht is bedenken wat er echt nou zo anders is aan jongetjes en meisjes. Je zal waarschijnlijk merken dat de meeste verwachtingen gewoon in je hoofd zitten. Heus niet alle jongens zijn druk en maken alles stuk, niet alle meisjes willen later trouwen en mag jij mee de trouwjurk uitzoeken. Elk kind, elke persoon is uiteindelijk uniek met zijn eigen karakter eigenschappen en voorkeuren, jongen of meisje, man of vrouw. Gender is daar maar een klein deel van.

Ik wil hier ook graag op reageren en ook helemaal niet met verwijten! Ik herken mezelf in wat je schrijft. Al sinds ik klein ben fantaseer ik over een meisje, een dochtertje met een knotje of een hoge paardenstaart in. Een mini me. Mijn eerste werd een zoontje. Ik wist dat het een jongetje zou worden, juist omdat ik dolgraag een meisje wilde. Ik moest eventjes schakelen, maar dit duurde gelukkig niet lang. Hij werd geboren en is nu ruim 2 jaar. Het is het meest gevoeligste en liefste jongetje dat ik ken. Zorgt goed voor mij, is lief en wil de hele dag knuffelen en kroelen. Klimmen en klauteren? Dat vindt meneer eng ☺️ hihi. Hij is geweldig en ik ben trots op mezelf als echte boys mama! Toen kwam de wens er voor een 2e. Heel even durfde ik niet, want ik voelde opnieuw het verlangen naar een dochtertje. Ik heb dit losgelaten en we zijn er voor gegaan. Als alles goed mag gaan verwelkomen wij in februari 2023 ons tweede kindje. Of het een meisje of jongen gaat zijn? Dat weten we natuurlijk nog lang niet. Mijn zoontje zegt tegen mijn buik babyzusje en dan krijg ik een brok in mijn keel. Het zou geweldig zijn, maar ergens weet ik dat de kans net zo groot op weer een jongetje is. En dan… dan laat ik de fantasie voor een dochtertje los en ga ik heerlijk genieten van mijn 2 mannetjes! 💙 Ik hoop dat je hier iets aan hebt, en misschien ook niet, maar ik wens je veel sterkte in dit rouwproces toe! Hoe dan ook, alles komt goed. De liefde overwint al-tijd!! 💛

Ik snap je gevoel helemaal! Wij zijn nog maar 7 weken en willen allebei heel graag een meisje, geen idee hoe we gaan reageren als het toch een jongen blijkt te zijn. Nu heb ik wel gehoord van een zwangere vriendin dat ze haptonomie aan het doen is samen met haar partner om al binding te krijgen met de baby tijdens de zwangerschap. Ze zijn hier zelf enorm positief over. Probeer nog te genieten van je zwangerschap, liefs❤️

Ik was blij geweest met beide, maar denk dat ik toch wel een lichte voorkeur had onbewust voor een meisje, ik merk dat ik bij een tweede het me echt niet meer uit zou maken, omdat ik mn meisje al heb zegmaar. Ik vind het menselijk dat je een voorkeur hebt, sommigen kunnen daar erg hard over oordelen. Misschien moet je het gewoon even verwerken en ga je gedurende de zwangerschap aan het idee wennen en er ook van genieten.

Je schrijft dat je hartzeer hebt dat je je dochter niet gaat ontmoeten, maar misschien wel bij een volgende zwangerschap? Misschien heb je een beeld gecreëerd in je hoofd en ben je je ingebeelde dochter gaan personaliseren, alsof je nu afscheid neemt van je dochter en niet van het idee van een dochter? Snap je wat ik bedoel? Wens je in elk geval sterkte. En betreft het taboe over deze gevoelens, zowel opmerkingen van medelijden aan moeders die een jongen krijgen terwijl ze hier blij mee zijn, als geen voorkeur voor gender mogen hebben of uitspreken moet allebei afgelopen zijn.

Hier heerst nog een taboe op, jammer is dat. Ik had zelf ook een sterke voorkeur en toen het anders was hoor je soms ook dat je dat niet mag zeggen en dat het zielig is. Maar waarom? Je mag toch een voorkeur hebben, dat betekent toch niet dat je minder gaat houden van het kind… Maar herkenbaar dus. Ik heb al een dochter en was er van overtuigd twee dochters te krijgen (dit was mijn sterke voorkeur). Dus toen we met 14 weken hoorde dat het een jongen is heb ik daar lange tijd heel erg mee gezeten. Dat heeft een hele poos geduurd. Inmiddels ben ik 30 weken zwanger en wel gewend en heb ook zin in zijn komst. Nog steeds wel momenten dat ik bij bepaalde dingen wel meer een meisje voor me zie, maar ik heb er nu vrede mee en kijk uit naar mijn zoon! Ik laat die gevoelens ook gewoon toe..

Ik had dit ook! Droomde altijd al van een meisje en wilde echt niets anders… En natuurlijk kreeg ik een jongetje! Ik was ook echt boos als mensen zeiden; Ajoh als het maar gezond is toch? En meid geloof me; het is zoooooo leuk 🥹 zodra je dat hummeltje in je armen hebt wil je niets anders meer. En nee ik wilde dat ook echt niet geloven, maar het komt goed!