Doodongelukkig, wat nu?

Jeetje wat een klote situatie en wat veel stress!!! Heel veel sterkte, ik vind het echt heel erg voor je!

Wat een nare situatie.. maar als die al 3x heeft gelogen gaat ie daar niet mee stoppen het is echt heel hard om te zeggen en het spijt me maar als hij echt gelukkig was dan had hij dit niet gedaan. Denk ook bij jezelf na of jij dit wilt? Je bent meer waard dan dat. En ik geloof ook dat er hele leuke momenten zijn, maar wil je zo vernederd worden elke keer? Probeer even je gevoel opzij te zetten en realistisch naar de situatie te kijken. Je kan dit topper, succes

Ja echt rot... ik dacht dat we er samen wel konden uitkomen maar praten moet altijd van mijn kant komen en hij probeert ook altijd de rollen om te draaien... Ik heb op de moment zoveel stress inderdaad en heel veel verdriet. Mijn hele buik doet vanbinnen en vanbuiten zoveel pijn ook. Hij snapt dat niet en doet geen moeite om mij weer beter te laten voelen 😔

Een nare, complexe situatie. Lastig! Jij vraagt in het onderwerp: wat nu? Ik zou je adviseren: ga naar je huisarts, zij kunnen je doorverwijzen naar de juiste hulpinstanties. Dit moet je niet alleen proberen op te lossen.

Dankjewel voor je reactie. Dit is inderdaad niet wat ik wil. En er zijn ook heel erg mooie momenten geweest want hij kan ook heel anders zijn. 😔

Ik wil nog even wat zeggen; ik bedoel het echt absoluut niet boos of kattig oid! Ik wil het beste voor jou en je kindje maar ik word hier zo kwaad van hoe durft hij je dit aan te doen zeg. 😡

Ik zou zo graag willen dat hij echt moeite gaat doen, maar ik vrees er een beetje voor 😔

Ja dat snap ik heel goed.. is het een idee idd om wat iemand hier beneden al zei even contact op te nemen met je huisarts? Iemand die even helemaal buiten de situatie staat. Even over je schoonouders: doen zij wel leuk tegen je?

Met mijn schoonouders heb ik gelukkig een goede band, niet zoals de meeste hier op het forum. Ik mag wel eerlijk zeggen dat ik leuke schoonouders heb. Ik kan het inderdaad wel overwegen om te gaan praten daar. Maar denk eerst even een paar dagen alles wil laten bekoelen

Wat ik mezelf ook nog afvroeg. Is het logisch dat ik wil dat hij eerst vertrouwen terugwint en hem dan pas weer stilletjes aan kan loslaten. Of is het van hem normaal dat ik alles aan de kant moet zetten en hem weer voor de volle 100% te vertrouwen?

Pas op dat je niet in een visuele cirkel terecht komt, door het te laten bekoelen! Absoluut niet mijn bedoeling dat je er nu een punt achter zet, maar je schrijft dat het al drie(!) keer gebeurd is (is dit dan niet al iets steeds terugkerends??), dat je stress en verdriet ervaart en dat is ook niet goed voor jouw gezondheid èn die vd kleine. Hopen op beter is mooi, fijn. En wij als buitenstaanders hebben makkelijk praten, wij zijn objectiever in die zin. Laat dit niet doorlopen tot je straks 34 weken (of nog verder) bent en het helemaal een ondoenlijke situatie is geworden. Hulp inschakelen betekent ook niet gelijk 'uit de relatie stappen.' Het kan ook betekenen hulp mèt je relatie. Wees slim meid, laat je niet verblinden door hoop of de mooie herinneringen..

