Eigen familie - deel 2

Zoontje raakt iedere keer bij mijn ouders overstuur door het gedrag van mijn ouders. Mijn ouders zijn hem constant aan het overladen met prikkels en roepen hard. Ik heb al een paar keer subtiel proberen aan te geven dat ze veel te druk doen en dat hij daardoor overstuur raakt. Mijn ouders zeggen dat mijn zoontje een angsthaas is en maar eens moet komen logeren, dan leren ze hem wel sociaal te zijn (WTF!). Nu belde mijn moeder op dat ze het niet leuk vinden dat mijn zoontje zo op ze reageert. En dat ze hem vaker willen zien, dan leert hij het wel. Ik ga binnenkort denk ik toch maar minder subtiel uitleggen dat hij zo bij andere mensen niet doet en dat het door hun gedrag komt. Dat wordt een grote ruzie want met geen mogelijkheid zullen ze begrijpen dat zij degenen zijn die het gedrag veroorzaken.

Nou ja zeg! Ik zou dat subtiele ook maar laten zitten…

Haha, heel herkenbaar wat betreft mijn schoonmoeder. Zelden langskomen, maar het wel raar vinden als m’n baby je niet goed kent en op een feestje de betrokken oma proberen te spelen.

Ik ben zo boos op mijn neefje. Hij heeft 8 maanden geleden een prachtige dochter gekregen en mijn tante (zijn moeder) heeft de baby pas 3 x gezien!! Ze was niet eens uitgenodigd voor de doop in de kerk alleen voor het feest daarna in de kroeg. 🤬 Ze wonen in Ierland helaas want anders had ik hem en zijn vriendin echt aangepakt.

Waarom moet mijn stomme nicht mijn moeder inschakelen als ze het niet eens is met mij. Ik voel me net weer 5🤬

Oef.. lastig, lastige zusjes.. ik heb er ook zo 1. Die van mij is dan alleen maar met zichzelf bezig en moet alles beter, groter, mooier hebben dan dat ik heb 🤣 ben nu 14 weken zwanger. Vandaag waren we met elkaar bij mijn vader (na 11 weken ziekenhuis). Er wordt gewoon niet gevraagd hoe het met me is.. of alles goed gaat. Helemaal niks. Vind dat zo ongelooflijk 🫣 en dan spreken we maar niet over m’n moeder 🥲. Das ook niet zo best met de band. Gelukkig wel close met m’n vader, dat is echt m’n maatje.

Pfff hoe zeg je tegen je ouders dat je er geen behoefte aan hebt dat ze iedere week op bezoek komen?

Precies zo 🙃

Ja ik denk dat ik het ook gewoon zo ga zeggen. Ik kan me al helemaal voorstellen hoe het gaat lopen. Ik doe ze pijn, ik ontneem ze hun kleinkind, ik ben asociaal, ik ben een zeikmoeder. En dan alsnog voor de deur staan.

Mijn zusje blijft maar pushen dat ik van hun fotos moet maken. Afspraak was dat we dat zouden doen als mijn man vrij was, zodat hij bij de kleine blijft en ik me aandacht erbij heb. Nu blijft ze pushen voor deze zondag terwijl ik en de kleine heb en die op t moment huilerig en hangerig is. Zei al dat is niet de afspraak. Maar ik heb t weer gedaan en ze zoekt wel iemand anders 🤷🏼‍♀️🤷🏼‍♀️ Snap sowiesow niet met het bos in deze staat dat je perse nu fotos wilt maken in plaats van een mooi lente bos.

Dan zijn het zelf zeikouders. Begrijp ouders die ze communiceren met hun kind echt niet. Dat werkt alleen maar averechts.

Ik heb 2 zusjes (tweeling) die 2 handen op de buik zijn met mijn ouders. Daar heb ik geen problemen mee. Maar nu is er een medische situatie met een van mijn zusjes. Dit alles moet ik dus horen van mijn moeder. ( Zoals vaker) Nu wordt er van mij verwacht dat ik contact opneem met mijn zusje. Gisteravond heb ik netjes gebeld maar stond hun telefoon uit. Je zou toch denken dan bel je zelf terug als je een gemiste oproep ziet. Omdat ik niks hoorde heb ik net mijn moeder gebeld en heb het verdere verloop gehoord. Mijn zusje heeft niet meer terug gebeld maar verwacht dat ik haar zelf bel…. Ik zit daar vandaag niet op te wachten maar wordt wel van mij verwacht. Ben moe , bijna 26 weken zwanger van de 2e en heb een ziek kind thuis. Wellicht spelen de hormonen nu op! Maar is het niet gek dat ik altijd het contact moet opzoeken?

