Eigen familie - deel 2

Een vraagje aan jullie allemaal die een moeizame relatie hebben met jullie ouders; herkennen jullie het gevoel van er alleen voor staan? Ik heb een geweldige man een fantastische dochter die naast mij staan maar ik heb al zolang niet meer het gevoel dat er iemand achter mij staat.. misschien heb ik dit wel nooit gehad ook. Van binnen voel ik een bepaalde leegte die andere mensen niet op kunnen vullen..

Ja heel erg herkenbaar. Niemand kan dat opvullen. Al heb ik er vrede mee geen contact te hebben met mijn moeder geeft zoveel rust. Maar dat er iets mist is zeker. Ik heb leuke vrienden, fijne schoonfamilie, geweldige vriend en binnenkort een zoontje maar toch voel ik me vaak alleen

Ik snap wat je bedoelt, ik heb geen contact meer met m’n ouders. Maar dat voelt niet als een gemis, of eenzaam. Ik ben dan ook wel heel dankbaar voor m’n schoonfamilie, zij staan altijd voor mij/ons klaar. Zij zijn voor mij vervanging voor m’n eigen ouders. Ik kom vaker bij m’n schoonouders, dan m’n man bij z’n eigen ouders 😉

Klopt. M'n zusje, broertje, vader en stiefmoeder zijn aggasten. Mijn vriend en ik zijn avondgasten. Gelukkig ben ik niet de enige die het wat gek vind 😅

Herkenbaar. Geen contact meer met mijn moeder, vaak een moeilijk contact met mijn vader. Hoewel geen contact meer rust geeft, is het ook een gemis. Geen gemis naar haar als persoon, maar een gemis naar wat in mijn ogen een moederfiguur had moeten betekenen voor mij. Soms gaat dat goed, sommige periodes voel ik me minder. Sommige dingen slijten, anderen blijven pijnlijk aanwezig. Het blijft navigeren/een weg zoeken. Heb zelf een leuke man en zoontje, maar heb ook geen ouderlijke "basis" om écht op terug te vallen. Ik kan je er alleen maar sterkte mee wensen ❤

Maar jullie wonen op jezelf, zijn een eigen gezin toch? Dat betekent in mijn ogen ook dat je als los gezien wordt. Ik zou geen mensen als daggast willen hebben waar ik geen goede band mee hebt - partners van close mensen daargelaten uiteraard, die waren gewoon van harte welkom ☺️ Zo te horen zou je hen zelf ook niet als daggast willen hebben 😋 Dat zou je alleen doen omdat het misschien verwacht wordt. Nja, daar zou ik voor passen 🙃

Je beschrijft precies mijn gevoel. Bedankt voor je mooie bericht. Ik heb op dit moment geen contact omdat ik een time-out ingelast heb op aanraden van mijn psycholoog maar denk wel dat ik het contact ga herstellen na de vakantie. Dit is niet de eerste keer in mijn leven dat ik geen contact met ze heb, maar voor mij maakt dat weinig verschil. Als ik wel contact heb, heb ik namelijk ook niet het gevoel dat ik een basis heb om op terug te vallen. Weet nooit waar ik aan toe ben, ze zijn altijd negatief, nooit doe ik iets goed en ze doen altijd een beroep op mij maar er komt nooit iets voor terug. Heel vermoeiend en ingewikkeld voor mij om mee om te gaan. Wat mooi Maria94 dat jij een nieuwe familie gevonden heb. Mijn schoonmoeder is ook een heel lief mens maar door alles wat ik heb meegemaakt lukt het me niet om haar echt toe te laten.. dat terwijl ik haar al heel lang ken 😔

Misschien niet wat je wilt horen, maar ergens snap ik het ook omdat je toch ergens een grens moet stellen. Een bruiloft is al duur genoeg, en als je zegt dat ze met jullie minder contact hebben dan vind ik het ook logisch dat jullie avond gasten zijn. Maar misschien dat ik het verkeerd zie hoor!😊

Nee begrijpelijk en ik snap ook hoe zij het benaderen. Ik denk dat het vooral wat steekt omdat het contact eerst wel goed was en zij sinds de zwangerschap en geboorte maar twee keer iets van zich hebben laten horen. Op het geboortekaartje schreven ze zelfs de naam van m'n partner verkeerd. Ik denk dat ik het vooral pijnlijk vind omdat dit nu bevestigd dat het contact inderdaad minder (belangrijk) voor ze is.

Heel herkenbaar. Wat je niet kent kun je ook niet missen, maar sinds mijn relatie met mijn partner weet ik wel hoe het is als iemand je steunt. Het heeft me ook aardig wat tijd gekost om de relatie met m'n familie een plekje te geven. Desondanks vond ik het afgelopen jaar, sinds ik mijn moeder vertelde dat ik in verwachting was, erg zwaar. Hoe fijn was het geweest om in die tijd gesteund te worden door je familie ipv alleen maar negativiteit. Maar ook door de moederliefde die ik voel voor mijn zoon, kan ik het gedrag van m'n moeder steeds moeilijker begrijpen en verdragen.

