8 Reacties

4 jaar geleden
Hi Emma, wat een moedig eerlijk bericht heb je geschreven. Ik denk dat je gevoelens heel erg begrijpelijk en logisch zijn. Zelfs wanneer je volledig gepland zwanger raakt en een partner naast je hebt die je steunt en waar je samen mee bent.
Feit is dat je in een situatie zit waar je niet voor gekozen hebt. Hier komt bij dat je alleen weet wat je gaat missen in je oude leven maar nog niet weet wat je ervoor terug krijgt en hoe dat voelt.
Ik herken je gevoel heel erg. Zelf ben ik dertig, gepland zwanger en met een fijne partner. Ik vond het ook erg eng en noemde precies de dingen die jij noemt. Ik snap je helemaal. Van mijn vriendinnen was ik de eerste die een kindje kreeg. Ondanks dat ik niet echt jong meer ben heb ik me best eenzaam gevoeld.
Ik neem aan dat je je bericht post voor tips, dus hier komt wat mij geholpen heeft.
Allereerst is het denk ik goed om je te beseffen dat het spannend/eng/ nieuw mag zijn. Je kan het niet overzien en moeder worden is een van de grootste life events die er zijn. Het zou gek zijn als je je niet zo zou voelen. Door de gevoelens te accepteren heb je hier minder last van en verlies je minder energie.
Daarnaast heeft het mij geholpen wel mijn gevoelens te uiten. Wanneer anderen niet weten hoe je je voelt, kunnen ze er ook niet voor je zijn. Afzonderen zorgt voor nog meer eenzaamheid. Ondanks dat vriendinnen niet in dezelfde situatie zitten, misschien kunnen ze je wel steunen als ze je meer begrijpen. Of andere naasten waar je je comfortabel bij voelt.
Verder helpt het mij om hulp te accepteren. Vraag mensen om je te helpen in je huis, met koken, de zorg voor je kindje en zorg voor ontspanning. Dat maakt dat je straks goed voor je kindje kan zorgen en ook kan genieten.
Tenslotte kan het heel fijn zijn hulp te vragen bij een professionel met verstand van zaken. Laagdrempelig kan dit bij de poh GGZ maar je kan ook naar een professional gaan die hierin is gespecialiseerd. Zij kunnen met je meedenken en tips geven.
Als laatste wil ik je laten weten dat ik mijn zoontje voor niets in de wereld zou ruilen. Ik vond het super spannend maar alles is voor mij goed gekomen. Ondanks een hele zware bevalling ervoer ik direct een band. Je hormonen helpen enorm en als deze er niet zijn, is er altijd hulp om de hoek om je te helpen bij het creëren van een band. Zolang jij maar hulp accepteert en durft te vragen. Mijn zoontje is het mooiste wat er is, ookal was ik van te voren bang dat ik niets zou voelen.
Hopelijk heb je hier wat aan. Succes en wees lief voor jezelf!

