Depressieve man?

Ben je gelukkig met hem?

Je moet echt grenzen gaan stellen. Ik weet helaas ook hoe het is om uit het niets je vader te verliezen, hoe zwaar de rouw is, hoe de zorg voor je eigen kind al teveel kan zijn, hoe de rest van de wereld je al helemaal niks meer interesseert, hoe je relatie eronder kan lijden. Maar ik heb wel alle hulp aangenomen om daarmee om te gaan. Rouwtherapeut, POH, relatietherapie. Jouw man vergooit zijn leven. Hij is destructief bezig, neemt geen hulp aan en duwt mensen die om hem geven van zich af. Je moet echt duidelijk gaan zijn. Ik snap dat je van hem houdt maar hij moet weer iets gaan toevoegen aan jouw leven. Op deze manier sleurt hij je mee de afgrond in. Dat kun je niet toestaan, ook niet voor je kinderen. Ik zou (tijdelijk) uit elkaar gaan, laat vrienden/familie op hem inpraten, laat hem maar inzien wat hij kwijtraakt want blijkbaar moet hij eerst de bodem bereiken. Als hij bereid is om hulp aan te nemen kunnen jullie kijken of het nog waard is om aan de relatie te werken. Overigens is het makkelijk om te vluchten in een soort 'zorgeloze' flirt, lekker doen alsof er niks aan de hand is en je kop in het zand steken voor je problemen. Maar dit slaat natuurlijk nergens op.

Overigens is er psychisch gezien nog best een verklaring voor zijn gedragingen. Als je plotseling iemand kwijt raakt waar je veel van houdt dan is dat een enorme klap. Jij bent ook iemand waar hij veel van houdt en hij wil voelen dat jij niet 'zomaar' bij hem weg gaat. Zelfs niet als hij zich als een idioot gedraagt. Dat geeft hem waarschijnlijk een soort veilig gevoel, wat natuurlijk schijnveiligheid is. En als je wel weg gaat kan hij in de slachtofferrol want nu verlaat jij hem ook nog. Het gedrag is natuurlijk nog steeds onacceptabel maar waarschijnlijk wel ergens te verklaren (als je die behoefte nog voelt). Daarom nog belangrijker dat hij er zelf aan gaat werken want jij hebt hem al zo lang laten zien dat je er voor hem bent en het is er niet beter op geworden.

Hem niet. Want het is een goede man

Hij zei gisteren naar z’n moeder te gaan. Ik ben boodschappen gaan doen, kleding gaan wassen bij z’n moeder ( wasmachine thuis deed t niet) Ik kwam thuis en opeens beslist die ok niet meer te gaan.hij wilt liever bij ons thuis zijn. Maar waarom? Geen idee. Ik krijg dat er niet uit. Ik heb vnsmkddag aan de telefoon gezegd dat ik m’n ding ga doen vanaf nu en het wel hoor wanneer die wilt praten en de waarheid gaat zeggen. Ik ga geen moeite meer doen

Misschien begrijp ik het niet helemaal maar je wilt hem niet kwijt maar je wil ook geen moeite meer doen. Klinkt tegenstrijdig

Ik heb maanden moeite gedaan. Dag in dag uit. Ik wil hem niet kwijt maar ik weet niet eens meer wat voor moeite ik moet doen. Ik kan praten als Brugman maar het doet niks…

Hij is trouwens net naar z’n moeder vertrokken… Ik heb gisteren alles aan z’n moeder verteld dus weet dat Die er niet welkom is zonder geldige reden.

Sorry schat, maar JIJ hebt dringend hulp nodig.... hoe kan je deze man nog NIET kwijt willen?! Het is een onbeschoft vuil stuk vreten die puberale zaaddonor wat zich papa en partner durft te noemen. Echt doe jezelf een plezier en ga hulp zoeken bij de praktijkondersteuner van de huisarts. Hoe jij erin staat en hoe jij je laat misbruiken is erg ongezond. Is dit het voorbeeld wat je aan je kinderen wil geven?! Een vader die dit allemaal flikt en een moeder die alsmaar op haar knietjes gaat en alles toestaat??

