Eerlijk zijn over Sinterklaas

Wij zijn ook gewoon vanaf het begin eerlijk tegen onze dochter geweest. Vorig jaar voor het eerst (toen was ze 2,5) verteld dat papa en mama de Sinterklaascadeautjes zelf voor haar kopen. Dit jaar, bij 3,5 dus, hebben we dat herhaald en verteld dat Sinterklaas niet echt is, maar we vinden het wel een leuk feestje. Zij zei zelf: Ja hoor Sinterklaas is wel echt. En dat laten we dan lekker zo, dat mag ze zelf weten. Maar wij hebben er in ieder geval niet over gelogen. Heerlijk!

Dochter 2.5 jaar. Denk dat wij gaan vertellen dat sinterklaas vroeger leefde en het tegenwoordig nagespeeld wordt. Nog zoekende hoe en wat

Mijn oudste is nu bijna 8 dus redelijk wat ervaring. Hier nooit een officieel gesprek gehad. Wij zijn altijd open dat sinterklaas niet meer leeft en dat het vroeger iemand is geweest die goed was voor kinderen. We vieren het feest met familie en vertellen onze kinderen dat wij / oma de cadeaus koopt. Ze nemen dit altijd braaf van ons aan, maar op pakjesavond zijn ze altijd oh zo blij dat SINTERKLAAS wist wat ze wilden hebben. Ze gaan mee in wat ze zien gebeuren, en als kinderen om hun heen enthousiast zijn over 'iemand' klinkt dat hartstikke leuk. In een gewoon gesprek kunnen mijn kinderen echter prima vertellen hoe de vork echt in de steel zit. Overigens hebben we ook nooit aan onze kinderen vertelt dat ze dit geheim moeten houden voor kinderen die er wel in geloven. Altijd gekeken hoe het zou lopen en er is nog nooit iets geweest dat 1 van mijn kinderen de pret voor de rest verpestte.

Wij gaan dat ook doen. Doen we eigenlijk al. Mijn ouders hebben mij ook altijd de waarheid verteld. We deden dan ook niet aan kadootjes met sinterklaas. Het enige nadeel wat ik kan bedenken is dat ik zelf vroeger bang was voor sinterklaas, want wie was die verklede man? 😅 maar toen was ik denk ik 3..

Mijn ouders hebben het mij ook heel vroeg verteld. Ik vond het prettig om te weten en speelde graag het spel mee tegenover kindjes die wel geloven.

Ik hoor wel eens dat ouders zeggen dat het tegenwoordig nagespeeld wordt. Niet om een discussie te starten maar wat zo nog even in me opkomt, en waar ik dus zelf rekening mee zou houden in HOE we het zouden vertellen, als we het zouden doen: op kinderopvang en school is sinterklaas een groot thema, dus je kind zal toch 'geconfronteerd' worden met het verhaal. Ook denk ik dat je voorzichtig moet zijn om het voor anderen niet te 'verpesten'/verklappen. Ps. Onze oudste zoon van 3.5 snapt er dit jaar de ballen van. Hij herkent sinterklaas en de pieten, en vraagt: krijg ik dan nu cadeautjes? Totaal niet bezig met intocht/verhaal etc. Natuurlijk zijn alle kindjes anders, maar om met 2 jaar al iets te vertellen lijkt mij erg vroeg/weinig zinvol!

Wat jullie thuis doen moet je natuurlijk helemaal zelf weten. Maar hou er rekening mee dat je je kindje ook leert om in het openbaar/op school/op de opvang wel stil te zijn. Het zou heel vervelend zijn als hij/zij het daar voor anderen verpest.

Heel eerlijk vind ik het niet mijn verantwoordelijkheid of die van mijn kind, om het niet te verklappen of zogezegd te verpesten voor een ander. Dat het nu gespeeld draagt bij aan het begrijpen waarom er wel een Sinterklaas is, op de opvang, op school, in de winkels en het winkelcentrum.

Ik denk dat je dan weinig vrienden met kinderen zal zien in die periode en dat mensen je uit de weg zullen gaan want de meeste mensen houden het Sinterklaas sprookje wel in stand tot een jaar of 7/8. Als er dan een kindje is dat steeds tegen de wel gelovende kinderen zegt dat het nep is, dan zou ik daar ook even bij weg blijven.

