Depressieve man?

Zoals ik al zei: een buitenstaander kan niet bedenken hoe heftig rouw en trauma is. Mijn man nam alles over thuis,, net als vriendinnen en werk en opvang van mijn kind. Zonder dit vangnet zou ik in dezelfde negatieve spiraal zitten als TS haar man nu zit. En je moet er zeker samen aan werken maar door omstandigheden is dit niet altijd 50/50 en zul je elkaar soms moeten opvangen, ook als het heftiger is en voor langere tijd. Juist niet alles op de weegschaal leggen maakt dat een relatie blijft werken. Je man blijven pushen op hulp zoeken terwijl hij aangeeft rust te willen en oordeel hebben omdat man grens aangeeft en even gaat liggen, lijkt me ook niet echt lekkere basis. Als de rollen andersom waren geweest en man had zo tegen TS gedaan als zij in rouw/trauma zit dan had iedereen z'n oordeel klaar staan. Zoals gezegd: waarschijnlijk geen populaire mening maar juist door de situatie vanuit een ander perspectief te bekijken kan je juist constructiever worden. Ik kan gedrag van man wel begrijpen. Maakt het niet goed, maar ik begrijp het wel, hij heeft pijn, is moe en overprikkeld. Can you blame him?

Het gaat niet om populaire mening, goed dat je zijn kant van het verhaal belicht, maar niet iedereen kan wat jouw man heeft gedaan. Verdrietig dat je dit mee hebt moeten maken en fijn dat het vangnet er dan is geweest. Dat zou ik een ieder toewensen als je zo’n klap te verwerken heeft. Toch hoop ik dat je ook je eigen berichten nog eens wilt lezen, want als je dit dus niet kan wat jouw man voor jou heeft kunnen betekenen, dan krijg je hier geen beter gevoel van. Ik hoop altijd dat iedereen sterk genoeg is om in voor en tegen er voor elkaar te kunnen zijn, maar als het moment daar is.. dan is het voor een ieder van ons maar de vraag.

Ik hoef geen hulp maar bedankt. Dit zijn dingen die hij allemaal heeft gezegd. Wij boeien hem niet, hij heeft me een hele tijd uitgescholden waar de kinderen bij waren. Ik mag niks beslissen en hem ooo niet vertellen wat er moet gebeuren in huis. Hij ligt weekenden op z’n bed terwijl ik bezig ben met De kinderen.

Oké luister Ik gum mijn man rust en ik heb hem geholpen om hulp te zoeken. Geprobeerd te praten met hem, ben boos geworden, heb hem gelaten. Ik heb alles gedaan de afgelopen maanden. Nu heb ik de zorg voor de kinderen 24/7 omdat hij niet voor ze wilt zorgen. Waar het mij om gaat; als je rouwt snap ik, maar je moet niet gaan dreigen, of mij de grond in douwen met opmerkingen. Me als een stuk vuil behandelen.

Het gaat me er niet om om mijn man op een voetstuk te plaatsen omdat hij dit wel kon (waar ik heel dankbaar voor ben hoor), het gaat me wel om het begrip wat in het verhaal van TS een beetje mis. Ik lees nu dat man hele weekend op bed ligt, en het komt op mij over als een soort verwijt, maar dat kan ook aan mij liggen, ik kan natuurlijk de toon van her bericht niet horen. Maar ik krijg de indruk dat er weinig begrip en empathie is in deze situatie en dat lijkt me ook voor man erg lastig (als het zo is he, ik doe aannames want ben er niet bij).En idd wat je zegt: voor iedereen is het maar de vraag in hoeverre je er voor een ander kan zijn, maar daarin is man niet "schuldig". En dan kom ik weer bij mijn punt: als hij zo duidelijk aangeeft dat hij rust nodig heeft dan is dat wellicht ook écht wat hij nodig heeft, maar niet krijgt. Zoals hieronder ook al vaker aangegeven, er zijn ook voor TS manieren om hulp te zoeken zodat zij hier zelf beter mee om kan gaan en zo man misschien beter kan steunen zonder dat iedereen eraan onderdoor gaat.

Heb je mijn bericht op jou gelezen? Dan zie je mijn begrip en dat die z’n tijd wel krijgt.

Ik lees echt net mee en heb niet alles gelezen. Maar als je een gezin hebt, dan kán je gewoon niet 10 maand lang niet functioneren als man/vader. En geen begrip lezen.. deze vrouw schrijft na 10 maanden dit bericht. In die 10 maand zal er heel veel gebeurd zijn. Maar bij haar mag de koek nu ook wel op zijn. Zeker als ze wordt afgesnauwd en hij verder weinig tot niks doet

Dankjewel ik vind dit lief om te lezen. Ik heb toch ook rauw? Het is ook 8 jaar mijn schoonvader geweest die ik ook dagelijks zag. Tuurlijk, niet mijn vader, dat is natuurlijk heel anders.. Maar er is idd heel veel gebeurd in de afgelopen 10 maanden. Ook van mijn kant, maar ook zijn kant. En ik gun hem rust, en z’n rouw. Ik gun hem z’n geluk en wil hem dol graag helpen