4 jaar geleden
Hi Emma,
Wat je voelt is volkomen normaal. Je zit nu ook met extra hormonen wat je gewoon niet voelt (ik heb het nu na de bevalling heel erg. wil maar niet erkennen)
Stel je dit even voor: Je hebt de bevalling met weinig kleerscheuren doorstaan, je mag met je kleine naar huis, de kraamzorg komt dezelfde dag en helpt je door alles heen. Jij mag zelf aangeven wat je wilt dat er gebeurt en ze zal begrijpen dat je rust wilt. Vanaf dag 3 zit je in een ritme met haar bezoeken en weet je een beetje hoe je je dagen wilt plannen als ze er is, ook met je kleine zul je door haar in een ritme komen en zijn de nachten niet zo zwaar. Misschien is je baby wel een hele makkelijke baby omdat hij/ zij doorslaapt en alleen wakker wordt voor een voeding. Overdag probeer je per dag een beetje meer te bewegen en jezelf te trakteren aan het einde vd dag.
Onthoud dat het heel goed kan gaan en dat het een kwestie van wennen is. Ik ben ook alleen en moet nu ook een zware situatie verwerken terwijl ik maar vier weken geleden bevallen ben. M’n kleine is gelukkig makkelijk en houd ik dud veel tijd over om dingen voor mezelf te doen (zoals douchen oh my god)
Hoe ik de twee uren met m’n kraamverzorgster aanpakte:
-Als zij kwam werden wij pas wakker en kon ze direct de controles doen bij de baby
-Ik ging douchen en daarna deed ze bij mij de controles
-Zij sneed wat fruit voor me wat ik direct at
-Als zij dingen ging opschrijven na mijn controles te hebben gedaan bleef ik op bed liggen op een onderlegger (uit het kraampakket) zonder maandverband of ondergoed om te drogen aan de lucht (ik had drie hechtingen) en viel vaak in slaap.
-Zij vertrok
-Ik werd een uurtje of halfuurtje erna wakker (je slaapt heel anders na de bevalling)
Natuurlijk spraken we tussendoor nog wat over hoe de nacht ging, of ik al wat gegeten had, zij gaf adviezen en informatie over de kleine en m’n herstel & ik luchtte m’n hart over de breakup die ik te verwerken had.
Geloof me: Hoe het ook loopt bij jou, het komt goed!
Wees voor nu lief voor jezelf. Denk niet teveel na, slaap veel! en geniet even van je buik. Straks is het weg en ben je echt alleen maar bezig met je kindje. Het kan super mooi, overweldigend en leuk zijn maar je zult zeker wel gaan denken aan hoe je het had gewild. Voor mij was het namelijk een grote droom om een compleet gezin te hebben, maar dat liep anders. Ik kan nu een mooier leven voor m’n dochtertje en ik creëren & ik heb er zin in!
❤️

4 jaar geleden
Hoi Emma, wat ben jij een sterke meid.
De gedachte dat je leven gaat veranderen welke leeftijd je ook hebt hoort er een beetje bij.
Ik lees in je verhaal dat je veel angsten hebt voor wat er komen gaat je vult al veel in mentaal terwijl eigenlijk weet je niet hoe dat het gaat lopen nog ;).
Je krijgt sowieso een ander leven maar omdat iemand dat al zo mooi schreef dit leven ken je nog niet dus kan je ook niet vergelijken.
Zeker je zal niet meer onbezonnen door het leven gaan maar als je weer is een stap avond hebt want dat kan uiteindelijk echt wel weer ;) dan ga jij naar huis naar je dochter die onvoorwaardelijk van je houdt.
Jij hebt iemand dadelijk die niet weggaat waar de liefde van onbeschrijfelijk is.
Geloof mij dat is veel kostbaarder dan jongens zuipen en los gaan elke week.
Probeer je angsten los te laten en go with the flow want dadelijk als je kleine er is dan moet dat ook.
Praat, huil verwerk maar krop het vooral niet op! Daar krijg raak je gestresst van dan bouwt het zich op tot je ontploft.
( net weer geleerd van mijn psycholoog ;) )
En blij dat ik met haar ben mijn psycholoog als je dat nodig hebt schakel het in. Heerlijk.
Laat het los, laat het gaan🎵
En probeer te genieten van deze periode.
Benader je vriendinnen sluit jezelf niet op.
En je zal ook nieuwe mensen leren kennen dat doe ik op 36 jarige leeftijd nog steeds ;).
Het komt goed! Het is goed.
Succes nog!