🤨

Als ik alles inderdaad zo lees komt het allemaal erg warrig over. De dingen die je zegt zijn vaak wat tegenstrijdig, kan natuurlijk komen door al het gedoe! Maar als jij zijn gedrag zal blijven accepteren zal hij hiermee doorgaan want het heeft toch geen consequenties. Trek een grens , tot hier en niet verder! Want wat voor zin heeft het om aan iemand te trekken die er geen tijd/energie insteekt? Je maakt jezelf alleen maar gek op deze manier. Mochten jullie er wel samen voor willen vechten zal ik wel ook samen hulp gaan zoeken. Want zoals ik het nu lees heb jij niet echt grenzen en lijkt je eigenwaarde/zelfvertrouwen ook laag want dit gedrag verdien jij niet.

Bedoel je dat jouw man een andere vrouw kent?

R

Oeps, sorry! Dit is per ongeluk gegaan🙈

Oké ja jullie hebben gelijk Ik kan hem idd niet loslaten omdat ik het lastig vind. Ik heb zoveel met hem meegemaakt, en ik doe nu al zo lang m’n best. Ik kan het gewoon nog niet accepteren dat het eigenlijk klaar is. Dit is niet het voorbeeld wat m’n kinderen moeten hebben nee, maar ik was zelf ook 3 (zoals m’n oudste dochter nu) toen m’n ouders uit elkaar gingen. Ik herinner me ALLES van die dag. Ik kan nu nog niet accepteren dat het klaar is…

Geen enkele scheiding is hetzelfde. Het kan ook een hele opluchting zijn; een frisse start met een gelukkige moeder. Bedenk ook even hoe het voor je dochter kan zijn als ze woont in een omgeving waar constant spanning heerst tussen haar ouders. De manier waarop jouw man zijn rouwproces aanvliegt is verre van oke. Hij stopt zijn kop in het zand en gaat voor je ogen vreemd. Er is geen respect. Wat hem is overkomen is uitermate triest en verdrietig. Het is echter geen excuus om je zo te gedragen. Hij is ook de enige die moet leren omgaan met deze pijn zonder zijn directe omgeving pijn te doen. Jij kan dat niet veranderen, hoe hard je ook je best zal blijven doen. Onbegonnen werk.

Wat wil jij je kinderen meegeven ? Dat je ten alle tijden samen moet blijven ten kosten van jezelf of je partner. Dat je alles maar moet accepteren? Of wil je juist aan je kinderen laten zien dat het kiezen voor het geluk van jezelf en je kinderen voorop staan?

Denk ook aan de eigenwaarde van jezelf en die van jouw dochter. Hoe langer je blijft hoe meer zij denkt dat dit de manier is waarop zij behandeld wordt door mannen. Je bent zoveel meer waard dan de man waar je nu bij bent. Je maakt de beslissing zelf, maar je moet niet wachten tot je allerlei reacties hier hebt gehad en dat er dan een reactie staat waar je naar op zoek was. Ik denk dat iedereen hier wel vrij duidelijk is geweest over de situatie. Wacht niet langer en onderneem iets.

Vrouw, hoeveel bak ellende wil je nog over je heen gaan krijgen? Kan me best inleven dat je het nu nog niet wilt accepteren maar wil je zo verder leven?? Dat jij maar doorgaat terwijl je ten onder gaat hij voor je neus is vreemd gegaan etc? Kies voor je eigenwaarde en zeker kies voor je kids! Die hebben liever dadelijk een mama die gelukkig is dan nu deze versie van jou wat een schim is geworden. En een scheiding kan ook zeker goed uitpakken, is niet leuk maar nu ben je ook super ongelukkig en is dat het uiteindelijk allemaal waard?

Ik ben echt van het niet te snel uit elkaar gaan. Maar wat deze man doet is gewoon psychische mishandeling. Half uur zoenen nadat jij hem geconfronteerd hebt? Die man heeft geen gevoel in zn lijf. Vlucht alsjeblieft zo snel mogelijk bij hem weg, voordat hij (naast jouw eigenwaarde) ook de eigenwaarde van je dochter beïnvloed.