Eigen familie

In dat geval zou ik gewoon zeggen van, joh wij doen het 4 dec ben je erbij, gezellig! Zo niet dan jammer. Zou echt voor je meisje kiezen hoor.. bedoel het is al vervelend voor haarzelf maar jullie zitten er ook mee. Blijkbaar kan je zus zich niet indenken hoe dan is.. nja dan geen vrede bewaren en misschien ruzie ofzo maar ik zou voor z'n verwent nest echt niet bezwijken 😂 Wel vervelend dat ze het hele gezin in haar gedrag meetrekt.. Eigenlijk zou iedereen haar links moeten laten liggen misschien dat ze het dan leert ofzo..

Ja joh, dan vier je t toch de 4e gezellig thuis met je eigen gezin. Desnoods nodig je de opa en oma nog uit ofzo als je dat gezellig vind. Het hoeft toch ook geen grootse aangelegenheid te zijn, helemaal als je het binnen de maatregelen wilt vieren. Laat het dan ook echt lekker om jouw meisje gaan. Daar schrikt je gezin misschien wel even van, maar je hebt het toch meerdere keren aangegeven en ook een alternatief voorgesteld om het toch samen te doen, dus tja.

Tis ook het laatste jaar dat wij het met de rest mee vieren... Familie is goed in problemen uit de weg gaan dus makkelijker om mee te gaan dan er tegen in... Ga ook lekker aso heel erg op tijd weg daar eten naar binnen proppen en doei! 😂

Daarom vieren wij het niet meer gezamenlijk. Ook altijd gezeik en vooral door mijn broer die zich altijd de mindere voelt. Nu we aan hebben gegeven het liever met eigen gezin te willen doen krijgt onze dochter heen kado van ze. En dat hoeft ook niet, maar wij hebben jarenlang meebetaald voor hun kinderen en nu onze dochter er is en we niet meer precies doen wat hij wil gaat het zo..... Maar over eigen familie gesproken. Ik heb een moeder die erg jaloers is zodra een anders onze dochter vastheeft, in bad doet, flesje geeft etc. Ook moesten wij in ziekenhuis kiezen wie er als eerste op bezoek kwam vanwege de maatregelen dat er maar 1 bezoeker per bezoekuur mocht komen. Wij hebben mijn schoonmoeder als eerste gedaan omdat het haar 1e kleinkind is en wij haar enige kans waren om oma te worden, mijn moeder is het haar 9e kleinkind ....nou dikke drama. Want ik was haar dochter en zijn moest dus als 1e. Eeeh denk je niet dat moeten kiezen al moeilijk genoeg was voor ons??

Wauw... Nul inlevingsvermogen dus... Klinkt bekend helaas 🙄 Geef jullie groot gelijk dat je schoonmoeder eerst mocht komen. Eerste kleinkind is gewoon iets bijzonders. Ga er vanuit dat je moeder snel erna ook mocht komen? Wat maakt die ene dag dan uit? 😑

Klopt. In de middag schoonmoeder en in de avond mijn moeder. Dus dezelfde dag ook nog. Als het aan mij had gelegen hadden mijn zussen, moeder en schoonmoeder in de nacht nog gekomen maar dat mocht niet

We leven nu eenmaal in rare tijden op het moment... iedereen moet zich daarop aanpassen, maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan helaas 🙁

Ga er van uit dat je dochter 6 december thuis onderwijs hebt. Ik had echt gezegt zijn het jou kinderen nee? Okee dan beslis jij niet. Vroeger deden we het wel eens een week later omdat het niet uitkwam met 5 december. Merken die kleintjes echt helemaal niks van🤣 als ze maar kadotjes krijgen.

