Eigenlijk vanaf het begin al heb ik discussies met mijn partner (tevens ook de vader ☺️). Hij is trots en wil zijn dochter het liefst overal mee naartoe nemen en aan iedereen geven of het nou voor de voeding is of gewoon om te laten vast houden. Na 8 jaar is het ons gelukt om een kindje te krijgen met ons dertiende en tevens laatste embryo. Ze is met 35 weken geboren en natuurlijk het mooiste wezentje op aarde. Ik geef haar niet graag uit handen. Mijn moeder en mn zusje vind ik helemaal prima, bij m’n schoonmoeder en schoonzussen vind ik het al lastiger maar laat ik het wel toe. Ik ben wat ouder dan mijn partner en veel meer van rust en ritme creëren . Hij is voornamelijk verslaafd aan schermen. Nu hebben we bijna bij elke verjaardag al een discussie of ze wel of niet mee gaat en vind ik het nodig te zeggen dat ze niet wordt gegeven aan anderen. Hij vindt me veel te beschermend en loopt maar te roepen dat ze zo eenkennig wordt. Ik kan me zo voorstellen dat anderen dat vinden maar om deze strijd nou ook elke keer met m’n partner aan te moeten gaan en dat ik dan uiteindelijk moet gaan roepen dat ik haar bijna 8 maanden heb gedragen en ik het niet wil hebben uit pure frustratie is natuurlijk niet de bedoeling… ze is pas 11 weken en er komt vanzelf het moment dat ze naar de opvang moet etc maar tot die tijd hou ik haar wereldje het liefst nog een beetje klein en uit de buurt van allerlei mensen waar ik zelf al niks mee heb en dat vind ik helemaal niet gek. Alleen zou ik hierover niet ook nog eens strijd willen met m’n partner (naast oa z’n schermgebruik wanneer hij haar vast heeft)…iemand nog tips?