Een heel kwetsbaar liefdes bericht 💔

Ik denk dat de keuze moet zijn blijf ik bij mijn huidige partner of niet? Dat je ondertussen verliefd bent geworden op een ander speelt in jouw hoofd en hart mee, maar staat ook los van hoe jij al twee jaar in je huidige relatie zit. Ik ben van mening dat puur bij elkaar blijven voor de kinderen nooit de oplossing is. Zij zullen dit voelen en je geeft daarmee ook een signaal af dat het oke is om genoegen te nemen met zo'n relatie. Als je besluit om weg te gaan zorg dan eerst dat je het netjes afrond met de vader van je kinderen en je kinderen zelf. Het introduceren van een nieuwe liefde past absoluut niet in deze fase. Denk heel goed na over de stappen die je zet en houd het belang van je kinderen bovenaan.

Het is nooit leuk wanneer je van iemand te horen krijgt dat diegene bij je weg wilt. Maar gezien de dingen die jij opnoemt zal dit lijkt mij ook niet ala een donderslag bij heldere hemel komen. Ga rustig het gesprek aan. Geeft aan dat je al 2 jaar lang twijfelt aan de relatie door je genoemde punten en dat je nu op het punt bent gekomen dat het tijd is om voor je eigen geluk te kiezen. Het is fijn dat jullie een goed team zijn voor de kinderen, maar ze merken heus wel dat het niet helemaal oke zit. Of ze leren (naar mijn mening) niet de juiste manier van hoe mensen die echt gelukkig zijn samen met elkaar omgaan. Wat wel belangrijk is voor hun eigen leven als ze straks een partner hebben. Verliefd worden kan je overkomen. Zeker wanneer je huidige relatie niet meer oke is. Ik lees niet dat je al bepaalde dingen met deze persoon gedaan hebt dus dan is er toch ook in die zin weinig wat je fout doet. Kies voor je eigen geluk. Je kinderen hebben er uiteindelijk ook veel meer aan om te zien hoe hun moeder echt gelukkig is. En je kan het sowieso nooit goed doen voor alle partijen. Wel zou ik in je gesprek voorlopig even weglaten dat je verliefd bent op een ander. Dat is namelijk niet de hoofd reden van jullie relatieproblemen. Die zijn al ontstaan voor je verliefd werd. Heel veel succes 🍀 P.s. als kind van gescheiden ouders kan ik zeggen dat mijn ouders ook voor ons de schone schijn ophielden en dachten dat ze het goed verbloemde voor ons maar niets is minder waar. In ons achterhoofd wisten we echt wel dat het niet goed zat

Bedankt voor je reactie. Hier heb ik al veel aan! Het is inderdaad zo dat ik die verliefdheid nu bovenaan zie, terwijl als ik foto’s van mezelf jaren geleden zie (waar deze man nog niet eens in beeld was of ik heb überhaupt kende) zie ik dat ik niet gelukkig ben bij mijn huidige partner. Bijvoorbeeld niet de intimiteit meer willen, al jaren niet. Dat klopt gewoon niet. Daarom voelt het niet goed om over de verliefdheid te vertellen, juist omdat dat niet het volgende “plan” gaat zijn. De man op wie ik verliefd ben zegt namelijk zelf nog al zijn gevoel te blokkeren omdat ik in een relatie zit, hij wil pas gaan “ontdekken” of het iets is als ik vrij ben.

Hi, eens met Zwaantje! Je keuze om te stoppen met je huidige relatie moet niet afhangen van de liefde voor iemand anders. Heb het zelf ook meegemaakt (de verliefdheid op een ander) en ik weet hoe ingewikkeld het is. In mijn geval kon het goed naast elkaar bestaan. Heb wel op een bepaald moment heel bewust afstand genomen van die ‘ander’ en hoewel ik zelfs na 2 jaar nog bijna dagelijks aan hem denk, was dit voor mij wel de beste beslissing. Ook vanwege het gevoel dat zo’n verhouding toch verandert wanneer er geen ‘originele’ relatie meer in het spel is. Dat vond ik zelf het risico niet waard, dan maar leven met ‘wat als’. Weet niet of je hier iets aan hebt haha, maar wel een perspectief van iemand die in een soortgelijke situatie zat! 😘

Oeh na je openingsalineal was ik bang voor wat er komen ging... Wat ben jij hard & streng voor jezelf. Kies voor jouw eigen geluk ❤️ en daar gaan jouw kinderen ook van profiteren. Hopelijk heb je nog 50 jaar te leven, dus kies echt voor jezelf