Hoe naar en vervelend het ook is, als je man echt depressief is, dan is hij ziek. Als hij nou kanker had gehad en zich daarom af zou reageren, dan is er meer begrip, maar voor geestesziekte helaas niet. Hetzelfde geldt voor verslaving, dat is ook een ziekte. Ik wens je veel sterkte en wijsheid toe. Ik hoop dat hij spoedig de kracht vind o, zijn ziekte aan te pakken, uit eigen ervaring weet ik hoe erg het hele gezin hieronder kan lijden 😭

Dit is niet ok, ook niet als hij zich rot of somber voelt, al dan niet door rouw. Ik zou heel boos zijn in jouw positie. Het is niet eerlijk. En fucking zwaar om dit allemaal alleen te moeten doen. En dan krijg je als dank ook nog deze kut opmerkingen van hem. Dat is echt niet ok. Maar als je zelf geen hulp wil, wat dan wel? Wat zou werken denk je zelf? Heb je daar toevallig al over nagedacht? Is misschien relatie therapie een optie, waar je samen heen kan dan? Ik vind het vervelend te lezen dat hij dit allemaal doet al 10 maanden lang en weigert hulp te zoeken. En jij weigert dat in principe ook. Maar ik gun jullie het wel toe om uit deze nare situatie te komen. Het liefst samen. ♡

Zomaar een idee Even goed plannen zodat je man (met hond) even weg kan en dat een van je ouders of je schoonmoeder bij je komt logeren? 1 week of meer? En dan ook met de boodschap: Het gaat niet goed met jou, het gaat niet goed met ons. Ik herken je niet meer terug, ik mis je…

Ik wil nog even een mooi licht puntje delen.. Afgelopen dagen veel gepraat maar ook weer discussies over hoe het gaat. Veel gehuild maar we komen ergens. Vandaag 8 jaar samen en hij heeft toch wat geregeld!

Goed om te lezen dat jullie stapjes maken! En wat lief dat hij iets heeft geregeld voor jullie samenzijn. :)

Hoi, Wat fijn om te lezen dat het iets beter gaat! Persoonlijk denk ik dat er twee kanten tegelijk waar kunnen zijn. Zoals ik het lees herken ik zeker kenmerken van een trauma en of hij het nu wel of niet heeft, hij heeft sowieso een traumatische en verdrietige gebeurtenis/verlies meegemaakt. Wanneer iemand een traumatische gebeurtenis heeft meegemaakt, heeft hij het gevoel dat hij geen controle meer heeft en machteloos is. Wat bij zo een gebeurtenis dus vaak ook zo is. Wat ik bij je man zie, is dat hij niet wil dat jij iets voor hem bepaald en zelf die controle hoe dan ook wil vasthouden. Herken dat dit erger kan zijn geworden na zo een impactvolle gebeurtenis en geef hem ook die ruimte om die controle te willen behouden. Wanneer je wilt dat hij iets voor je doet, kan het helpen om je behoefte aan hem kenbaar te maken zonder dat je verwacht dat hij dit ook echt gaat doen. Vertel hem bijvoorbeeld: Ik zou het fijn vinden als je ... voor me doet/ als we samen de kinderen op bed leggen etc. Wanneer hij dit niet doet, dit ook oké vinden, want anders heeft hij nog het idee dat hij het moet van jou. Hopelijk heb je ook anderen die jou nu in deze lastige tijd kunnen helpen met de kinderen, terwijl je man de ruimte en rust pakt die hij nodig heeft. Wel belangrijk is zeker dat hij jou grenzen niet over mag gaan en dat zijn gedrag niet oké is. Grenzen dus zeker blijven aangeven en dan vooral met de daad. Wanneer hij over je grens gaat, dit aangeven en bijvoorbeeld uit de kamer lopen. Hopelijk heb je hier wat aan en ik hoop dat jullie er samen uitkomen😘

Ik wil jullie graag een update geven … Afgelopen weekend gingen we een weekend weg met vrienden. Ik keek vrijdag avond stiekem in z’n telefoon en zag een gesprek met m’n man en haar. “ pak me dan 😏” en “ is goed kom dan 😏” Hij heeft me betrapt. Wist niks te zeggen. Half uur later heb ik ze zien zoenen…. Nu weet die niet of die bij me Weg wilt of niet. Hij praat nog steeds niet…. Ik ben echt kapot, zit vol met stress en ik krijg geen antwoorden.

Jij keek in zijn telefoon, jij zag een gesprek met een andere vrouw, hij betrapte jou en koos er daarna voor om binnen een half uur voor jouw ogen met haar te zoenen. Heb ik het zo goed begrepen?

Precies

Dan zegt zijn reactie al genoeg. Of hij nou wel of niet wil blijven, wat wil jij? Hij heeft je voor je neus bedrogen.

Ik doe al maanden m’n best. Ik wil hem nog steeds niet kwijt…

Wil je hem niet kwijt of het plaatje?