Dingen die je niet begrijpt , met discussie - Deel 14

Dat er nogsteeds een officiële diagnose nodig is om begeleiding te krijgen bij adhd of autisme. Voor medicatie snap ik dat, maar voor simpele begeleiding niet.

Maar hoe kan je begeleiding krijgen bij autisme als je niet weet of iemand autisme heeft?

Hetgeen waar mensen begeleiding bij nodig hebben is niet de diagnose ansich, maar dat zijn de problemen waar ze in het leven tegenaan lopen.

Daar kun je begeleiding voor inkopen/krijgen toch? Alleen krijg je niet snel een indicatie zonder diagnose waardoor je het dan uit eigen zak moet betalen. Ik vind het niet gek dat er voor een indicatie een diagnose nodig is, als je ziet hoeveel kinderen en volwassenen begeleiding nodig hebben.

En de mensen die wel echt hulp nodig hebben , geen maanden kunnen wachten op een diagnose maar het ook niet zelf kunnen betalen? Nu hebben dus veel mensen een diagnose, die ze nadat ze op de rit geholpen zijn eigenlijk niet meer nodig hebben

Op zich vind ik het niet gek dat een diagnose nodig is om zorg (die vergoed wordt) te krijgen, maar met de huidige wachtlijsten om überhaupt een intake te krijgen (laat staan een diagnose) is dit eigenlijk niet houdbaar. Als er nu problemen zijn die duidelijk komen door neurodiversiteit dan helpt het niet dat er pas hulp komt na een diagnose waar je met een beetje pech 2 jaar op moet wachten.

Dit is dus precies het probleem. Maar als je die diagnose hebt kun je er ook nog een hoop gedoe mee krijgen.

Wat denk je dat er gebeurt wanneer iedereen die hulp wil zonder diagnose hulp zou krijgen. Dan vliegen de wachtlijsten helemaal door het dak.. 🫥

Nee dat is inderdaad een groot probleem! Loop je zelf tegen zo iets aan? De wijkteams van de gemeente zouden moeten helpen bij het in kaart brengen van de zorg/begeleidingsbehoefte. Waarna er een geschikte plek gevonden moet worden, maar ook daar loop je weer tegen die ontzettend lange wachtlijsten aan waardoor inderdaad veel te veel mensen lang moeten wachten op zorg of begeleiding die ze nu al nodig hebben. Heel lastig, helemaal als je dan van te voren ook nog eerst op die diagnose moet wachten voor alles in gang gezet kan worden..

Wat voor gedoe kun je daar dan mee krijgen?

*direct hulp zou krijgen moest dit zijn.

Ik werk in de zorg. Vaak zie je dat mensen uitstellen, niet willen, door blijven modderen met problemen. Weten dat hulp met spoed er bijna niet niet meer is, dingen op tijd moeten. Krijgen signalen te horen van mensen gaat niet goed, willen er niet aan. Dan als de boel compleet over is gelopen, dan is het lastig. Nou is dit echt niet in alle gevallen zo, veel spoed situatie zie je aankomen. Er zal altijd een groep mensen welke kant je op gaat last mee krijgen. Als je geen diagnose nodig hebt, maar wel vergoed krijgt loopt het over. Krijgen alle mensen die echt hulp nodig hebben ook geen hulp. Met wel een diagnose komt het soms te laat, maar dat komt vooral omdat er grote tekorten in de zorg zijn, vooral GGZ. Meer mensen zonder diagnose gaat dat ook niet oplossen.

Als je behandeling wilt krijgen (vergoed) moeten mensen wel weten waarvoor, heb je een diagnose nodig. Zorg is duur. Dat geld voor bijv. een gebroken been, endometriose, kanker, adhdh en autisme. Maar wat voor problemen krijg je dan? Je zorgdossier wordt niet zomaar gedeeld met iedereen.

Ik denk dat het juist wel mee kan vallen. Voor laagdrempelige hulp misschien wel. Maar als mensen eerder hulp krijgen, lopen de problemen minder hoog op, waardoor de dure intensieve trajecten wellicht afnemen. Het hangt er ook vanaf hoe hulp georganiseerd is. Wellicht kunnen er dingen in groepstrajecten, dan help je een hoop mensen in één keer.

Maar daar zit wel een verschil tussen fysieke en mentale zorg nu. Als je fysieke problemen hebt, dan wordt je geholpen, ookal heb je nog geen specifieke diagnose. Je krijgt hulp voor je klachten. Voor mentale klachten moet je wel eerst echt een diagnose hebben voor je de hulp vergoed krijgt, terwijl die klachten er evengoed zijn. En zorg is idd duur. Dus hoe eerder je hulp aanbiedt, hoe laagdrempeliger en minder duur de zorg is omdat het minder ver oploopt.

Voor jonge kinderen is diagnose niet nodig voor hulp. Wij wilde namelijk nog geen diagnose voor onze dochter, deden ze op zo'n jonge leeftijd. Maar kregen wel professionele begeleiding na doorverwijzing van cb, werd vergoed vanuit de gemeente (zelf nooit iets hoeven regelen voor vergoeding/factuur oid).

In de 18- zorg is inderdaad geen dsm classificatie (daar gaat het om - een diagnose is iets anders) nodig om zorg vergoed te krijgen. Bij de volwassenen ggz zorg die door zorgverzekeraars wordt betaald is een dsm classificatie vaak wel een vereiste (bijv adhd, ass, ptss of een depressieve stoornis)

Net zo irritant ja. 😑

Ik snap niet dat een Pavlikbandage in wit komt en alleen op de handwas mag. Hoe krijg je dat weer schoon?

In heet water met soda misschien? En dan in de was? Of vanish als je dat in huis hebt.