Eenzaam

Praat met je partner en benoem wat het effect is van zijn gedrag, wat jouw behoefte is en bespreek hoe jullie een compromis kunnen bereiken.

Dat heb ik wel gedaan. Dan zegt hij sorry en verandert er niets

Dan kun je hem er toch op aanspreken? Als je tot een compromis bent gekomen, kun je elke keer terugkomen daarop. 'We hebben afgesproken dat ..., maar je doet nu ... Ik wil graag dat je ...'

Mijn ervaring is dat mannen war aan to do lijstjes hebben. Hun kunnen niet in jou hoofd kijken wat er moet gebeuren. Dus hang en lijstje op en vraag of hij elke dag iets van dat lijstje kan doen, omdat jij gewoon de energie er niet voor hebt. En communiceren is echt heel belangrijk.

Mijn man weet van mijn vermoeidheid maar 'vergeet' het soms. Net als dat hij soms 'vergeet' dat ik niet te zwaar mag tillen en zo. Hij weet dat heel goed, ik mag het van hem ook niet, maar als ik dan bijvoorbeeld gestofzuigd heb en de trap niet heb gedaan, zegt 'ie er wel wat van. Dan voelt het voor mij alsof ik de zwangerschap als smoesje gebruik om maar de helft te hoeven stofzuigen, terwijl ik weet dat ik er last van krijg als ik de stofzuiger op de trap moet dragen. Zo leg ik het hem dan ook uit en dan begrijpt hij het weer. Alsof ik hem er gewoon even aan moet herinneren van tijd tot tijd. Hij is vooralsnog meegeweest naar alle vk-afspraken en echo's en maakt dan ook echt deel uit van het gesprek, stelt vragen en maakt video opnames. Dus ik kan niet meepraten over afwezigheid tijdens die controles. Wij zijn gelukkig allebei best wel luie huismussen op doordeweekse avonden dus samen om 21.30u naar bed is niets geks. Maar soms wil hij nog iets afkijken tot 23.00 uur en dan trek ik dat gewoon echt niet. Dan ga ik eerder naar bed dan hij, en dat vinden we beiden prima. Afgelopen vrijdag ging hij met collega's wat drinken en toen hij thuis kwam lag ik ook al in bed. Ik heb daar geen moeite mee want slapen is momenteel mijn grootste hobby. Ik voel me daardoor niet eenzaam want ik kan heel goed alleen zijn, dus ik weet niet hoe jij je moet voelen. Maar als je hier tegenaan loopt in je relatie zou ik het zeker bespreken, en blijven bespreken. Misschien heeft jouw vriend ook af en toe even een reminder nodig? Het is nog vroeg in de zwangerschap dus misschien moet hij nog wennen?

Je zegt 'Ik heb het gevoel dat hij niet echt betrokken is bij de zwangerschap. Al doet hij wel echt zijn best hoor!' Meid, als je bijna moet zeuren om iets in het huishouden te doen, hij niet eens bij je zit met een controle bij de verloskundige en daar nog ongeïnteresseerd gaat zitten doen, dat noem ik niet je best doen! Hij mag best een schop onder zijn hol krijgen van je! Nee tuurlijk hoeft hij niet elke avond naast je op de bank te zitten en je handje vast te houden maar jou enigzins meehelpen daar waar nodig is echt geen overbodige luxe hoor... Ik zou allereerst een goed, niet boos maar wel duidelijk, gesprek met hem aangaan. Uitleggen wat jij nodig hebt en dat hoe het nu gaat echt niet werkt voor jou. Het hoeft niet gelijk verwijtend maar ik zou wel heel duidelijk en helder zijn! Man up!

Ik zou echt een heel duidelijk gesprek met hem aan gaan. Als hij nu al zo laks en onverschillig is, hoe gaat hij dan zijn zijnde.

Ik vind dat je partner echt tekort schiet, gebaseerd op wat je schrijft. Ik heb het met mijn vriend veel over hoe we dingen zien. B.v. we vinden het echt belangrijk om dagelijks te koken en de keuken netjes te hebben, tot nu toe hebben we daar een beetje schijt aan gehad, maar we willen ons kindje het goede voorbeeld geven. Omdat we het allebei belangrijk vinden helpen we elkaar met de nieuwe gewoonte aanleren, en doen we het samen. Als hij het niet belangrijk vond, zou hij het hooguit doen om mij een plezier te doen, maar dat gaat dan niet van lange duur zijn. Dat kan een dealbreaker zijn, maar het kan ook betekenen dat we taken/rollen anders verdelen. Misschien helpt het dus om met hem in gesprek te gaan over hoe hij vaderschap ziet. Wat voor partner wil hij zijn? Hoe is de rolverdeling in huis, nu en straks? Welke taken wil hij op zich nemen als vader, en wat denk hij van het ouderschap? Als je erachter komt dat hij eigenlijk gewoon op de bank wil zitten en jou het werk wil laten doen, dan kun je hoog en laag springen, maar hij gaat dan niet veranderen en de lasten samen met jou dragen. Hij is nu jou al het werk aan het laten doen en hij 'helpt' af en toe. Maar als jullie dat allebei anders willen, dan kun je concrete afspraken maken over hoe jullie dit voortaan gaan doen, waarbij je lasten en lusten eerlijk verdeelt. Wees verder heel duidelijk zijn over hoe dit voor jou is, dat je je alleen voelt, en alsof hij het niet serieus neemt. Wil hij werkelijk betrokken zijn? dan moet hij dat zelf doen, jij kan hem niet betrokken maken. En maak duidelijk welke taken gedaan moeten worden, welke spullen uitgezocht moeten worden voor de baby, hoeveel datenights jullie hebben etc. Dat helpt jullie allebei en geeft je concrete gegevens om naar te verwijzen als dingen niet gaan zoals afgesproken. Veel succes, en als hij echt wil, dan zal hij ook zien dat zijn gedrag tot nu toe niet zo goed is geweest. Misschien is er een reden voor, of misschien kunnen jullie samen op een andere manier verder.