Onze zoon is nu 2. Wij benoemen het spel. Dus als hij zegt kijk sinterklaas, zeggen wij ohja een meneer die sinterklaas speelt, wat leuk. Cadeautjes doen wij zelf niet aan mee. Als hij iets van een ander krijgt, zeggen we gewoon dat iemand iets heeft gekocht voor hem om het sinterklaasfeest te vieren. Meer dan dat doen we op deze leeftijd nog niet, want dat is nog onbegrijpelijk.

Eerlijk gezegd ken ik niemand die sinterklaas viert in onze omgeving/netwerk. Dus dat zal gelukkig meevallen, maar mocht iemand afstand willen om die reden, is dat natuurlijk begrijpelijk. Zou daar geen moeite mee hebben. Alleen op school en de opvang zal dat een lastiger verhaal worden.

Heb je al bedacht wat je gaat doen als je kindje naar school gaat? Als jouw kindje als enige geen schoencadeautjes krijgt en geen pakjesavond viert? Dat wordt op school altijd breed uitgemeten onder de kinderen. Lijkt me ergens wel sneu voor jouw kleintje 😞

Als het overkomt alsof ik oordeel dan mijn excuses, want dat is niet de bedoeling. Ik bekijk het alleen vanuit het standpunt van de kinderen. Ik heb persoonlijk een hekel aan sinterklaas en de pieten, maar ik vind dat ik het moet vieren voor mijn kinderen want die krijgen op school alles mee. Die zien de cadeautjes die hun klasgenootjes gekregen hebben in de schoen en die horen alle geweldige verhalen over pakjesavond. Ik ga mijn kinderen dan niet buitensluiten, daar zouden ze best veel verdriet van krijgen als ze als enige geen cadeautjes of lekkers hebben gekregen. Hier hebben we het over hulpsinterklaas, maar nergens haal ik het in mijn hoofd om te zeggen dat het nep is. Dat vind ik veel te heftig en je ontneemt je kindje er ook een stukje fantasie mee denk ik.

Mijn dochter werd afgelopen geopereerd. Naast mij zat een jongetje van 6 te wachten met zijn moeder. Er was een verpleegkundige die er voor zorgde dat de kindjes op hun gemak waren voor de operatie. Topic was uiteraard sinterklaas die onderweg naar Nederland. Het jongetje zei dat sinterklaas vorig jaar niet bij hem gekomen was en vertelde dit verdrietig. Want ja hij komt wel bij alle andere kinderen. Het concept van naspelen is zo verwarrend voor kinderen. Anyway .. mijn hart brak in 1000 stukken... andere ouders en vp keek ook wat bedroefd naar de jongen. Moeders probeerde het te draaien... ik denk... 1 kadotje hoe moeilijk kan het zijn... het kind denkt werkelijk dat hij het niet verdiend had... Dit verhaal wilde ik kwijt... want ik denk nog steeds met een tranen in mijn ogen aan dat jongetje... als ik z'n adres zou hebben zou ik voor de deur een kado leggen..

Wij willen ook gewoon meteen eerlijk zijn. En gaan ook niks zeggen over het niet verklappen aan andere. Kinderen horen zoveel meer dan je denkt. Ze pikken altijd wel ergens op dat Sint niet bestaat. En al beweert iemand dat die niet bestaat als zij zelf willen geloven dan blijven ze dat doen Ik ben leerkracht in groep 4 geweest. Het jaar dat de meeste het vertellen. Regelmatig vliegt er dan door de klas dat die niet bestaat. Maar toch blijven kinderen vol geloven. Zelfs nu ik 9-10 jarige (SBO doelgroep lesgeef en ze voor het grootste deel niet meer geloven gaan er toch tekeningen in schoenen en wordt het de naam in het grote boek geschreven. Kinderen blijven meegaan in die spanning en het verhaal. Dat is de magie die er bij hoort. Of ze nu weten of die echt of nep is. Ik zie weinig verschil.

Jij ziet weinig verschil omdat je volwassen bent. Dat IS precies het verschil.

