Eigen familie - deel 2

Als je binnenkort langs komt, kun je ze zelf maken/ kan ik foto’s van jullie samen maken?

Mijn ouders wilden vandaag langskomen. Ik heb gezegd dat ik daar geen behoefte aan heb Ik heb nu al een hele a4 aan tekst ontvangen wat ze daar van vinden. Ik ontzie ze hun kleinkind, wat zou ik daarvan vinden als mijn zoontje zo zou doen. Wij wonen te ver weg, dat is niet leuk (lees: 15km). Ze willen onaangekondigd langs kunnen komen. Ik had toch ook altijd een fijne relatie met mijn opa en oma, waarom gun ik dat ons zoontje niet. Zij willen zonder ons met ons zoontje iets gaan doen, dat moet ik ze gunnen. Dit is exact waarom ik er geen zin in heb. Het is altijd drama als ik ze zie. Ik doe altijd alles fout als ik niet precies doe wat zij willen. Ze zien alles als een aanval en hebben overal commentaar op. Ze hebben ons 4 dagen geleden gezien en aankomend weekend zien we ze weer. Dus het is niet zo dat ze ons nooit zien. En nee, zolang ze zich niet normaal gedragen ga ik mijn zoontje niet alleen bij ze achterlaten (er is echt teveel gebeurd daarvoor).

Jeetje wat emotioneel heftig dit zeg. Ik zou ook echt kort antwoorden. Niet eens in de emotie maar feitelijk. We hebben jullie net gezien en zien elkaar dit weekend weer, dus dan hebben jullie alle tijd om met zoonlief te spelen. Vandaag komt even niet uit. Pffff en dan de emotionele chantage dat je zelf een band met opa en oma had. Alsof je elkaar daar elke dag voor moet zien

Alsof je een fijne relatie met opa en oma niet gunt zeg. Ik zie mijn ouders en schoonouders minder vaak hoor.

Ja ik vind het ook echt moeilijk. Ik doe echt mijn best om het niet te laten escaleren door mijn woorden zorgvuldig te kiezen.

Wat dacht je van de tekst die je hier gebruikt hebt? "Jullie mogen morgen niet langs komen, omdat jullie eerder geen respect hebben getoond voor onze grenzen" en verder helemaal niks. Laat ze zich maar afvragen wanneer ze over jullie grenzen zijn gegaan. En als ze het echt niet weten, volgende keer dat ze dreigen over een grens heen te gaan, onderbreek je ze midden in hun zin en zegt "grens".

Ik weet dat het niet de beste reactie is die ik had kunnen geven, maar ik heb teruggetypt: Ik krijg van jullie reactie een vervelend gevoel. Het voelt alsof je een bezoek probeert af te dwingen via kleinzoon. Ik wil graag het graag gezellig hebben als mensen op bezoek komen. Op deze manier voelt het voor mij niet alsof het een gezellig bezoek gaat zijn en heb ik er nog minder zin in. Dat is zoals het voelt. Als het nu escaleert, so be it. Het is iets wat al zoveel jaar loopt, het is genoeg.

Och jeetje, ik voel je frustratie. Goed dat je erop gereageerd hebt. Ik vond het ook een erg chantage bericht van je ouders. Succes! En probeer het van je af te laten glijden.

Ook een prima tekst. Blijft lekker bij je eigen gevoel. Dat is altijd vrij lastig om over te discussiëren 😉

Prima tekst. Goed vanuit je eigen gevoel verwoord.

Lijkt mij een prima en eerlijke reactie op hun dramatische verhaal. Ze doen het er maar mee. Succes👍🏻

Ik was laatst bij mijn ouders op bezoek zodat zij hun pasgeboren kleinkind van 5 weken kunnen zien. Mijn moeder had veel gebak op tafel gezet en ik pakte een gebakje en at dat op. Mijn moeder zei dat ik was bijgekomen en op mijn voeding moet letten. Ik snap dat ik ben bijgekomen, want ja ik ben net bevallen maar ik heb wel een maat 40 nu en normaal maat 36 of 38. Ik vroeg haar waarom op de tafel zoveel gebak staat en waarom zij een week geleden aan ons iets van 15 zelfgemaakte gebakjes heeft gegeven. Blijkbaar waren al die gebakjes voor mijn man. Gelukkig ben ik niet onzeker over mijn lichaam, want anders word ik dat wel door haar. Dit is trouwens niet de eerste keer dat ze iets over mijn lichaam zegt. Dit doet ze wel vaker en dan steeds zeggen dat ik bij hen thuis wel genoeg moet eten. Heel tegenstrijdig.

Pfoe wat een drama om niets... Om een beeld te geven, ik woonde naast mijn opa en oma en mijn andere opa zag ik 1x per week. Met beide was de band super. Dus maakt geen verschil...

Hebben ze nog gereageerd? Ik ben benieuwd hoe het is afgelopen. Ik denk juist dat je het heel goed hebt verwoord. Eerlijk, direct, netjes en nog steeds respectvol. Goed gedaan

Ik kreeg weer een hele lap tekst terug. Ik moest begrijpen dat het voor hen ook niet leuk was als ze niet langs mochten komen als ze het vroegen. En dat ze vinden dat je tegen familie alles moet kunnen zeggen, dat ik me daar niet over moet aanstellen. Zand erover? Zo gaat het iedere keer als er iets is en ik geen discussie aan ga. Geen begrip voor wat ik zeg, tegen familie mag je alles zeggen en dan moeten we het er maar niet meer over hebben. Om een week later weer in dezelfde situatie te zitten. Ik ga vanaf nu gewoon direct iedere irritatie uitspreken en niet meer op mijn tong bijten om het gezellig te houden. Ik ben er helemaal klaar mee.