Ik zou niet op de verliefdheid ingaan. Het gras is groener aan de overkant en je bent op dit moment niet gelukkig in je situatie. Als de relatie met je man op is, dan moet je daar waarschijnlijk een punt achter zetten. Probeer op vriendschappelijke manier uit elkaar te gaan en neem eerst de tijd om jezelf terug te vinden, je eigen routine met de kinderen in deze nieuwe situatie en pas als de rust weer is teruggekeerd zien of die aantrekking voor die andere man er nog is. Verliefdheid maakt dat je sneller impulsieve beslissingen neemt. Zeker als je nieuwe liefde je voor een ultimatum stelt. Wees er zeker van dat je relatie met je man niet te redden is, voor je die brug achter je verbrandt. Probeer eventueel nog relatietherapie. Zoals gezegd zou ik de nieuwe liefde voorlopig laten zijn en er echt niet op ingaan tot de rust en stabiliteit voor jou en je kinderen is teruggekeerd als je uiteindelijk zou kiezen voor een scheiding van je man.

Bij het lezen van jou verhaal komen er gelijk een paar vragen boven. Hebben jullie al gepraat echt gepraat met elkaar, wat je dwars zit waar je naar verlangt, wat je bezig houd.... Heb je nog geprobeerd te ïnvesteren in elkaar op een positieve manier? Even samen weg een weekendje bijv. Al relatie therapie gehad/geprobeerd?

If You love two people choose the second one. Heb er zelf in gestaan ver voor dat ik m’n huidige man met kinderen had, maar verliefd worden en elders gelukkig(er) zijn, zegt genoeg. Bedenk je wel dat je kinderen van en bij jou zijn en accepteert je mogelijk nieuwe liefde dit ook. Ik zou een keuze maken naar je eigen geluk

Fijn! Ik zou de verliefdheid inderdaad even 'parkeren'. Dat ontdekken kan prima als er definitieve keuzes zijn gemaakt en iedereen daar wat aan is gewent. Ik zou nu voor jezelf de balans opmaken puur op basis van je huidige relatie. Wat voelt nog goed? Wat voelt niet meer goed? Het feit dat er geen (behoefte aan) intimiteit is zegt ook wat. Als blijkt dat het enige wat nog goed voelt de samenwerking is in jullie ouderrollen, dan heb je een vrij duidelijk antwoord lijkt mij.

Voor je kinderen kiezen betekent niet per definitie dat je bij hun vader blijft. Zij zullen ongetwijfeld voelen dat het niet goed gaat tussen jullie. En de vraag is, zijn ze beter af als jullie samen blijven of juist als jullie uit elkaar gaan? Heb je met je huidige partner al eens serieus aan jullie relatie gewerkt? Zo nee, wat maakt dat dit nog niet gebeurd is? Zo ja, wat maakt dat je nog bij hem bent (los van de kinderen). Het klinkt eigenlijk alsof er twee slechte keuzes zijn. Ongelukkig in je huidige relatie blijven of een knoop doorhakken en je huidige relatie beëindigen. In het laatste geval zou ik je nieuwe vlam voorlopig buiten beeld houden. Er zal vanalles op je afkomen en ik vind dat je eerst je kinderen en jezelf op de rails moet krijgen. Verder .... houd er ook rekening mee, dat je nieuwe vlam er misschien helemaal mee wil stoppen. En voor de rest .... mensen zullen altijd een mening hebben. Belangrijkste is dat jij jezelf recht in de ogen aan kunt kijken. Sterkte!

Ik kan door je hele tekst voelen hoe in de war, verdrietig en verloren je je voelt... Verliefd worden op iemand anders is geen keuze, het overkomt je. Wat je ermee doet is wel een keuze. Verliefd worden op een ander gebeurt sneller als je in je relatie niet helemaal gelukkig bent. Voor mij zou de vraag zijn: Ben je bereid om voor je huidige relatie te kiezen, om er hard voor te werken om dat gevoel terug te krijgen en om jezelf weer jezelf te voelen? Als het antwoord ja is: Ga in gesprek, ben eerlijk, ga in therapie samen en kies ook echt 100% om je relatie te herstellen. Als het antwoord nee is: Ga in gesprek, ben eerlijk en ga eerst zoeken naar een nieuwe manier van leven als ouders van de kinderen die geen relatie meer hebben. Ik werk als gezinsbehandelaar en heb veel ervaring hiermee, mijn grootste advies is: Ga alsjeblieft niet te snel! Voor kinderen is het echt belangrijk om eerst te verwerken dat hun gezin veranderd, zij zullen hun weg in een nieuwe situatie moeten zoeken vóórdat zij toe zijn aan een nieuw persoon... Sterkte!