M'n zus heeft dan nu 2 eigen kinderen, maar daarvoor was ze elk jaar weer als een klein kind enthousiast over Sinterklaas... Het Sint journaal trouw kijken en alles... En het moest en zou op 5 december... Om moe van te worden echt. Heb daardoor zelf een aversie gekregen aan Sinterklaas... Als de kids niet meer geloven gaan we lekker cadeaus met kerst doen 😂 En ja... Ben ook bang voor thuis onderwijs..... We gaan het meemaken. Zou voor mij de eerste keer zijn want de oudste gaat sinds 3 november pas naar school

Hier een broer die er een handje van heeft om je tussen twee eetmomenten in uit te nodigen. Dus Sint bij hun dit jaar (zij hebben het jongste kind, vorig jaar was het bij ons). We worden om 13:30 uitgenodigd en verwacht om om 17:00 uur weer te vertrekken. 🤦🏼‍♀️ M’n moeder heeft er nu wat van gezegd maar voor het geval dat haal ik genoeg boodschappen dat mijn ouders bij ons kunnen eten. 😂

Gewoon kiezen voor je eigen gezin. Zouden zij ook doen.

Wauw, dat is ook echt weer wat zeg 🙄 voel je je zo welkom enzo. Snap dat je voor de zekerheid eten in huis haalt 😂

Hahaha heerlijk om het soms er even te gooien. Ik vind het altijd zo vervelend als mijn zus uitnodigt, ze is heel netjes.. dus terwijl je op bezoek bent wordt er opeens onder je voeten gestofzuigd, spraytjes worden erbij gepakt en microvezeldoeken.. ik denk dan elke keer nodig gewoon niet uit haha 😂

Lang verhaal incoming. Ik heb altijd een super goede band met mijn vader gehad. We kwamen regelmatig bij elkaar over de vloer, aten vaak samen etc. Ook toen hij een vriendin kreeg veranderde dat niet. Mijn ouders waren allang gescheiden en de nieuwe vriendin werd gewoon "geaccepteerd" om zo maar te zeggen. Ik was heel blij dat mijn vader iemand had ontmoet. Helaas is alles veranderd. Eind 2019 is mijn moeder plotseling aan een hartstilstand in haar woning overleden. Ik was die dag in het buitenland toen mijn vriend en broertje mij belde met dit nieuws (zij hebben haar in haar woning gevonden). Mijn vader is toen naar de woning gegaan en heeft toen ook zijn vriendin gebeld. Zij besloot om ook te komen "om mijn vriend en broertje te steunen". Ik vind dit al raar aangezien ze mijn moeder nooit heeft ontmoet maar oke. Vervolgens is mijn moeder opgehaald en toen begon de shit. De vriendin van mijn vader was blijkbaar zwaar aangeschoten/dronken en is toen op de grond gaan liggen huilen wat voor een kut dag zij gehad heeft.. Dit is natuurlijk bij ons 3en (broertje, vriend en mij) totaal in het verkeerde keelgat geschoten. Onze moeder is overleden en jij loopt te janken dat je een rotdag hebt gehad. In haar huis. 1 minuut nadat de wagen haar heeft meegenomen. Mijn vader heeft haar toen van de vloer gesleurd en in de taxi gegooid naar huis. Je zou denken dat hij klaar met haar is of dat hij dr goed heeft aangesproken maar hij neemt het voor haar op! Ze heeft nooit haar excuses aangeboden. Ik kom dus al bijna 2 jaar niet meer bij mijn vader en zij is ook niet welkom in mijn huis. Maar elke keer als ik mijn vader uitnodig vraagt ie of zij ook mee mag. Mijn antwoord is elke keer hetzelfde; nee. Dan krijgen we ruzie en noemt hij mij raar. Na 2 jaar heb ik totaal geen behoefte aan dat mens. Ze heeft mijn nummer, ze heeft allang sorry kunnen zeggen. Mijn vader zegt steeds dat ze bang voor me is. Voor mij hoeft het dus niet meer. Hij probeert mij steeds te pushen en heeft totaal geen respect voor mijn gevoelens. Ik vind het echt jammer dat ik hierdoor mijn vader minder zie en normaal gesproken vergeef ik mensen echt snel maar ik wil haar gewoon niet meer zien. Ze wil ook graag mijn zoontje zien maar ook dat wil ik niet. Ik heb geen idee hoe de toekomst eruit gaat zien want ik wil wel gewoon opa in ons leven hebben. Geen idee wat ik moet doen. (Iemand een tip?)