Jeetje meid, wat een verhaal. Ik wil geen olie op het vuur gooien, maar dit klinkt niet oké. Nu heeft elk verhaal twee kanten, maar exen erbij halen en jouw vertrouwen eisen klinkt echt rot, misschien zelfs narcistisch? Heb je een iemand in jouw omgeving die je hierover in vertrouwen kunt nemen? Ik heb hier geen verstand van, maar als je het gevoel hebt dat dit een patroon is en je kunt het zelf niet doorbreken, dan is het wellicht zinvol om eens met een psycholoog te praten. Veel sterkte! Wat goed voor jou is, is goed voor de kleine... laat jezelf niet wegcijferen💪

Nee absoluut, en door mijn verhaal hier te delen kunnen sommige misschien ook kijken of ik ergens ook fout ben en dat ik het zelf niet zie en daar ook eens over kan nadenken. Ik heb hem wel gezegd dat zolang dit gaande is de kleine niet op zijn naam komt. Ik wil niet dat mijn dochter straks achteruitgestoten word voor zijn zoontje. Want dat is nu wel het geval al

Ik weet het zelf niet zo goed eigelijk, want buiten deze dingen om is hij wel normaal en heeft hij absoluut ook zijn goede kanten. Maar hij lijkt dan te zeggen dat hij dat mag combineren maar zo werkt het helemaal niet 😔 Ik heb van mijn familie alleen mijn papa nog helaas... en die woont ook nog eens super ver. Vriendinnen heb ik eigelijk niet...

Lieve vrouw, ik vind het heel erg voor je. Ik vraag me af: kan hij nog wel vertrouwen winnen? Buiten dat hij er geen zin in heeft, lukt het jou nu nog wel na al dit gedoe? Met een baby komt er ook weer druk op de relatie te staan. De basis moet echt goed zijn en sterk (echte vriendschap zonder bedrog of spelletjes) wil dat allemaal goed lopen. Ik zou je daarom aanraden heel eerlijk te zijn met jezelf: wil je met deze man verder? Ook voor je kindje en het voorbeeld wat deze krijgt. Heel veel sterkte, de echte wijsheid zit al in jou en je intuïtie klopt :)

Die vraag stel ik mezelf ook vaak, en eigelijk vind ik hem vertrouwen heel erg moeilijk en pijnlijk. Ik heb zelf heel veel last van verlatingsangst en deze neemt alles over. Tegen mezelf zeg ik: komaan nu is de moment om hard te zijn en je over hem heen te zetten, maar onbewust probeer ik zijn aandacht te trekken en om hem te vergeven zodat ik niet moet toegeven aan mijn verlatingsangst 😔😔

Wat een vreemde situatie.. hij lijkt je opzettelijk pijn te willen doen door zulke uitspraken. Als hij zo gelukkig was met zijn ex had hij maar bij haar moeten blijven. Hij moet is beseffen dat jullie ruzie hebben door zijn gedrag, zijn leugens en dat hij dit niet op jou moet schuiven. Wat betreft fitness, lieverd laat hem maar lekker gaan. Als iemand vreemd wil gaan kan dat vanuit huis, de fitness, school, werk, echt overal. Dat gaat het niet tegenhouden. Ik vind inderdaad dat je dat moet loslaten maar dat betekent niet dat je hem (100%) vertrouwd. Blijf op je hoede. Ik lees dat je een goede leuke band hebt met je schoonouders. Ik vind het dan best vreemd dat ze niet benoemen dat de ex is geweest. Ik zou dit zeker bespreekbaar maken.

