Eigen familie - deel 2

Ik vind het lastig, moet ik de discussie aan gaan of het accepteren en ze een andere dag laten komen? Erg frustrerend, waarom is het toch ook altijd wat 😟

Je kunt er best een korte opmerking over maken. Gewoon iets zeggen van “nee, de verjaardag is van tijdstip X-X, anders is hij daarna helemaal overprikkeld. Dat is ook de reden dat ik het vroeg heb doorgegeven zodat je er rekening mee kon houden met je werk. Maar nu dit niet gelukt blijkt te zijn kunnen we gewoon een andere dag afspreken hoor! Kun je dan en dan?” Maar ja wij zijn hier thuis wel van iets directere communicatie. In mijn schoonfamilie zou zo’n bericht echt not done zijn 🤣

Goede suggestie. Eventueel zou je de 2e zin nog weg kunnen laten. (zodat jij er rekening mee zou houden). Afhankelijk van de gevoeligheid van de tenen 🤪 (Is toch nog even een punt willen maken/ sneer geven) Persoonlijk als ik bewust voor een tijdstip gekozen heb, dan wil ik me daar zelf ook aan houden. Ik kies er niet voor niks voor (maar ik heb dan ook een lastige oudste zoon, die na zo’n middag/dag echt helemaal kapot is… dus dan wil ik ook echt vanaf einde middag het huis leeg hebben)

Zou enkel kort antwoorden dat je het echt alleen tussen X en X wilt vieren. Dus als dat niet uitkomt je graag op een andere dag een keer met haar afspreekt. Hoeft verder geen uitleg of verantwoording bij. Zij stelt jou de vraag, jij antwoordt. That’s it.

“Oh jammer dat je geen vrij kon krijgen die dag! Kunnen jullie dag X of X komen? Anders wordt het zo vermoeiend voor Pietje.” Zoiets zou ik zeggen… Niet te zwaar aan tillen, maar wel vervelend 🤭

Klopt, ik zou ook een punt willen maken zelf 😅🙈

Ik werk ook in de zorg. Het is niet altijd gegarandeerd dat je vrij bent op feestdagen.. (ook als je deze op tijd aan vraagt om vrij te zijn)

Ik moet even van me afschrijven hoor 😶 Mijn moeder denkt dat ik een soort tienermoeder word die nog niks weet van het leven (ben 30 jaar, 5 jaar samen met mijn partner, goede baan en koopwoning dus alles zoals het “hoort”), ik ben overigens nu 34+6w zwanger van ons eerste kindje. Een tijdje geleden begon ze te tieren dat ik écht niet kon bevallen want ik had geen pufcursus gedaan. Ik zou dan de weeën niet kunnen opvangen en ik zou dat niet aankunnen. Daardoor al weken onzeker over de bevalling en heb meerdere gesprekken met de verloskundige gehad om dat weer uit mijn hoofd te krijgen🤦🏻‍♀️ Vandaag weer een hele discussie met haar gehad, we zijn nog bezig met de babykamer om meubels in elkaar te zetten en ze vindt het veeeeel te laat. Ik gaf aan dat ik vind dat de commode prioriteit vond hebben en dat we daarna het ledikantje pas ik elkaar zetten want we hebben toch een wiegje voor de eerste maanden. Zegt ze dat het er dan nooit meer van komt want als de baby er is heb je écht geen tijd meer om een ledikant in elkaar te zetten🤔🫠 Ze snapt niet dat we alle meubels gewoon op tijd in elkaar gaan hebben en waarom zouden we in de maanden na de geboorte geen tijd hebben? Alsof je leven dan stil komt te staan ofzo. En dan komt er nog een opmerking van haar achteraan “ja ik heb alleen maar 3 kinderen ter wereld gebracht dus wat weet ik ervan he?!” Echt mens… ze maakt mij zooo onzeker 😶 Is allemaal al spannend genoeg zonder allemaal bemoeienissen. En dan gaat ze ook nog 1x in de 2 weken oppassen straks, ik hou mijn hart al vast 🫠

jij gaat die bevalling gewoon rocken, ook zonder pufcursus! en het ledikantje heb je idd de eerste weken / maanden niet nodig als je een wiegje heb 🙈

Dank je ☺️ Ik stond er zo nuchter in, zijn tenslotte zoveel vrouwen mij voorgegaan zonder cursus. Moest van de verloskundige weer bij dat gevoel terugkomen maar dat is best lastig haha

Nooit een pufcursus gehad hoor en 2 bevallingen gehad. Heb bij de eerste volgens mij wel uitleg gehad over hoe te persen. Maar dat was ik 4 jaar later bij nummer 2 al weer lang vergeten 😉. Maar als ik jouw verhaal zo lees is jouw moeder nog zenuwachtiger dan jou voor de bevalling/komst van haar kleinkind. En kan ze dat niet zo goed onder woorden brengen waardoor ze maar overdreven probeert de rest te ‘controleren’. Dat herken ik wel van mijn eigen moeder. Het is echt een vorm van bezorgdheid om jou en het kleintje ook al is het zo ongelooflijk irritant.