Ohhhh hier ook zo’n moeder! Ze is echt een schat hoor, en staat altijd voor me klaar maar is ook wel een beetje egoïstisch… - Ze mocht bij mijn eerste bevalling aanwezig zijn. Ik dacht; haar steun kan ik goed gebruiken. Mn partner was er uiteraard ook maar ik dacht, daar zal ik niet veel aan hebben.. Vervolgens zit mn moeder mijn hele bevalling op dr telefoon, ik dacht mijn familie op de hoogte te houden (zij zaten op de gang), maar nee, geeeeen idee wat ze zat te doen. Vervolgens heb ik 10x gezegd mam help!! Ik had rug weeen en het enige wat hielp was tegendruk. Maar ze werd er moe van dus ging de familie op de hoogte houden zei ze. Kom ik er na een kwartier achter dat ze gewoon achter een gordijntje op de kamer zat. Vervolgens moest ik voor een spoedkeizersnede dus ik zei; ik wil niet dat iedereen de baby ziet voordat ik hem heb vastgehouden. Dus mn partner netjes met baby naar een andere kamer geleid, was mn moeder bij de lift gaan zitten zodat ze hun kon onderscheppen. Vervolgens op de kamer kregen ik en mijn partner beschuit met muisjes. Ik hoor nog tot op de dag van vandaag een paar keer per maand hoe schandaaaalig het was dat ze haar niet geroepen hebben en geen beschuit met muisjes heeft gekregen. Wtf, ik was bijna dood gegaan bij mn keizersnede, lekker belangrijk dat klote beschuitje🤣 - tweede bevalling in coronatijd; maaaandenlang roept ze; ik hoop wel dat ik er bij kan zijn met alle maatregelen hoor. Wil je anders niet mij erbij ipv je partner? Nou na de eerste ervaring was ik er dus achter dat mijn partner mn redding was en mn moeder maar een extra wiel. Dus nee. Uiteindelijk mochten er dus 2 mensen bij zijn maar ik wilde haar niet. Had ze keelontsteking op de dag dat ik werd ingeleid, wilde ze alsnog mee. Mocht van mij natuurlijk niet. Vervolgens wéér spoedkeizersnede, heb de dood in de ogen gekeken. Dus wilde heel graag bezoek na een dag (ik moest een paar dagen blijven in het ziekenhuis) maar zij was nog steeds ziek. Dus ik vroeg mijn vader. Zegt ze; ja dat kan niet want ik MOET eerst. Ik zei; nou dacht het niet, vanavond mag ik bezoek dus die kans grijp ik aan. Mijn vader moet komen en die moet onze oudste meenemen. Moest mn vader dus het HELE bezoek videobellen met haar. Waardoor hij niks van het hele bezoek heeft mee gekregen en ik dus geen normaal gesprek met hem kon voeren omdat zij steeds opdrachten via die telefoon zat te geven. Voordat hij wegging was mijn dochter even los van de monitor dus ik zei hier pap wil je haar vasthouden voor een knuffeltje voordat je weggaat? Zegt zij; nee want hij moet de telefoon vasthouden. Ik boos; ik zeg hang ff op!! Moet ze straks ook nog mee de parkeergarage in ofzo🤣🤣🤣

Wow ook al zon moeder dus 🙈

Wat heftig en naar voor je hoe het is gegaan. Ik kan me voorstellen dat je de vriendin van je vader liever niet erbij hebt. Wat betreft je vader, ik zou toch proberen contact te onderhouden. Vooral omdat je zegt dat jullie zo’n goede band hadden, lijkt me dan heel Jammer om dat links te laten liggen. Misschien helpt het om een keer even 1 op 1 met je vader af te spreken en uit te leggen waarom je je zo voelt, en aangeeft dat je hem graag wilt blijven zien. Succes ❤️

