Eerlijk over het ouderschap

Herkenbaar. Ik probeer op mijn halve vrije dag af te spreken met mensen voor een koffietje. Of maak afspraken voor borrel of lunch tijdens slaaptijd van kind. Zo is t nog redelijk te doen.

Oh jouw verhaal hier precies. Hier 24 en een zoontje van bijna 6 maanden.Kan me niet meer voorstellen waar ik de dagen mee vulde, mis het spontane en houd erg van festivals, over 1,5 week mn eerste weer en heb er nu alweer zo”’n zin in om even jaimy te zijn ipv mama. Gewoon.. lekker, zonder na te denken. ( ookal denk je er dan tóch over na hoe het bij de oppas enz enz gaat)

Wat heerlijk!!! Dat zou ik nou ook wel weer willen doen. Maar ik heb serieus niemand waar ik mijn 2 kinderen kan laten. Ja de oudste kan nog wel. Maar de jongste . Die is inmiddels 1 en slaapt nog steeds niet door. Dat durf ik gewoon echt niet aan helaas. Ik kan echt niet wachten tot ik ze allebei eens een weekend kan wegbrengen en ook weer eens zoiets kan doen.

Ja dat is wel slim, mijn oudste is 6 en de jongste 8 maanden dus een beetje zoeken met afspreken.. ligt ook meer aan mezelf, mijn gevoel om weg te gaan. Is lastig en niet zomaar uit te schakelen ☺️ en ik wil ‘s avonds ook weer niet te laat naar bed want we hebben hier een vroege vogel 😂😵‍💫😴

Dit komt allemaal terug hoor! Na een jaar, misschien wel eerder, hadden wij weer de avond voor onszelf, in bed praten over de dag élke avond, gaan slapen wanneer we willen elke dag, opstaan niet, maar wel rond 07:30. Ik herken het wel hoor, zeker van in het begin dus. Maar dat is even een periode waar je doorheen moet. Het wordt echt allemaal weer redelijk als vanouds. Bij ons tenminste wel. En ik vind het ook belangrijk om samen dingen te blijven doen zonder baby. Dat is echt goed voor voor relatie. Dat kan je nu al doen als je tenminste oppas hebt? Wij gaan vaak samen uiteten of een nachtje weg.

Ja dat is het dus, wij hebben gewoon geen oppas om eens een nachtje oid op te passen, wij doen het letterlijk SAMEN

Precies dit! Ik had echt een beeld voor me van heel je leven is weg en je slaapt niet meer. En ik snap dat dit bij sommige zo is. Als je een kindje hebt met problemen (reflux oid) lijkt het mij enorm pittig. Maar er zijn ook echt kindjes zonder problemen die “makkelijk” zijn. Een kindje ie nooit makkelijk mijnziens. Het is soms pittig om altijd die verantwoordelijkheid te hebben, welke nooit meer weg gaat. En de een heeft hier meer last van dan de ander. Mijn valkuil is dat ik álles zelf wil doen en nooit wat uit handen geef… hierdoor loop ik dus mezelf vaak voorbij. En dat is wel eens lastig voor mezelf. Maar ik ervaar misschien mijn kindje heel anders dan een andere moeder dit zal doen. Voor mij is niet snel iets te veel en wil dat hij het aller beste heeft. Maar door mijn instelling en hoe ik dit ervaar is het voor mij niet zwaar. Is het soms veel? Jazeker. Mis ik soms het onbezorgde? Absoluut! Maar je mindset en je karakter hoe je in situaties staat en hoeveel je kunt dragen is écht wel een groot verschil vind ik 😊

Ik heb ook precies dit. Ik ben zo bang om mijn moeder te zijn als ik weer eens gefrustreerd ben en wat kortaf reageer. Terwijl dat waarschijnlijk iedereen wel heeft. Maar dat is mijn grootste nachtmerrie.

Ja wij zijn tot nu toe, 2,5 jaar ook nog geen nachtje weggeweest samen hoor haha. Maar dat willen we in de toekomst. Tja dat us lastig. Al doen wij het ook samen hoor haha.

Als ik ze vanaf opwekking tot 1.5 jaar ergens kon deponeren om later op te halen.. zou ik het zo doen xd Vandaag nog kraamvisite bij collega. Eerste wat ik zei was... "Wat een droppie.... Hoe kut heb je het?" En ze was zo blij dat ik dat vroeg. Heb lekker 1.5 uur lopen zeiken met Dr. Hiep hoi voor de realistische mammies die allemens veel houden van hun nageslacht onvoorwaardelijk maar ze af en toe liever terugstoppen 😂 mag gewoon!

Ik vind het vooral zwaar als ik zelf niet lekker ben / echt ziek ven/ ongesteld ben of een slechte dag heb. Vroeger kon je dan even uitslapen en rustig aan doen. Dingen doen om voor jezelf te zorgen zoals in bad gaan of rustig een slechte romcom kijken. Nu als ik me niet lekker voel gaat tussen 6 en 7 uur mijn natuurlijke wekker en is er tot 19 uur niet een moment om niet 'aan' te staan. Dat vind ik op zijn zachts gezegt wel pittig.

Mag ik vragen hoe je dat voor elkaar gekregen hebt? Hier hetzelfde! Overdag slaapt ze alleen bij ons. Snachts wel in haar bedje

Ik ben niet degene waar je het aan vroeg. Maar bij ons hielp wachten. Tussen de 3 en 4 maanden sliep ze niet meer op ons en tussen de 4 en 5 maanden had ze een ritme

Je baby is er pas 10 weken, gun jezelf wat tijd!

Hier helaas na 20 mnd nog geen ritme. Slaapt moeilijk in. Slaapt niet door. Slaapt regelmatig tussen ons in of boven op me. Echt een kindje dat nog graag bij mama en papa is

Het kost vooral tijd. Ze hebben dat nodig de eerste maanden. Tot drie maanden sliep hij overdag vrijwel alleen maar in de draagdoek. Toen hij een maand of drie was hebben we hem steeds meer geholpen met in bed slapen, maar daar hadden we veel tools voor nodig 😂 (wiegen, white noise, rondlopen, in bed sussen met hand op z’n buik, later hielp juist hand op z’n beentjes). Og wat hebben we veel geprobeerd. Maar wat ik heb geleerd is dat hij er vooral zelf ineens klaar voor was, rond een maand of zes. Wellicht niet wat je wil horen 🙈 maar ik heb geen gouden tip. Ja misschien alleen: geef je er aan over, laat hem lekker veel bij jullie slapen, er komt een moment dat hij dat absoluut niet meer wil en dan ga je het missen (ja echt!!!)

Ik was altijd erg bang voor de gevoelens van het “missen van vroeger” die ik vaak om me heen hoor. Ik had verwacht ook mijn zoon bij de opvang te brengen met het gevoel van “tijd voor mezelf, hehe!” Hij is nu 6 maanden en nog steeds heb ik dit gevoel nooit gehad. Heb eindelijk een doel in mijn leven en weet eindelijk wat 100% houden van is. Ik vraag me soms af of ik niet spoor of ergens een klap heb gehad waardoor ik zo ben en juist niet alle gevoelens heb zoals velen om mij heen. Dit beangstigd me weleens. Ook het gevoel en angst dat het zomaar ineens weg is: dat er iets met mijn zoon gebeurd of dat ik wakker word uit een malle droom… Soms maak ik mezelf zo moe🥹😂