Dingen die je niet begrijpt , met discussie - Deel 13

Wtf?! Hoe kunnen ze dat zomaar doen 😳🤦🏻‍♀️

Niks.. gewoon niks uitgelegd. Als ze hadden gezegd dat het oxycodon was had ik nee gezegd. Ik was na de operatie net niet pienter genoeg om het te vragen. Ik heb daar in het begin wel even wakker van gelegen, voelde me zo dom en schuldig dat ik het niet eens had nagevraagd.

🥲🥲🥲 je zou denken dat ze beter weten eh

Ja nee maar dat slaat nergens op. Dat is niet jouw taak, da's hun taak! Ik vind het gewoon schandalig dat ze dit zo hebben gedaan. En vooral het -wanneer- ze het gevraagd hebben. Toen ik onder narcose uit kwam wist ik niet waar m'n knieën zaten ten opzichte van m'n oren dus om iemand dan zo'n belangrijke vraag te stellen is gewoon dom. Ik kan het niet anders noemen.

Het ziekenhuis zou ook moeten vertellen tegen jou en je vriend wat ze je op dat moment geven. Dus niet ‘pijn medicatie’ maar ‘oxycodon als pijn medicatie’.

Tegen msm89 bedoel ik dan :)

Ja volledig eens, ze horen ook te informeren zodat mijn toestemming geïnformeerd is. Ik dacht ook echt gewoon aan een paracetamol 🙈 maar oxycodon.. we schrokken er allebei van. Hrb ervan geleerd 😅

Gevaarlijk ook. Ik ben overgevoelig voor veel medicijnen (waaronder oxycodon), maar niet allergisch ervoor waardoor het niet in m’n dossier staat. Als ze dat bij mij gedaan hadden was ik echter hélemaal van de wereld geweest en had ik alles onder gekotst, uren lang 🙈. Heel slecht vind ik het hoor, groot gelijk dat je boos werd!

Ik begrijp niet dat er ouders zijn die altijd even moeten benoemen dat "het hebben van kinderen echt niet altijd zo mooi is, soms is het gewoon kut en zwaar" Uhm. Nee. Vind ik oprecht niet. En nee ik heb geen supermakkelijk doorslapend engeltje, ik heb een dreumes van 15 maanden die een behoorlijk eigen willetje heeft, nog minimaal 3x per nacht wakker wordt, zeer regelmatig bij ons slaapt , nog bv krijgt, en 0430 een prima tijd vind om op te staan. Maar ik ben verschrikkelijk gek op hem en kan oprecht zeggen dat ik het nog geen moment "kut en zwaar" heb gevonden. En dat is echt niet om mezelf nou de hemel in te prijzen ofzo, ik snap gewoon niet dat je met je kind bezig kan zijn en kan denken "wat is dit kut". Echt niet.

Nou ik hou ook harstikke veel van ze hoor, maar vind het soms gewoon harstikke zwaar. Ik heb er een hekel aan als mensen doen alsof het allemaal rozengeur en maneschijn is. Want dat is het niet.

Ligt ook aan de omstandigheden. Als je postnatale depressie hebt, Zijn er van die dagen dat het er gevoel er meer wel of niet is. Daarnaast vindt de een het zwaarder dan de ander en dat mag best gezegd worden. Je kunt altijd veranderen van onderwerp als iemand er over begint. 🙂

Ik vind het heel fijn om af en toe gewoon zeggen dat ik het zwaar vind, moe ben, en het even zat ben. Want ja, met waterpokken, nachten vol gehuil en jeuk, een dochter die er helemaal geen zin in heeft, en maar een paar uur slaap met een tweede op komst, vind ik het wel eens even gewoon flink zwaar ja. En dat betekent dus NIET dat ik minder van m’n dochter houd, maar ik vind het heel vervelend dat je bijna niets “mag” zeggen over de momenten dat het gewoon ff niet zo leuk is. Want eerlijk, iedere ouder heeft het wel eens zwaar.. Ook jij zelf, want wat je beschrijft is gewoon zwaar en echt niet altijd leuk. En dat kan gewoon bestaan NAAST dat je helemaal gek op je kind bent en alles met liefde voor hem doet.

Hier meerdere periodes gehad, vooral in de begin tijd, dat ik huilend beneden kwam na een horrornacht en geen mama meer wilde zijn. Dus ja, het kan soms echt kut en zwaar zijn. En ik vind het juist heel mooi dat het benoemd wordt, want het wordt juist zo vaak de hemel in geprezen. Alsof je overal maar van moet genieten en niet mag klagen. En toch steekt je bericht me een beetje. Dat ligt bij mij, dat weet ik. Maar het voelt toch alsof je een oordeel over me hebt, terwijl je geen idee hoe de situatie was.

Ik geloof je als je zegt dat je het nooit 'kut' hebt gevonden, maar heb het er moeilijk mee te geloven dat je het nooit een 'zware' nacht vond als je 3x uit je bed moest voor de x'te nacht op rij? Afijn, ik hou in ieder geval óók zielsveel van mijn kinderen. Maar dat neemt niet weg dat ik af en toe gillend gek het huis uit zou willen rennen als mijn zoontje van 4 continu dingen uitspookt en ik intussen de baby van bijna 7 weken voor de 100ste keer die dag probeer in slaap te krijgen (ze slaapt telkens een paar minuten alvorens wakker te worden). Ook kijk ik, hoe gelukzalig de mooie momenten ook zijn, regelmatig smachtend uit naar de toekomst, wanneer ook onze dochter groter is. Én heb ik wel eens een 'waar zijn we toch aan begonnen' moment.

Ik ben het er wel mee eens hoor. Als je zwanger bent wordt je al plat gegooid met negatieve verhalen... "wacht maar tot ze er is..." "hopelijk slaapt ze wel door" "gaat zwaar zijn" en bla bla bla. En als je dan eenmaal bent bevallen: "ja maar als ze zo oud zijn is het pas echt zwaar" en weer de bekende "wacht maar tot...". Waarom die bubbel van een zwangere kapot prikken? Waarom altijd alleen negativiteit. Het is toch ook gewoon hartstikke mooi! En niemand is gek, we weten allemaal heus wel dat er ook zware momenten tussen zitten.

Dat is heel fijn voor jou, maar ik snap zeker wel hoe je het af en toe echt even niet meer kan trekken. Ik ben juist blij met die eerlijkheid over het ouderschap, ook voordat ik zelf aan kinderen begon. Dat alles altijd maar roze wolk is, is imo gewoon niet zo.

Als ik vertel dat ik er vannacht 3x uit geweest ben zeggen ze "Ja, ha ha dat is je lijf hè, die is zich aan het voorbereiden op de gebroken nachten!" Nee Trudy dit is een baby, die Michael Flatley nadoet op mijn blaas. En vervolgens kan ik niet meer slapen van de dorst, maar ik durf niet teveel te drinken. En als ik tóch een beetje gedronken heb kan ik er na een half uur weer uit voor een Rennie.

Die negativiteit op die manier is dan wel weer het andere uiterste. Maar ik vind dus juist dat er altijd veel te veel druk ligt op het moeten genieten, waar dat soms toch echt gewoon even heel moeilijk is. En ben blij dat mensen er eerlijk over zijn. Dat is iets anders dan alleen maar doemdenken.

Tuurlijk is het soms moeilijk, daar mag je inderdaad eerlijk over zijn. Maar laten we in ieder geval niet de roze wolk van een ander kapot prikken.

Dat zeg ik toch precies?