19 Reacties

3 jaar geleden
Agh lieve mama, ten eerste wat goed dat je dit deelt! Ik herken soms het eenzame gevoel wel, ik ben van 4/5 dagen (deelszelfstandig) nu over op 3 dagen in mijn eigen salon aan het werk. Mijn bedrijf zit aan huis vast, in de bijkeuken. En hoe verwend ik mezelf ook vind ik kan lastig werk/prive gescheiden houden. Tussen de behandelingen door zit ik in mijn woonkamer, ben ik vrij? Zit ik in de woonkamer. Ik merk dat ik mezelf opgesloten begin te voelen terwijl ik dus nog wel werk! Echter vind ik het zo fijn mijn eigen tijden te bepalen, ons meisje kan in alle rust naar de opvang/opa en oma en ik haal haar weer op tijd op. Perfect toch? Nee ik merk dat ik me nog steeds eenzaam voel. Spreek zeker met vriendinnen af maar die hebbem geen kids! Als ik ze hoor praten over collega s, naar het kantoor gaan mis ik het wel eens. Elke dag doe ik onze dochter, elke avond want mijn partner is tot half 7 s avonds aan bet werk. Ik voel me soms een alleenstaande mama.... vandaag heb ik het met mn partner overlegd en als dit zo blijft ga ik toch buitenhuis werken voor 2/3 dagen, is dit voor jou niet toch een optie 2 dagen even er tussen uit??

3 jaar geleden
Hoi lieve mama,
Het voelt misschien nu niet zo, maar het komt echt goed.🤍
Ik ben zelf in een depressie geraakt een dag na mijn bevalling en ik herken wel wat je schrijft.
Inmiddels is mijn lieve zoontje bijna 2 en het gaat veel beter met mij. Ik heb zelf alleen last van angst, maar ik lees dat niet terug in jouw verhaal gelukkig.
Wat tips die mij heel erg helpen:
1. Elke dag je dag beginnen met toch even voor jezelf te zorgen. Dit hoeft niet, maar ik maak me elke ochtend op en doe mijn haar. Persoonlijk voel ik me dan gewoon klaar voor de dag en fijn. Dit hoeft niet lang te duren, in 5/10 minuten kun je al veel.
2. Probeer negatieve gedachten om te draaien. De hele dag alleen thuis met de kids saai? Nee, je ziet je kinderen opgroeien en bent altijd met ze. Voor velen is dat echt een droom.
3. Dit is echt een wondermiddel voor mij: elke dag minstens een halfuur wandelen. Vooral met dit weer. Doe dit en je zal echt merken dat het wat beter gaat en je wereld echt wat groter wordt.
4. Plan dingen in waar je naar kan uitkijken. Dagje dierentuin, maar ook kleine dingen: morgen even naar het winkelcentrum.
5. Het wordt beter met de tijd, probeer dat niet te vergeten. Deze tijd zul je ook ooit missen. Hoe gek het klinkt.
6. Praat met anderen over je gevoel!
Ik hoop dat je er wat aan hebt. En sterkte🤍

3 jaar geleden
Reactie op helloflower
Hoi lieve mama,
Het voelt misschien nu niet zo, maar het komt echt goed.🤍 ...
Ik denk dat de tips van HELLOFLOWER goeie zijn. Daarnaast denk ik dat het toch belangrijk is deels voor jezelf te kiezen. Kinderen zien en voelen een hoop en dat maakt uit voor hun latere leven. Mijn moeder had het huis bijvoorbeeld altijd brandschoon. Om 05:00 stond de wasmachine aan en ging de stofzuiger aan. Resultaat? Mijn moeder altijd uitgeput en heeft de lat behoorlijk hoog gelegd voor mij. Als je alles zelf doet en eraan onderdoor gaat, dan heb je de verantwoordelijkheid om dingen uit te besteden voor jezelf én voor je kinderen. Het kan niet zo zijn dat jij alles doet voor je kinderen en daarmee jezelf en dus je kinderen tekort doet. Je zal een oplossing moeten vinden en accepteren waardoor jij weer lekkerder in je vel gaat zitten. Je kan niet alles hebben.
Maak eens een lijst met wat je wil (doen) of bijvoorbeeld de dingen van vroeger waarmee je je leven kan oppakken. Schrijf daarachter de oplossing. en kies iets uit die lijst.