Er zijn hierin 2 opties. Eerlijk zijn maar wel de traditie vieren. Of eerlijk zijn en niet vieren. Woh vieren het wel kleinschalige. Ik ga niet actief liegen als wordt gevraagd of het echt is. Maar voor hele kleine kinderen komt deze vraag niet op omdat in hun fantasie echt en nep door elkaar loopt. Net als dat ze 10 minuten lang een leuk telefoongesprek met opa en oma ka hebben met banaan aan het oor. Dus er voor zitten vind ik onnodig en lijkt m niet zinvol op deze leeftijd (3 jaar).Wel weet ze dat Sinterklaas verkleed is net als de pieten net als ze zelf een pietenmuts heeft. Dus we zijn eerlijk maar als Piet voorjaar staat is het voor haar echt. Net als tijdens een Nijntje theater show voor haar Nijntje echt is ook al vertellen we dat het verklede mensen zijn. Als ze wat ouder is zal ze het verschil wel zien wat we bedoelen met verkleden mensen en dat pappa en mamma cadeautjes kopen. Dan kunnen wij meten 2en bijvoorbeeld cadeautje voor pappa kopen en pappa met haar iets kleins voor mij uitzoeken.

Ik geloof in deze tijd dat mijn kind niet de enige is. In mijn tijd had ik al meerdere kinderen in de klas die het niet vierden. Vaak vanuit geloofsovertuiging. Ik mocht op school schoentje zetten, dat mag mijn zoon ook. Alleen leer ik mijn kind niet dat dat cadeautje in de schoen van sint is, maar van de school die sint en pieten speelde. Dat wist ik vroeger ook altijd. Ik heb overigens zelf geen fijne herinneringen aan pakjesavond. Kinderen in de klas kregen vaak wat ze vroegen aan de sint. Volgende dag grote verhalen over furbies en keyboards. Ik kwam uit een armoedig gezin, en moest het doen met een chocoladeletter als cadeau. Schaamde me in de klas en dacht dat ik stout geweest was of niet goed genoeg was geweest. Dat verdriet is voor mijn moeder de overtuiging geweest om te vertellen dat ouders cadeautjes kopen en dat mijn mama niet de centjes had zoals sommige andere ouders. En het dus niet aan mij lag.

Ik moet wel een beetje lachen om je berichtje. Als ik veroordelend overkom sorry want dat bedoel ik echt niet, en dan vervolgens op allerlei andere berichten van ouders die het op hun manier doen gaan reageren oei oei oei dat is echt sneu voor je kindje! Maar verder voel ik helemaal geen oordeel ik je berichtjes hoor 🤣 Anyway, ga al een tijdje mee met kinderen op school en er is nog nooit een kind sneu geweest omdat hij/zij niet in sint geloofde of niks in zijn schoen had. Wij vieren alleen pakjesavond mee met familie die dit graag wil en onze kinderen hebben nog nooit 1 wortel in een schoen gestopt. Ze komen blij en enthousiast uit school vertellen wat hun vriendjes in de schoen hadden. Wat leuk hè mam! Dat ze daar in geloven! Zeggen ze dan. En met pakjesavond worden ze strontverwend met cadeaus waar ze achteraf (op de avond zelf gaan ze vol mee in het sint verhaal) dankbaar voor zijn naar wie het ook daadwerkelijk voor ze gekocht heeft. Dus, jij ziet het anders omdat jij met je volwassen (en sorry, toch echt wel veroordelende) blik kijkt. Hoe jij sint invult mag je helemaal zelf weten en ik hoop dat jij en je kindjes er vol van genieten! Dat doen wij ook op onze eigen manier...

Mijn dochter van 4 is doodsbang voor Sinterklaas, terwijl we vanaf het begin hebben gezegd dat het een sprookje is en hij niet echt bestaat. Vorig jaar bij de intocht geweest, schoentje gezet, maar ze wilde niet eens bij het schoentje in de buurt komen. Nu zit ze op school te huilen tijdens het Sinterklaasjournaal. Dus nee, ik laat haar zeker niet geloven, als ze wil mag ze haar schoentje zetten maar het hoeft niet. Pakjesavond doen we niet, we hebben altijd kadootjes onder de kerstboom die we op kerstavond uitpakken. En ze is in januari jarig, dus ze krijgt genoeg kadootjes de komende tijd:)