Eenzaam/buitengesloten voelen

Hoi Jane, ik begrijp heel erg goed wat je bedoelt en heb ook weleens last van dit gevoel. Ik ben zelf (nog) geen moeder maar ik zou zelfs begrijpen dat als je eenmaal moeder bent (en iedereen om je heen ook) iedereen steeds meer bezig is met de kids en dat vriendschappen iets meer op de achtergrond trekken. Wat vervelend dat je je eenzaam voelt en daardoor onzeker. Weet in ieder geval dat je niet de enige bent en dat iedereen zo zijn onzekerheden heeft. Ik weet niet of je een partner hebt, maar zo ja, heb je dit weleens met hem/haar besproken? Of eventueel een familielid oid. Even ventileren kan al wat opluchten vind ik altijd. Daarnaast is het belangrijk om dingen proberen om niet te persoonlijk op te vatten. Dit is erg lastig en heb ik zelf ook vaak moeite mee bij mezelf. Ik probeer dan gewoon altijd mezelf een peptalk te geven en te bedenken in mezelf: “ ik ben een leuk mens en een goede vriendin, mensen in mijn omgeving mogen blij zijn om mij te kennen” (klinkt even heel narcistisch dit haha maar het helpt echt) Als je vriendinnen iets over whatsapp samen bespreken is dat vast onbelangrijk en zij hebben waarschijnlijk niet eens door dat dit jou kwetst. Als je er echt mee zit zou je hun hiermee kunnen confronteren, maar bedenk je ook dat als je onzeker bent je vaak dingen veel groter maakt in je hoofd. Eenzaamheid en onzekerheid werkt als een soort negatieve spiraal en in mijn ervaring gaat dit alleen maar in je hoofd zitten. Dit wil natuurlijk niet zeggen dat je je niet soms even k*t mag voelen en verdrietig/eenzaam mag zijn, maar bij mij helpt het wel vaak om te focussen op de leuke en positieve kanten en momenten in het leven. Daarnaast zou het kunnen helpen om uit te reiken naar nieuwe kansen om nieuwe mensen te ontmoeten. Bel eens een oude vriendin op, ga ergens in je eentje heen en uit je comfort zone, ga iets leuks doen met je kindje en/of je partner of zoek een nieuwe verrijkende hobby of cursus. Of drink een keer een wijntje bij de moeder van het kindje waar je kind mee gaat spelen. Misschien ontmoet je wel een leuk iemand in je leven, maar in ieder geval zet je jezelf op nummer één. Mocht je echt niet goed in je vel zitten is het altijd goed om met een professional te praten. Dit kan je gratis aanvragen bij de huisarts en is geheel laagdrempelig. Anyways, dit is mijn ervaring hiermee en ik hoop dat je er misschien iets aan hebt. Ik hoop dat je je snel minder eenzaam voelt! Sterkte met alles ❤️

Misschien kun je je meer richten op vriendschappen buiten het werk? Net als familieleden heb je ook collega's niet voor het uitkiezen en vrienden natuurlijk wel. Heb je vriendinnen (buiten werk) met Kids waar je wat mee kunt afspreken? Vriendschappen met 3 personen is altijd wel uitdagend en met de ene persoon heb je een andere klik dan met de ander zonder dat dit een bewuste keuze is. Dus in een groepje van 3 zie je dus vaak dat er 1 iets minder binnengesloten wordt. Zoals heartwish ook aangeeft, probeer het je niet persoonlijk teveel aan te trekken, hoe lastig ook. M'n man en ik hebben sinds onze dochter ook meer contact met andere vrienden (stellen) met kinderen dan daarvoor.

Dankjewel voor je peptalk! Ik kan mijn hart wel luchten bij mijn man, maar hij zegt dan vaak heel makkelijk dat ik het me niet zo moet aantrekken, dat dat zonde is van de energie. Ik weet dat hij gelijk heeft, maar toch blijf ik dat moeilijk vinden. Ik voel me soms ook gewoon heel kinderachtig dat ik me om dit soort dingen druk maak, terwijl ik al 30 ben. Zal proberen meer aan mijzelf te denken en meer te focussen op de leuke dingen!