Haha geloof mij, als het zover is weet je écht hoe je moet puffen hoor!! Heb ook geen cursus gedaan en ging vanzelf, zonder puffen kun je de weeën naar mijn idee gewoon niet opvangen. 🫣🥴

Wat vervelend lijkt me dat. En even over die bevalling: dat gaat vast goedkomen! Ik ben 26 en zonder cursus of extra info bevallen en dat ging helemaal prima. Ze moedigen je aan en meer heb je wat mij betreft niet nodig. Maak je niet druk!!

Wat een gezeur van je moeder. Ik heb omdat ik niks aan cursuss had gedaan een YouTube filmpje van nog geen 5 minuten gekeken. En volgens gynaecoloog pufte ik heel goed. Ik snap niet dat hier vroeger cursussennover waren 🤣. Gewoon inademen en in stapjes uitademen. Ik ben prematuur bevallen dus ook nog niet alleen was klaar. Dat is dannzo met hulp gebeurt Ja je leven staat mogelijk op z'n kop aan het begin (elke 3 uur voeden dus met geluk slaapt kindje steeds 2 uur tussendoor). Maar alles loopt wel los hoor. Succes, je kan het. Volg joú moedergevoel want gaat over joú kindje.

Oh wat irritant. Vooral van je eigen moeder. Voor wat het waard is; ik heb de babykamer pas in m’n verlof (bij 36 weken) geregeld. Inclusief de meubels. Ik dacht dat als de baby eerder zou komen we toch in het ziekenhuis zouden liggen dus dan is er tijd genoeg voor iemand om die meubeltjes te monteren. Ook heb ik (bewust) geen puf cursus gedaan. Wel een boek over (positief) bevallen gelezen en met de verloskundige gesproken en hierdoor had ik het volle vertrouwen qua voorbereiding en dat bleek een goede inschatting. Laat je niet gek maken! Je kindje heeft jouw liefde, warmte en (kunst)voeding nodig. De rest is bijzaak en enkel praktisch.

Vermoeiend dat soort mensen 🥲 In plaats van dat ze aanbiedt om je wat tips te geven of te komen helpen met de kamer/ wassen/ schoonmaken of iets.. 🤪

Mijn moeder heeft mijn zoontje 'stuk' gemaakt (mopje!) Maar... Zoonlief (5 maanden) altijd moeilijke slaper geweest overdag. Dutjes van max 30min en dan echt niet meer in slaap te krijgen. Plots sliep hij normale dutjes, 1,5 a 2u per keer. Hoera! 4 dagen later kwam m'n moeder enkele uurtje opletten. Tijdens de hele uitleg stak ik m'n zoontje samen met haar in bed. Zij doet de handelingen, het ritueel,... legt hem neer en bam, hij begint te brullen. Ze was wel veel meer aan het babbelen dan ik normaal doe dus ook wel drukker... Sindsdien is m'n zoontje 'stuk'. Doet weer slaapjes van max 30 min... vermoeiend... En zo zijn er nog andere zaken die plots veel moeilijker lopen omdat zij het op een andere manier heeft aangepakt. En zo boos dat ik ben, alles liep goed, mooi ritme, eindelijk goed slapen, flink eten,... En nu is het weer gigantische stappen achteruit omdat 2u iemand anders bij hem geweest is 🤦🏼‍♀️

Ik snap je frustratie enorm, maar je moeder heeft het niet opzettelijk fout gedaan, toch? Hoe meer hij aan verschillende systemen went (kdv oppasoma) hoe makkelijker hij uiteindelijk zal worden. En soms is het gewoon nodig om even oppas te hebben. Maar ik snap wel dat het een enorme domper is dat hij nu weer zo slecht slaapt.

Helemaal eens met deze reactie. Maakt het niet leuker voor jou, maar denk idd dat het de zenuwen zijn. Overigens hier 5 jongens op de wereld gezet zonder 1 pufcursus. Gaat helemaal goed komen joh!

Eerlijk? Dat ligt heus niet aan 1 x 2 uurtjes oppassen. Je kindje is een moeilijke slaper en snel ontregelt. Zal moeten wennen aan op verschillende manieren naar bed gebracht worden. Beetje flauw om je moeder de schuld te geven omdat ze eenmalig te veel praatte tijdens t naar bed brengen ... arme vrouw