Discussies met partner

Een baby is geen pop die voor het vermaak van anderen wordt doorgegeven. Sommige babies vinden dit helemaal prima, sommige moeders ook. En anderen niet en daar mag echt wel rekening mee gehouden worden door je partner nu ze nog zo klein is. Over een paar maandjes gaat ze alweer kruipen en zelf aangeven wat ze wel/niet wil. Wat is er mis met even wachten? Ze gaat sowieso wel eenkennig worden, want dat is een fase die erbij hoort 🤷‍♀️ heeft niks te maken met heel vroeg in haar leventje uit handen geven.

Ik ben het helemaal eens met deze reactie!❤️

Wat lastig dat jullie op dit vlak anders over de opvoeding nadenken. Mijn tip is vooral met elkaar erover praten en elkaar de ruimte geven om je eigen standpunt/denkwijze rustig uit te leggen. Goed om ook naar elkaar uit te spreken dat beide denkwijzen niet goed of slecht zijn, maar een andere kijk. Jullie zijn allebei trotse ouders van jullie meisje maar uiten dat op een andere manier. Het is belangrijk om niet over elkaars grenzen te gaan, jij weet duidelijk je grens maar ik proef dat jou vriend ook een grens heeft. Wie weet kunnen jullie samen tot een mooie middenweg komen, waar jullie allebei blij en tevreden mee zijn.

Tip: doe dr in een draagdoek, dat is heel moeilijk afpakken 😉

Ik denk ook dat je samen een middenweg hierin moet vinden. Hij is ook de vader en heeft hier net zo goed iets over te zeggen. Dat jij haar 8 maanden hebt gedragen, wil toch niet zeggen dat jij meer te zeggen hebt over je dochter?

Ik denk niet dat ts bedoelde dat ze meer te zeggen heeft omdat ze haar 8 maanden gedragen heeft, maar dat ze daardoor meer beschermend is voor haar dochtertje en ik kan me daar best een voorstel in maken.

Opzich is het prima dat je haar zoveel mogelijk voor haarzelf wilt houden. Echter geef je aan dat je het bij je eigen familie er minder/geen moeite mee hebt. Dat vind ik dan weer erg makkelijk, jouw familie mag wel en de familie van jouw man mag niet. Dat zou ik als partner ook niet accepteren. Als man heb je net zo goed zeggenschap over het kind en dat je het 9 maanden draagt wilt niet zeggen dat jouw mening altijd zwaarder zal wegen dan die van je partner. Met andere woorden, communiceren en samen een middenweg vinden waar jullie beiden tevreden mee zijn.

Je moet misschien haar openingspost nog even lezen, want je valt haar nu aan op iets wat ze helemaal niet zegt.

Wat er al gezegd is, jullie zullen samen een middenweg moeten vinden. En persoonlijk denk ik dat jij iets meer water bij de wijn zal moeten doen. Het is ook zijn dochter, ook hij heeft 8 jaar op haar gewacht en dat jij de baby hebt gedragen en gebaard, geeft jou niet meer rechten. Jullie dochter is geen publiekelijk bezit. Dus kijk SAMEN wat jullie goed vinden voor haar.

Ik snap jouw gevoel hierin wel. Ze is pas 11 weken en je zit nog vol in de “begin fase” en hormonen. Met dat termijn wilde ik haar ook het liefst bij me houden en vermeed ik druk bezoek. Als het goed voelde gaf ik haar even en anders hield ik haar lekker bij me. Een draagzak geeft ook al een signaal af vind ik. Ik merkte dat mensen sneller het gevoel hadden om haar zomaar te pakken als ze in de box lag. Dit deed ik dus bewust niet meer als iemand kwam. Dit gevoel hebben veel vrouwen en mag ook gewoon bestaan. Niets geks aan vind ik. Sommige vrouwen vinden het makkelijk om hun baby sneller weg te geven en sommige niet. Fijn toch? Ieder is verschillend en niets is fout. Ik kon dochter vanaf een maand of 6 makkelijker aan bezoek geven. Vind het soms nog steeds niet fijn maar even is niet erg. Dochter geeft gelukkig ook zelf goed aan wie ze wel en niet wil. Ook is ze trouwens zo sociaal als ik weet niet wat, dus no worries hoor. Lekker doen waar jij je goed bij voelt. Je partner hoort jou nu te steunen vind ik.

Tsjaa, je zult er samen uit moeten komen en een middenweg moeten vinden. Je kan niet verwachten dat wat jij wilt per se moet gebeuren, en andersom ook niet. Hij heeft ook een heel ivf traject doorgelopen, houdt van jullie dochter etc. Jij hebt haar gebaard, ze is dochter van jullie allebeide. Ps. wat je zegt je vind je zus en moeder ok, schoonmoeder al minder, vind ik persoonlijk erg lastig. Vaak is bij je eigen ouders makkelijker dan bij schoonfamilie. Dat is toch wel beetje met twee maten meten. Net zoals jij met je ouders hebt, heeft hij dat natuurlijk ook met de zijne.