Of jij zegt nu alles wat je ervan vindt en zij moeten zich daar dan niet over aanstellen? 😅🫣 (Zonder gekheid, klinkt heel ellendig en ik zou me ook echt eeeenooorm frustreren hierover)

Lekker hypocriet want blijkbaar mag jij dus niet zeggen dat je even geen behoefte aan ze hebt. Dus wat zij zeggen daar houden ze zich zelf niet eens aan🙄. Lijkt me een lastige situatie maar snap helemaal dat je er klaar mee bent!

Kan je weer op reageren…. Heel fijn dat we alles kunnen zeggen binnen familie en dat ik gewoon eerlijk naar jullie kan zijn dat ik er even geen behoefte aan heb 👍 (met duim uiteraard)

Hier ook een erge irritatie, Nou ja. ..ik ben heeel erg boos en gekwetst door mijn eigen familie.ben er gewoon ziek van. Wij hebben 4 kindjes verloren en lopen in traject in het ziekenhuis. Wat we erg zwaar vinden. Daarnaast hebben we nog veel andere dingen meegemaakt dus best veel te verwerken. Ik kreeg op een dag een appje van mijn zus of ze de volgende dag langskomen komen. (Komen nooit zomaar) ik zei dat het de aankomende dagen niet kon. Ze dramde door of het niet dan even een half uurtje voor werk kon want ze moest mij echt spreken...we zeiden onder druk dus ja dan kom morgen vroeg maar even voor werk terwijl het echt niet uitkwam.. Nou zijn we niet geheel achterlijk en hadden zo'n gevoel die is zwanger....hoe meer ik erover na ging denken hoe paniekerig ik werd. Mijn partner en ik zeiden tegen elkaar dat kan ze toch niet even in een half uurtje komen droppen en dan mijn partner naar zijn werk laten gaan en mij alleen thuis achterlaten ...dat trekken we niet... we hebben elkaar nodig.bij de gedachtes alleen al kreeg ik paniekaanval gewoon door de pijn die we hebben doorstaan en nog steeds hebben. Ook al hadden we een vermoeden een 100 procent bevestiging zouden we gewoon moeten verwerken. We gunnen het iedereen van harte en kunnen ook echt blij zijn voor een ander. Maar,..... het zat me toch niet lekker en stuurde een app dat we een vermoeden hebben waarom ze willen komen en dat we iedereen het geluk gunnen maar als het die bevestiging is dat we graag met zijn 2 daarna zijn om te verwerken..mijn partner heeft werk waar hij zijn hoofd echt bij moet houden en het te zwaar is voor mij om dan alleen achter te blijven...dat we door een zware tijd en traject heen gaan en we elkaar dan echt nodig hebben en dat ze hier hopelijk begrip voor hebben en het snappen plus de dagen dat we konden. Ik kreeg terug ja we snappen het ..kijk wel even wanneer we kunnen afspreken. Ze wist dat ik op dat moment ook alleen thuis was en nog geen 10 min later kreeg ik een foto aankondiging van hun zwangerschap met de tekst ja wilde het eigenlijk persoonlijk vertellen het is lastig maar voordat je van een ander hoort dan maar even zo anders kunnen we pas over 3 weken. Ik dacht dat ik door de grond heen zakte van verdriet. Ze walsde gewoon over mijn gevoel heen....zo lekker makkelijk hun zijn het kwijt zonder confrontatie en kunnen het lekker aan andere vertellen.. ik heb bij de buurvrouw aangebeld anders weet ik niet wat ik had gedaan. Gelukkig heeft zij mij goed geholpen.. Ik heb terug gestuurd blijkbaar dus niet...jammer dat het zo moet ..Blijft het zelfde nu alleen thuis .het valt niet in jou straatje en dan stuur je maar een app....niks meer gehoord geen belletje geen appje niks meer. Een appje!!!! Ik vind het echt egoïstisch en respectloos. Ook als ze het even in een halfuurtje kwamen vertellen ...ja dan waren hun er van af ...maar bij ons begint het dan pas... Volgende dag belde mijn moeder waarom ik af had gezegt....ik zei serieus...nou blijkt dat mijn moeder samen net mijn zus heeft besloten om die app te sturen...ze zijn verdorie 3 volwassen mensen!! Kunnen ze nou echt niet na denken?! Ik zei ja we zijn heel verdrietig zij zei ja en hun heel gelukkig!! Een app ik ben verdorie haar zus dan wacht ze maar even met vertellen aan andere of ze plant eerder zodat we samen zijn.

Oh wauw. Heb dit met tranen in m’n ogen gelezen 😢 wat ontzettend egoïstisch. Ik snap dat ze blij is en dingen graag wil vertellen, maar dan kan je verdorie wel rekening houden met het gevoel van een ander 😐 helemaal omdat je het hebt aangegeven! En dan er ook de reactie van je moeder erbij.. 😢 ik voel je, echt heel erg. Mijn zusje zou net zo hebben gedaan en mijn moeder zou ook haar kant kiezen… probeer hierboven te gaan staan, klinkt makkelijk, ik weet hoe moeilijk het is, maar probeer echt voor je eigen geluk te kiezen. Dat gaat je enorm veel verdriet en gekwetstheid besparen. Wat mij heeft geholpen om alles te verwerken wat m’n moeder en m’n zusje hebben geflikt is therapie. Daardoor kan ik nu veel gedrag relativeren en denken jammer, i.p.v. pleasen, slikken en verdrietig zijn. ik hoop dat het geluk snel jullie kant op komt en dat jullie ook binnenkort het geluk ervaren van een wonder in je buik ❤️ ik gun je dat van Harte!