Ik lees de comments ondertussen en daar ben ik al heel erg mee geholpen. Juist omdat ik met zo’n geheim leef heb ik niet écht advies nog kunnen inwinnen tot ik gisteravond dacht misschien doe ik het morgen via het forum. Om wat vragen te beantwoorden; -mijn partner wil niet meewerken aan relatie therapie. Hij komt zelf van de praktijk school, wat lager onderwijs, ik van de HBO. Dat moet helemaal NIETS met elkaar te maken hebben, dit is géén aannval, echter denkt hij iets zwart wit: simpeler dan ik. Het is al snel, ik ga niet naar zo’n psych, dan ga je zelf. Dit heb ik ook gedaan, alleen kwam er bij mij uit dat het mijn omgeving is, niet zelf ben ik het probleem. Wat gaat er nog goed? -de verzorging voor de kinderen -de rolverdeling qua werk en elkaar vrijlaten in eigen hobby’s en privé leven -hij zorgt altijd dat er gekookt is (ik schrijf dit op en ik denk echt jeetje, dat is niet meer dan normaal dat er iemand kookt maar goed niet alle mannen doen dit) -af en toe nog lol -hij doet zijn best als schoonzoon en bijv helpen in de klas op de basischool etc Wat gaat er niet meer goed? -hij is grof en bot, wil geen diepgang in -is heel erg alfa gericht/dierlijk bijna ten opzichte van seksualiteit waardoor ik volledig dichtklap -geen diepgaande gesprekken. -geen echte belangstelling naar elkaar -niet zorgzaam voor elkaar -ik ben nooit meer opgewonden van hem geworden na de geboorte van de kinderen -Prios en doelen liggen anders in het leven -ik heb geen contact met de schoonfamilie

Lieve mama. Je hoeft je niet te schamen. Persoonlijke mening; voor geen van beide gaan, maar ga wel uit elkaar en focus je dan eerst op jezelf en de kids en verwerken van alles. Je “vlam” is niet netjes bezig, net als jijzelf. Wellicht flik je hem dit later ook? Of hij jou? Het is gewoon super opwindend en spannend, logisch. Maar is het echt?

Als kind van veel te laat gescheiden ouders: blijf niet voor de kinderen bij elkaar en ga uit elkaar als het niet meer werkt. Mijn ouders hadden twintig jaar eerder al moeten scheiden. Dat had hen maar vooral de kinderen (mijn broertje en ik) een hele hoop ellende en verdriet gescheeld.

De keuze om een einde te maken aan je huidige relatie moet los staan van een verliefdheid. Want als je niet meer gelukkig bent, en gelukkiger wordt buiten je huidige relatie, dan zegt dat veel. Verliefdheid kan overgaan. Zelf heb ik een vergelijkbare situatie gehad, alleen zonder kinderen. Ik heb uiteindelijk voor scheiden gekozen, omdat ik niet gelukkig was/werd. De verliefdheid die er was, hield na de scheiding geen stand. Toen mijn huidige partner leren kennen en nú weet ik wat echte liefde is. Dat er in je hart ruimte is voor een verliefdheid zegt ook iets over je huidige relatie. Maar je zult (als je daarvoor kiest) eerst zelf gelukkig moeten zijn voor je kunt ontdekken of die verliefdheid echt is.

Ik vind dat als je overweegt een serieuze relatie te beëindigen dat je de ander een kans moet geven om voor verbetering te zorgen. Dus niet alleen zeggen dat je bepaalde dingen niet leuk vindt maar echt expliciet zeggen: "als het zo doorgaat, dan ga ik bij je weg." En dus over de relatietherapie ook... "We gaan in therapie of we gaan uit elkaar." Als hij dan nog steeds niets verandert en/of nog steeds niet in therapie wil, dan ben je duidelijk geweest en kun je je keuze maken. Sterker nog, ik zou denken dat de keuze dan eigenlijk al voor je gemaakt is want blijkbaar vindt de ander het niet belangrijk genoeg om de relatie te redden. Ik ben het met de mensen voor mij eens dat deze keuze losstaat en los moet staan van je huidige verliefdheid. Verliefdheid is allemaal leuk en aardig, maar zodra de roze bril afvalt wil je echt niet weggegaan zijn bij je man voor deze andere persoon. Je gaat bij je man weg omdat je niet meer met je man samen wil zijn, niet omdat je deze andere persoon toevallig ook leuk vindt.