MOD
4 jaar geleden
Wat je voelt is heel normaal en vooral in jouw situatie, wat knap dat je de zwangerschap door hebt gezet. Allereerst is het zeker verstandig om dit met je verloskundige te bespreken, zij kan je helpen met begeleiding en eventueel ook na de bevalling met mensen in contact brengen die jou kunnen helpen. Daarnaast moet je gewoon lekker uithuilen als je daar behoefte aan hebt, dat is niet zwak en het is heel normaal. Het is juist heel goed om je emoties (gecontroleerd) toe te laten. Ik heb ook flink wat potjes gehuild hoor (nu nog steeds af en toe, want inderdaad die roze wolk is lang niet altijd roze), en daarna voelde ik me weer beter en dacht ik aan de positieve dingen. Probeer nu nog een beetje te ontspannen met een massage, een lekker bad of een bezoek aan de kapper etc. Je leven zal inderdaad anders worden, maar misschien kun je dit ook met je vriendinnen bespreken? Dat je er tegenop ziet en dat je hun steun goed kunt gebruiken. Heb je verder nog steun in je omgeving, qua ouders etc? Mijn tip: schaam je echt niet om om hulp te vragen. Mijn zoontje (6 weken) gaat af en toe even een middagje naar mn ouders of broers, want 24/7 met een baby is heel heftig en vooral als je weinig slaapt. Ik kan dan even bijslapen en daardoor heeft hij weer een blijere mama en ik uiteindelijk ook weer een blijere baby. En mn andere tip: leg de lat niet te hoog voor jezelf. Jij bent de moeder en weet wat het beste is, ook al voelt dat misschien niet zo omdat alles nog nieuw is. Iedereen heeft een mening en adviezen, maar jouw hormonen en moedergevoel zijn oersterk en jij kent straks je kleintje het beste. Ook qua voeding: zolang ze maar eten krijgen is het goed, of het nou een borst of een fles is.
Heel veel succes, hopelijk kan je nog een beetje genieten en je kan dit! ❤️

4 jaar geleden
Hier was het wel gepland 2 jaar bezig geweest dus dat kan ik niet vergelijken.
Maar vanaf de positieve test was ik zoo bang , kunnen wij dit wel ? Doen we hier goed aan ? Wat als .... en ga zo maar door . En ja je leven gaat veranderen zeker als je jong bent, ja het zal af en toe zwaar zijn maar geloof me zodra je bent bevallen weet je waar je het voor doet. De kleine is nu 10 maanden en achteraf had ik in de kraamweek al moeten genieten maar ipv daarvan was ik bezig met huishouden boodschappen want ja ik dacht het leven gaat door . Geniet van de simpele momenten . Het komt uiteindelijk allemaal goed

4 jaar geleden
Hi Emma! Wat goed dat je je hart lucht hier en om tips en adviezen vraagt! Ik heb al veel lieve woorden gelezen voor je.
Ik vroeg mij af waar je ongeveer woont? Wellicht kan ik wat voor je betekenen. Gezellig ergens wat drinken of wandelen.

4 jaar geleden
Lieve Emma, vind het zo herkenbaar wat je schrijft. Al die angsten en gevoelens heb ik ook ervaren, maar pas na de bevalling... ik besef dat ik nooit meer op een vakantie kan gaan met vriendinnen, zomaar uitgaan, zomaar spontaan dingen doen, en ik ben alweer 31 en voel dit ook! Maar echt, soms word ik er zo verdrietig van, en hoe moeilijk het ook is en nog gaat worden, die oogjes die je straks aankijken en mama zeggen is alles dubbel en dwars waard! Er is niets beters dan dat gevoel. Ik vond zwanger zijn ook echt demotiverend, en keek niet uit naar the big day zeg maar. Ik vind wel dat je supersterk bent, dat je jezelf goed kan verwoorden en hiermee help je anderen die soortgelijke emoties voelen... dus bedankt ❤️ en You got this

4 jaar geleden
Ik vind het juist heel knap dat je hier al allemaal aan denkt! Ik ging er vooral heel erg naïef in! En inderdaad wat de rest zegt, niet te veel van jezelf verwachten en hulp vragen. Maar zo’n kleintje gaat echt je hart stelen 🥰 het is het zwaarste en het mooiste wat ik heb meegemaakt. Ik wil je veel succes wensen! En over de bevalling, je lijf gaat dat overnemen en je moet daar in mee, vind het zelf ook heel bijzonder dat mijn lijf dat heeft gedaan en kijk er positief op terug 😊