Dit inderdaad. Ik vind het eigenlijk helemaal niet gek, gezien de band (of eigenlijk het ontbreken daarvan) die je beschrijft. Een bruiloft kost geld zat, ik zou niet gaan betalen voor mensen die ik er eigenlijk niet eens bij zou willen hebben🤭 Los daarvan, ik zou zelf niet gaan als het zo ver rijden is voor je. Dat vind ik niet de moeite waard voor zo kort.

Ja, herkenbaar. Ik voel me een wees terwijl mijn ouders nog leven. Ergens voel ik me heel sterk maar tegelijkertijd voel ik me ook heel erg alleen. Ik mis mijn ouders zelf niet maar ik mis wel het idee van goede ouders en grootouders.

Ja, heel herkenbaar. Ik ben op heel jonge leeftijd mijn vader verloren en heb een moeizame relatie met mijn moeder die alleen maar slechter en slechter wordt. Ik kan niet bij haar terecht, niet tegen haar zeggen wat ik wil en ze heeft me al meerdere keren heel erg gekwetst. Dit geeft echt een heel eenzaam gevoel. Heb ook een hele fijne partner en 2 lieve kinderen maar niemand kan natuurlijk een ouder vervangen helaas. Dus herken heel erg die leegte die je beschrijft

Je verhaal klinkt heel herkenbaar! Juist omdat ik elke keer weer teleurgesteld werd (het zijn je ouders, dus je blijft hoop/verwachtingen houden) ben ik nu heel blij dat ik geen contact meer heb, het geeft zoveel meer rust. Er zijn geen verwachtingen meer. Ah, ja dat snap ik ook heel goed hoor! Heeft hier ook echt wel even geduurd. Ik denk dat sinds onze dochter geboren is(nu 15 maanden) onze band echt sterker is geworden.

Om camera’s speciaal voor haar te plaatsen terwijl ze 1x per maand komt vind ik wel zonde om eerlijk te zijn. Maar inderdaad waardevolle spullen liggen verstopt ja 😂 zelfs al op mijn kamer vroeger in het ouderlijk huis. T is te triest voor woorden dat dit zo moet helaas.

Ik zei ook al tegen mijn moeder dat ik denk dat het dwangmatig is. Kleptomanie lijkt me indd de goede stempel helaas. Ik ben alleen bang dat ze dit nooit zal ‘accepteren’ en het waarschijnlijk blijft. Ze is inmiddels ook 24 dus ze zal een behandeling zelf moeten regelen via de medische wegen. Aangezien ze blijft ontkennen ben ik er bang voor. Ik word momenteel genegeerd (had haar nog een berichtje gestuurd over iets anders), waarschijnlijk wilt ze van mij een excuus voor een valse beschuldiging. Die ze dus niet gaat krijgen. Afstand en minimaal contact is er dus vanzelf gekomen nu.

Update over de situatie rond mijn zus: Binnen anderhalve maand dat ze een relatie had, woonde ze samen, zijn ze verloofd en ook weer uit elkaar. Moet alles uitgebreid op iedere socialmedia platform gegooid en is er 0,0 zelfreflectie van uit haar. En dit is precies de reden waarom ik niet wil dat ze zo snel met haar nieuwe partner op bezoeken komt bij mijn kind(eren). Maar goed of ze zijn volgende week weer samen of ze heeft binnen een no-time net zo een intense relatie. Dit begint voor mij steeds meer te bevestigen dat ik mij hier niet mee wil associëren, ik wil het gewoon niet in mijn buurt hebben.

Bezoek * natuurlijk

Ik zou het voor nu even proberen los te laten. Je bent hoogzwanger (toch? Nog niet bevallen toch??), je hebt genoeg om je energie in te steken en dit kost alleen maar negatieve energie. Als je straks bevallen bent merk je vanzelf wat je wil. De een wil lekker in de eigen bubbel even niemand zien, de ander wil meteen iedereen over de vloer en weer een ander heeft selectief behoefte aan mensen. En dat mag allemaal gewoon, jouw leven, jouw kraamtijd, jouw kind. En als ze daar moeilijk over doet jammer dan, graag of niet. Snap dat het makkelijker gezegd dan gedaan is hoor want dit raakt je natuurlijk emotioneel heel erg.

Ik zit er eigenlijk helemaal niet mee haha, wilde gewoon even een up-date geven betreft die situatie. Ik had dit namelijk al verwacht. Dit bevestigt enkel dat ik hier in naar mijn gevoel moet luisteren. Afstand houden, hou het lekker op een laag pitje. Betreft kraambezoek weet ik al we het gaan aanpakken en doen we hetzelfde als bij ons eerste kindje. Lekker in onze bubbel met elkaar als gezin, vonden dat echt heerlijk 🥰