Ik ben absoluut niet van scheiden of uit elkaar gaan, ik vind dat mensen dat tegenwoordig echt veel te makkelijk doen. Ik ben echter ook absoluut tegenstander van voor elkaar blijven puur voor de kinderen. Dat merken de kinderen op een gegeven moment ook. Dus mijn vraag is: hebben jullie al relatie therapie gehad, heeeeeeel veel gepraat, uitgesproken wat er niet goed gaat, dates gepland, er echt werk in gestoken? Een relatie is iets waar je heel hard voor moet werken, iedere dag weer. Soms valt dat op, soms niet. Maar t komt niet aanwaaien en t blijft niet zomaar voor eeuwig goed. Ik lees dat in je verhaal niet terug, het is eerder zoals ik lees dat jullie het gewoon los hebben gelaten. En als je dat doet, tsja, dat overleeft eigenlijk geen enkele relatie. Ik zie nu dat je partner “daar niet open voor staat”. Dat is heeeel makkelijk, en daar heb jij ook wat over te zeggen. Jij bent 50% van deze relatie dus jij kan ook gewoon aangeven dat het ofwel moeite in de relatie stoppen ofwel nokken is! Je zal voor jezelf moeten opkomen, een ander doet het niet. Ook niet in een volgende relatie, want ook daar gaat op een gegeven moment het simpele verliefdheidsgevoel weg en zal je ook beiden knetterhard moeten werken om een langdurige en duurzame fijne en gezonde relatie te hebben. Dat gezegd hebbende, als jij en je partner het idee hebben alles te hebben geprobeerd maar gewoon op geen enkele manier meer een liefdesrelatie te kunnen hebben, is daar je antwoord. Los van wel of niet een ander. Maar doe jezelf, en je kinderen, een plezier, en spring niet van de ene vent naar de ander. Ga eerst eens ontdekken of je je huidige relatie wel of niet nog kan redden, steek daar tijd en moeite in. En als dat niet het geval is, leer dan eerst op je eigen benen te staan. Hoe is het om jezelf te zijn, wie ben jij, werk aan jezelf en krijg je leven helemaal op de rit, als alleenstaande mama en gescheiden vrouw. Zorg dat er stabiliteit is voor je kinderen, voor je een ander persoon in jouw en hun leven toelaat. Heel veel succes en wijsheid toegewenst!

In het huwelijk met de vader van m'n dochter mistte ik ook een hoop, zoals diepgang etc. Ook als ouders waren wij geen goed team. En ik werd verliefd op een ander. Dit was voor mij de eye-opener dat m'n huwelijk inderdaad klaar was. Wel nog geprobeerd meer diepgang te krijgen door te praten, date nights en een nachtje weg. Dit heb ik nooit meer kunnen vinden en vaak "spoorde" ik niet als ik mij kwetsbaar probeerde op te stellen. Ik heb toen besloten te gaan scheiden, niet vanwege de verliefdheid. Hierdoor heb ik mijn dochter een gelukkige moeder kunnen geven, ipv een ongelukkige in een huwelijk. Je mag mij best een privé berichtje sturen als je verder wilt kletsen.

Allereerst heel moedig dat je je verhaal hier hebt gedeeld. Hieronder een paar input; - Behandel je huidige man zoals je zelf behandeld zou willen worden. Stel je voor als hij degene was die half jaar verliefd is op iemand anders, hoe zou jij door hem behandeld willen worden? - Je huidige man ziet dit waarschijnlijk niet aankomen, dus voor hem zal dit waarschijnlijk een bliksem op heldere hemel aankomen, houd hier ook rekening mee dat dit hem zal kwetsen. - Je hebt geen garantie dat de nieuwe vlam een “blijvertje” is en dat je na een aantal jaar in hetzelfde ‘sleur’ belandt, ik wil voorkomen dat wanneer je je huidig gezin uit elkaar hebt gehaald en nieuw leven start met de nieuwe vlam dat je op dezelfde plek belandt als nu. Verliefdheid is tijdelijk.. - Desalniettemin zeg ik niet dat je ongelukkig moet leven, ik gun je juist alle blijdschap die er is en dat je elke dag vreugde vindt. Ik denk dat openhartig praten met je huidige man een begin kan zijn. Succes!

Optie nummer 3: - vertel de waarheid tegen je man. Daar heeft hij recht op. En dan gaat het niet om wat jij mistte (het is immers niet zijn schuld), maar om wat jij hebt gedaan. En toon begrip voor het gevoel wat je man hieraan overhoudt. - ga scheiden van je man. Je bent niet gelukkig en door te blijven maak je niemand gelukkig. Regel alles met behulp van een mediator goed voor de kinderen. - maak het uit met je affaire. Dit is iemand die geen probleem heeft om een halfjaar lang een affaire te hebben met een getrouwde vrouw met ook nog eens kinderen. Dat is niet iemand met wie je gelukkig oud gaat worden. Dit is lust en spannend en jullie zijn beiden een mentale grens overgegaan die jullie nu zonder probleem opnieuw overgaan, want jullie zijn ermee weg gekomen. Hier moet je jezelf en al helemaal je kinderen niet aan blootstellen (en de pijn die het je man nog extra gaat doen) - ga in therapie om te ontdekken wie jij bent zonder relatie en wat jij nodig hebt om gelukkig te zijn. Anders zit je hoogstwaarschijnlijk over een paar jaar in een soortgelijke situatie.