Eetstoornis, depressie en zwanger van een tweeling

Schrikken zeg. Ik zit niet in het zelfde schuitje maar wil je wel even een knuffel geven ❤️. Is de pop poli al benaderd? Kan mij voorstellen dat zij jou goed kunnen ondersteunen in de rollercoaster waarin je nu zit.

Wat zijn dat veel heftige dingen die kort opeen komen. Kan me voorstellen dat je het allemaal even niet weet. Ik heb zelf ook anorexia gehad. Gelukkig nu helemaal vanaf, maar ik snap dat dit allemaal enorme paniek voor je oproept! Ik denk dat je nu best veel naar de toekomst kijkt. 2 identieke wezentjes die naar je op zullen kijken! Wat een mooi doel! Krijg je psychologische ondersteuning hierbij?

Ach lieverd het is toch ook zo ontzettend veel ineens om mee te dealen! Het geeft niet dat je het allemaal niet weet en voelt. Gun jezelf tijd en ruimte en vraag hulp waar nodig. Er zijn nu 2 wezentjes waarvoor jij de wereld bent en het enige wat je kunt doen is je best. Je best zal echt goed genoeg zijn. Heel veel sterkte!

Och jeetje, wat ingewikkeld allemaal! Kan me heel goed voorstellen dat het nog niet lukt om blij te zijn, ga je daar vooral niet schuldig over voelen! Wees lief voor jezelf en zorg vooral voor genoeg (professionele) hulp

Wat heftig voor je, dat is allemaal al niet niks en dan ook nog een tweeling! Het lijkt me heel logisch dat je daarvan bent geschrokken. Het is echt heel belangrijk om goede hulp te zoeken. Via het FIOM kan je in contact komen met hulpverleners die jou specifiek rondom je zwangerschap kunnen helpen en adviseren: https://fiom.nl/zwangerwatnu . Zij geven onafhankelijk advies en denken echt met je mee over wat in jouw situatie de beste opties zijn. Je hebt al zoveel doorstaan, dat laat zien dat je ontzettend sterk bent! Heel veel succes en hopelijk is de misselijkheid ook snel minder.

Een hele dikke knuffel voor jou! ❤️ Als je steun wilt ben ik er voor je

Wat een ontzettend lieve reacties van iedereen zeg! Ik heb gelukkig alwel een goed team van hulpverleners om me heen die mij steunen waar ze kunnen maar op het gebied van zwangerschap hebben ze helaas iets minder expertise. De popp poli is inmiddels ingeschakeld en hebben op de achtergrond ook mee gedacht hoe ik zo snel mogelijk kon afbouwen met de mao remmers. Een afspraak met hun zelf is er alleen nog niet.. en wanneer die komt is nog onduidelijk. Ik ken alwel een aantal mensen van dat team door de opnames die ik had vanwege de anorexia dus dat maakt het wel iets makkelijker. Ik hoop dat ik heel snel wat meer hoor en wat handvatten oid kan krijgen hoe ik hier doorheen moet gaan komen..

Dankjewel, ik zal er eens naar kijken!

Gefeliciteerd met de zwangerschap! (Ook al voelt het niet zo). Helemaal niet erg als je nog niet meteen zo enthousiast bent. Gelukkig heb je goede hulp om je heen zo te lezen en duurt het dus nog wel een paar maanden voordat de baby’s worden geboren. Genoeg tijd dus om je in te lezen , voor te bereiden en te wennen. En als je na de bevalling nog niet meteen op een roze wolk zit is helemaal niet erg. Had ik ook, na 3 weken voelde ik mij moeder en mijn zoontje van mij. Daarvoor was het nog een beetje een ‘vreemdeling’. Nu is hij 16 weken en houd ik zielsveel van hem en zou ik hem nooit meer kwijt willen. En je doet het niet alleen maar ook samen met je partner (voornamelijk) en alle mensen om je heen. Maak daar ook gebruik van, durf te vragen en maak gebruik van de hulp die mensen aanbieden. ❤️❤️

Dankjewel!❤️ Gelukkig duurt het inderdaad nog even en kunnen we rustig wennen aan het idee. Ik hoop dat mijn buik in de loop van de tijd wat minder pijn gaat doen en ik niet meer zo misselijk ben. Wat fijn om te lezen dat het dus ook gewoon goed kan komen en dat je je echt een moeder voelt voor je zoontje!

Sow, heftige combi van alles zeg! Ik herken wel de schrik van de tweeling. Ik heb een zwaar eerste jaar met de eerste gehad en toen we hoorden dat de tweede zwangerschap een tweeling was, heb ik lange tijd getwijfeld of ik dit wel wilde. Uiteindelijk hebben we ook een paar weken genomen om te wennen aan het idee en het met mensen in onze omgeving te bespreken. Het eerste trimester voelde ik me totaal niet blij. Maar ik denk dat dat hoofdzakelijk door de hormonen kwam. Nu ben ik 18 weken, ook net aangemeld bij de pop poli vanwege dat moeilijke jaar en na afstemming en een plan hoe we het gaan doen voel ik me totaal anders. Het zegt natuurlijk niks over hoe jij je gaat voelen, maar hoop dat je een beetje houvast hebt aan mijn verhaal. In de kern zat wel echt een wens om zwanger te worden, niet per se van 2 tegelijk, maar dat voelt inmiddels meer als een soort extraatje. Die kerngedachte heb ik veel op terug gegrepen in het begin. Dat is wat ik wilde toen ik geen rondrennende hormoonbal was, dus deze gevoelens zijn waarschijnlijk tijdelijk. En dat klopte :)

Wat fijn zeg dat de pop poli dus wel wat voor je kan betekenen en het dus ook echt helpend is en daarnaast heel fijn dat je het nu ook anders ervaart! Ik hoop voor je dat deze zwangerschap heel anders voor je zal zijn dan de eerste! Dankjewel ❤️

Ik heb sinds mijn puberteit en ook tijdens de zwangerschap veel psychische klachten gehad, o.a. depressie en ook nog in de eerste maanden na de bevalling maar voor mij is het moederschap een transformatie geweest en nog steeds.. 💞 Ik ben veel beter voor mezelf gaan zorgen, omdat ik mij ineens besefde dat ik belangrijk ben voor mijn zoontje en het geen nut meer heeft om mezelf weg te cijferen zoals ik altijd heb gedaan. Dus eigenlijk heb ik nu pas voor het eerst geleerd hoe ik voor mezelf moet zorgen. Ik durfde eerder nooit mijn gevoelens te bekijken en door en door te voelen en heb geprobeerd ze te onderdrukken door o.a. overmatig sporten, te veel of te weinig eten en andere dingen.. Wat mij uiteindelijk heeft geholpen is yoga, meditatie, pmt, gezonde voeding maar ook boeken zoals het boek 'geweldloze communicatie' waarmee ik heb geleerd mijn emoties en behoeftes te kunnen benoemen en te uiten. Uit mijn perspectief is een zwangerschap een kans om de reis naar binnen aan te gaan en voor goed te kappen met al het gedrag wat je niet verder helpt en op deze manier een liefdevolle, zorgzame moeder te worden, niet alleen voor je kindjes maar ook voor jezelf en je partner. Ik weet dat je het kan, wij vrouwen zijn ervoor gemaakt 🙏 we moeten soms alleen weer de connectie met onze gevoelens weer terug vinden. Ik wens je heel veel succes en liefde toe ❤️🍀