VRIEND
3 jaar geleden
Heel herkenbaar wat je schrijft. Ik heb dit het eerste jaar heel erg gehad. Bij mij begon het te beteren toen ik buitenshuis ging werken. Het gaf weer betekenis aan mijn dag en ik vond het weer fijn om na een middag werken huiswaarts te gaan. De grillen van mijn dochter kon ik ook weer veel beter handelen 🍀

3 jaar geleden
Hi,
Ik ben zelf psycholoog en ik herken in jouw verhaal wat gedachten/overtuigingen die het jou wellicht lastiger kunnen maken. Je wil het liefst alles zelf doen. Misschien is dat jouw beeld van een goede moeder? Een psycholoog zou jou kunnen helpen om deze gedachten te toetsen en desgewenst helpende gedachten te creëren. Wie weet brengt dat meer rust. Schroom niet om hulp te vragen. Vroeger stonden moeders er veel minder alleen voor dan nu, dus het is helemaal niet gek dat je er nu even doorheen zit.
In ieder geval veel sterkte!

3 jaar geleden
Hoi lieve mama, zo te lezen leg je de lat voor jezelf heel erg hoog. Vroeger zorgden inderdaad moeders fulltime voor de kinderen, maar we leven inmiddels in 2022 en er is gelukkig veel veranderd op het gebied van emancipatie. Vrouwen hebben het recht om te studeren en te werken. Ik zou persoonlijk zelf nooit fulltime mama kunnen zijn. Ik heb heel veel respect voor vrouwen die dit wel kunnen. Maar ik zou daar zelf echt heel erg ongelukkig van worden. Ik vind mijn mamadag heerlijk, dan ga ik heel veel leuke dingen doen met ons zoontje. Maar ik vind het ook heerlijk om hem naar de opvang te brengen en zelf naar kantoor te gaan. Waar ik even iemand anders ben dan mama en ik heerlijk in mijn kracht sta. Het klinkt alsof je dit zelf ook heel graag zou willen. En het hoeft niet zwart-wit te zijn, waarom start je niet met 2 dagen werken? Iets voor jezelf hebben kan zo goed voelen! En wellicht helpt het om met een psycholoog te gaan praten over je gevoelens. Sterkte lieve mama!

3 jaar geleden
Dag lieve mama,
Wat naar dat je je zo voelt. Ik ben altijd overtuigd dat een gelukkige mama ook gelukkige kindjes geeft. En het daarom juist belangrijk om ook naar jouw gevoel te luisteren. Misschien toch eens overwegen om een dagje per week opvang te nemen en te werken of tijd voor jezelf te plannen. Het kan net even jou die ruimte geven die jij nodig hebt om gelukkige mama te zijn.
En hulp zoeken als je je niet goed voelt is ook echt geen gekke gedachte. ❤️ hormonen kunnen soms echt een loopje met je nemen…

3 jaar geleden
Hoi, ik herken veel in wat je zegt.
Ik wil ook uit eigen overtuiging mijn kinderen niet naar de opvang brengen en wil graag fulltime moeder zijn, ook geef ik nog borstvoeding aan mijn 2 kinderen van 2 jaar en 7 maanden zonder te kolven.
In het laatste trimester van mijn zwangerschap van de 2e werd ik depressief. Het was zwaar, had hoge verwachtingen van mijzelf, wilde de oudste evenveel aandachts blijven geven en voelde mij ernstig beperkt in mijn doen en laten. Ook qua uiterlijk voelde ik mij niet meer mijzelf. Ondertussen denkt je omgeving dat je de hele dag op de bank zit en voel je weinig respect.
Mijn ervaring?
Naarmate mijn jongste ouder werd, ging het beter. Er kan steeds meer tijd zitten tussen voedingen en slaapjes. Waardoor je weer op een normale manier iets leuks kan gaan doen. Het wordt echt beter, het is nu even zwaar, maar zie het als een investering voor later, want wanneer je jongste eenmaal kan zitten en spelen, zullen je kindjes ook elkaar vermaken.
Daarnaast kan je met je man afspreken dat hij bijvoorbeeld elk weekend even een wandeling maakt met de kindjes zodat jij even uitgebreid in bad gaat, of dat hii even een uurtje alleen thuis is zodat jij naar de kapper kan of winkelen, sporten. eventjes eruit. Of dat je met 1 van de 2 iets gaat doen.
Als je je het kan veroorloven, neem een schoonmaker voor bijv. Elke 2 weken die alle dingen doen waar jij niet aan toe komt. Dat geeft een hoop lucht, zeker de eerste maanden met een newborn. Leg zeker qua huishouden de lat niet te hoog en maak het jezelf makkelijk.