Ik heb ook nog andere vriendinnen (meeste wel zonder kids), maar die zie ik ook minder vaak omdat iedereen een beetje zijn eigen leven leid en niemand woont echt in de buurt. Als we dan samen zijn is het altijd wel gezellig, maar vaak zit er best wel wat tijd tussen. Echt "beste vriendinnen" heb ik dan ook niet. Dat vind ik soms ook wel lastig.

Maar inderdaad, misschien moet ik me meer focussen op de vriendschappen buiten werk, ondanks dat ik die natuurlijk minder vaak zie/spreek dan mijn collega's.

Ik spreek mn collega's buiten werk ook weinig want ik zie ze al zoveel. Meer dan mn man🤣. Maar als het je dwarszit van het appen: als je proactief zelf contact houdt in de groepsapp zijn zij misschien ook eerder geneigd die te gebruiken. Vragen stellen enzo. Ik ben zelf ook een actieve apper en ik gebruik soms groepsgesprekken niet omdat ik het vervelend vind voor de stille mensen dat ik er steeds ben. Heeft je kindje al vriendjes op kdv oid? Misschien kan je daarmee afspreken soms

Het klinkt heel herkenbaar als ik je verhaal zo lees, en ik denk dat iedereen zich zo wel eens onzeker voelt... Om op dat stukje in te gaan; Voor mij hielp het om eerst tijd in mezelf te steken. Een rondje buiten wandelen helpt al een hele hoop. Sporten werkte nog beter (je maakt dan bepaalde stofjes aan) en goede slaap/dutjes maakt voor mij het verschil tussen alles negatief inzien tov kunnen genieten van het moment. En je hebt er vast van gehoord (:p) 'Mindfulness', maar daar moet je de tijd voor nemen en invullen zoals voor jezelf prettig is. Want het kan al gauw te zweverig gevonden worden. Ik probeer het toe te passen door af en toe iets aan te raken en echt even volle focus op wat ik voel, ruik en hoor. Weg uit mijn hoofd. Ik denk / hoop dat je dan bepaalde situaties, zoals die vriendinnen die met elkaar appen, anders in gaat zien.

Op zich doe ik dat al wel, maar zij zijn nog actiever op hun telefoon 😅 Ze gaat nu 3 maanden naar de opvang en eerlijk gezegd heb ik geen idee welke ouders/kindjes nu allemaal in haar groep zitten, dus ze heeft daar ook nog niet echt vriendjes.

Dankjewel voor je tips! Ik ga zeker kijken of ik daar wat mee kan.

Ik zou je willen vragen om ‘cirkel van invloed’ op te zoeken en kijk ermee wat je kan/wil doen. Jij hebt namelijk geen invloed op jouw vriendinnen die meer hecht zijn met andere mensen. Zij sluiten je namelijk vast niet bewust buiten, maar in feite zou jij een hechtere band met diegene willen hebben (dit vul ik even in). En daar heb jij wel invloed op. De tijd en energie dat je erin steekt, je gedrag/houding, je eigen gedachtes, focus je daarop. Zou je mss een weekendje weg kunnen organiseren? Vaak als je even in een andere setting bent, kom je meer in de gelegenheid om een diepgaand gesprek te hebben en mss op een open en eerlijke manier over deze gedachtes te praten. Als het de juiste vriendinnen zijn, zullen ze dit begrijpen en met je mee willen denken om je wat zekerder te voelen. En dan weer, jij hebt alleen invloed wat jij vertelt en op welke manier. Je hebt geen invloed op hun reactie, maar wel op de manier hoe jij ermee omgaat. Dat jij nog niet deze vriendschappen los kan laten, geeft wel een signaal dat er nog wat uit te halen valt. Sorry als dit vaag klinkt, ik hoop gewoon dat je met meer positiviteit naar jezelf kan kijken en jij je snel minder eenzaam voelt. Je mag er zijn als persoon, je bent een goede vriendin/partner/moeder. Hoop dat je dit zelf ook voelt!