Ik snap jou heel goed, en het is niet voor niks dat je dit instinct hebt. Zo’n jonge baby heeft er niks aan om door anderen te worden vastgehouden, sterker nog, het zorgt alleen voor onrust en stress en ik vind het dus erg egoistisch als mensen niet aan het belang van de baby denken maar alleen wat ze zelf willen. Ik zou toch proberen om je grenzen hierin aan te houden. Het gaat vanzelf beter voelen dat je dr uit handen kan geven.

Ik snap je gevoel heel goed en ben het niet echt eens met het advies om water bij de wijn te doen! Tuurlijk moet je goed met elkaar praten. Maar als je kijkt naar welke van de twee wensen/grenzen meer kwaad kan denk ik dat je dat het gezonder is voor jullie relatie om jouw grens aan te houden… ik vind het lastig uit te leggen maar het rekken naar iets waar je je totaal niet prettig bij voelt (inderdaad nog ingegeven door hormonen en instinct, zeker met griep seizoen op komst…) vind ik ongezonder dan iets (nog) niet krijgen wat je graag zou willen. Dus tuurlijk, niet alleen jouw dochter, maar wat mij betreft hoeven niet alle wensen even zwaar te wegen. Zelf geef ik mijn dochtertje ook niet graag uit handen, laat staan dat anderen haar ‘doorgeven’. nouuuu dan krijg je me gek 😝. Bij ons helpt het om af te spreken voor we ergens heen gaan wat ik kan hebben, waar ik eigenlijk altijd inderdaad oma’s en tantes accepteer, en verder niet teveel. Wat ‘teveel’ dan is kan verschillen, hier hebben we een signaal afgesproken voor als het mij teveel wordt en ze terug moet naar hem of mij. Hier luistert mijn partner dan ook echt wel naar. Vaak gaat ze dan bij hem op de arm en gaat hij over op nog wel gezellig een beetje showen. Ik hoop zelf nog steeds dat ik er wat makkelijker in ga worden! Misschien na het seizoen 😬😅. Succes!

Als to geen water bij de wijn doet, dan gaat alles op haar manier en dat is niet oké. Haar partner heeft ook iets te zeggen over de opvoeding. En blijkbaar staan ze er anders in en daar zullen ze samen uit moeten komen. Niet voor anderen, maar voor henzelf. Als beiden het ermee eens zijn om dochter niet aan anderen te geven, dan is dat helemaal prima. En het is echt niet per definitie zo, dat het kwaad doet als kinderen wel bij anderen op schoot zitten of de fles krijgen.

Hij is ook vader. Hij mag ook mee beslissen in wat hij wil voor zijn dochter. Jouw wil niet is niet enige.. fijn dat je haar 8 maanden hebt gedragen maar zonder hem ook geen kind. Tip.... je je partner vader zijn en ook gewoon mee beslissen in wat hij wil voor jullie kind. Het is jullie niet. Niet die van jou

Ik vind ook dat je je zin niet door kan drijven hierin. Ze is de dochter van jullie beiden en er gebeurt echt niks ergs als andere mensen haar even vasthouden. Kinderen over de hele wereld groeien op in grote families, waar er altijd drukte en chaos om hen heen is en ze van arm naar arm gaan. Een middagje op een verjaardag kan ze best wel aan. Jullie kunnen misschien samen een soort deal maken: we acclimatiseren eerst eventjes samen, na een tijdje mag ze wel vastgehouden worden door anderen, of juist andersom bijvoorbeeld.

Ik herken het gevoel en lijkt me heel lastig als je partner er echt anders over denkt. Wij kijken altijd naar ons zoontje: is hij echt moe, niet lekker of onrustig dan geven we hem niet aan anderen. Is hij blij en vrolijk, dan mag er zeker geknuffeld worden. We hoorden trouwens van de kraamhulp dat op visite gaan best kon, maar dat vastgehouden worden door veel verschillende mensen erg veel prikkels zijn voor zo'n kleintje. Misschien dat jullie op een middenweg uitkomen door voorop te stellen hoe de kleine zich voelt?

Ik snap je gevoel heel goed hoor, zeker als ze nog zo klein is. Hier ging ze ook niet van hand op hand omdat voornamelijk Ik me daar niet prettig bij voelde. Mijn man en ik hebben samen de afspraak dat als 1 van ons zich ergens niet prettig bij voelt met betrekking tot onze dochter, we het niet doen. Ongeacht of het mijn man is of ik ben die dat zo voelt. Uiteraard praten we erover, maar soms is een gevoel niet uit te leggen dus respecteren we elkaar daarin. Oh en mijn dochter is nu 1.5 en socialer heb je ze bijna niet :p. Dus ook dat komt goed. En idd de tip van de draagdoek/zak is een goeie. Lekker bij je houden zo klein hoor. Nog even en ze zegt gewoon 'mama nee' tegen je 😆

Maar die 'allerlei mensen waar jij niks mee hebt' zijn dst mensen die wel belangrijk zijn voor je partner?

Tja, jullie verschillen van mening. Je kunt hem niet verwijten dat hij zijn standpunt niet aanpast als jij dat evenmin doet. Als je niet steeds de strijd wilt voeren zul je iets aan je standpunt moeten doen.