Ik heb twee zussen, de ene 10 jaar ouder, de ander 6,5. Ik ben de jongste. Thuissituatie was vroeger echt waardeloos. Heb een rare moeder (ik druk mij vriendelijk uit), vader is al lang overleden. Contact met mijn moeder heb ik al meer dan 20 jaar geleden verbroken. Ik zal haar nooit begrijpen, geen antwoorden krijgen en had er alleen maar stress van. Mijn oudste zus was vroeger veel met mij bezig en daar heb ik ook echt veel aan gehad. Contact met mijn zussen is in de loop van de tijd verwaterd. Geen ruzie of zo, maar het was wel prima. Contact met de oudste paar jaar terug weer hersteld. Daar is zij vooral heel erg blij mee, ik vind het prima, maar graag wel met een beetje afstand. Ze voelt zich nu ik zwanger ben weer enorm de grote zus. Daar word ik wel eens een beetje moe van. Ze bedoelt het heel lief en ik gun haar de rol van grote zus. Maar je hoeft niet te pas en te onpas appjes te sturen over hoe en wat met baby's. Ik word volgende week 44, ruim volwassen dus, heb pedagogische achtergrond, je hoeft me niet te vertellen dat een baby geen kussen in zijn bed hoeft 🙄 en dat hoef je al helemaal niet middenin de nacht met nog 9 andere berichten naar me te appen.... En je hoeft ook niet met een piepstemmetje tegen me te praten. Andere zus staat compleet anders in het leven dan ik. Zij lijkt sprekend op mijn moeder. Ik vond het wel netjes om haar persoonlijk in te lichten over mijn zwangerschap. Toen wilde ze graag langskomen. Prima. (Laatste keer dat ik haar gezien had, was iets van 5-6 jaar terug en de keer daarvoor ook zoiets.) Ik vond het niet echt leuk. Kwamen een paar in mijn ogen bizarre opmerkingen uit. Heb het maar wat laten gaan onder het mom van: over een uur is ze weer weg. Tot mijn grote verbazing appte ze paar weken terug aan het eind van de week:"Ja, en dan kom ik zondag en dan neem ik L... (nichtje van 9, die ik precies 1x gezien heb) mee en dan kom ik om 13.15u." Uuuuuh, dacht het niet. Lijf is compleet verrot door de zwangerschap. Het laatste beetje energie dat ik nog heb op een dag wens ik niet aan haar te besteden. En ik vond het raar, blijkbaar vond zij ons laatste contact wel leuk. (Anders zou je toch niet weer willen komen?) De rest van de familie is zo lang als ik mij kan herinneren al los zand. Ik kan nog bedenken hoe ze heten, maar zou ze op straat zo voorbij lopen. Echt geen idee hoe de meesten eruit zien. Wat ik heel erg jammer vind, is dat mijn kleintjes geen opa en oma zullen hebben. Verder voor mij zeker geen familie bij de bevalling, dat moge duidelijk zijn haha. Tweede klas gymnasium kwam ik bij mijn beste vriendin in de klas. En kwam ik bij haar thuis. Wauw, dat vond ik echt geweldig! Heb veel aan haar moeder gehad, ze voelde bewust of onbewust heel goed aan wat ik nodig had. Jammer genoeg is ook zij al lang geleden overleden. Heb nog wel een mooie quilt van haar, die komt in de babykamer. Zo, lang en ingewikkeld verhaal. Ik hoop dat mijn kleintjes en ik wel veilig aan elkaar hechten 💕

Oh dat trek ik ook altijd zo slecht. Feestjes die een eindtijd hebben 🤤

Het eerste stuk over je moeder en het stuk over je jongere oude zus doet me zo denken aan mijn eigen moeder en zus... Tis dat m'n vader nog in beeld is, maar anders denk ik dat het contact ook allang weg zou zijn... Heb zoveel dingen waar ik antwoord op nodig heb van haar maar nooit ga krijgen... 🙁 Klinkt raar maar ben ergens blij om dit te lezen... Voel me altijd wat alleen omdat iedereen om me heen zo'n goed band heeft met hun moeder 😔😅