Ik moet denken aan een uitspraak van een cabaretier. “Maak van jouw verwachting niet mijn verplichting”. Als zij besluit om niet op te nemen of terug te bellen ligt de bal naar mijn idee bij haar. Je hebt gebeld en gedaan wat er gevraagd is. Zou nu lekker even aan jezelf denken 🤍

Ja hier zelfs 2x per week. En dan nog krijg ik appjes dat ze ons zo mist en te lang niet gezien heeft. Zeker als het 1x per week is. M'n kinderen zijn gek op ze, maar de verwachting van ons minimaal 1x zien per weekend en nog een keer doordeweeks voelt echt soms zo zwaar. Vorig jaar zelfs onze zomervakanties zo gepland dat we steeds een paar dagen samen in NL waren en de rest niet. Had echt behoefte aan rust. Want als we vakantie hebben, dan hebben me ouders er al helemaal een handje van om 'even' langs te komen of langs te fietsen, zonder echte afspraak.

Als je belt en het komt blijkbaar niet uit, moet ze toch zelf maar eens bellen wanneer het haar wel uitkomt. Jij bent niet telepatisch en kunt niet zomaar zien wanneer het haar goed uitkomt. Ik zou zelf in jou geval een appje gestuurd hebben met een tekst als "ik heb je geprobeerd te bellen, maar geloof dat het niet goed uitkwam. Ik hoor graag van je hoe het met je gaat." Dat is nogal duidelijk de bal bij haar leggen, maar ook interesse tonen. En wordt het niet via je moeder gespeeld. En als ze geen tijd/energie heeft voor bellen, geeft het haar de gelegenheid om kort te appen. Heeft ze geen excuus meer om jou niks te laten weten. En tegen je moeder zou ik zeggen "ik heb de bal bij haar gelegd, ik heb interesse getoond, de rest is nu aan haar. Ik wil het graag weten hoe het met haar gaat, liever hoor ik het van haar dan dat ik het via jullie hoor, maar ik ben ook niet gek. Ik ga niet achter haar aanvissen. Ze is geen puber en ik ben niet haar ouder. En jij bent geen boodschapper."

Maar ja, dit is wel advies vanaf de zijlijn 🙈 geen idee of je daarop zit te wachten.

Ja hoor, er wordt weer trotse aanwezige oma gespeeld 🙄 (de werkelijkheid is het tegendeel). Vandaag maar weer eens op bezoek gegaan bij mijn moeder (laatste keer was met kerst, ondertussen is ze ook niet hier op bezoek geweest voor haar kleinzoon). Afgelopen week is ze met collega’s uiteten geweest en heeft ze waarschijnlijk leuk/trots/aanwezig zitten uithangen en foto’s laten zien van onze zoon. (Ik stuur bewust al 6maanden, misschien zelfs wel langer, geen foto’s meer. In de hoop dat er meer interesse getoond wordt.) Ze gaf net aan dat haar collega’s het jammer vonden dat er geen recente foto’s zijn. Ik kan mezelf echt voor de kop schieten, het enige wat ik kon antwoorden was: ow heb je dat niet dan. Waarom zeg ik niet gewoon wat hier mijn rede voor is. 🤬 Nu krijg ik een appje of ik leuke recente foto’s heb (die wilt ze dus doorsturen naar haar collega’s). Zit nu dus al een uur mijn whatsapp te ontwijken, omdat ik niet weet wat ik moet zeggen en hoe ik het moet zeggen. 🙄🙄

Gewoon zoals het is. We sturen geen foto’s als we je zo verder ook niet zien. Wellicht bot/direct maar wel duidelijk.

Ik zou reageren met: Vind je het niet leuker om je kleinkind gewoon in het echt te zien? Langs komen kan gewoon hoor! Als ze dan zegt dat ze ze wil doorsturen zou ik zeggen dat je dat liever niet wil 🤷🏻‍♀️

Moeilijk is dat he! Ik moet (waarschijnlijk) morgen ook gaan antwoorden dat ze niet langs mogen komen omdat ze geen respect tonen voor onze grenzen. En ik weet ook nog niet hoe ik dat moet gaan brengen. Ik weet gewoon dat ze heel heftig gaan reageren en mij allerlei dingen gaan verwijten. En ik heb er totaal geen zin in, maar ik heb ook geen zin om ze dan toch maar weer langs te laten komen en een paar uur in de stress te zitten.