3 jaar geleden
Lieve iedereen,
Wat een hartverwarmende berichten. Ik durfde mij niet te uiten omdat ik bang was dat mensen vinden dat ik zeur. Soms denk ik dat namelijk zelf ook. Ben zo blij met deze steun en tips dat ik jullie allemaal wel zou willen omhelzen. Ik typ dit met tranen in mijn ogen. Het voelt zo ongelooflijk zwaar maar heb na het lezen van jullie reacties echt weer energie gekregen. Ik ga eraan werken en wil jullie ontzettend bedanken voor het meedenken en de adviezen❤ hier heb ik echt wat aan.

ADMIN
3 jaar geleden
Hoi lamarr,
Je zeurt zéker niet. Ik denk dat bijna iedereen wel even dit gevoel heeft gehad op enig punt, het is alleen goed om in de gaten te houden dat het niet te lang duurt. Als je durft, zou je kunnen proberen om er toch met iemand in je omgeving over te praten met wie je een goede band hebt. Een vriendin/familielid ofzo. Gedachtes uitspreken kunnen soms al een deel oplossen, omdat het dan even uit je hoofd is en niet steeds groter kan worden in je hoofd. Erover praten kan ook helpen.
Je bent een fulltime moeder, maar dat betekent niet dat je niet ook nog een persoon bent naast het moeder-zijn. Probeer jezelf wat ruimte te gunnen, wat tijd voor jezelf. Dan kan jij ook weer even opladen om ertegenaan te kunnen. Dat heeft iedereen nodig, ook fulltime supermama’s.
En mochten er nou sombere gedachtes en gevoelens blijven, schaam je dan niet maar ga langs de huisarts. Deze kan je doorverwijzen naar de juiste hulp, samen met jou bekijken wat je nodig hebt. Het moederschap is mooi, maar niet altijd rozengeur en maneschijn. Je kan het!

3 jaar geleden
Het topic is al wat ouder zie ik, maar je zin over dat moeders vroeger altijd fulltime voor de kinderen zorgden, triggerde iets. Mijn moeder was ook thuisblijfmoeder. We spraken daar een keer over, ik blijf wel 4 dagen werken. Zegt zij: dat zou ik nu ook doen als ik jou was. In mijn tijd was dat heel anders, toen waren alle moeders thuis en kon ik elke dag bij een andere buurvrouw koffie gaan drinken en daar konden jullie dan spelen.
Dat gaf mij een heel ander perspectief, je kunt wat er vroeger was echt niet meer vergelijken met nu. Dus zou je willen adviseren om die overtuiging in ieder geval te laten gaan 😊
Verder heel veel sterkte, hopelijk heb je iets aan onderstaande tips gehad en gaat het nu wat beter met je ❤️

3 jaar geleden
Reactie op mom4ever
Ik snap je..Had mijn verhaal kunnen zijn,
Voel me ook zo sinds 3 jaar. Soms ...
Hetzelfde een beetje. Wat je inderdaad zegt, soms gaat het goed (liever gezegd; iets beter) en soms niet. Meestal voelt het gewoon als: oke weer een dag overleefd. Het lijkt alsof ik aan het wachten ben tot ze groot zijn en tot die tijd cijfer ik mezelf helemaal weg. Ik voel en zie mezelf gewoon even (al 2 jaar) niet meer. Ik heb inmiddels gesprekken bij een psycholoog maar de dingen die ze zegt helpen/werken nog niet voor mij.

3 jaar geleden
Reactie op Aagje123
Het topic is al wat ouder zie ik, maar je zin over dat moeders vroeger alti ...
Bedankt. Dat heeft zeker geholpen. Het is inderdaad waar. Tegenwoordig is het bijna raar dat je als moeder er voor je kinderen wilt zijn, niks wilt missen, en stopt met werken. Omdat de meeste moeder weer terug aan het werk gaan.

3 jaar geleden
Reactie op Boysmom90
Dat is wel een goed punt! Ik zit het te overwegen maar het lijkt me ook een ...
Het is ook ontzettend eenzaam en geïsoleerd. Maar toch ondanks hoe ik mij voel heb ik het ervoor over en wacht een beetje op de betere tijden.. ze zijn maar 1x zo klein. Ik heb bewust wel gekozen om sneller voor een 2e te gaan. Omdat ik mij sinds de geboorte van de 1e zo begon te voelen en wist dat ik ooit een 2e wilde. Wilde mijn leven weer oppakken en niet als de 1e al 4 of 5 is weer opnieuw te moeten beginnen. Het is nu gewoon even heel erg zwaar.