Ik denk dat je dit niet leuk vind, maar misschien kan er bij jullie beide wat veranderen om de relatie te verbeteren. Ik lees dat je 4 jaar geleden in een slechte relatie kwam waar je 3 jaar ingezeten hebt. Als ik mijn tijdlijn dan juist heb ben je nu ongeveer een jaar bij je huidige partner en ongeveer een half jaar zwanger. Dat is heftig nadat je 3 jaar lang een relatie hebt gehad waarin je jezelf niet kon zijn! Ik begrijp daarom wel dat het moeilijker is om je partner te vertrouwen. Jullie hebben samen nog geen lange geschiedenis en jouw ervaring met je ex én jouw jeugd helpen niet mee. Het is heel begrijpelijk dat je dan éxtra zoekt naar iemand bij wie het wel helemaal gaat zoals je hoopt, terwijl het natuurlijk nog moeilijker is om ook te vertrouwen en vrijheid te geven. Maar als ik heel eerlijk ben lees ik in jouw stukje niet dat je huidige vriend iets gedaan heeft dat jouw vertrouwen enorm beschadigd heeft. Natuurlijk ken ik niet het hele verhaal, er zal ongetwijfeld veel meer gebeurd zijn als je nu verteld, maar voor een beetje perspectief deel ik toch ook even hoe ik het lees. Zijn ex heeft met zijn ouders gepraat, dat heeft híj niet gedaan. Je zegt dat hij dit heeft verzwegen, ik kan me voorstellen dat hij het niet heeft verteld omdat hij zich er geen zorgen over maakte, zijn ouders en zijn ex bepalen immers niet met wie hij in een relatie is, en als hij bij jou wil zijn maakt het niet uit wat zij bespreken. En dat hij goed contact heeft met de moeder van zijn zoon, waarin ze niet alleen zakelijk zijn maar ook vriendelijk zijn en herinneringen delen is dat toch heel mooi! Wat fijn voor zijn zoontje dat beide ouders goed door een deur kunnen! Daarnaast is het voor mannen wat moeilijk om papa te zijn als de kleine nog in de buik zit. Probeer dus niet te denken dat hij geen geld voor zijn dochter over heeft, dat komt straks als jullie meisje er is vanzelf goed! Dat laat hij al zien in de manier waarop hij zijn zoontje verwent😉 Ik snap dat er vast meer speelt, het is voor mij makkelijk spreken. Maar ik denk dat ieder verhaal twee kanten heeft, vanuit zijn kant ziet het er totaal anders uit als vanuit jou. Hij ziet een partner die hem verbied om te gaan sporten en die eist dat ze alles in zijn leven mag weten. Dat is ook heel pittig! Het is ook belangrijk om in een relatie je eigen vrijheid en privacy te kunnen hebben. Jullie zijn nog niet heel lang samen dus je bent nu de basis voor je relatie aan het leggen. Het klinkt alsof dat vanuit beide kanten niet zo lekker gaat. Ik zou aan willen raden een keertje met een therapeut te praten, misschien samen of misschien alleen. Het kan enorm helpen om te praten met iemand die volledig buiten de situatie staat. Die gaat niet zeggen dat jij of hij goed of fout zit, maar wel licht schijnen op de pijnplekken en waarom die pijn doen. Mogelijk kunnen jullie door enkele duidelijke afspraken een relatie krijgen van vertrouwen zonder controle, waarin jullie beide je eigen vrijheid houden. En echt, ik schrijf dit niet om vervelend tegen jou te doen. Ik begrijp dat ik totaal niet weet wat er allemaal speelt en dat er ongetwijfeld meer aan de hand is. Maar jij hebt wel zo'n shit meegemaakt, eerst in je jeugd en toen bij je ex, ik gun het je zo enorm om dit om te draaien. En jullie krijgen samen een dochtertje! Ik hoop echt oprecht dat jullie op één lijn komen en straks als gezinnetje heerlijk met z'n drietjes kunnen genieten ❤

🙌🏻🙌🏻

Hij heeft ook zeker zijn goede kanten, hij kan ook anders zijn daarom wil ik de relatie juist niet opgeven. Hij is geen slechte man. Ik probeer al 2 dagen met hem te praten maar hij laat mij gewoon creperen in mijn verdriet. Hij eist dat we van 0 beginnen en dat ik hem 100% vertrouw of de relatie is gedaan. Ik vind niet dat hij dat van mij mag eisen. Een compromis vind ik beter want tenslotte is er wel langs beide kanten iets gebroken. ( wij zijn 2 jaar samen nu en het is inderdaad vroeg in de relatie dat we zwanger zijn geraakt )